Tusiad'ın tepesinde gözaltı. (5. sayfa)

İşin kötüsü ne biliyor musunuz. Muhafazakarlar da şikayetçi ama yalnız, sekülerler şikayetçi ama seküler patronlar (siyasetçiler) aslında memnun. Sağcı, solcu, milliyetçi, muhafazakar, sosyalist, liberal ne dersen de halkın sorunları ortak. Sosyal medya, yaşam pratiği olarak bizi birbirimizden o kadar uzaklaştırdılar ki. Herkes kendinden olmayanı vatan haini gibi görüyor. Üstelik Öcalan ile görüşmelerine rağmen. ( Kürt sorunu barış içinde keşke çözülse ama bunun yolu ne Öcalan ne de öyle bir niyetleri var.) Bir araya gelip dertleşebilsek bu kadar fanatik bir kitle kalmaz. Eskiden Türkiye'de umut vardı. Neşe vardı. Sanat, edebiyat, akademi hepsi belirli bir kalitedeydi. Hukuk işliyordu ve bir devlet kültürü, bürokrasi vardı. Bunu hatırlayabilmek için gündelik olarak bir birimizle temas etmek ve bir araya gelmek zorundayız. Fakat şu anda bunu yaratabilecek bir eylemlilik ve çaba yok. Veya çok yetersiz. Ama karşımızdaki sistem böyle işlemiyor. Ülkücüyü de öldürüyor, sosyalisti de vs vs. Kapitalizmin en sevdiği dönemdeyiz. Aşırı sağcı, popülist politikalar bütün dünyayı ele geçiriyor. İnsan hakları konuşmak için 2. dünya savaşında binlerce insanın ölmesini izlemiştik. Şimdi yeni Hitler'ler ve ona özendirilen bir dünya gençliği var. Hitler'i rol model gösterenler milyonlarca insanın ölümüne, acıya, işkence ve saf bir kötülüğe sahip olduğunu değil de "akıllı ve çok güçlü" olduğunu anlatıyor. Toplama kamplarını gezdiğimde aklım insan öldürmek için bir endüstri kurulmasını almamıştı. İnsanlar nasıl buna müsade edebilir diye düşünmüştüm. Şimdi anlıyorum ki sermaye elinde gücü topladıkça yeni fanatikleri bulması çok zor değil. Korku ve savaş ile sürekliliğini sağlamak. Hiç bir canlıya kıymet vermemek. Bilmiyorum önümüzde bütün dünyayı eline alıp yönetmek isteyen çok büyük ve güçlü bir sınıf var. Bizim de bir araya gelmekten başka çaremiz yok. Umutlu muyum? Bazen emin olamıyorum.

Sermayeyi tamamen kendilerine istiyorlar. Çok uzun zamandır böyle. Bazı örnekleri var. Aydın Doğan benzeridir. Mafyayı bile kendine isteyenler var. Örneği var. :)

Kardeş ne anlattığını sen bile bilmiyorsun. Daha konuyu anlamadan yazıp yazıp durmuşsun birseyler.