İnsan bazen keşke kanser olsam diyor

Öleceği zamanı bilmek insanı çok değiştirir abi izleyenler bilir walter white gibi içindeki gerçek sen çıkar ortaya.

Direkt ani bir ölümde istemiyor çünkü hep insan bir umut ediyor. O umutlarını ufak parcalara ayırıyor. Öyle olmazsa böyle olur en kötü şöyle olur diye her durum için plan yapma gayretinde oluyorsun.

Allah korusun.

Bugün hastanede çocuk koridorlarda koştururken arkasından taki pediyordum; farklı bölümlerden geçiyoruz ve bazı birimlerdeki hastalar gerçekten yürek burkuyor, özellikle kanser hastalarının olduğu bölüm.

dişi ağrısa ölüm gibi gelen insan nasıl daha büyük hastalık ister ki !..

ölümün ne zaman olacağını bilmeden yaşamak kural. kuralları koyan hayaın sahibi, uymak da bizim işimiz. ne kadar uyarsak o kadar kardayız.

Dünyaya sırf bu hayatı yaşamak için gelmedik. öyle olsaydı uğruna can verilecek değerler olmazdı, ama var. dünyaya daha güzel bir hayatı sonsuz sürede kazanmak için, çok daha kötüsünden de kurtulmak için kısa süreliğine bir teste tabi tutulmak için geldik. ve hepimiz baştan iyi olacağımıza ve testi başarıyla tamamlayacağımıza söz verdik.

Cennet cehennem muhabbetiyle insan ancak kendini kandırır.

o senin bakış açın.

benim bakış açımla da cehennemin olmadığını iddia edenler kendini bile kandıramaz. içinde o bilgi var, derinlere de gizlese var.

Hocam inan ki zamanında çoook düşündüm bu konuları. Bu dünyada bu kadar dert tasa çektikten sonra öbür dünyada cennete gitmişim umrumda değil.

Var yada yok umrumda değil.

Aklı olan herkes düşünür zaten hocam.

Dünyadaki dert tasa bunca sıkıntı dediğimiz şeylerin hepsi GEÇİCİ.

Ben kaç defa ölümden döndüm, şimdi umurumda mı? Unuttum bile, bu konu olmasa aylardır aklıma bile gelmiyordu daha iki sene önce 8 gün yoğun bakımda kaldığım, yatakta uzanmak bile zor ağır iş gibi gelirdi, yorardı. Son nefeslerimi aldığımı düşünürdüm. Kendimi zorlayıp kalkıp abdest alıp namaz kıldım elimden geldiği zamanlarda. Namaz kılmak sanki bir robot kol beni tutup secdeye gitmeme geri ayağa kalkmama yardım ediyormuş gibi kolay gelirdi, halen hayret ediyorum buna.

Telefonda 15 saniyeden fazla konuşmaya gücüm yokken namazı öyle yatakta ima ile değil, tam olarak eğilip kalkarak kılardım.

Şimdi umurumda bile değil o zorluklar, çünkü bitti. Bitmeyecek olan asıl hayat bundan sonra başlayacak.

Kardeşim, eğer troll değilseniz gerçekten neden bu kadar mantık yoksunu konular açıyorsunuz?

Hayır merak ettiğim için değil, şu konuyu kanser hastası olan ya da yakını olan biri görse çok üzülür. Bunu anlayacak kapasiteniz belli ki henüz yok.