Yandaki ilkokulun zili caliyor .s (3. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: kodadı:tyln

Bundan sonra böyle
Sabahci. Ogrenci. Aksamci. Gececi

quote:

Orijinalden alıntı: Rinkhal

2 yıl önce lise sonuz. Artık okul bitmeden ne yapsak diye 5-6 arkadaş düşünüyoruz neyse en sonunda laf döndü dolaştı gece okulda kalmaya geldi.. Uzun süre konuştuktan sonra tamam diyen benimle birlikte 3 kişi kaldı. Neyse günlerden cuma okul çıkışı herkes törende tabi biz inmemişiz.. Neyse gerisini anlatmıyorum hatırladıkça korkucam yoksa yine

quote:

Orijinalden alıntı: Rinkhal

quote: Orijinalden alıntı: Rinkhal 2 yıl önce lise sonuz. Artık okul bitmeden ne yapsak diye 5-6 arkadaş düşünüyoruz neyse en sonunda laf döndü dolaştı gece okulda kalmaya geldi.. Uzun süre konuştuktan sonra tamam diyen benimle birlikte 3 kişi kaldı. Neyse günlerden cuma okul çıkışı herkes törende tabi biz inmemişiz.. Neyse gerisini anlatmıyorum hatırladıkça korkucam yoksa yine

Biride çıkıp demiyor ki aga çok merak ettim devamını anlat

quote:

Orijinalden alıntı: hissetme

Evet arkadaşlar anlatmaya devam ediyorum kağıdı görünce ikimizde dona kaldık bizi bulmak yerine neden kağıt bırakmışlar diye düşündüm sonra yanımdaki arkadaş kağıdı okudu aynen "bunu yazan tosun okuyana kosun" sonra zil çaldı uyandım meger kreşde uyuya kalmışım.

quote:

Orijinalden alıntı: Rinkhal

Tamam arkadaşlar devamı geliyor da asıl endişe duyduğum kısım bundan sonrasına inanmayacaksınız biliyorum. Adım yalancıya çıksın istemem ama isteyenler var anlatayım yinede. Yazmaya başlıyorum en geç 5 dakikaya hazır olur kısa bir kısım zaten.

quote:

Orijinalden alıntı: Rinkhal

Masanın yanına gittim nota baktım ve notta aynen şöyle yazıyordu ''sese kulak ver'' .... Hemen ardından hani anlatmıştım ya ilk başta sınıfta otururken sıra yere vuruluyor gibi tak tak tak sesler geliyordu. İşte aynı sesler gelmeye başladı ama ard arda ve hiç kesilmeden. Ben artık bayılacakmış gibi hissettim ama sonuçta arkadaşımın ne durumda olduğu belli değil ne olursa olsun yardım etmeliyiz. Yanımdaki arkadaşımla göz göze geldim ve yapacak bir şey yoktu artık her şeyi göze almıştık ve sese doğru koşmaya başladık. Koşarken ben zaten sesi falan unutmuştum artık, koşmaktan değil korkudan ter içinde kalmıştım hatta ağlamamak için zor tutuyorum kendimi. Dediğim gibi biz koşarken sesi unuttum ve aklıma geldiğinde ses kesilmişti ama arkadaşlarımın sesi duyuluyordu, isimlerimizi haykırıp yardım istiyorlardı. Biz yine koşarak sınıfa girdik ama sınıfta 2 arkadaşımdan başka hiç kimse yok, arkadaşlarım ağlıyorlar ve ikisi de sandalyeye bağlı. Onları hemen sandalyeden çözdük anlatın diye bağırıyoruz ama hiçbir şey anlatmıyorlar.. Neyse artık bu iş burada biter dedik ve koşarak okuldan çıkıyoruz, tabi ben ve arkadaşım diğer arkadaşları neredeyse sırtımızda taşıyor gibiyiz çünkü tek kelime bile edemiyorlar.. En sonunda her zaman okuldan kaçtığımız yerden aynı şekilde okulun dışına çıktık. Tabi bu sefer arkadaşların gücü kalmadığı için biraz daha zor oldu ama çıktık en sonunda.. Neyse hemen bir parka gittik oturduk arkadaşları zorluyoruz anlatın diye ama hayır diyorlar. Ve bana aynen şunu söyledi ''Bu konunun burada kapanması gerek yoksa çok daha kötü şeyler olacak.'' Ben bu lafın üstüne korkudan değil şaşkınlıktan ağlayacaktım neredeyse.. Ama yapacak bir şey yok tamam dedik siz iyice sakinleşin sonra bu yaşadıklarımızın hepsini unuturuz.. Ve o günden beri ne birbirimize ne de bir başkasına bu yaşadıklarımızı anlattık ama üstünden 2 yıl geçti ve ben olayın şokunu, korkusunu atlattım sayılır. Allah'a çok şükür o günden sonrada bunun gibi bir olay tekrar etmedi.. İşte yaşadığım olay bu kadar arkadaşlar dediğim gibi büyük ihtimalle inanmayanlar çoğunlukta olacaktır, ben olsam ve biri bana böyle bir hikaye anlatsa herhalde bende inanmazdım ama işte böyle şeylere inanmak için insanın ufakta olsa birtakım olaylar yaşaması gerekiyor. Neyse inşallah sizin başınıza böyle kötü bir olay gelmez. 5 dakika demiştim ama oldukça uzun sürdü kusura bakmayın...

