Arkadaşım kalmadı

Şimdi yazıcak olduğum şeyleri buraya yazmamın sebebi dertlerimi anlatacak bir arkadaşımın olmaması ve içimi dökmek istemem...

Babam memur olduğu için çokça şehir değiştiriyoruz. Aslında buna bir nebze de olsa alıştım gibi. 2020'nin son aylarına kadar Zonguldak'ta yaşıyordum. Başta da belirttiğim gibi babam memur olduğu için tayinimiz çıktı ve Mersin'e taşındık. Taşındık fakat virüsten dolayı okula gidemiyorum bildiğiniz gibi. Derslerimi Zoom üzerinden görüyorum. E haliyle yeni sınıf arkadaşlarımla da zoom üzerinden tanışıyorum. Şuan yeni arkadaşlarımdan kimseyle konuşmadım(3 aydır). Kimse bana bişey yazmadı bende onlarla tanışma isteğinde bulunmadım. Eskiden arkadaşlarımla çokça mesajlaşırdım çokça konuşurdum fakat taşındıktan sonra hepsiyle çok az konuşmaya başladım. Bunun böyle olucağını biliyodum fakat geçen sene konuştuğum, yüzüne güldüğüm insalara hal hatır sorunca beni engellemesi de içimde bi hüzün oluşturdu. Neden engellediklerini de gerçekten bilmiyorum. Ama asıl beni üzen olay (eski) en yakın arkadaşımın beni engelleyen insanlarla benim arkamdan konuşup muhabbet etmesi. Beraber oyun oynuyorlar muhabbet ediyoralar nedense gördükçe üzülüyorum. Acaba sorun bende mi diye düşünüyorum. Neyse yazıcaklarım bu kadar sadece içimi dökmek istedim belki kendi dertlerinizi düşünüp buda dert mi ki diyebeilirsiniz ama lütfen öyle düşünmeyin. 1 aydır bu konuya takımış kalmış durumdayım tavsiye verirseniz de çok mutlu olurum.

Sanırım senden biraz büyüğüm ama fark etmez yaşadığımız şey aynı. Şöyle söyleyeyim senin en azından sürekli şehir değiştirmen gibi bir bahanen var, ben hayatım boyunca aynı yerde oturmama rağmen, 8 sene aynı ilk okula, 4 sene aynı liseye ve üniversiteye gitmeme rağmen hiç kimseyle adam akıllı arkadaş olamadım. Adam akıllı arkadaş derken gidip evinde kalabileceğim, beni arayıp soran ve haftada 1-2 en azından buluştuğum tarzda. Üniversite son sınıftayım ve okulun ilk 3 senesi hiç arkadaş edinemedim :D Şu an üniden 1 tane samimi arkadaşım var fakat onlada okul bittikten sonra bi daha konuşacağımızı sanmıyorum. Elde var 0 yani. Liseden 2 arkadaşımla hala konuşuyorum fakat onlarla da nadir buluşuyorum yani sosyal hayatıma bir katkısı olmuyor onlarında. 1 tane her gün konuştuğum ve oyun oynadığım arkadaşım var, eski mahalle arkadaşım fakat onlada aramız git gide açılmaya başladı son zamanlarda, en ufak bir şeyden tartışma çıkıyor aramızda ve kendisi aşırı asosyal olduğu için pek dışarıda çıkmak istemiyor. Ayrıca arayan soran taraf genelde ben oluyorum, arkadaşlığımıza değer veren biri olduğunu düşünmüyorum. Anlayacağın sosyal hayatım çöp durumda seni çok iyi anlıyorum

Yaşının genç olduğunu tahmin ediyorum, gerçi bu önemsiz bir detay sonuçta 40 yaşına geldiğinde de şu yaşa geldik bir tane kalıcı arkadaşlık kuramadım diye de hayıflanabilirsin. Neyse fazla laf kalabalığı yapmadan konuya gireyim.

