Yeni Kayıt
Konudaki Resimler
Hızlı 
Bildirim
Konuya rastgele kelimeler bırak
Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
PUMA Erkek/Unisex PUMA Phase Backpack II-Galactic Gray Backpacks X : Amazon.com.tr: Moda
https://www.amazon.com.tr/dp/B0D8PZ2LJK
17 sa. önce paylaşıldı
Daha Fazla 
Bu Konudaki Kullanıcılar:
Daha Az 
2 Misafir - 2 Masaüstü
Giriş
Mesaj
-
-
Araç
Sırdaş
Konuşkan
Ses
Yapıştırıcı
Oturak
Kalem
Oyun
Sağlam
Sıfır
Yarın
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Bilinmezlik
-
Yazan Kalem Siyah
< Bu ileti iOS uygulamasından atıldı > -
reenkarnasyon
-
subliminal ,objektif, harikülade,promosyon, üçyüzotuzüç
-
Sıfır Noktasındaki Yarın
Siyah kalemi eline aldı. Bu kalem, ona babasından kalmıştı; üzerindeki mürekkep lekeleri hâlâ taze anılar gibi parlıyordu. Yazanı bilinmeyen eski bir defterin ilk sayfasına “Sıfır” yazdı. Her şeyin yeniden başladığı noktadaydı.
Sırdaş sandığı yalnızlığı artık geride bırakmak istiyordu. Konuşkan biri değildi belki ama içindeki ses susmak bilmiyordu. Her gece uykusuzluk yapıştırıcı gibi düşüncelerini birbirine yapıştırıyor, uykusuz saatlerde kelimeler zihninde oturak gibi sabit kalıyordu.
O gün, defterine sadece yazmadı — oyun oynadı kelimelerle. Her cümle bir hamleydi, her harf bir adım. Kalemi sağlam tutuyordu elinde; çünkü biliyordu, yazdığı her şey yarına açılan bir kapıydı.
Yarın…
Henüz yaşanmamış bir oyun, henüz yazılmamış bir hikâyeydi.
Ve o, bu sefer sadece yazmakla kalmayacak, yaşayacaktı.
Sıfır Noktasındaki Yarın – Bölüm 2
Sabahın ilk ışıkları, odasının köşesindeki tozlu perdeyi aralarken içindeki kararlılık daha da güçlendi. Bugün sadece yazmayacak, kelimelerin gösterdiği yoldan yürüyecekti.
Defterin ikinci sayfasına geçti. Sayfa bomboştu ama orada görünmeyen bir harita vardı sanki. Elini sayfanın üzerinde gezdirdi. İçinden gelen ses fısıldadı:
“Bir sesin varsa, sustuğun yerde de duyulursun.”
Ayağa kalktı. Siyah kalem cebindeydi, defteri de çantasına koydu. Artık kelimelerle kurduğu dünya, dışarıdaki gerçekliğe karışacaktı. Oturduğu sandalyeye bir kez daha baktı — yıllarca üzerinde hayal kurduğu o oturak, artık boş kalacaktı. Gidiyordu.
Sokağa çıktığında hava serindi ama yüzüne çarpan rüzgâr bir selam gibiydi. İnsanların arasında yürümek uzun zaman sonra garip hissettirmişti. Her yüz, bir kelime gibiydi; bazıları virgül, bazıları nokta, bazılarıysa hiç yazılmamış cümleler…
Bir kafeye girdi. Sessiz bir köşe buldu ve defterini açtı. Siyah kalemiyle tekrar yazmaya başladı. Yazdıkça etrafındaki dünya da değişiyordu. Sanki kelimeler bir yapıştırıcıydı; hayalle gerçeği birleştiriyordu. Yan masadaki yaşlı kadın başını çevirip ona baktı, hafifçe gülümsedi. O an, ilk defa yazdıkları dış dünyada bir karşılık bulmuş gibi hissetti.
O gün, birkaç sayfa daha yazdı:
"Kelimeler oyundur. Oyunlar ses bulur. Sesler dost olur. Dostlar yarın olur."
Defteri kapattığında, artık yalnız değildi. İçinde taşıdığı bilinmezlik, bir hikâyeye dönüşüyordu.
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
-
Cennet Mahallesi; Yunus Baba vs Beter Ali.
< Bu ileti iOS uygulamasından atıldı > -
aşk
Sayfa:
1
Ip işlemleri
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
