etrafımda arkadaşım kalmadı

Her geçen gün daha çok yalnızlaşıyorum. En iyi arkadaşım da üniversiteye gitti ve liseden kalma 5 6 arkadaşla da artık gerek mesafelerden gerek çalışmaya başladıklarından gerekse artık eskisi gibi samimiyet ve iletişim kalmadığı için görüşmüyoruz. İnsanlar benden kaçıyor ve benimle arkadaş olmak istemiyor gibi hissediyorum. Halbuki arkadaş olduğum insanlara karşı çok iyi bi arkadaşım ama bu günümüzde değer görmüyor.

siz de benim gibi yalnız mısınız?

Belirli bir yaştan sonra her şey çıkar ilişkisine dönüyor. Maddi olarak iyi durumda olursan arkadaşın da olur manitan da. Yetişkin tipi arkadaşlıklar böyle. Ergenlikte kaldı o masum kankaliklar

Valla o zaman kafa yapini degistir. Beklentin yuksekse insanlardan bu da sorun oluyor. Herkesle yuzeysel olursan eglenmek eglendirmek olursa amacin cevren oluyor.

o zaman gel knk olak senle

Lise arkadaşları, ilk okul, üniversite arkadaşları geçici şeyler hatta evlendikten sonra çocukluk arkadaşınla bile iletişimi kopartıyosun. Ayda 1 kere yolda denk gelirsen selamlaşırsın öyle oluyor artık. Çok takma bunları kafaya. Her insan yalnızdır.

Her insan yalnızdır aynen öyle. Millet bu yalnizliktan kurtulmak icin evleniyor cocuk yapiyor. Olay herkesle ortalama bir iletişim kurabilmek

Ergenken çevrende kendi yaşında, günlük programı seninle aynı yüzlerce insan oluyordu. Aynı okula giden, aynı saatte okuldan çıkan, aynı mahallede yaşayan... Hiç çaba harcamana gerek kalmadan, sosyalleşebileceğin 100'lerce insanın içindeyken, kafa yapısı uyan 2-3 kişiyi bulmak çok kolaydı.

Yetişkin insanların kendi ayrı hayatları, kendi ayrı programları var. Sosyalleşmek için çaba harcamak gerekiyor çünkü yetişkin kimse seninle sırf aynı mahallede yaşıyorsun diye vakit geçirmek istemiyor.

Sosyal becerisi düşük bireyler genelde bu farkı göremeyip konuyu paraya, tipe, ya da başka alakasız yerlere çekmeye çalışıyor.

Nasil bir caba harcayacam hocam insanlar soguk

İnsanlar 20'li yaşların başında değişmeye başlıyor. Olgunlaşıyor, hayata bakışları farklılaşıyor. Biraz da bu yüzden 20'li yaşlarda başlayan ilişkiler 20'lerin sonlarına kadar sürmüyor. Neyse, o başka konu.

Eğer 15 yaşında kafanın uyuştuğu biriyle 30 yaşında da aynı iletişimi kurabiliyorsan, bir ihtimal kendini geliştirmemiş, aynı yerde sayıyorsundur. Çünkü farklı hayatlar yaşayan iki bireyin, ergenlikten yetişkinliğe geçen 15 sene boyunca birebir aynı yere gelmiş olması çok da mümkün gelmiyor bana. İmkansız değil tabii ki.

Şimdi gelsen bana özelden mesaj atsan, desen ki "Real RocknRolla gel seninle oturup bir kahve içelim, ne dersin?" ben de sana soğuk yaparım. Ama yaşadığım ilin Facebook gruplarından birine benim ilgimi çeken bir post atsan, atıyorum tenis grubuna. X seviyede oynuyorum, Y günler, Z saatler müsaitim diye, saatler bana uyarsa %90 mesaj atarım, görüşmek isterim. Tenis sonrası da oturur birer bira yuvarlar, muhabbet ederiz.

Harcaman gereken çaba aslında sosyal olmak için değil, kendini geliştirmek için. Yetişkin arkadaşlıklarında ortak bir uğraş olması gerekiyor. Senin yapman gereken, bu uğraşlara sahip olacak adımları atmak.

Uğraş yoksa sosyallik yok yani tenis vs oynamaj gerekiyor. Mahalle arkadaşı akraba lise arkadaşlığı böyle değil

Ben de onu diyorum. Biraz sert olacak: Uğraşı olmayan insan boştur. Aklı başında kimse de boş beleş biriyle vakit geçirmek istemez.