Üye Girişi
Bağlan Google+ ile Bağlan Facebook ile Bağlan
Yeni Kayıt
Tüm Forumlar
  • Tüm Forumlar
  • Konu Dışı / Off Topic
  • Konu Dışı Özel
  • Bu Konuda
Şimdi Ara

Ölmek istiyorum artık çok zor geliyor.

Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Bu Konudaki Kullanıcılar:
3 Misafir (1 Mobil) - 2 Masaüstü, 1 Mobil
5 sn
49
Cevap
1
Favori
7.679
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
Konuya Özel
2 oy
Öne Çıkar
Cevapla
Sayfa: 123
Sayfaya Git
Git
sonraki
Giriş
Mesaj
  • Merhaba herkese. Yazdıklarımı okuyan veya okumayan herkesten Allah razi olsun.

    Ben 28 yaşında biriyim yanlaşık olarak 10 senedir psikolojik tedaviler alıyorum. Obsesif kompulsif bozukluk, anksiyete ve depresyon var.

    Sürekli olarak ağır şeyler hissediyorum ama dün hissettiğim şeyden sonra kendimi toparlayamadım.

    Ben lise zamanlarımda aşırı sessiz bir insandım. Bana lakap takılırdı ve el kol şakaları yapılırdı yanağım felan sıkılırdı. Bunlardan rahatsız olmama rağmen sessiz ve kaygılı olduğum için "yapmayın" diyemedim. Dışarı çıktığım zaman hiçbir insanla tanışamıyorum yaklaşamıyorum. Biriyle tanışırsam lisedeki o kişilerle bağlantılı olur da beni yine ezmeye çalışırlarsa diye korkuyorum.

    Dün saçımı kestirmeye gittiğimde liseden çok da fazla samimi olmadığım birini cafede kızlarla otururken gördüm. Onu görür görmez çaresizlik, değersizlik ve kaygı hissettim. Anında modum düştü ve dünden beri yaşamak istemiyorum tek bardak su bile içmedim.

    Aklımdan geçenler ise(sizlere saçma gelebilir):

    1) Onlar hayatını yaşıyorlar kızlarla takılıyorlar ben ise bitkisel hayat yaşıyorum. Rezil bir insanım.
    2) Aşırı değersizim o insanlar gibi olamadım. Yaşamak istemiyorum
    3) Çaresiz bir insanım.
    4) Bi kızla tanışmak istesem onlarla bağlantılı olur da beni dışlarlar mı
    5) Başıma yine eziklenmek gibi bir şey gelir mi
    6) Onlarla iletişime geçmek zorunda kalırsam ölürüm.
    7) Onların karşısındaki kızlarla nasıl iletişime geçebilirim böyle bir şeyde beni döverler mi
    8) Dışarıda bi erkek kankam olsa onlarla bağlantılı olup bni dışlarlar mı
    9) Eskiden facebook hesabımda biraz bağnazca olacak ama çarşaflı bir kadın vardı. Çok eski tabi bu 10 sene önce felan. Fikirlerim cok değişti. Onu gördükleri için beni gerici olarak dışlıyorlar mı?
    10) Bir işyerine gitsem o işyerinin sahibini tanıyorlarsa beni dışlarlar mı vs.

    Bunun gibi milyonlarca düşünce var. Bir de askerlik belası çıktı karşıma 1 ay sonra askere gitmek zorundayım tabi.

    Ben yaşayan bir ölü gibiyim. Pazartesi yine psikiyatriye gideceğim. İlaç kullanıyorum ama faydası olmuyor.

    Nolursunuz bir fikir verin yalvarıyorum hepinize.

    Ayrıca o çocuğun karşısındaki kızı görünce kızla nerde tanışmıştır diye şöyle fikirler de geliyor.

