Bir depremzede olarak hayatımı anlatayım;

Selam beyler,

Malatyayı terketmek zorunda kalan bir depremzede olarak yaşadıklarımı anlatıcam, her şeyin twitterdaki iyimser floodlar veya tv deki haberler gibi olmadığını size anlatmak istiyorum.

Öncelikle depremin ilk günü Malatya'da hiçbir hazırlık yapılmadığını gördüm. Su, tuvalet vs. kesinlikle birşey bulamadık. Detay vermek istemiyorum, ilk gün sonunda gece köy evine sığınmak zorunda kaldık. Yine tüm enerjiler gitmişti, hatta hala doğalgaz yok Malatya'da, susuzluktan ve hijyensizlikten hasta olacaktık. Ben zaten dehidrasyondan hasta olmuşum, tahliye olunca doktorum söyledi. Dilimde susuzluktan mantar oluştu. 2 haftadır ilaç kullanıyorum.

Neyse efendim zorlu bir 3 günün ardından Elazığ'a geçtim ve havalimanında tahliye olmaya çalışıyorum. Öncelikle orada dönen torpilleri anlatmak bile istemiyorum. İsimlerle liste alınsa bile bir şekilde ailecek bizden önce girenleri gördüm. Ayrıca başka şehirlerden bedava bilet için gelen insanlar olduğuna eminim. Çünkü gayet şık ve bakımlı insanlar da tahliye uçaklarına bindi. Geceye doğru güç bela İstanbul'a tahliye oldum ve akrabanın yanında kaldım 4-5 gün kadar. Tek problemi burda yaşamadım Allah'a şükür. Burda tüm eksiklerimi giderdiler.

Ama beyler size o anki halimi anlatmam çok zor. Deprem nedeniyle 1 haftaya yakın süredir duş alamadık resmen kokuyoruz. Üstüne aynı çamaşırlar ile geziyoruz. Keloğlan gibi elimize poşet almışız bambaşka şehre geldik cebimizde para da yok. Elimi sabunla yıkayınca yaşadığım mutluluğu size anlatamam...

Neyse ilk şoktan sonra uzun vadeli plan yaptık ve başka bir şehre geçtik. Bir devlet kurumunda kalıyorum şu anda ve burada da durum çok iyiydi. 2 haftaya yakın süredir kalıyorum ve başlarda çok iyi olsa da yavaştan durumların değiştiğini hissetmeye başladım. Öncelikle şunu söyleyeyim, iş & ev bulma kampanyalarının çoğu fake. Çoğu şirket reklamını yapmak için internette "depremzedelere X Lira ücretsiz kıyafet veriyoruz!" diye reklam vermiş gidince surat asıyorlar, 50 tane belge istiyorlar. Bir tanesine sordum kadın saydı saydı vize başvurusu yaparken bu kadar belge vermezsiniz yani o kadar diyeyim size. Ek olarak depremzedeleri işe almak istemiyorlar. İnanılmaz düşük ücretler söylüyorlar veya verdikleri numaralara ulaşamıyorsunuz. Öğretmen ilanı vermişlerdi depremzedeler için, ona gittik ders ücreti olarak 45 lira dediler ve part-time mış.  

Yani beyler çoğu şirket ve insan vicdan mastürbasyonu yapıyor "elimden geleni yaptım oh" demek için. Gerçekten hayır yapan var mı? Var tabii ki. Bana denk gelmedi sadece ama faydalanan arkadaşlarım var bu arada.

Ayrıca ev konusuna gelecek olursam, tonla whatsapp grubu kurmuşlar ev bulmak için. 1 sene ücretsiz, kirasız ev falan diyorlar hiçbirine ulaşamıyorum.

Ayrıca bir yardım kolileri yollamış insanlar, resmen çöpe atmak yerine koliye koymuşlar. Kaldığım kuruma getirdiler, bildiğin ikinci el yani. Gerçekten sinirlerimi zor kontrol ediyorum.

Kaldığım kuruma gelecek olursak personel bu haftaya kadar çok iyiydi hiçbir şeyimizi eksik etmediler yalan söylemeyeyim. Ama yavaştan vana kısar gibi problem çıkarmaya başladılar. Müfettiş geliyo bağırıyo çağırıyo "herkesi toplamışlar bize yer kalmadı" falan diye söyleniyor. Sanki başka ülkenin vatandaşıymışız gibi... Önceden yaptıkları birkaç hizmeti çok geç alabiliyoruz. Dün kalmış yemeği tekrar koydular mesela. Ufaktan yaşanmaz bir hal alıyor.

Ayrıca esnaf da problem. Girdiğim çoğu esnaftan kazık yedim. Bir tanesi ile kavga edip belediyeye şikayet ettim hiçbir şey yapmamışlar gidip uyardık diyolar sadece.

Özetle, kendi ülkemde ırkçılığa uğrayıp "öfff nerden geldi bunlar" tribine maruz kalıyorum ve bu durum beni çileden çıkarıyor. 24 yaşındayım her şeyimi kaybettim ne iş bulabiliyorum ne ev. Birileri beni kovana kadar gittiğim yerde kalmaya çalışıyorum ve bu durum beni çok yordu. Evim ağır hasarlı olduğu için giremiyorum ama artık gidip çadır talebinde bulunup Malatyaya dönmek istiyorum. Zaten Mayıs ayına ertelendi askerliğim, o zamana kadar idare etmek istiyorum.

