Erkeklerin feminenleşmesi

erkeklerin feminenleşmesi bizden önceki nesilde başlamış olan bir olay. benim babama kadar tüm atalarım kendi erkek çocuklarını 20'lerinin başlarında evlendirmiş. yani masrafı neyse basmış ve erkek çocuğunun evlenmesini sağlamış. çünkü baba olan kişi biliyor ki kendi oğlu esas o yaşlarda karşı cinse ihtiyaç duyar.

oğlunu böyle evlendirmek erkeksi bir eylemdir çünkü erkeksi mantığın zıddı olan kadın mantığına göre 20'lerinin başlarındaki erkekler güçsüzdürler (hem fiziksel hem de varlık açısından) ve işi kızlara bırakacak olsak kızlar 30 üstü erkeklere yöneleceklerdir, bu durumda 20'lerindeki erkekler ot toplayacaktır.

örneğin benim babamın evi yok diye annemi vermemişler ama dedem hemen gidip babama sıfır müstakil ev ve İzmir merkezden arsa hediye etmiş, babamın üzerine geçirmiş yani direk, bunu yapınca annemi vermişler.

babama kadar düzen hep böyle geldi. her aile kendi oğlunu iyi beslendirmeye ve güçlendirmeye, ayrıca erkek çocuğa maddi konuda var gücüyle destek çıkmaya çalışıyordu çünkü kızın evlenebilmesi için maddiyata ihtiyaç duymayacağını biliyolardı.

babamların nesilde bu durum değişti. çünkü ilk defa evin uzun vadeli kararlarını alma konusunda evin kadını da işe girdi.

bizde mesela aileyi annem yönetmeye başladı. sonuçta bana hiçbir destek çıkmadılar. üniversite okurken bile babamdan beş kuruş para alamadım. hayata sıfırdan atıldım, kimsesiz gibi.

kadınsı düzenin etkisi bununla da bitmedi. ben 30 yaşından sonra ev ve araba sahibi olunca bu sefer annemle babam el ele verip beni "evlenmeyi reddetmekle" suçlamaya başladılar. halbuki bu kişiler benim evlenebilmem için bana hiçbir destek sunmadılar ve evlilik konusunu hiçbir zaman açmadılar geçmişte. feminen düzen tam olarak budur. "olana kadar görmezden gel, olunca üzerine çullan"

benim babam, dedem, dedemin babası, hepsi erken yaştayken, meslekleri yokken, paraları yokken evlendirildiler. çünkü onların babası maskülen idi ve onlara var gücüyle destek çıkmıştı. benim babam feminen biri olduğu için benim hayatımı kazanma mücadelemde benim yanımda hiç yer almadı. bana "el" gibi davrandı.

ben bugün evlensem bile babam bana beş kuruş destek çıkmayacak. buna rağmen kendisi benim hakkımda: "bizim oğlan kafayı yedi, batının evlenmeme kültürüne kandı, bu gençler nolacak böyle ya ibbne mi olacaklar" gibi gerçek dışı şeyler söylüyor. babamların jenerasyonda babam gibi feminen düşünceye boyun eğmiş olan birsürü mal var.

annemin babası olan dedem mesela, kendisi evi-işi-mesleği yokken 20 yaşında evlendirilmiş, kimse "sen kimsin de benim kızıma talip oluyon lan velet!" dememiş, çünkü o zamanlar maskülen bir düzen vardı. ama, dedem sonra kendisi kız sahibi olunca kendi kızlarını kimseye vermedi, zengin koca aradı hep, evi olmayan tanışmaya bile gelmesin dedi, ama kendisi evlenirken kendisinin kiralik evi bile yoktu. ve genç erkekleri zaten evliliğe yetersiz gördü doğrudan. hiç demedi "yahu ben bu yaşta evlendirildim". işte feminenleşmek budur. feminenleşmek erkeğin ihtiyacını üçüncü-dördüncü plana itip var gücüyle kızın çıkarına hizmet edecek bir düzeni kurmak için çaba sarfetmektir.

bu dangalaklar kahvede maç izleyip gol diye bağırdıklarında erkek olduklarını sanıyorlar. halbuki hepsi, dünyayı yorumlayamayan, "kızımın geleceğini düşündüm" yalanıyla feminen anlayışa boyun eğmiş, ve günümüzde cinsiyetler arası dinamiklerin kadın lehine doğru ciddi kayma göstermesinde rol sahibi olmuş kişilerdirler.