    1) Bu kızla dışarıda mı tanıştı acaba (Ben de tanışabilirim)
    2) Okuldan mı veya bir kurstan mı tanıştı (Ben de yapabilirim herhalde bilmiyorum)
    3) Bir cafede otururken mi tanıştı (Özgüvensizim asla yapamam ben çaresiz ve güçsüzüm)
    4) Arkadaş ortamıyla mı tanıştı (Benim için imkansız çünkü ben asosyal bir insanım. Asosyal olduğum için birileriyle tanışamam. Tanışırsam eski insanlarla bağlantısı çıkar. Eski insanlar zaten beni yeniden aralarına almazlar. Onlara muhtacım mutluluk için gibi hissediyorum)
    5) Facebook'da çevresi geniştir. (sosyal medya kullanamıyorum eski insanların facebook'da isimleri bile çıkması beni güçsüz ve çaresiz hissettiriyor)
    6) vs. vs. vs.

    O kadar çok çaresiz hissediyorum ki kendimi. Bir keresinde ailemle dondurma yemeye gitmiştik. Yine liseden benle çok uğraşan bir çocuğu cafede gördüm. Çocuk tabiki özgüvenli cafe sahipleri ile felan takılıyor ve 1 hafta kendime gelememiştim. Çaresiz güçsüz hissetmiştim. Sinmiştim. Sesimi çıkaramamıştım 1 hafta boyunca. Sonra da bir daha o cafenin olduğu tarafa bile gitmedim. Küçük bir yerde yaşıyorum bir de bütün eğlence yerleri de orada. Bir dondurma yemeye bile gidemiyorum.

    Artık gerçekten intihar etmeyi düşünmeye başladım. Ayrıca bu anlattığım hissettiğim olaylardan sadece bir tanesiydi.

    Buna benzer başka duygular da hissediyorum.

    Örneğin:

    1) Bir eğlence mekanının önünde geçerken yine aynı şeyler.
    2) Dışarda bir kız görsem aynı şeyler.
    3) Denize giren insanlar görsem aynı şeyler
    4) Plajda voleybol oynayanları gördüm geçenlerde. Nasıl tanışıyolar, nasıl oynuyorlar, birbirlerini tanıyorlar mı, beni dışlarlar mı, ben de oynamak istesem dalga geçerler mi vs vs binlerce düşünce geldi ve aileme sürekli sorarak onları da bıktırdım...

    Boyum ise kısa ve kilom aşırı fazla. Boyum 163 kilom ise 90.

    Yaşamak istemiyorum.

    Bu sitemimi inşallah birisi görür ama nafile 10 sene oldu... AKlıma benden daha kötü olabilecek insanları da getirmeye çalışıyorum ama bu düşüncelerden kurtarmıyor beni. Dine yönelmeye de calıstım o da olmadı.

    Artık ne yapacağımı bilmiyorum. Allah'ım ne olur yüzüme bak bunları bile ağlayarak yazıyorum. Artık çok yoruldum :(







    • En Beğenilen Yanıtlar

    Tüm Yanıtları Genişlet
    Sevgili yapmak-evlenmek-çocuk sahibi olmak

    Bunları IQ gerektiren işler değil. Etrafınızda 0 ila 1 IQ'ya sahip insanların bunlara sahip olduğunu görmeniz en büyük kanıttır.

    Bunlar dünyadaki en büyük başarılar da değildir. Hayattaki yegane amaç da değildir.

    Yalnız doğuyoruz yalnız ölüyoruz. Yalnızken kendinizi iyi hissettirecek işler yapın. Hobileriniz olsun.

    Hayatınızı başka insanların hayatlarını izleyerek geçirmeyi bırakın. Bu konuda dirayetli değilseniz sosyal medyayı bırakın.

    Ve en önemlisi.

    KİLO VERİN!

    Kilo verdikçe otomatik olarak mutlu olacaksınız.
    Arkadaşım öncelikle şunu söyleyim. Allah her insanı aynı özellikte, aynı yetenekte aynı biçim ve surette yaratmamıştır. Zaten böyle yaratsaydı herkes aynı şeyi düşünür, aynı şeyi yapar, aynı parayı kazanır, aynı şeyden zevk alırdı. Bu da herkesin robot gibi yaşaması demektir. Unutma, herkes her işi yapamaz ama herkesin yapabileceği işler vardır. 45 yaşındayım senin yaşadıklarına yakın şeyler de yaşamış birisi olarak sana şunları önerebilirim.

