|
Benim hikayem uzun. Anlatmaya niyetim yok. Kimseden bi yardım beklentimde yok. Daha fazla mücadele edecek gücüm kalmadı. Elimden gelenin en iyisini yaptım kendimce. Olmadı. Olmuyor. Hayat zaten yıllardır umurumda değil. Bir şeyleri değiştirmek için elimden geleni yapmadan pes etmek istemedim... Ve artık oyunun sonuna geldim. Bir önceki sefer tetiği yarısına kadar çekmiştim. Silah ateş almamıştı. Dedim ben de biraz daha deneyim. Olmadı o zaman bu işi bitiririm. Şimdi yapacak hiç bir şeyim kalmadı. Önümüzdeki bir kaç gün kendimi moda sokacam. İntiharın gerçekten eşiğine gelmemiş hiç kimse intiharın ne kadar zor bir şey olduğunu anlayamaz. Önce psikolojimi hazırlamam lazım. Moda girdikten sonra evin müsait olduğu bir zaman bu işi bitiriyorum. Düşününce bile içim ürperiyor. Bu işi yapabilecek cesaretim var ama yine de bir ümit be diye iç sesim beni engellemeye çalışıyor. Şimdi onun da sesi iyice kısıldı. Tetiği çekme aşaması biraz zor olacak. Biliyorum. Bir şekilde onu da atlatcaz... Ondan sonrası malum. Umarım kafama bi mermi girdikten sonra saçma sapan bir şekilde hayatta kalmam. < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > |
|
_____________________________
|




Yeni Kayıt

2 Mobil
Konudaki Resimler


kullanıcısına yanıt
kullanıcısına yanıt
kullanıcısına yanıt
kullanıcısına yanıt
kullanıcısına yanıt