Bunları ise neden mi anlattım? Böyle olaylar başımıza gelmez sanıyorduk, Endonezyada Meksikada falan bu kadar büyük felaketler olur sanıyorduk ama oluyormuş. Sonrası ise böyle oluyormuş. Allah hepimizin yardımcısı olsun çok zor süreçlerden geçiyoruz.

Edit: Az önce bu sabah apartman hasarı itirazı için şehre dönen komşumla görüştüm, apartmana girip balyozla kapıları kırıp her şeyi çalmışlar... Bari eşyalarımı tahliye edip ev bakayım diyordum..

Teşekkür ederim. Kyklar hakkında bir fikrim yok ne söylesem yalan olur o yüzden bir şey diyemiyorum. Ben 2.depremden 3 saat sonrasına kadar sokaktaydım. Sonra da 3-4 saat şehir merkezinde toplanma alanındaydım. Yani toplamda 14-15 saat kadar enkazların ortasındaydım diyebilirim. Ahbaptan kimseyi görmedim. Afaddan da çok fazla kişi görmedim. Çarşıdaki bazı binalara Afad ve inşaat ekipleri geldi vinçle falan fakat ara mahallelerde hele ilçe ve köylerde ilk 2 gün hiç ekip görmedim desem doğrudur. Afad'a da Ahbap'a da güveniyorum zaten ikisi farklı amaçla çalışan gruplar kıyaslamak doğru olmaz. Fakat organizasyon yetersizliği olduğu kesin. İçme suyunun teminini 3.gün başlattılar mesela (belki bize o gün yetişmiştir) MASKİ şirketi arabasıyla geldiler boruyla doldurdular. Biz yetişemediğimiz için komşudaki kuyudan temin ettik biraz da kar eritip kullandık tuvalet için.

geçmiş olsun

Sağ olun hocam, inşallah amin.

Kolaylıklar diliyorum, Allah herkesin yardımcısı olsun, çok zor, çok üzücü. Türkiye'de destek almak, yardım eli görmek zor, cidden zor, fena bozulduk, açıkta kaldı mı tam anlamıyla kalıyor insan maalesef, böyle olmasa keşke, bilinçli hareket edebilsek. Sana ve ailene tavsiyem size uyacak, çözüm sağlayacak kararlar almanız, umarım iyi bir düzen kurarsınız, şehirlerin toparlanması, düzelmesi kolay olmayacak, derinlemesine düşünüp hareket edin, depremzedelerin işi çok daha zor ne yazık ki, umalım ki yaralarımızı saralım, düzlüğe çıkalım.

Of of, bir de böyleleri var, zor işimiz, çok zor. Allah bu ülkedekilere akıl, bilinç, iyilik, güzel kalp versin, yaşamımız her daim uğraştırıcı, sizin durumunuz daha da güç, umudumuz düzelmek, iyileşmek. Herkes kendisine iyi baksın, bakmalı.

Hocam hiçbir şeyimiz kalmadı yani ne diyebilirim ki. Tutuklanmamak için içimi de dökemiyorum. Tek temennim bu ülkede akıl yerine din şarlatanlığı yapanları, bu yıkıma etkisi olan tüm düzenbazları yüce Allah'ın helak etmesi. Sonra Japonyada Şilide neden böyle yıkım olmuyor diye tartışır dururuz tv de. Hatay, Maraş, Adıyaman ve Malatya bomboş şu an kimse yok. Resmen işgal ediliyor bu bölgeler. Neler duydum da yazamıyorum şuraya...

Geçmiş olsun hocam. Umarım eski düzen eski hayatına %50sine bile kavuşursun.

Büyük gecmis olsun üstad. Ben de Antakyalıyım. İstanbul'da oturuyorum ama anne ve baba tarafindan butun akrabalarim Hatay'daydı. Babam Yayladağlı onlarda bir sey yok ama anne tarafimdan teyzem ve enistemi kaybettim. Dayim da İstanbul Sultan Abdülhamit Han'da yatiyor. Anne tarafimdan herkes bir yere dagildi. Anne tarafim kalabalik normalde ama Hatay'da hiçbiri kalmadı. Bir sekilde geri donecek herkes ama ne zaman ve ne şekilde belli degil tabi. Tekrardan gecmis olsun.

Saygılar.

İlk 2 gün sürekli market yağmalayan insanların videolarını izliyorduk. Evine girip eşyalarını çalmaları gayet sıradan bir olay.

Ben de ona sinirlendim hocam. Organizasyon sıfır. Türkiye fakir bir ülke değil 90 milyonluk kocaman ülke. Fakat depreme herhangi bir hazırlık yapılmamış. Gidip birine bir şey soruyorum birisi olur diyor başkası olmaz diyor.

Ayrıca Malatya'da da baz istasyonu verilerine göre 52 bin kişi yaşıyor dediler. Sadece Ankara'ya 1 milyonun üzerinde kişi tahliye olmuş. Deprem bölgeleri terkedildi resmen. Benim akrabalarımın neredeyse hepsi göçtü. Nasıl çıkıcaz bu işin içinden bilmiyorum