    -Bilgisayar ile vakit geçirme sürenizi yavaş yavaş azaltın,

    -Mümkünse Sosyal medya hesaplarınızı tamamen kapatın,

    -Televizyon başında geçirdiğiniz zamanı da yavaş yavaş azaltın,

    -Televizyon, bilgisayar başında geçirdiğiniz süreleri kitaba ve spora ayırın,

    -Varsa bir bisikletiniz binin dağ bayır gezin, dolaşın

    -Doğada yürüyüş organizasyonlarına katılın, cumartesi yada pazar günü yanınıza ya çok sıkı bir ardaşanınızı yada aileden birini alıp bu turlara katılın,

    -Mutlaka 5 vakit namazı CAMİDE kılın, geceleri seher vaktinde kalkıp Teheccüt namazı kılın, ve gecenin yalnızlığında aslında yalnız olmadığınızın yanınızda size hep yakın bir Yaratıcı olduğunu unutmayın.

    -Peygamberimiz ve sabahe hayatını anlatan kitaplar okuyun. Peygamberimizin henüz doğmadan babasını kaybettiğini, 6 yaşında annesini kaybettiğini, sonra Ona dedesinin baktığını 8 yaşında onu da kaybettiğini sonra amcasının himayesine girdiğini hatırlayın. Hira dağını hatırlayın, ordaki yalnızlığını, sonra kendisine gelen vahiyle Peygamber olmasını. Sonra Mekke dönemini, siyasi ve ekonomik baskıları, çekilen çileleri. Sabırla ve planla yapılan Medine hicretini, Medine hayatını ve 10 sene sonra gelen Mekke fethini.

    -Son cümle olarak da şunu söyleyim. Kendinize uygulanabilir hedefler koyun, her şeyi adım adım ve bir plan dairesi içinde yapın. Her gün bisiklet sürmeyi yada 45-60 dk arası yürüyüş yapmayı kesinlikle ihmal etmeyin.
  • zor bir durum.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi çayvesimit -- 1 Temmuz 2019; 16:34:46 >
  • Eline bak şimdi. Gerçekten bak. 5 tane parmak görüyorsun. İnsanlar da parmakların gibi, hepsinin birbirinden farklı özellikleri var. Görünüşleri, işlevleri, tecrübeleri farklı. İnsanlardan kendini farklı görmen bu yüzden; nihayetinde herkes farklı. Herkesin ruh hali, hayat tecrübesi, düşünceleri de farklı. Herkes farklı. Zaten farklı olmalı; çatal gibi bir el işlevsel değil, farklılıklar ve birliktelikler işlevseldir. Farklı olmak/hissetmek; işe yaramazlık, kaybolmuşluk hissi vermemeli bu yüzden. Her biri farklı özellikler taşısa da hepsi nihayetinde parmak.

    Asosyallik sadece sana ait bir özellik değil. Sadece sende biraz fazladır, bu yüzden problemler doğuruyordur. Ama kendin de bunu çözmek için bir gayret göstermelisin. İngilizce bi laf var; Fake it till you make it. Yani yapabilene kadar yapabiliyormuş gibi davran. İnsanın davranışları psikolojisine etki ediyor. Gerçekten etki ediyor. Bu yüzden kendinde eksik gördüğün şeylerin farkında ol ama o eksiklikler yokmuş gibi yaşa bir müddet. Özgüven ve enerji kazanacaksın böylece.

    Samimi arkadaş olmasan da tanıdıgın biri kızlarla oturuyosa yanaş, 'Dikkat edin bu çok pis osurur, fena kokar' de, gülerlerse sandalye çek otur. Gülmezlerse kaybettiğin birşey zaten yok aslında. Bir yerde illa ki ilgini çeken bir konuya gelir muhabbet. Bak ne güzel senaryo. Böyle davrandıkça ve etrafa pozitif enerjini aktardıkça insanlar seninle daha çok ilgilenmeye başlayacak. Çekingen olmakla hiçbir şey başarılmıyor, bayat marul gibi manav rafında kalırsın somurtursan bir köşeye kaçarsan.