İnsanlar senden fayda göremediği zaman vazgeçme eğilimi gösterebilir. Seni engelleyenle konuşan yakın arkadaşını ele alalım. Sen artık orada olmasan da o kişi, yakın arkadaşının çevresinde. Başka bir husus da insanlardan senin gösterdiğin olgunluğu göstermesini beklemek biraz mutsuzluğa sebep oluyor. Gelelim bu konuda yapacaklara.

Sürekli taşınma durumu yaşadığın için benim tavsiyem arkadaşlıklarına olması gerekenden fazla değer yükleme. Birbiri için her şeyi yapan arkadaşlıklar genelde filmlerde olur. İkinci tavsiyem hobiler edinmen ama aklına hemen yamaç paraşütü, su dalışı gibi pahalı şeyler gelmesin. Youtube kanalı açabilirsin, hedefin binlerce like olan youtuberlardan olmak olmasın. Pindipandanın çok eski bir videosunda izlemiştim her ne kadar maddi amaçlı hareket etse de asıl hedefinin kuzeniyle oyun oynarken aldığı hazzı almak olduğunu söylemişti. Buna ek olarak sürekli insanlarla tanışacağın aktivitelere yönelmelisin gitar kursları, resim atolyeleri, dans kursları hatta spor salonları bunlar için harika ortamlardır. Havadan sudan konuşarak sohbet etmeye dahil olabilirsin.

Geldik en önemli tavsiyeye insanlara yapışma asla ve asla onlara başka arkadaşların olmadığını gösterme. Sana yapılan her 3 tekliften birisini kesinlikle reddet çünkü sen vakti kıymetli bir insansın ve onlara her istediklerinde vakit ayıramazsın.

Son olarak şu hikayeyi de bırakayım şuraya vakti zamanında forumda birisi paylaşmıştı densin :)

hikayeyi begendim :)

Engellemelerinin sebebi sence ne olabilir ?

Senin bir problemin yok.İnsanlar böyledir.Buna alışman gerek.Hiç kimse birbirinin yakın dostu değildir sadece öyle görünürler.Dost dediğin kanlı canlı karşında olan,konuştuğun,gördüğün kişidir.Araya mesafe girdikten ve birebir görüşme imkanınız kalktıktan sonra dostluklar ne yazık ki ölür.Mesela 2016'da üniversiteden mezun oldum.Çok sıkı konuştuğum,dört yıl boyunca yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmeyen nice arkadaşımla irtibatım sadece bir-iki yıl içinde tamamen kesildi.Kimisini ben instagramdan sildim,kimisi beni sildi vs.Daha sonra bulunduğum ortamlarda yeni yeni arkadaşlarım oldu ve şimdi böyle devam ediyor.İlerde onlardan ayrılınca aynı sürecin yaşanacağına eminim.Hem bu sadece üniversiteden mezun olduktan sonra değil ortaokuldan mezun olup liseye,liseden mezun olup üniversiteye geçince de yaşandı.Yani şuan ne Ortaokulda ne de lisede görüştüğüm arkadaşım kalmadı.En son geçen yıl liseden sıkı arkadaşım olan birisiyle görüştüm ancak o kadar...Aradan bir yıl geçti ne o beni aradı ne ben onu...

Kısacası hayat sürekli ileri akar.Bu akmada sürekli insanlarla tanışırız ve hayatımıza kısa süre konuk olurlar,biz de onların hayatlarına kısa bir süre konuk oluruz.Daha sonra hepimiz dağılırız.Yapacak birşey yok.Senin en büyük şansızlığın yeni şehre ve yeni bir okula geldiğinde dönemde bu hastalığın ortaya çıkması ve seni mecburen hem okuldan hem de çevreden izole etmesi.Emin ol şuan bulunduğun şehre ve okula geldiğinde ortamda bulunma imkanı olsaydın ve yeni insanlarla tanışıp kaynaşsaydın eski arkadaşlarının yaptıklarına bu kadar üzülmezdin.

Yani demek istediğim sorun sende değil...Hayatının geri kalanında da bunu hep yaşayacaksın.Buna alışsan iyi olur...