DOOM: The Dark Ages (Çıktı) [PC ANA KONU] #Türkçe

SJW tayfası az beri dursun.

Yılların bozamadığı adam geldi.

Saf testosteron geldi.

Doom Guy geldi.

Hail to the king.

Müjde! DOOM: The Dark Ages, 15 Mayıs'ta Türkçe alt yazı ve arayüz desteğiyle geliyor!

x (formerly twitter)

Bethesda TR (@bethesda_TR) on X

https://x.com/bethesda_TR/status/1914303127991222373

Grafikten, müzikten, oyanıştan anlamayan ne kadar insan varsa doluşmuş buraya ohooo. Belli adam ''oyunun geriye gittiğini'' yayıncılardan, forumdan vs duymuş oyuna bu bakış ile yaklaşıp ''ilk 15 dakikada geride olduğu anlaşılıyor'' diyor :))) Eminiz ki bu 'ilk 15 dakikanın' tecrübe sonucuna sadece kendi görüşlerinle vardın :)). Başkası ne demiş diye oyun oynayanlar oynuyorum demesin lütfen.

Taş gibi oyun. Eski oyunlarından geriye gitmiş diyenlerde sadece komik. 'Eski' dedikleri oyunlar da 2016 ve Doom Eternal. 'Eski' demek için bu oyuna yön veren temelleri kastetmiş oluyorsunuz. Bilakis Doom 2016'ya, Eternal'e yön veren Doom'un, özellikle Eternal ile alakası yok.

Eternal'de hız kastılar türe farklı bir soluk getirdiler. Dark Ages'e sıkıcı diyenler hayatında hiç Painkiller, Serious Sam, Turok falan oynamadı sanırım. Dark Ages'te ise bu türe yeni bir soluk getiriyorlar ve bunu mükemmel yapıyorlar.. Oynanış ne sıkıcı nede yavaş. Tam tersine o kadar oturaklı bir karaterle oynadığınızı anlıyorsunuz ki, bu hem esnek hemde çok güçlü hissettiriyor. Eternal'de sıfır savunmasız oluşumuz sivri sinek gibi yere konmadan oynayışımız falan çok farklı, bu çok farklı bir deneme. Orijinal Doom'a daha yakın bir oyun istiyorsanız o oyun Dark Ages'tir. Ancak bu oyunda eleştireceğim tek nokta glorykill ve buna bağlı vahşetin çok az olması. Bunu da woke olaylarına bağlıyorum.

Eternal'de, Dark Ages'te kendi özlerinde çok güzel oyunlar. Ben oyunu en zorda bitirmiş tamamını görmüş olarak Dark Ages'i tercih ederim.

Bazıları Eternal'i içselleştirip duygusal yaklaşıyor. Ufku Eternal ile açılmış kişi, onun sevdasıyla ''Önceki oyunlardan geriye gitmişler'' diye yakarıyor... Grafiklerde, oyunda, müzikleride taş gibi. Müzikleri özellikle, orta çağın karanlık atmosferine müthiş uyuyor. Ayrıca silahların kullanış şekline göre müzik ayarlamış adamlar... Bu ince dokunuşlara rağmen sanatı bütün olarak göremeyenler net ve kesin çıkarımlar yapıyor komedi :)

Müzik veya ürün bütün olarak zevkine hitap etmez o ayrı konu, bu da normaldir. Ancak kimse bunun bilinciyle konuşmamış burada.

Grafikler rezalet derken tam olarak neyi kastediyorsunuz ? Oyunu bitirmek üzereyim. Dark Ages ile birlikte sanatsal yönelimde bazı değişimler var. Eternal renk paleti daha doygun, animasyonlar hızlı ve karikatürize bir görünüme sahipti. Dark Ages'da ise gotik ve karanlık bir atmosfer sunmakla birlikte doku detayları, zırh ve organik deformasyonlar çok daha gerçekçi ve ayrıntılı olarak işlenmiş.

Bu farklılıkları basit bir yaratık modellemesi üzerinde bile görmek mümkün dolayısı ile ben grafiksel anlamda gerileme olduğunu düşünmüyorum bilhassa RTGI kullanımı ile yansıma ve özellikle loş ortamlardaki aydınlatma kalitesinde de ilerleme söz konusu. Tabi bunlar benim kendi şahsi gözlemlerim katılmayabilirsiniz.

Oyuna niye bu kadar gömülmüş onu çözemedim.Finisher hareketlerinin azalması hariç on numara oyun

Böyle grafikli iyi oynanışlı türkçe fps oyunları nadir çıkıyor.Dün oturdum başından kalkamadım her doom oyunu olduğu gibi

Silahlar çok iyi parry mantığı dooma cuk oturmuş

Bu arada amd tarafında oynuyan varsa frame gen yerine fluid motion frames tavsiye ederim.Oyunun frame geni bozuk

25 saatin sonunda %100 yaparak bitirmiş bulunmaktayım. Oyun ile ilgili kısaca fikirlerimden bahsedeceğim.