    Spor asasyallere uygun bir aktivite, çık koş biraz vücudun terlesin yorulsun. Vücut hareket edip hımbıllığını attıkça hormon dengen ve psikolojine pozitif etki edecektir.

    Bir hobi kulübü bul, orada ortak ilgi alanın olan insanlarla illa ki bir paylaşımın olacaktır. Askerlik bile bir fırsattır harekete geçmek istersen. 15-20 komik fıkra ezberle arkadaş ortamında sevilen danışılan konuşulan çocuk olursun.

    Yapamam deme, sen de bir parmaksın, onlar da. Sen yapabiliyormuş gibi görünmeye devam ettikçe farkında olmadan kendinde olumlu gelişmeler yaşanacaktır.

    Sağlıkla kal.




  • Cevap veren arkadaşlara içten teşekkür ederim birazdan detaylı şekilde okuyacağım.

    Konu güncel bu arada.
  • hocam sizinle neredeyse aynı duyguları paylaşıyoruz fakat ben bunları avantaja çeviriyorum,hergün okula gidip tatil normal farketmez kendimi geliştirmek için uğraşıyorum ayrıca intihar için çok küçük şeyler bunlar hocam milletin ne derdi var tek derdiniz bu olsun,kurtulmanız için kendinizi aşmanız gerekir bence,yukarıdaki arkadaşın yazdığı gibi girişken olun dışlarlar diye takmayın dünyada 7 milyar insan var onlardan sadece 1 tanesini kaybedersiniz kalan 6 milyarına oynayın.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Böcekli sümük

    Eline bak şimdi. Gerçekten bak. 5 tane parmak görüyorsun. İnsanlar da parmakların gibi, hepsinin birbirinden farklı özellikleri var. Görünüşleri, işlevleri, tecrübeleri farklı. İnsanlardan kendini farklı görmen bu yüzden; nihayetinde herkes farklı. Herkesin ruh hali, hayat tecrübesi, düşünceleri de farklı. Herkes farklı. Zaten farklı olmalı; çatal gibi bir el işlevsel değil, farklılıklar ve birliktelikler işlevseldir. Farklı olmak/hissetmek; işe yaramazlık, kaybolmuşluk hissi vermemeli bu yüzden. Her biri farklı özellikler taşısa da hepsi nihayetinde parmak.

    Asosyallik sadece sana ait bir özellik değil. Sadece sende biraz fazladır, bu yüzden problemler doğuruyordur. Ama kendin de bunu çözmek için bir gayret göstermelisin. İngilizce bi laf var; Fake it till you make it. Yani yapabilene kadar yapabiliyormuş gibi davran. İnsanın davranışları psikolojisine etki ediyor. Gerçekten etki ediyor. Bu yüzden kendinde eksik gördüğün şeylerin farkında ol ama o eksiklikler yokmuş gibi yaşa bir müddet. Özgüven ve enerji kazanacaksın böylece.

    Samimi arkadaş olmasan da tanıdıgın biri kızlarla oturuyosa yanaş, 'Dikkat edin bu çok pis osurur, fena kokar' de, gülerlerse sandalye çek otur. Gülmezlerse kaybettiğin birşey zaten yok aslında. Bir yerde illa ki ilgini çeken bir konuya gelir muhabbet. Bak ne güzel senaryo. Böyle davrandıkça ve etrafa pozitif enerjini aktardıkça insanlar seninle daha çok ilgilenmeye başlayacak. Çekingen olmakla hiçbir şey başarılmıyor, bayat marul gibi manav rafında kalırsın somurtursan bir köşeye kaçarsan.

    Spor asasyallere uygun bir aktivite, çık koş biraz vücudun terlesin yorulsun. Vücut hareket edip hımbıllığını attıkça hormon dengen ve psikolojine pozitif etki edecektir.

    Bir hobi kulübü bul, orada ortak ilgi alanın olan insanlarla illa ki bir paylaşımın olacaktır. Askerlik bile bir fırsattır harekete geçmek istersen. 15-20 komik fıkra ezberle arkadaş ortamında sevilen danışılan konuşulan çocuk olursun.

