Yandaki ilkokulun zili caliyor .s (5. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: ByMuRaT25

quote: Orijinalden alıntı: Frécoß quote: Orijinalden alıntı: SteFun Izmirdeyse bizim okuldur kesin İlkokullu detected.

headshot

quote:

Orijinalden alıntı: Arcatera

Aradaslar birkac blok otede ilkokul var onun zili caliyor bu saatte okulda zonbilermi egitim goruyor acaba

quote:

Orijinalden alıntı: HellLord_gs

kanım dondu şerefsizim

quote:

Orijinalden alıntı: SteFun

Izmirdeyse bizim okuldur kesin

quote:

Orijinalden alıntı: Öksürük Şurubu

Arkadaşlar bu konuyu biraz araştırdım yabancı forumlarda, gerekse okullarda ve hastanelerde bu olaylar ve sesler sık sık duyuluyormuş. Ha bu arada belirteyim ilginçtir ki yatılı okullarda bu olay olmuyormuş. Herneyse, Litvanya'da bu tarz sesler geldiği iddia edilen bi hastaneden çekilmiş fotoğraf, cidden ürkütücü.

quote:

Orijinalden alıntı: kodadı:tyln

Bundan sonra böyle
Sabahci. Ogrenci. Aksamci. Gececi

quote:

Orijinalden alıntı: Rinkhal

Masanın yanına gittim nota baktım ve notta aynen şöyle yazıyordu ''sese kulak ver'' .... Hemen ardından hani anlatmıştım ya ilk başta sınıfta otururken sıra yere vuruluyor gibi tak tak tak sesler geliyordu. İşte aynı sesler gelmeye başladı ama ard arda ve hiç kesilmeden. Ben artık bayılacakmış gibi hissettim ama sonuçta arkadaşımın ne durumda olduğu belli değil ne olursa olsun yardım etmeliyiz. Yanımdaki arkadaşımla göz göze geldim ve yapacak bir şey yoktu artık her şeyi göze almıştık ve sese doğru koşmaya başladık. Koşarken ben zaten sesi falan unutmuştum artık, koşmaktan değil korkudan ter içinde kalmıştım hatta ağlamamak için zor tutuyorum kendimi. Dediğim gibi biz koşarken sesi unuttum ve aklıma geldiğinde ses kesilmişti ama arkadaşlarımın sesi duyuluyordu, isimlerimizi haykırıp yardım istiyorlardı. Biz yine koşarak sınıfa girdik ama sınıfta 2 arkadaşımdan başka hiç kimse yok, arkadaşlarım ağlıyorlar ve ikisi de sandalyeye bağlı. Onları hemen sandalyeden çözdük anlatın diye bağırıyoruz ama hiçbir şey anlatmıyorlar.. Neyse artık bu iş burada biter dedik ve koşarak okuldan çıkıyoruz, tabi ben ve arkadaşım diğer arkadaşları neredeyse sırtımızda taşıyor gibiyiz çünkü tek kelime bile edemiyorlar.. En sonunda her zaman okuldan kaçtığımız yerden aynı şekilde okulun dışına çıktık. Tabi bu sefer arkadaşların gücü kalmadığı için biraz daha zor oldu ama çıktık en sonunda.. Neyse hemen bir parka gittik oturduk arkadaşları zorluyoruz anlatın diye ama hayır diyorlar. Ve bana aynen şunu söyledi ''Bu konunun burada kapanması gerek yoksa çok daha kötü şeyler olacak.'' Ben bu lafın üstüne korkudan değil şaşkınlıktan ağlayacaktım neredeyse.. Ama yapacak bir şey yok tamam dedik siz iyice sakinleşin sonra bu yaşadıklarımızın hepsini unuturuz.. Ve o günden beri ne birbirimize ne de bir başkasına bu yaşadıklarımızı anlattık ama üstünden 2 yıl geçti ve ben olayın şokunu, korkusunu atlattım sayılır. Allah'a çok şükür o günden sonrada bunun gibi bir olay tekrar etmedi.. İşte yaşadığım olay bu kadar arkadaşlar dediğim gibi büyük ihtimalle inanmayanlar çoğunlukta olacaktır, ben olsam ve biri bana böyle bir hikaye anlatsa herhalde bende inanmazdım ama işte böyle şeylere inanmak için insanın ufakta olsa birtakım olaylar yaşaması gerekiyor. Neyse inşallah sizin başınıza böyle kötü bir olay gelmez. 5 dakika demiştim ama oldukça uzun sürdü kusura bakmayın...

