Sosyal fobi için ilaç kullanan var mı ?

quote:

Orijinalden alıntı: Old Mac New Clip

en iyi tedavisi rezil olmak. kendimden biliyorum. sonra fobi mobi kalmıyor daha neyin fobisi kalacak zaten. sınıfta konuşurken damla damla terlerdim tüm sınıf susardı benim duyulabilmem için, her yoklama öncesi bir tarafımdan kan gelirdi sesimi duyuramayacağım yine diye her seferidne denerdim ve her seferinde duyuramazdım başkası söylerdi benim adıma burada diye...

şöyle güzel bir rezil ol, sınıfın ortasında bağır, minibüsün ortasında sesimi duyuracağım diye bağır, herkes bön bön baksın güzelce rezil ol, zamanla yerine oturmaya başlıyor. bunun başka bir yolu olduğunu sanmıyorum. eğer normal bir insan olabilirsen bile bu fobi yine içinde olacaktır bence. rezil olmak kökten çözüm. benim için böyle oldu en azından. ve şu an inan insanlardan çekingem hiç yok. ortalıkta koşarım, düşerim, bana karı gibi koşyorsun derler ama en azından koşuyorum. gözlük kullanıyorum, gözlüğüme terler düşer millet sorar önünü görebiliyon mu falan diye böyle yani kanki. ama inan umrumda değil. rezil oldun mu birkaç kere, kendini tanıyıp kabul ettin mi gerisi umrunda olmuyor.


ve sanma ki rezil olmuyorum, kendimi göstermiyorum diye insanlar senin ne olduğunu bilmiyor. mesela ortamda konuşmadığında insanlar senin sessiz, gizemli falan olduğunu düşünmüyor direk konuşamıyor bu diye düşünüyor. belki ilk zamanalarda gizmli, sessiz diye düşünüyor olabilirler o kadar. ondan sonra ne olduğunu zaten kavrarlar, ben zamanında anlamazlar diye düşünürdüm. ama çoğu insan yaşadı benzer şeyleri o yüzden anlıyorlar. eminim ki sana da denk gelmiştir zaten elinden tutmaya çalışan insanlar, sana yardım etmeye çalışan insanlar bana da çok geldiler ha ben hepsini reddettim sonra afedersin boka bata çıka kurtuldum bu işten ama o insanların elini tutarsan çok daha travmasız, rahat bir şekilde kurtulursun. illa ki küçük düşmelerin olacak, başarısızlıkların olacak ama inan ki elinden tutan o insan seni ortada bırakıp gitmez aksine sen onunla birlikte devam ettikçe seni daha çok açmaya çalışacaktır. yani varsa çevrende böyle biri en iyisi direk açık açık konuşman ve yardım istemen ha yapamıyorsan o zaten alttan alttan yardım etmeye çalışır, peşinden git. öyle ortada bırakılmazsın ÇOK BÜYÜK İHTİMALLE.

ya da çevrende kimse yoksa benim gibi kendini güzelce topluma rezil ede ede tanıt. kendini de tanımış ol, kabullen kendini oldu bitti.


edit: vay be anılar tek tek aklıma geliyor, hepsi birer minör travma benim için. ilk kez topluluk içinde yemek yerken boğulacak olmam, koşmaya çalışırken rezil olmam, bana git çay iste dediklerinde isteyememem, minibüste defalarca sesimi duyuramamam yanımdakilerin dalga geçmesi, minibüste defalarca düşmem gerçi hala düşerim, gözlüğüme ter düşmesin diye kendimi sıkmam şekilden şekle girmem düştüğünde de gelen inanılmaz basınç, sıcaklık, titreme, derste ilk kez bir metni düzgün okuyabildiğimde hocanın sınıfı benim için alışklatması, beden derslerinin zaten dibine meteor düşsün, sınavda burnumun ağzıma kadar akması ve sınıftakilerin ıy uy demesi hocanın çıkmama izin vermemesi sonra zorla çıkmam ve GERİ DÖNMEM orada oturmam... var da var kanki ben az çekmedim. hiç arkadaş falan da yoktu hepsini tek başıma çektim yanımda bir tek müziklerim ve anılarım vardı. bir aralar kendimi kesmeye, vurmaya mal mal şeyler yapmaya başlamıştım da sonra bıraktım xd sırf umursamaz olabilmek için uyku uymazdım eğer uykusuz olursam biraz umursamaz olabilirim diye, sonra bir gün derste içim geçti domuz sesi çıkararak uyandım ondan sonra da yapmadım onu. tuvalette yemek yerdim cebimden çıkarıp hızlı hızlı.

