Şimdi Ara

Ölmek çok garip ve korkunç değil mi?

Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
17
Cevap
0
Favori
519
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • Şuan kimse ölünce ne hissedeceğimizi bilmiyor dünyadan silineceğiz resmen

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >



  • quote:

    Orijinalden alıntı: köy tavuğu

    Şuan kimse ölünce ne hissedeceğimizi bilmiyor dünyadan silineceğiz resmen

    Kardeş dünyada silineceğiz ama ahirette tekrar dirileceğiz

    < Bu ileti tablet sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: White Eagle 26

    quote:

    Orijinalden alıntı: köy tavuğu

    Şuan kimse ölünce ne hissedeceğimizi bilmiyor dünyadan silineceğiz resmen

    Kardeş dünyada silineceğiz ama ahirette tekrar dirileceğiz

    Alıntıları Göster
    Tamam işte

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • köy tavuğu kullanıcısına yanıt
    Kardeş ahirete inanıyorsan sorun yok

    < Bu ileti tablet sürüm kullanılarak atıldı >
  • White Eagle 26 kullanıcısına yanıt
    Tm

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Ölmek ölüm sonrasını merak ettiğimizden dolayı garip geliyor. Bunu bilmek istiyoruz. Ancak hiçbirimiz ölmek istemiyoruz. Daha önce bu kadar çelişen başka bir şey görmemiştim. Ve "Ben ölmek istiyorum." diyorsanız bunu bir de ölümle burun burunayken söylemeyi deneyin.
  • Dünyada her şey var olurken bir şeyin yok olmasını aklımız almıyor sadece. Korkmak ise apayrı bir olay. Tamamen sana bağlı.
  • Korkunç değil bir gereklilik. Ölmeliyiz, fakat doğru zamanda

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Beyin evrimi dolayisi ise olumu istemez ve her olumu arzulamaniz halinde size yasama hevesi uyandiracak sanal nedenlerle sizi kandirip kendi yasamini garantiye almak ister.

    Intihar eden bireylerin em fizyolijik hem psikolojik olarak beyni jedef almasi bence tesadufle aciklanamaz.

    Tum kararlari veren ve dolayiso ile mevcut durumdan sorumlu oldugunu dusunup !! onu hedef aliyorum.

    Chapter 2

    El ayaktan dusunce otenazi hakki elde edecegim ulkede olmeyi arzu ediylrum.

    Hrm daha fazla rezil olmamak hemde bit an evvel olup mehdi olarak dunyaya gelmek icin..

    Mhmt kardesimize tavrimdan anladim ki bende peygamber sabri var..

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • hayret ilk defa düşünce kırıntıları görüyorum onca mesajında
    üstelik islamla alakalı bir şey de yok
    keşke ismimi de kullnamasaydın zahmete soktun kendini de rahatsız olma derdine

    Intihar eden bireylerin em fizyolijik hem psikolojik olarak beyni jedef almasi bence tesadufle aciklanamaz derken
    her intihar edenin fizyolojik olarak beyni hedef alıyorsa bileklerini kesenin beyni bileklerinde mi dememiz gerekiyor

    mehdi ve resul olmak

    hem o kadar hakaret et ardından bilimsel ve akli argüman olarak onları kullan
    yine dayanamamış istihza yoluna girmişsin

    eh bi adama kırk sefer delisin desen delirir ne zamandan beri bu girdaptasın bilmiyorum ama çıkman imkansız görünüyor.
  • Ozelden saygilarimi aktardim..

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Dinlerin ortaya çıkışının sebebinin bu olduğunu düşünmüşümdür hep, insanın ölecek olmasını kabul edemeyecek kadar kibirli olması.
    Dindar insanların da bir dine bağlanmasına bu kadar hevesli olmasının aile manipülasyonundan sonra en etkili sebebi bence budur.

    "Ne!? Ölmek mi!? Nasıl yani şimdi ben... Ben artık olmayacak mıyım? E, peki ya bunlar? Arabam, paralarım, malım mülküm! Hayır... Hehehe... Bu çok saçma. Tanrı! Evet, işte tanrı! Tanrı beni bu dünyaya bunun için gönderdi. Eninde sonunda bana sonsuz güzelliği ve hediyeleri vermek için."

    Bir ateist olarak, ölümün sadece o anki vereceği acıdan korkuyorum sadece. O da canımın taze olmasındandır elbet. Başka korkulacak hiçbir yanı yok. Çünkü toplumun bana aşılamaya çalıştığı bu ideolojiden kendimi kurtardım ve insan olmanın, dünya üzerinde evrim sonucu meydana gelmiş çok basit bir organizma olmanın alçak gönüllülüğünü kendime kazandırdım. Evrenin merkezinde olmadığı kabul ettim hatta başka varlıklar var mı sorusunu değil de acaba insan gibi ilkel bir virüsten ne kadar daha iyiler düşünmeye başladım.

    Bir dinin mensubu olduğum zamanlardan, öleceğim zaman cennete gideceğimi sandığım zamanlardan çok daha huzurlu ve mutluyum. Gülümsüyorum. Dünya'nın bir parçasıyım. Ben Dünya'yım. Ben evrenim. Ben her şeyim.




  • Ölmek çok garip ve korkunç değil mi?

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Doğmadan önce yaşamdan korkuyormuydun moruq ölümden neden şimdi korkuyorsun.

    < Bu ileti tablet sürüm kullanılarak atıldı >
  • Ölümünün ardından hiçliğe intikal edeceğinin bilincinde olan neredeyse herkes, bu soruları kendi kendine sorar. Ben de hiçliğin önüne geçilemez mutlakiyeti ve varoluşun gelip geçiciliği karsisinda çesitli sorgulamalarla cevap aramistim. Elbette hepimizin doğmadan önce neysek, öldükten sonra da o olacağımıza inanıyorum.

    Yaşamın beyhudeliğine karşın varoluşumuzu ayakta tutan sebep ne? Sevgi mi, hazlar mı zevkler mi? Bu soruyu sordum kendime defalarca sormusumdur. Bence yaşam, çok severek ve büyük zevkle içtiğimiz bir meşrubata benziyor. Bu büyük bir keyifle tadına doyamadan içmek istediğimiz meşrubatın her halükarda midemize ve oradan boşaltım sistemi aracılığıyla dışarı atılacağını biliyoruz. Yani yaşam da tıpkı bu içecek gibi gelip gecici olacagini bildigimiz halde istedigimiz bir sey degil mi? Yaşam zevkle içtiğimiz bir içeceğe, ölüm ise bu içeceğin her halükarda vücuttan dışarı atılacağı gerçeğine benzetilebilir. Nasıl ki su veya herhangi bir içeceği eninde sonunda vücudumuzdan dışarı çıkacağını bilmemize rağmen zevkle ve haz alarak içiyorsak, hayatımızın da birgün yok olup hiçliğe bürüneceğini bilsek de bu hayatı da aynı haz ve zevkle anlamlı kılarak yaşamak ve ondan tat almak bir nebze olsun sevdigimiz icecekle kurdugum analojiyi hakli cikarmaz mı?

    Daha önce de ayni türden bir konuya yazdığım bu cevabı bir kez daha paylaşma ihtiyacı hissettim.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Schwartzenius -- 28 Ağustos 2018; 2:44:4 >
    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • İnsanlık tarihinin en büyük merakı,korkusu ve yaşamın amacı ölümden sonrası
  • 
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.