Pozitif olanlar, pozitif kalanlar

İnsan bedenini oluşturan hücreler ve atomlar da sonuçta madde ve maddesel titreşimleri var. İnsan bedeninin titreşimini yükselterek evrimleşebiliyor. Bu da hayata pozitif bakarak ve olumlu düşünerek olabiliyor. Günümüzde modumuzu düşürebilecek bir dolu haber ve olay varken, pozitif kalabilmek her zaman kolay değil. Ama zihnimizde bir canlandıralım. Pozitif enerjili ve neşeli birisi ile karşılaşırsak nasıl bize de hemen olumlu etki yapıyor ve kendine özgü bir çekim yaratıyor bir anda.

İşte bu başlık da pozitif olmayı sevenlerin başlığı olsun. Hiç bir şey neşemizi bozamasın. Var mı bu duruma uyum sağlayıp, titreşimini yükseltmek isteyenler?

çok isterdim aranızda olmak ama olmazzzzzz olamazzzzzzzz benden geçti o işlerrrrrrrrrr

21 yaşındayım. 19 yaşıma kadar hep pozitif biriydim. duşta iken okyanus aromalı şampuanın kokusunu içime çektiğimde bile huzur dolan biriydim. bisikletle dolanırken batan güneşi izlemek için dağa çıktığımda huzur dolan biriydim. çok değil lan, evde tek başıma çay içerken balkondan dışarı bakarken bile huzur dolan biriydim. çevremde bana hep neşeli derlerdi, hayatı çok seviyosun lan derlerdi. imrenirlerdi bana.

son 2 senedir 1 gram huzur almıyorum. 2008 den beridir çok istediğim bir hayal vardı. o hayalim "tek başıma denize gidip akşama kadar oturucam, kimsenin dırdırını çekmicem. yolculuga giderken sahil boyunca teyp te şarkılarımı dinleyeceğim." hayalim işte buydu. bunu geçen sene yaptım. ama emin olun 1 gram zevk almadım. ALAMADIM. sanki boş beleş yaptım bu hayalimi. bunu senelerce hayal etmek daha tatlıydı.

peki neden böyle oldum?

ilk önceliği pandemi ve ekonomik olaylar. ikincisi aile içerisindeki stresli ortam (en önemlisi). evimde huzurum yok lan, her gün stres yapıyorum. nasıl huzurlu olabilirim? dönüp dolaşıp son gelecegım yer ev.

buradan ilerdeki eşime sesleniyorum; sana "bugüne kadar nerlerdeydin be adam?" dedirtmezsem namerdim.

bizdeki o uyuz baba oluyor aslında  

Bir zamanlar bir arkadaşımla sohbet ederken, şehirlerin özelliklerinden bahsetmiştik. Ben demiştim ki "İstanbul'da insanlar bir durakta bile tanımadıkları kişi ile sohbet etmeye başlarlar". Arkadaşım da demişti ki "onlar sohbet etmezler, yakınırlar". Haklıydı. Forum da bir nevi ağlama duvarı gibi oldu. Yakınacak çok konu var biliyorum. Fakat hiç mi o pozitif insanlardan bir tane bile buraya uğramadı? :D

2003te bu foruma üye olmak nerden aklına geldi nasıl buldun ilginç

İnternetle ya da modemle ilgili bir şeyler arıyordum sanırım. Forum google aramasında denk geldi (ki o zaman google'ın alternatifleri de vardı sanırım) ve üye oldum, soru sordum. :)

- - -

Bu gece hiç uykum yok gibi. Bir taraftan tiktok'da canlı bir şeyler dinliyorum. Bir taraftan youtube açık. Bir taraftan kitap okumak istiyorum. Diğer taraftan webde surf yapmak istiyorum. Kitap okumaktan vazgeçip, uykuya gitsem daha iyi gibi ama foruma da göz atmak geldi şu an aklıma. Hadi hayırlısı.