quote:

Orijinalden alıntı: CankatAdiloglu

kagit parlamasa gercekci olacakti. ama iyi yaziyosun devam et :D

quote:

Orijinalden alıntı: ANTİ BUG

Biride çıkıp annenin babanın haberi varmıydi okulda kaldığından dememiş

quote:

Orijinalden alıntı: illiminatucu

quote: Orijinalden alıntı: Rinkhal Masanın yanına gittim nota baktım ve notta aynen şöyle yazıyordu ''sese kulak ver'' .... Hemen ardından hani anlatmıştım ya ilk başta sınıfta otururken sıra yere vuruluyor gibi tak tak tak sesler geliyordu. İşte aynı sesler gelmeye başladı ama ard arda ve hiç kesilmeden. Ben artık bayılacakmış gibi hissettim ama sonuçta arkadaşımın ne durumda olduğu belli değil ne olursa olsun yardım etmeliyiz. Yanımdaki arkadaşımla göz göze geldim ve yapacak bir şey yoktu artık her şeyi göze almıştık ve sese doğru koşmaya başladık. Koşarken ben zaten sesi falan unutmuştum artık, koşmaktan değil korkudan ter içinde kalmıştım hatta ağlamamak için zor tutuyorum kendimi. Dediğim gibi biz koşarken sesi unuttum ve aklıma geldiğinde ses kesilmişti ama arkadaşlarımın sesi duyuluyordu, isimlerimizi haykırıp yardım istiyorlardı. Biz yine koşarak sınıfa girdik ama sınıfta 2 arkadaşımdan başka hiç kimse yok, arkadaşlarım ağlıyorlar ve ikisi de sandalyeye bağlı. Onları hemen sandalyeden çözdük anlatın diye bağırıyoruz ama hiçbir şey anlatmıyorlar.. Neyse artık bu iş burada biter dedik ve koşarak okuldan çıkıyoruz, tabi ben ve arkadaşım diğer arkadaşları neredeyse sırtımızda taşıyor gibiyiz çünkü tek kelime bile edemiyorlar.. En sonunda her zaman okuldan kaçtığımız yerden aynı şekilde okulun dışına çıktık. Tabi bu sefer arkadaşların gücü kalmadığı için biraz daha zor oldu ama çıktık en sonunda.. Neyse hemen bir parka gittik oturduk arkadaşları zorluyoruz anlatın diye ama hayır diyorlar. Ve bana aynen şunu söyledi ''Bu konunun burada kapanması gerek yoksa çok daha kötü şeyler olacak.'' Ben bu lafın üstüne korkudan değil şaşkınlıktan ağlayacaktım neredeyse.. Ama yapacak bir şey yok tamam dedik siz iyice sakinleşin sonra bu yaşadıklarımızın hepsini unuturuz.. Ve o günden beri ne birbirimize ne de bir başkasına bu yaşadıklarımızı anlattık ama üstünden 2 yıl geçti ve ben olayın şokunu, korkusunu atlattım sayılır. Allah'a çok şükür o günden sonrada bunun gibi bir olay tekrar etmedi.. İşte yaşadığım olay bu kadar arkadaşlar dediğim gibi büyük ihtimalle inanmayanlar çoğunlukta olacaktır, ben olsam ve biri bana böyle bir hikaye anlatsa herhalde bende inanmazdım ama işte böyle şeylere inanmak için insanın ufakta olsa birtakım olaylar yaşaması gerekiyor. Neyse inşallah sizin başınıza böyle kötü bir olay gelmez. 5 dakika demiştim ama oldukça uzun sürdü kusura bakmayın...

hocam devamını anlat çok heyecanlı gidiyor