quote:

Orijinalden alıntı: Rinkhal

Masanın yanına gittim nota baktım ve notta aynen şöyle yazıyordu ''sese kulak ver'' .... Hemen ardından hani anlatmıştım ya ilk başta sınıfta otururken sıra yere vuruluyor gibi tak tak tak sesler geliyordu. İşte aynı sesler gelmeye başladı ama ard arda ve hiç kesilmeden. Ben artık bayılacakmış gibi hissettim ama sonuçta arkadaşımın ne durumda olduğu belli değil ne olursa olsun yardım etmeliyiz. Yanımdaki arkadaşımla göz göze geldim ve yapacak bir şey yoktu artık her şeyi göze almıştık ve sese doğru koşmaya başladık. Koşarken ben zaten sesi falan unutmuştum artık, koşmaktan değil korkudan ter içinde kalmıştım hatta ağlamamak için zor tutuyorum kendimi. Dediğim gibi biz koşarken sesi unuttum ve aklıma geldiğinde ses kesilmişti ama arkadaşlarımın sesi duyuluyordu, isimlerimizi haykırıp yardım istiyorlardı. Biz yine koşarak sınıfa girdik ama sınıfta 2 arkadaşımdan başka hiç kimse yok, arkadaşlarım ağlıyorlar ve ikisi de sandalyeye bağlı. Onları hemen sandalyeden çözdük anlatın diye bağırıyoruz ama hiçbir şey anlatmıyorlar.. Neyse artık bu iş burada biter dedik ve koşarak okuldan çıkıyoruz, tabi ben ve arkadaşım diğer arkadaşları neredeyse sırtımızda taşıyor gibiyiz çünkü tek kelime bile edemiyorlar.. En sonunda her zaman okuldan kaçtığımız yerden aynı şekilde okulun dışına çıktık. Tabi bu sefer arkadaşların gücü kalmadığı için biraz daha zor oldu ama çıktık en sonunda.. Neyse hemen bir parka gittik oturduk arkadaşları zorluyoruz anlatın diye ama hayır diyorlar. Ve bana aynen şunu söyledi ''Bu konunun burada kapanması gerek yoksa çok daha kötü şeyler olacak.'' Ben bu lafın üstüne korkudan değil şaşkınlıktan ağlayacaktım neredeyse.. Ama yapacak bir şey yok tamam dedik siz iyice sakinleşin sonra bu yaşadıklarımızın hepsini unuturuz.. Ve o günden beri ne birbirimize ne de bir başkasına bu yaşadıklarımızı anlattık ama üstünden 2 yıl geçti ve ben olayın şokunu, korkusunu atlattım sayılır. Allah'a çok şükür o günden sonrada bunun gibi bir olay tekrar etmedi.. İşte yaşadığım olay bu kadar arkadaşlar dediğim gibi büyük ihtimalle inanmayanlar çoğunlukta olacaktır, ben olsam ve biri bana böyle bir hikaye anlatsa herhalde bende inanmazdım ama işte böyle şeylere inanmak için insanın ufakta olsa birtakım olaylar yaşaması gerekiyor. Neyse inşallah sizin başınıza böyle kötü bir olay gelmez. 5 dakika demiştim ama oldukça uzun sürdü kusura bakmayın...

quote:

Orijinalden alıntı: Shooter360

Arkadaslara ne oldu onu cok merak ettim

quote:

Orijinalden alıntı: Rinkhal

quote: Orijinalden alıntı: Shooter360 Arkadaslara ne oldu onu cok merak ettim

Orada ne olduğunu inan sadece o iki arkadaş biliyor ama dördümüz de şuan eskisi gibi samimiyiz.



edit: 2 yıl önce lise sonduk dedim arkadaşlar

quote:

