intihar etmemek için sebepler

nesnel olmak zorunda değil, öznel sebepleriniz varsa öğrenmek isterim.

@Zodion @Nat Alianovna @lionessciri @Mobidik @Dark Crystal

Hayallerimi isteklerimi gerçekleştirmek.

İsteklerini gerçekleştiremediğin bir hayat yaşamaya değer değildir bana göre bu kadar. Hayallerimi gerçekleştiremedim, yaşım ilerledi, şu saatten sonra mutlu olacağımı da sanmıyorum, git gide de kötüye gidiyor, dini inancım yoktur dolayısıyla ahiret inancımda yoktur. Beni engelleyen tek şey ölüm korkusu. Maçam yemiyor intihar etmeye. Olurda bir gün şimşek çarpar, araba kazası olur, deprem de göçük altında kalırım diye umut ediyorum. Bunun dışında organ mafyası kaçırsa bile makbule geçer. Anesteziyi yediğin zaman ölmüş oluyorsun galiba filmlerde gördüğüm kadarıyla. Bir doktordan rica etsem "manyak mısın sen kardeşim defol git" diye başından savacağı için bu isteği yapamıyorum. En acısız intihar yöntemlerinide araştırdım yine acılı. Ölüm bu olm kolay mı? Hipotermi en kolayı gibi gözüksede yok yapamam maalesef. Zaten acıdan kaçıyorum, acı verici bir şekilde yapamam bu olayı. Bilincimin haberi olmadan kim vurduya giderek vermem lazım bu canı. Ötenazide bile öleceğini bildiğin için heyecanlanıyorsun o heyecanın acısı mahveder insanı her ne kadar dakikalar içinde ölecek de olsam. Belki bir gün körkütük sarhoş olup ya kafama sıkarım ya da yüksek bir yerden atlar zemine düşer ölürüm. Eğer ölmezsem daha kötü felç veya sakat kalırsam.

İstekler idealler her şeydir. Bunlar insanı mutlu eder. Sonuç vermeyen çaba insanı hayal kırıklığına uğratır mahveder.

Kimi insan vardır kötürümdür kalıtsal hastalığı vardır hayata yinede sımsıkı tutunur.

Kimi insan da vardır eli ayağı tutar depresyondan çıkamaz her gününü intihar düşüncesi ile yaşar. Bunlarda biziz işte.

Hocam biribirimize destek olmalıyız. Hayat ne kadar anlamsız ve boş olsa da hayattaki güzel şeylere odaklanmalıyız. İnsanın içinde bir iyi köpek bir de kötü köpek vardır. Hangisini beslersek o galip gelir. Aman diyim ben vazgeçtim intihar düşüncelerinden siz de vazgeçin. Eldeki imkanlarla mümkün olduğunca kendiniz için bir şeyler başarmaya çalışın ve basit şeylerin tadına varmaya çalışın. Biliyorum insan bazı şeylerin farkına varınca yaşam çekilmez bir hal alabiliyor ama bütün bu anlamsızlığa rağmen sırf yaşayacağımız güzel anların hatrına devam etmeliyiz. Mesela kendim için söyleyeyim ilk kez bir kızı öpüşüm, elini tutuşumun hayali bile yaşamak için güzel bir motivasyon çünkü daha önce tatmamışım. Çok uzatmak istemiyorum uykum var ama umarım bir şeyler katabilmişimdir.

İnsanların ruh halleri genellikle salınımlıdır. Piyada fiyatlarında ve borsada bir kural vardır. Dipteyken alınır. Çünkü beklenti yukarıdır. Ruh hali de böyledir. Ruh halinin dipte olduğu noktalar, en umutsuz görünen anlar, yaşam sürekliliğini alım için kaçırılmaması gereken yerlerdir. :)

Zaten öyle her kötü ruh hali içindeyken insanlar intihar etse, dünya nüfusu 8 milyar olmazdı. Ruh halinin kötü olduğu anlar aynı zamanda olanı olduğu gibi kabul etme alıştırması yapmak için, uygun anlardır.

"Hatta genelde mutlu olan yaşam dolu insanlar intihar eder."

Yok daha neler! "İnsanlar keyfinden, zevkine kendilerini öldürüyorlar aslında. Hobi canım." diye de ekleseydin tam olurdu.

İnsan bilinci zaten hayatta kalmak üzerine evrimleşmiş. Hayat mücadelesini sonlandırmak için zaten çok büyük bir çaresizlik içinde olmak lazım.

Hayat anlamsız olduğu için değil, hayattan keyif almadığın için böyle düşünüyorsun. Keyifsizliğin sebebini ortadan kaldırman lazım.

Bazı sebepler var bana göre. Yaşam bize verilmiş bir defalık bir hediye. Bir daha sonsuza dek bu hediyeyi tekrar alma olasılığımız birkaç katrilyonda bir olabilir. Hayatta hobi edinmek, ilgimizi çeken yerleri gezmek, bir enstrüman öğrenmek, kitap okumak varken intihar çok kötü bir yöneliş olur bana göre.

Bir diğer sebep de ölüm kavramı ve ölüm sonrası kavramına dair kimse neredeyse hiçbir şey bilmiyor. Ben de bilmiyorum. Bilim dahi ölüm sonrasına ulaşamıyor. Sadece dinlerin verdiği bazı bilgiler var. Ama dünyada yaşayan kimse ölümden sonrasına dair fikir yürütemez. Buna ben de dahilim.

Ayrıca bazı insanlar intihar denen kötü eylemi gerçekleştirip, %90'dan fazla engelli hale gelebiliyorlar ki, hayat işte o zaman ıstırap haline geliyor onlar için, farkındalıkları az bir halde çok zor bir handikapta oluyorlar ki bu da ölüm kavramının bilinci yok ettiğini insanın dünyasal canlılığına zarar verdiğini çok net bir şekilde gösteriyor.

Edit: Ayrıca hayatın bir anlama sahip olmasına ihtiyacı yok. Biz hobiler edinip, bir istikamete gidip kendi hayatımıza kendimiz anlam katmalıyız.