bilmiyorum böyle olan var mı

yine benim suçum neydi dediğim bir gün daha. anne babam kavga ediyor, kardeşim her şeyin inadına gidip okumamakta ısrarcı. gayet normalleşmiş maddi eksikliklerin üstüne manevi bu yük, bu hayatı çekilmez kılmakla beraber neden varım sorusunu sordurtuyor kendime. biliyorum bunun yeri burası değil ama belki de her şey bu sınavlar yüzünden belki de her şey tek yol bu lgs yks imajı çizildiği için belki de okumazsan bi bok olmaz senden düşüncesi empoze edildiği için.

siz bunları okumak zorunda değilsiniz hepinizden özür diliyorum ama inanın anlatacak kimsem yok, hoş olsa anlatabilir miyim bilmiyorum. burada adım belli değil sanım belli değil.

ağlamaktan bi'hal olmuşum, lütfen bana yardım edin. anne babamın daha fazla bir arada durmaması gerek, annemin bir geliri yok bu yüzden benim bakmam lazım aynı zamanda da okumam. biliyorum böyle hayatlar var ama ben ne yapmam gerek bilmiyorum. güzel yerler kazanabilirim, netlerim ve bilgim buna işaret ediyor ama psikolojim ve içinde bulunduğum bu durum ne yaparsan yap bir şey olmayacak diyor gibi.

ben artık kendi hayallerimi bıraktım dostlarım, annemin bir hayali var: doktor olmam. ben de bir kez olsun annemin yüzünü güldürmek istiyorum. okuyabilir miyim, napabilirim, hangi şehir benim için daha uygun ve özellikle burs veren bi okul var mı .

okul isterse yalovada olsun orayı seçmem gerekecek ve annemin bu çilesini bitirmem gerekecek.

lütfen yardım edin yalvarırım,beni bu durumdan kurtarın akıl verin nolur, anne babamın boşanması gerek, benim napmam gerek bilmiyorum ama güçlü durmam gerek nolur yardım edin nolur

Hocam evden ayrılmak, annenizle gitmek istiyorsanız bu sene nasıl bir sıralama yaparsanız yapın üniye yerleşmenizi öneririm. Eğer tıp istiyorsanız ve gelmediyse 2023 de tekrar girebilirsiniz.

tıp istemiyorum ama yapmak zorundaymışım gibi hissediyorum anneme karşı.

üniye gitsem annemle nasıl geçincem onu bilmiyorum napacağım bilmiyorum :/

her şey üstüme üstüme geliyor, dayanamıyorum artık

bu arada tıp okumayı bi "zorunluluk" olarak görüyorsanız zaten okuyamazsınız kazansanız bile. benim abime de çok eziyet etti ailem ama o tıp istemeyip diş seçti ve şuan çok mutlu. kendi gönlünüzden geçen bölümü okuyun. benim tavsiyem budur sonradan pişman olmak yerine

60 65 ayt 12 fen büyük ölçüde duruyor,90 100 tyt

içinde bulunduğum koşullar sebebiye öyle bi düşüncedeyim malesef yoksa ben mühendis olmak istiyordum

özür dilerim, başka danışacak kimsem yoktu

iyiymiş hocam tıp için şansınız var diye düşünüyorum.

neden tıp yerine hukuk, tıp yerine başka bir seçeneğim olsa bu kesinlikle mühendislik olurdu lakin öyle bi şansım da yok. sonucta tıpı bitirince iyi kötü bir şekide işe başlıyosun bu da nedenlerin arasında

tıp için var da içinde bulunduğum durumu napmam gerek ://

Allah razı olsun, önümü göremedikçe ne yapacağımı şaşırdım. bu kadar aciz oldugum durum belki de yok..