quote:

Orijinalden alıntı: Guest-B7BA8EA93

Sağol yorumun için fakat eğer kendimi rezil edersem bir daha hiç dışarı çıkamam Almanca sunumum vardı ve yapmamak için para bile verebilirdim.O kadar kötü oldu ki okuldan nefret ettim sunumlar,yoklama yüzünden.Bildiğim sorulara parmak kaldıramıyordum ya yanlış okursam,ya sesim çıkmazsa,ya bana gülerlerse,hoca bir şey derse diye düşünmekten saçım beyazladı.Birinden hoşlanmıştım lise 2'de ve yanına falan gitmiştim baya muhabbet olmuştu.Tam kurtuldum sanıyordum sevgilisi olduğunu öğrendim.Depresyon tarzı birşeye yakalandım kaç yıl oldu kurtulamadım.Halisünasyonlar görmeye başladım zindan olmuştu hayatım.Hala majör depresyon ve bu illetle uğraşıyorum işte.

Alıntıları Göster

quote:

Orijinalden alıntı: Guest-B7BA8EA93

Siz de çok çekmişsiniz benim gibi hocam.Öğretmen bir yere yollamasın diye dua ederdim.Nasıl bulurum falan diye düşündüğümden.Ama en çok koyan yalnızlık,sevdiğini uzaktan izleme.Bir de hayatım boşuna akıyormuş gibi hissediyorum.Lise 2'de arabesk dinliyordum Hala dinlerim ama çok azalttım aşırı etkiliyor insanı.Çok sağolun bu arada olumlu yönde çok etkilediniz beni.

quote:

Orijinalden alıntı: Old Mac New Clip

çok etkilendiğini düşünmüyorum, sadece şu an biraz daha özgüvenli hissediyorsundur muhtemelen ama ertesi gün o yerle bir olur söyleyeyim sana. bunu yaşayıp görmen gerekiyor.

bak mesela sesini duyurmakta sıkıntı çekiyorsan çıkıyorsun sokağa, bir minibüse binip en arkaya oturuyorsun. ve hazır olduğunda, minibüs ne kadar kalabalık olursa olsun en arkadan, yerinden kalkmadan şoföre sesleniyorsun. ilk seferde muhtemelen duymayacaktır, minibüs kalabalıksa özellikle ama kimsede bir hareketlenme olmaz. ikinci sefer sesleneceksin muhtemelen biraz daha sesli olursun eğer minibüs kalabalıksa yine duyulmazsın şoför tarafından ve yolcularda böyle hafif bir dönme olur senin tarafına doğru. üçüncü sefer kanki bildiğin anırarak bağır. ben böyle yaptım. yolculardan bana dönüp bakmayan kalmadı ama şoför de duydu indirdi beni. bu olayı an be an hatırlarım. ertesi günü de düzelen bir şey olmadı ha yine aynı şekilde öküz gibi bağırarak indim. ondan sonra iyi bir süre öküz gibi bağırarak indim minibüsten. zamanla sesimi kontrol etmeyi öğrendim ve karın egzersizleri de faydalı oluyor bu arada ekstradan tip vereyim ama asıl işi yine sen yapıyorsun yani karın çalışınca öyle çok da düzelmez söyleyeyim.


şimdi hatırladım yazın mont giyerdim kalçam çok görünüyor diye öyle yazayım dedim. neyse mesela koşmaktan çekiniyorsan beden eğitimi derslerinde falan önce sakin sessiz bir yer bul veya en ideali koşu yolu olan parklar var oraya git koşmaya başla. kendini koşmaya alıştır hatta orada muhtemelen senden çok beterlerini görürsün bazı amcalar, adamlar var ben isesem öyle koşamam. yani hiç çekinmezsin bile. burada kendini alıştır, sonra okulda daha az rezil olursun hatta belki olmazsın bile.