Orijinalden alıntı: Rinkhal

Masanın yanına gittim nota baktım ve notta aynen şöyle yazıyordu ''sese kulak ver'' .... Hemen ardından hani anlatmıştım ya ilk başta sınıfta otururken sıra yere vuruluyor gibi tak tak tak sesler geliyordu. İşte aynı sesler gelmeye başladı ama ard arda ve hiç kesilmeden. Ben artık bayılacakmış gibi hissettim ama sonuçta arkadaşımın ne durumda olduğu belli değil ne olursa olsun yardım etmeliyiz. Yanımdaki arkadaşımla göz göze geldim ve yapacak bir şey yoktu artık her şeyi göze almıştık ve sese doğru koşmaya başladık. Koşarken ben zaten sesi falan unutmuştum artık, koşmaktan değil korkudan ter içinde kalmıştım hatta ağlamamak için zor tutuyorum kendimi. Dediğim gibi biz koşarken sesi unuttum ve aklıma geldiğinde ses kesilmişti ama arkadaşlarımın sesi duyuluyordu, isimlerimizi haykırıp yardım istiyorlardı. Biz yine koşarak sınıfa girdik ama sınıfta 2 arkadaşımdan başka hiç kimse yok, arkadaşlarım ağlıyorlar ve ikisi de sandalyeye bağlı. Onları hemen sandalyeden çözdük anlatın diye bağırıyoruz ama hiçbir şey anlatmıyorlar.. Neyse artık bu iş burada biter dedik ve koşarak okuldan çıkıyoruz, tabi ben ve arkadaşım diğer arkadaşları neredeyse sırtımızda taşıyor gibiyiz çünkü tek kelime bile edemiyorlar.. En sonunda her zaman okuldan kaçtığımız yerden aynı şekilde okulun dışına çıktık. Tabi bu sefer arkadaşların gücü kalmadığı için biraz daha zor oldu ama çıktık en sonunda.. Neyse hemen bir parka gittik oturduk arkadaşları zorluyoruz anlatın diye ama hayır diyorlar. Ve bana aynen şunu söyledi ''Bu konunun burada kapanması gerek yoksa çok daha kötü şeyler olacak.'' Ben bu lafın üstüne korkudan değil şaşkınlıktan ağlayacaktım neredeyse.. Ama yapacak bir şey yok tamam dedik siz iyice sakinleşin sonra bu yaşadıklarımızın hepsini unuturuz.. Ve o günden beri ne birbirimize ne de bir başkasına bu yaşadıklarımızı anlattık ama üstünden 2 yıl geçti ve ben olayın şokunu, korkusunu atlattım sayılır. Allah'a çok şükür o günden sonrada bunun gibi bir olay tekrar etmedi.. İşte yaşadığım olay bu kadar arkadaşlar dediğim gibi büyük ihtimalle inanmayanlar çoğunlukta olacaktır, ben olsam ve biri bana böyle bir hikaye anlatsa herhalde bende inanmazdım ama işte böyle şeylere inanmak için insanın ufakta olsa birtakım olaylar yaşaması gerekiyor. Neyse inşallah sizin başınıza böyle kötü bir olay gelmez. 5 dakika demiştim ama oldukça uzun sürdü kusura bakmayın...

quote:

Orijinalden alıntı: Shooter360

quote: Orijinalden alıntı: Rinkhal quote: Orijinalden alıntı: Shooter360 Arkadaslara ne oldu onu cok merak ettim Orada ne olduğunu inan sadece o iki arkadaş biliyor ama dördümüz de şuan eskisi gibi samimiyiz. edit: 2 yıl önce lise sonduk dedim arkadaşlar

Arkadaşların hayatına normal bir şekilde devam edebiliyorlar mı?

quote:

Orijinalden alıntı: Rinkhal

quote: Orijinalden alıntı: Shooter360 quote: Orijinalden alıntı: Rinkhal quote: Orijinalden alıntı: Shooter360 Arkadaslara ne oldu onu cok merak ettim Orada ne olduğunu inan sadece o iki arkadaş biliyor ama dördümüz de şuan eskisi gibi samimiyiz. edit: 2 yıl önce lise sonduk dedim arkadaşlar Arkadaşların hayatına normal bir şekilde devam edebiliyorlar mı?

Olaydan sonra psikoloğa gittiklerini biliyorum ancak dediğim gibi bu konu hakkında oturup hiçbir şeyi konuşmadık. Ne öncesini, ne olayı ne de sonrasını.

quote:

Orijinalden alıntı: Hotel California

quote: Orijinalden alıntı: Rinkhal quote: Orijinalden alıntı: Shooter360 quote: Orijinalden alıntı: Rinkhal quote: Orijinalden alıntı: Shooter360 Arkadaslara ne oldu onu cok merak ettim Orada ne olduğunu inan sadece o iki arkadaş biliyor ama dördümüz de şuan eskisi gibi samimiyiz. edit: 2 yıl önce lise sonduk dedim arkadaşlar Arkadaşların hayatına normal bir şekilde devam edebiliyorlar mı? Olaydan sonra psikoloğa gittiklerini biliyorum ancak dediğim gibi bu konu hakkında oturup hiçbir şeyi konuşmadık. Ne öncesini, ne olayı ne de sonrasını.

Senin yerinde olsam dove dove anlattirirdim. Bence sadece size ta***k gecmek icin yapmislar.