Şimdi Ara

Özgür olmak için...(tavsiye istiyorum)

Bu Konudaki Kullanıcılar:
2 Misafir (1 Mobil) - 1 Masaüstü1 Mobil
5 sn
9
Cevap
0
Favori
636
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • Bazı düşüncelerimi paylaşmak istiyorum eminim benim gibi düşünmüş olan veya düşünenler olmuştur.
    Hayatımızı yaşarken hep bir şeylere bağlı kalıyoruz küçüklüğümüzden beri yaptığımız eylemlerden insanların sizi gördüğü bir kişilik oluşuyor ve ister istemez sizde bu kişiliği kabulleniyorsunuz,başkaları sizi ayıplamasın sizi kişiliksiz veya çok yüzlü biri olarak görmesinler diye,sonuç olarak istemeseniz bile insanların sizin için kurguladıkları kişiliği yaşıyorsunuz.İşte bu durum duygularımı, düşüncelerimi, hayatımı özgürce yansıtmama,yaşamama engel oluyor.
    Düşünüyorum ki hiç bir tanıdığım insanın olmadığı bir şehre cebimde sadece yol param ve 2-3 günlük yaşamını devam ettirebilicek para ile gidiyim.
    Orada tamamen kendim olarak özgürce yaşıyım insanlar benim kişiliğini çizmesinler ,ben kişiliğimi çiziyim...

    Kesinlikle kötü yola düşebilecek cinsten bir genç değilim hayatımı kendimi geliştirerek ve her gün önceki günden 1 adım önde olarak sürdürmeye çalışıyorum.bu yeni gittiğim şehirde kütüphaneler ve insanlar aracılığıyla kendimi zihinsel yönden donanımlı bir insan haline getirebilceğime inanıyorum, bu donanıma ulaştıktan sonra illaki para kazanılır insanlar seni keşfederler.
    Fakat tek sorun bu donanıma ulaşana kadar nasıl hayatımı devam ettirebilicek temel ihtiyaçlarımı karşılayabileceğim(özellikle barınma) her şeyi oluşuna bırakırsam belki de bu sorunun bir çözümü olur ama bu bir risk...

    Bu yazıyı konu hakkında tavsiyeleriniz almak için açtım şimdiden teşekkürler.

    Not:16 yaşındayım

    < Bu ileti tablet sürüm kullanılarak atıldı >







  • 1.si cok kucuksun daha fikirlerin oturmadi emin ol biraz daha bekle 20den once sakin boyle bir maceraya kalkışma

    2.si bu yaşadığın durumu bende yaşadım ama sonra kurtuldum baska yasayan da gordum yalnız değilsin

    3.su asla kesinlikle yanlış yola düşmem gibisinden laflar etme inanki basina cok ters seyler gelir benim başıma büyük konuşmaktan neler geldi bir bilsen



    Nasil biliniyorsun nasıl tanınmak istiyorsun bunu da yazsaydın keşke ona göre ben nasıl kurtuldum anlatabilirim

    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
  • Öncelikle önemseyip tavsiyede bulunduğunuz için teşekkür ederim.



    İlk okul zamanlarında hep dışlanmış çocuktum oyun oynarlardı aralarına almazlardı, birisi bütün herkesi evine çağırırdı ve sadece beni çagırmazdı gibisinden(3-4. Sınıfa kadar benimde az yaramazlıklarım olmadı hatalarım oldu). sonrasında kendime çeki düzen vermeme rağmen 8. Sınıfta ancak beni aralarına almaya başladılar (ergenliğe girmeleri yavaş yavaş düşünmeye başlamaları sonucu).-ders çalışmaya da 8 sınıfta başladım- liseye başlıcağım zaman kendime söz verdim kimseye kendimi küçük düşürücü bir koz vermicem başarılı disiplinli bir öğrenci olucam diye gerçekten de sözümü tuttum 9. ve 10 sınıfı dereceyle bitirdim ve ilk defa insanlar tarafından değer gördüğümü hissettim . Ama bu durum artık çok yorucu geliyor bir an yorulduğumdan dolayı tökezliyorum ve herkes üstüme gelmeye başlıyor ailem bu tökezlememe sebepler bulmaya çalışıyor (arkadaş çevresi,oyun -ki bilgi edinmeyi oyun oynamaktan daha zevkli bulurum-)arkadaşlarım derslerini umursamadığımı söylüyor,öğretmenlerimin bir çoğu sadece notlarının değişmesine karşın hakkımda çok değişti gibi yorumlar yapıyor halbuki sadece yoruldum... Bu olayları yaşayınca insanların değer verdiğinin ben değil notların olduğunu farkettim . Nadir de olsa insanın başarısına değil kendisine değer veren insanlar görüyorum ve sırf bu iyi kalpli insanlar için çalışmaya (daha iyi bir ;yaşamın oluşması ,neslin yetişmesi için) devam ediyorum.ancak bu kadar şey(sadece küçük bir kısmından bahsettim) üstüme gelince de geriliyorum,üzülüyorum ve daha çok zorlanıyorum.



    düşüncelerimi ve yaşadıklarımı açıklamaya çalıştım burada nasıl bir insan olduğumu ve nasıl göründüğümü umarım anlayabileceğiniz kadar açıklayabilmişimdir.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • Biraz sabretmen gerekecek sanırım .Yaşına göre olgun gözüküyorsun .Üslubun öyle gibi .

