Türk toplumunun çoğu mutsuz olmak zorunda.

çünkü bu mutsuz tipler;

1. kibirliler, her şeyi ben bilirim, ben senden üstünüm modundalar bu yüzden sosyal medyada ve forumlarda hemen fikri hoşuna gitmeyen birine karşı üstünlük kurma çabasındalar.

Bu sanki hiç belli olmuyor:)

X'te bunu görmek çok mümkün, bu kadar kibri bi Yunanlılarda gördüm bir de bizim mutsuz tiplerde. Bunlar mutsuz olmak zorundalar, çünkü mutsuzluklarını kendileri çağırıyorlar.

Sen profesyonel bir döğüş sporcusu isen karşındaki göre (bu açıkça fiziksel ve taktiksel olarak senin üstünlüğünü gösterir) asla şunu demezsin " bak seni döverim, bak senden daha iyi dövüşçüyüm vs..."

2. kendileri dışında şikayet edecek çok şeyleri var, iş, okul, devlet, hastane, sokak, aile.....

bu kadar şikayet eden beyin, şikayet bilgisini oluşturan nöronların bağını daha da güçlendiriyor ve bu böyle böyle kartopu gibi büyüyor. karşıtı olarak çözüm arayışları daha da azalıyor çünkü buna kafa yormuyor, bu beynimizin çalışma biçimi ile ilgili.

3. başkalarına karşı mükemmeliyetçiler ama kendilerine karşı çok hoşgörülüler.

ör: bir hata yaparsın, aman boş ver dersin. aynı hatayı özellikle çocukların, kardeşlerin, senden küçük insanların yapması durumunda hemen nasihat moduna geçersin. bu da kibrin bir çeşidi - yani kendini üstün görme eğilimi.

4. kendini çevrendekilerle kıyaslamak: bu en beteridir, mutsuzluğun ve umutsuzluğun dibidir:)) çünkü senin beynin, seni; senin ulaşmak istediğin kişilerle kıyaslıyor, afrikadaki çadırda yatan adamla değil.

------

mutlu olmak mı istiyorsunuz, sorunları büyütmektense çözmek mi istiyorsunuz, buradaki 4 maddenin tam tersini yapın.

1. mütevazi olun, bu seni mutlu eder, gerçekten mutlu eder. kafana bir şey takılmaz. sadece kendinle ilgilenirsin...

2. şikayet yerine şükretmelisin : evet iyiyinin her zaman iyisi olacak ama kötünün de kötüsü var. şikayet ederek aslında kendinin çok iyi şeylere layık olduğunu ama bunları elde edemediğini, bilinçaltı beynin bu şekilde kayıt alıyor.

o zaman şunu bile dersin : ben dünyanın en şansız adamıyım:))

3. başkalarına hoşgörülü ol. o zaman beynin daha esnek çalışmaya başlıyor ve kendi hatalarını daha rahat görüyorsun ve bir sonrasında bu hatalarına daha az düşerek, daha iyi bir kişilik kurabiliyorsun.

4. kendini sadece dünkü kendinle kıyasla, çevrendeki her hangi biri ile değil.

not : ben psikolog değilim, bunlar tamamen kendi ve çevremden edindiğin okumalar, tecrübeler.

------

bilemiyorum sizlerde hangileri var? isteyen iyiyi de kötüyü de kendine itiraf edebilir burada.

Düşündüğün 4 madde güzelmiş; zaten dinimiz de bu şekilde emrediyor.

Ben mutluluğu şunlarla arttırdım;

*Çevremin ve akrabalarımın ricalarını yapmak zorunda olmadığımı bilmem, gerekirse onlara koca bir HAYIR çekmem

*Birçok hobim olması, o anki imkanlarıma göre hangileri uygun ise onlarla ilgilenmek

*Kulaktan dolma din anlayışını atmam ve sadece Allah'ın mesajı olan Kuran'ı ciddiye almam

*Hararetli konuşmalarda ve tartışmalarda hep sakin olmak