DOOM: The Dark Ages, serinin köklerine bağlı kalırken, alışıldık cehennem kaosunu gotik bir karanlığa, kalkanlı kılıçlı bir arenaya taşıyor. Karanlık bir tema seçimi oldukça hoşuma gitti.

Bir Efsanenin Başlangıcı: DOOM Slayer’ın Mitolojik Kökleri

The Dark Ages, modern DOOM üçlemesinin başlangıç noktası olma misyonunu üstleniyor. DOOM Slayer’ın Argent D’Nur’daki günlerine, cehennem ordularının yükselişine ve Night Sentinels ile olan ittifakına odaklanan hikâye, hem seriye yeni adım atacak oyuncular için erişilebilir bir giriş kapısı sunuyor hem de serinin köklü hayranlarına yıllardır merak ettikleri bir dönemi gösteriyor.

Baş düşmanımız Prens Ahzrak, yalnızca karanlık güçlerle değil, karizması ve hedefleriyle de dikkate değer bir tehdit. Argent’in Kalbi adlı gizemli nesnenin peşindeki bu cehennem lordu, Slayer’ı yalnızca fiziksel değil, sembolik bir direnişin temsiline dönüştürüyor.

Ancak itiraf etmek gerekirse, hikâye zaman zaman potansiyelini tam olarak değerlendiremiyor. Bazı bölümler aceleye getirilmiş hissi yaratırken, epik ara sahneler sayesinde bu eksiklik bir nebze telafi ediliyor. King Novik, Valen, Commander Thira gibi yan karakterlerin varlığı ise anlatımı derinleştiriyor.

Oynanış: Bu Kez Sadece Koşmuyoruz, Ezerek İlerliyoruz

Yeni DOOM deneyimi, "hızlı FPS" = "Eternal" denklemini biraz geride bırakıp daha ağır ama daha taktiksel bir oynanış sunuyor. Slayer artık bir kurşun yağdıran ninja değil; zırhlı, ezici bir savaş makinesi gibi hissettiriyor. Her adımıyla cehennemi titreten bir "tank".

22 bölümden oluşan oyun, geniş haritaları ve sandbox benzeri yapısıyla keşif duygusunu ön plana çıkarıyor. En büyük fark ise yakın dövüşün neredeyse merkezde olması. Shield Saw adlı testereli kalkan, savunma aracı olmaktan çok, gerçek bir saldırı silahına dönüşüyor. Parry mekanikleri, Hell Surge adı verilen zamanlamaya dayalı karşı saldırılar ve düşmanları sersemletip parçalara ayıran ağır silahlar oyuna “Dark Souls’umsu” bir ritim katıyor.

12 farklı ateşli silahın her biri benzersiz özelliklere sahip ve Eternal’daki mod geçişi yerine artık tamamen farklı sınıflar arasında geçiş yapıyoruz. Bazı silahlar özel kombinasyonlarla, düşmanları patlatıyor, zincirleme hasar veriyor veya çevresel etkileşim yaratıyor. Bu sistem, daha stratejik bir çatışma deneyimi sunuyor.

Ancak bu yeni yapı, bazı hayranların sevdiği klasik DOOM öğelerini özletiyor. Quick Swap gibi hasar çeşitliliğini zirveye taşıyan sistemin kaldırılması, Glory Kill’lerin sınırlandırılması ve dash mekaniklerinin törpülenmesi, eski oyuncular için bir miktar hayal kırıklığı olabilir.

Ana görevler ise bu oyunun diğer kötü kısımlarından olmuş.Özenilmeyen hep tekrar düşen ana görevler mevcut.

Sanat Yönetimi ve Müzikler

Görsel tasarımlar oldukça iddialı. Dark Fantasy temasını, Berserk, Lovecraft ve Conan gibi karanlık epik eserlerden ilham alarak sunan tasarımcılar, DOOM evrenine yeni ama yerinde bir estetik kazandırmış. Şehirler, zindanlar, kaleler ve cehennem boyutları... Her ortam, atmosferik olarak tokat gibi çarpıyor.

Müzikler için aynı şeyi söyleyemeyeceim.Oyunun en kötü yanı kesinlikle müzikleri olmuş.Oyunu oynarken sizi moda sokacak 1-2 parça dışında sınıfta kalmış. Mick Gordon’nın olmaması kendini çok belli ediyor.

Sonuç: Bu DOOM, Bir Çağın Başlangıcı

DOOM: The Dark Ages, serinin en hızlı oyunu değil belki ama en büyük ve en vizyoner oyunu olduğu kesin. Yeni teması, epik atmosferi, özgün combat mekanikleri ve karakter odaklı yaklaşımıyla sadece bir FPS değil, bir “Slayer Efsanesi” sunuyor. Ve evet bu oyunda Doom Slayer daha karizmatik olmuş.

Severek oynadım,beğendiğim bir yapım oldu. Türkçe dil desteği ile gelmesi de çok güzel oldu. Türü sevenlere tavsiye ederim.. Doom Slayer is back...