    Biraz pratik düşün .Şimdilik idare et .İlerleyen zamanlarda istediğin ilme ve bilgiye ulaşabileceğine inanıyorum .

    Şimdilik anne ve babanın istedikleri doğrultusunda hareket etsen iyi olacak gibi .Ama bu süreç zarfında yoldan

    sapmaman gerek .

    ''sırf bu iyi kalpli insanlar için çalışmaya (daha iyi bir ;yaşamın oluşması ,neslin yetişmesi için)

    devam ediyorum.'' Bu çok güzel hedef .Kendini de sev .Onları da sev .Ama güçlenmen de gerekebilir .

    Kendini fiziksel güç, çevre gücü ekonomik güç olarak da geliştirmen gerekebilir .
  • yaşın daha çok küçük dostum çekip gitmek öyle kolay şeyler değil bak ben 29 yaşındayım bende çekip gitmek istiyorum ama olmyor o işler sandığın gibi basit değil heşe cebinde paran pulun kalacak yerin yoksa daha beter...biraz uçuk kaçık fikirlerin var gibime geldi...
  • Dostum durumun tahminimden cok daha iyi sadece basariyla alakali gibi gorunuyor bence derslerine saril 1 2 yil sonra hayatinin en onemli sinavi var uniye gir girdikten sonra bir sekilde bitiyor ve sonra hayatin ona gore sekilleniyor belki isin belki esin belki yasayacagin sehir buna gore belirleniyor. Derslerin konusunda seni sadece onemseyen insanlar gercekten elestirir kimdir onlar sadece annen ve baban varsa 1 2 kisi daha onlar senin iyiligin icin boyle yapiyor yarin bir gun benim 2 yil once mezuna kaldigim gibi mezuna kalirsan herkes guler gecer suratina bakmaz elinde sonuc belgenle ailenin karsisina yenilmis bir sekilde cikarsin

    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
  • Düşünüyorum ki hiç bir tanıdığım insanın olmadığı bir şehre cebimde sadece yol param ve 2-3 günlük yaşamını devam ettirebilicek para ile gidiyim.

    Orada tamamen kendim olarak özgürce yaşıyım insanlar benim kişiliğini çizmesinler ,ben kişiliğimi çiziyim...



    İnsan olan hicbir yerde tamamen ozgur olamazsin. Aradigin şeyi şu an bulunduğun yerde yakalayamazsan nereye gidersen git yine yakalayamazsın.. Gittiğin yerde sen yine sen olacaksin zira..



    Kesinlikle kötü yola düşebilecek cinsten bir genç değilim hayatımı kendimi geliştirerek ve her gün önceki günden 1 adım önde olarak sürdürmeye çalışıyorum.



    Bugün böyle olabilirsin; ama yarin yoldan cikmayacaginin garantisi yok. Hayat çok komplike ve zor; 5 gün içerisinde bambaşka bir insan olup ortaya çıkma ihtimalin var.. Bunu nasil engellersin? Senin kötü yola düşmeni engelleyen, ailendir.. Ailen seninle olduğu sürece sağlıklı bir şekilde doğru yolda stabil biçimde yaşarsın.. Ama ailenden uzaklaştığın ölçüde (ailenin normal, iyi bir aile olduğunu varsayıyorum) kendini, değerlerini kısmen veya tamamen yitirirsin..



    bu yeni gittiğim şehirde kütüphaneler ve insanlar aracılığıyla kendimi zihinsel yönden donanımlı bir insan haline getirebilceğime inanıyorum, bu donanıma ulaştıktan sonra illaki para kazanılır insanlar seni keşfederler.



    Dediğin gibi olmuyor.. Ben 26 yasimdayim; bizim ülkemizde sen kendini pazarlayıp karşındakileri ikna edemedikten sonra kimse seni keşfetmiyor. Üzeri 5 10 katman toz kaplı bir elması kim seçebilir ki? Onun elmas olduğunu ancak o parildarsa görebiliesin. Bunun tek yolu da onun kendisini o tozdan kurtarmasıdır.. Dolayisiyla senin şu an hayallerine erişmeni saglayabilecek tek imkân; derslerine güzelce çalışıp ailenden uzakta ya da ailenle ayni sehirde güzel bir üniversite kazanmandır...

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    Daha Fazla Göster
  • Tavsiyeleriniz için ve zamanınızı ayırdığınız için hepinize teşekkür ederim

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Umudun kaybolması özgürlük demektir

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • 
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.