gözlüğünden çekinen insanlar da çoktur buradan onlara sesleneyim yapacak bir şey yok kankalar, kabul edeceksiniz. gözlüğünüz özellikle hareket ve terleme esnasına çok kayıyorsa bir gözlükçüye gidin sık bunu diyin sıkıyorlar benden ücret bile almadılar da bir 5-10 tl alırlar herhalde sonra temizliyorlar falan. çekinmenizden kendiniz uğraşıp düzeltmeye çalışmayın ben gözlüğü yamulttum zamanında. bazı arkadaşların da gözlükleri küçük olabilir ben görüş alanımın yüzde 60'ını falan görebiliyordum gözlük 4 senelikti o zamanlar kafam çok büyümüştü milleti görebilmek için kafamı kaldırmam gerekiyordu eğer durumunuz buysa aynı şekilde yapacak bir şey yok öyle kaldırıp bakacaksınız sürekli düzelteceksiniz, eğer durumunuz varsa gidin çerçeve cam yeniletin. başka kurtuluşu yok ben gözlüğü yukarı çekip bantlamayı, yapıştırmayı her haltı denedim olmuyor arkadaşlar olmuyor.

yemek yemekten çekiniyorsan git simit al, bir parka otur önce parkta ye. sonra simitçide otur ye. sonra biraz ekmek arası söyle, sonra çorba söyle. en ileri seviye spagetti kanki spagetti yiyebiliyorsan topluluk içinde gerisi tırıs gelir tırıs gider. spagetti en zoru xd


böyle yani kanki. çözüm önce kafada, kendini kabullenmenle başlar sonra aksiyonla devam ettirirsin zamanla da artık malzemeden ne kadar olursa.

senden sorunun neyse onu buraya yazmanı, aynı şekilde hareket planınını da yazmanı ve sonuçları da duymak istiyorum. henüz öğlen, sorunun neyse bugün müsaitsin. bahane üretme şimdiden söyleyeyim.

Alıntıları Göster

quote:

Orijinalden alıntı: Guest-B7BA8EA93

Benim açıkçası sosyallikle pek sorunum yok.Mahalleden tanıdıklarla sahada oynarız yeni insanlarla tanışırım fakat en büyük derdim minibüs,okul sunumu,karşı cins ile konuşma.Açıkçası bunları tetikleyen çok olayım var.Aşırı sakarım ama öyle böyle değil.Her gün kafamı pencereye,kenara köşeye vuruyorum.Ya bir yere düşüyorum ya da elimdekini düşürüyorum.Sonra sen kimsin zaten senin gibi salağı kim ne yapsın triplerine giriyorum.Gelişmeler oldukça yazacağım kesinlikle bu soruna sahip insan çok belki bir kişi daha kendini düzeltir.Ailem benim hasta olduğuma inanmıyor.Geçer dediler hep depresyona da dışarı çık geçer falan dediler.İyi ki de ilaç almamışım diyorum.

Alıntıları Göster

quote:

Orijinalden alıntı: Guest-B7BA8EA93

Kesinlikle yapacağım teşekkür ederim.

quote:

Orijinalden alıntı: Sarı Bıyık

Abi bizim de sosyal fobimiz var ama sen daha fenaymışsın. Yazın kıçı görünüyo diye mont giymek nedir ya anırarak kahkaha attım.

Dolmuşta ben de ineceğim yeri kolay kolay söyleyemiyordum bu arada. Bu ses olayının bi katkısı var galiba. Galiba az konuştuğumuz için sesimizi kontrol edemiyoruz.

Ben de beden derslerinde istenmeyen elemandım. Millet messi gibi oynuyor; ben topu kontrol edemiyordum. Aslında bireysel şeyleri kavrayabiliyordum. Kazanman, kaybetmen seni bağlar sonuçta. Ama futbol, basketbol bizlik değil. Sen hata yaparsan, takımdan azar yersin. Beceriksizlik değil; bunun sebebi yapamama korkusu.

Bilseydim küçükken ders çalışırdım ya. Okul ortamını sevmediğim için ders çalışmamaya ant içtim. Ders çalışmayanlar en azından ortam ediniyor. İkisi olmayınca mal gibi kalıyorsun.

Lise 1'de düzeltmeye çalıştım ama fobi ağır bastı okulu bıraktım.

Neyse açık liseye gidiyoruz, maksimum 2-3 yıllık bi gecikme olur.

Şu an iş lazım ama yine fobi ağır basıyor. Mesela dışarda iş arasam, nasıl arayacam anasını satıyim?

quote:

Orijinalden alıntı: Old Mac New Clip

yaptın mı?

Alıntıları Göster