    Yapamam deme, sen de bir parmaksın, onlar da. Sen yapabiliyormuş gibi görünmeye devam ettikçe farkında olmadan kendinde olumlu gelişmeler yaşanacaktır.

    Sağlıkla kal.
    Öncelikle güzel anlatımın için teşekkür ederim. Bu kaygılar hala geçmedi. Hala kafamda eski insanlar eski yaşanmışlıklar var. Dışarıya çıkıp biriyle tanışırsam onla bağlantılı olur mutlaka bir yerde diye çaresiz hissettiriyor bana.

    Ayrıca tanıdıgım biri kızlarla oturuyorsa felan demişsin. Ben senin o söylemiş olduğun cümleyi o gün görmüş olduğum kişinin yanına gidip söylemem imkansız kendimde asla ama ASLA o gücü bulamam. Hadi buldum diyelim ters tepki alacağıma %100 eminim. Hatta direkt olarak kavga çıkacağına bile eminim.

    Az biraz samimi olduğum biri varsa onun yanına gidip diyebilir miyim dersen biriyle de hiç samimi değilim.

    Yani senin dediğin yolda gördüğüm bir kıza benle birlikte olur musun gibi bişi yani saçma geldi. Dışarıda bir kız gördüğümde de hiçbir şey diyemiyorum o da ayrı mesele tabiki.

    Yarın yine doktordan randevum var bakalım sonuçlar ne olacak

    Ama yine de kısa ve net olarak söyleyeyim: O eski insanlarla ilgili aşırı derecede takıntı ve kaygım var. Ya beni dışarıda görürlerse, ya yine el kol şakaları yparlarsa, ya eşim yanımda iken bana öyle şakalar yaparlarsa(evli bile değilim), ya biriyle tanışırsam onun arkadaşı olursa, ya bir kızla tanışsam onu tanırsa, ya bir yöntem bulup beni dışlarsa vs. ve derin ve acı çaresizlik değersizlik duygusu (özgüven zaten sıfır)




  • quote:

    Orijinalden alıntı: Guest-B8EB3E99F

    hocam sizinle neredeyse aynı duyguları paylaşıyoruz fakat ben bunları avantaja çeviriyorum,hergün okula gidip tatil normal farketmez kendimi geliştirmek için uğraşıyorum ayrıca intihar için çok küçük şeyler bunlar hocam milletin ne derdi var tek derdiniz bu olsun,kurtulmanız için kendinizi aşmanız gerekir bence,yukarıdaki arkadaşın yazdığı gibi girişken olun dışlarlar diye takmayın dünyada 7 milyar insan var onlardan sadece 1 tanesini kaybedersiniz kalan 6 milyarına oynayın.
    o arkadaş bazı noktalarda haklı olabilir ama girişken olmak benim için o kadar çok zor ki mesela dışarda yürürken bir kız karşımdan geliyosa bile ona bakamam cünkü özgüven sıfır. değersiz ve çaresiz hissetmek de cabası ve konuda da dedigim gibi eski insanlarla ilgili takıntılarım ve kaygılarım var ve geçmedi bi türlü.

    o kadar çok çaresiz hissediyorum ki anlatamam sana. Belki o kişiler burada bile yaşamıyor şu an ama onların varlığı bile beni evimde kaygı içerisinde bırakıyor. bir üst mesajıma bi göz at istersen kardeşim




    • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    Çok çirkinim gerçekten ölmek istiyorum ne yapmalıyım?
    5 yıl önce açıldı
    Yeter artık bir şeyler öğrenmek istiyorum
    13 yıl önce açıldı
    bazen hayat zor DH kadar zor değil gibi
    2 ay önce açıldı
    Daha Fazla Göster
  • Kardeşim kolayı arama psikolojik diye hastalık yok izzet güllü aç izle ulan 10 senedir niye tedavi olamıyorsun düşünmedin mi

    < Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >
  • Sen onlar etrafında düşündükce geçmez zaten o düşüncelerden kaçmaya calisma onları sev ne olmus değersiz hissettin diye.degersizmisin duygularınla hareket etmeyi bırak kenera

    < Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >
  • Hastalık üretiyor psikoloji sürekli duyguya depresyon düşünceye takıntı demek ne kadar saçma duygu duygudur düşünce düşüncedir azıda coğuda sana aittir takıntılı olmak hastalık mı
    Sana kimse boyun kısa tedavi ol dedi mi? Tamamen sacmalık

    < Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >
  • Aç izzet güllüyü dinle mantığını kavra sonra inan hasta felan olmadıgını göreceksin boşver bugünde değersiz hisset o düşünceye değer verme sadece

    < Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >
  • Kesinlikle destek almalisin yalniz kaldikça cok daha agirlasacaktir bu duygular.

    < Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >
  • Lisede sana en çok hangisi karıştıysa onu dövdür geçer bence

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Tek çaren spor. Özellikle fitness veya boks. Kayıt ol ve 6 ay sonra gel teşekkür edersin hayatın değiştiği için.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Hocam şu düşünce belki seni rahatlatır biraz: lisedeki en saçma insan bile 20-25 yaşından sonra değişiyor artık. Ben dersanede kavga ettiğim, lisede merhaba demediğim arkadaşla üni zamanı ne olduysa iyi anlaşır olduk, arabasına binip gezerdik. Eski şeyleri anlatıp gülerdik hatta. Lise zamanları en azılı zamanlar, tam ergenlik dönemi. O yüzden emin ol o arkadaşların da öyledir. Kimse yaptığı çoğu şeyi hatırlamaz bile, o yüzden takma kafaya, kimse lisede olan bir şey için kin tutup sana on sene sonra kötü davranmaz. Sadece git onlardan biriyle konuş, emin ol dediklerimin doğru olduğunu göreceksin.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Hepsini okumadım da sende özgüven sıfır muhtemelen İstanbulda falansındır aynı yerde olsa seni silkeleyip kendine getirirdim.Üstündeki ölü toprağını atman lazım.Yoksa yazdıklarından anladığım kadarıyla ezik pasif bir varlık olarak kalacaksın ömrünce...

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Merhaba. Çok geçmiş olsun. Üzülmeyin, sizin gibi çok fazla kimse var. İlaç kullanmanızın yanında psikoloğa gidiyor musunuz? Sadece ilaç kullanmak çözüm değil, ilaçla beraber haftada bir veya iki seans terapi çok iyi sonuçlar getirecektir düşüncesindeyim. Kesinlikle bu fikri değerlendirin ve terapi almaya başlayın.
    Bu konuya gelen cevapları çok gözünüzde büyütmeyin. OKBnin, depresyonun vs ne olduğunu dahi bilmeyen insanlar atıp tutacaktır o yüzden çok üzerinde durmayın.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi extra34 -- 3 Temmuz 2019; 9:8:19 >
    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Ağlayıp zırlayacağına git spor yap

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Durumlar benzer. Lisede hiç ezilmedim ama lise'de ki tüm arkadaşlarım ve arkadaşım olmadığı halde tanıdıklarım şuan daha sosyal ve güzel bir hayat yaşıyor. Tamam çok iyi meslek sahibi olup zengin olmamışlar ama sevgilisi var hepsinin mutlular bir yerlere gelmek için hedef belirlemişler, sosyal bir hayatları var. Sosyal statüleri de iyi diyebilirim yani arkadaş çevreleri var. Ben ise öyle kaldım olduğum yerde. Hiç bir şey yapasım da yok. Arada bir geliyo bana da hatta iyice sıklaştı sürekli sitem ediyorum, derinlere dalıyorum ama öyle oturmakla da bir şey olacağı yok. Sitem ederek ağlanarak sızlanarak geçecek bir şey değil. Ha diğlerleri mücadele mi verdi hayır , çok mu çabaladılar hayır tamamen psikolojik. Bizde tipsizlik sonrası özgüven eksikliği sonucunda asosyallik, beraberinde depresyon, anksiyete falan derken hayat çekilmez hale geliyor.
    • 
Sayfa: 123
Sayfaya Git
Git
sonraki

Benzer içerikler

- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.
Hizmet kalitesi için çerezleri kullanabiliriz, DH'yi kullanırken depoladığımız çerezlerle ilgili veri politikamıza gözatın.
Kabul Ediyorum