Sevmeden tıp okunur mu

quote: Orijinalden alıntı: Street of dreams Tıpı bitirmiş kişilere sorabilir miyim ankaratıplı dışında çok bilfigim kimse yok

Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi mezunuyum. Tüm lise hayatım boyunca asla doktor olmam dedim ama en sonunda ailem ikna etti ülkede iş problemi var işin garanti parası iyi dediler doktor oldum.

Öncelikle okul zorluğu bir yana belli bir psikolojik baskı eğitim içerisinde var gerçekten yorulmadan, yaşlanmadan mezun olmak zor. Ayrıca diğer arkadaşlarına göre de sosyal olarak biraz eksik kalabilirsin senin için ne kadar önemli bilemiyorum tabi.

İş hayatında ise pratisyen hekim olarak, harcadığın vaktin, emeğin ve sınavdaki sıralamanın karşılığını ne maaş olarak ne de saygı olarak görebiliyorsun bunun yanında ülkenin beyni olman gerekirken çoğu zaman inşaat işçisinden hallice fiziksel olarak yoruluyorsun.

Maaş olarak normal mesai süresince çalışan bir pratisyen hekim olarak 8-10 arası toplamda para kazanırsın eğer çok şanslı azınlıkta isen 11-12 yi görebilirsin. Bu ücretleri sıradan üniversite bitirip torpil ile iyi memurluklara yerleşen arkadaşlar da rahatlıkla kazanabiliyor. Seninle benzer puan alıp ODTÜ bitiren mühendisler de ASELSAN TAİ gibi kurumlarda bu paraları kazanıyor. Ayrıca yanında memur olarak çalışan eczacı, diş hekimi, hemşire, att senden biraz daha düşük maaş alacaklar. Örneğin bir bekçi 18 yaşında işe başlasa sen 18 inde üniversiteye başlasan bu enflasyonda maddi gelir olarak o bekçiye yetişmek 40 yaşını bulacak.

Üst paragrafta bahsettiğim durumları yaşamamak için uzman olman lazım ama uzman olmak için TUS ve asistanlıkta harcadığın emek çok çok daha fazla olacağı için aslında gene emeğinin karşılığını almıyor olacaksın.

Ülkenin alt tabanının insanı ne kadar yorduğunu anlayacaksın artık Türk milletinin ciğerini bilir hale geleceksin ve mesleğinin birkaç ayından sonra insanlardan gerçekten soğuyup gıcık bir doktor olacaksın :)

Hükümet politikaları yüzünden olmayacak işlere tamam diyeceksin torpilin, hakkın ve bilimin önünde olduğunu dibine kadar hissedeceksin ama üzülme birkaç ay içinde bunlar sana çok normal gelmeye başlayacak ve hayatının bir parçası olacak. Vatandaşa sağlık için değil oy için hizmet edildiğini göreceksin :)

Benim fikrim aileden sermaye desteği alabilme durumun var ise eczacılık veya diş hekimliği öneririm bu ülkede ancak esnaf olarak iyi para kazanabilirsin. İnsanlar para ödediği yerde özellikle devlete bağlı değilse daha çok saygı duyup en azından insan taklidi yaptıkları için kafan rahat olur.