Inception (2010) (34. sayfa)

Önce efektlere değineceğim.
Film için yeterliydi, abartılmadan yapılmış görüntüler, aşırı kaçmadan kullanılan efektler bence filme tam olması gerektiği kada olmuş. Ne eksik ne fazla. Çatışma sahneleri, atlamalar, düşmeler, patlamalar her şey yerli yerindeydi.
Ama bir sahne vardı ki eminim hepiniz beğeneceksiniz. Ariadne’nin yolu ters katlayıp yukarıya kapatması ve yollar arasında geçişi falan çok etkileyiciydi.

Oyunculuklara gelirsek.
Öyle ahım şahım oyunculuğun konuşturulacağı sahneler yoktu filmde. DiCaprio’ya birkaç yerde gerçekten iş düşüyordu ki hepsinin de hakkını vermiş. Bu bi kaç duygusal sahnede oyunculuklar hep yeterli seviyedeydi. Diğer bir sürü sahnede zaten ahım şahım mükemmel oyunculuklar gerekmiyordu. Hiçbir oyuncu göze batmıyordu bence. “Yakışmamış” dediğim kimseyi göremedim ya da “oynayamamış” dediğim. Benim kriterlerime hepsi uyuyordu şahsen. Eames ve Arthur karakterlerine bayıldım yalnız. Hele Eames tam benim kafadan biri gibiydi. Onda kendimi buldum nerdeyse.
DiCaprio’ya duygusal bazı sahnelerde eşlik eden Mal yani Marion Cotillard ise bence diğer oyuncular gibi gayet yerinde bir seçim olmuş. Son kısımda Cobb ile olan diyaloglarında hem Dicaprio hem Cotillard çok iyilerdi.
Bir tek acaba mı dediğim nokta Ariadne oldu. Acaba daha büyük biri seçilseydi nasıl olurdu? 30’lu yaşlarda bir bayan oyuncu seçilseydi mesela? Ellen Page ufak kalmış sanki?

Gelelim senaryoya.
Diyecek laf yok. Nolan yine yeni yeniden döktürmüş. Hem yazıp hem yönetmek kolay değil böyle bir filmi. Üstesinden bu kadar da iyi gelmek ise ayrı bir başarı. Kesinlikle mükemmelsin Nolan. Daha çok şey bekliyoruz senden.
Rüyalara girme, rüyalardan bilgi çalma belki biraz klişeymiş gibi gelebilir. İnsana “haa bu mu yani?” dedirtebilir belki ama Inception fikri yani fikir ekme/yerleştirme filmde çok iyi işlenmiş. Rüya içinde rüya ve onun içinde yine rüya yapısı ise filmde mükemmel ve mükemmeldi gerçekten.
Rüyada 1 saat gerçek hayatta 5 dakika mantığını rüyada beynin daha hızlı çalışmasına bağlamaları olsun, rüyadan uyanmak için rüyada ölmek gerektiği olsun, fazla yatıştırıcı aldığı için rüyada ölünce Limbo yani Araf’ta kalmak olsun süper fikirlerdi bence.
Inception’a başlamadan 3 rüya katmanı yaratacaklarını duymamla birlikte katları saymam bir oldu zaten. Her rüya 1er kat daha derine gidiyordu. Sonda 4. kata kadar girdik rüyaya. 1. kat panelvan içinde, 2. kat otel, 3. kat karlı dağlar, 4. kat ise Cobb, Ariadne ve Fischer’ın gittiği Cobb’un hayal dünyası. Bunları takip edince film karmaşıklıktan kurtuluyor neredeyse. Bu kısımlara ufak ufak dikkat ettikten sonra filmin kafa karıştırıcı bi tarafı kalmıyor diyebilirim.
2. kez izlediğimde eminim daha fazla zevk alacağım ve dikkat etmediğim yerleri göreceğim ama bu hali bile yetti diyebilirim.

Bu paragrafta Shutter Island hakkında da spoiler vardır.
Mal’un Cobb’un ilk Inception’undan dolayı ölmesi yani karısını kocanın öldürmesi bana biraz Shutter Island’ı anımsattı. Yine DiCaprio yine benzer senaryo. Nedenini bilmiyorum ama çok benzedi.
Cobb’un ilk Inception’ının Mal’a olması ve ölümünün onun yüzünden olması, Mal’ın Cobb’u ölüme zorlamak için yaptığı plan gerçekten iyiydi. Mal’ı temelde öldürenin Cobb olma sahnesinde iyi afalladım diyebilirim.


Ve tabii ki Nolan klasiği olan sonun şaşırtıcılığı.
Son sahnede fırıldağın düşmemesini bekliyordum keza öyle de oldu. Bi ara yalpaladı düşecek gibiydi. Bunun amacı elbette sonu seyirciye bırakmak. “Siz hangisine inanmak isterseniz ona inanın” denmek istenmiş filmde. Fırıldağın düşmeyip seyirciye bırakılacağını tahmin etmiştim ama bence fırıldak düştü ve her şey gerçek. Yani tüm bunların da aslında Mal’ın dediği gibi gerçek olmamasını benim bilinçaltım istemiyor buna eminim. Bi Truman Show vakası daha kaldıramam :)
Truman Show demişken, son sahnesini izleyince direkt aklıma Jim Carrey’in son sahnesi geldi. Sahte bir hayattan gerçekliğe ilk adım. Acaba Cobb gerçekliğe adımını uçakta uyandığında mı atmıştı yoksa halen bir rüyada mı? Bunu bilmiyoruz ama dediğim gibi bence hepsi gerçek. Bir rüya daha yok ortada. Öyle olmasını istiyorum en azından :D
Fırıldak düşmedi evet, dönüyor ama düşüp düşmediğini bilmiyoruz. O yüzden burası fazla sorgulanmamalı bence. Seyirci hangisini istiyorsa onu almalı.

Ve tabii yine Nolan’ın her zaman yaptığı gibi aslında sonda olan bir sahneyi başta gösterip filmi daha da güzel kılması. Nolan’ın bu karakterini bildiğim için o ilk sahne hep aklımdaydı izlerken. “Acaba nerden, acaba kim” diye düşünüp dururken Araf meselesine girmeleri ve Saito’nun da vurulmasıyla çözdüm o sahneyi. Saito rüyada yıllarca ve yıllarca arafta kalmış. Çünkü rüyada öldü. Aşırı yatıştırıcının etkisinden dolayı arafta kaldı. Cobb ise buna izin vermedi. Rüya’nın 4. katmanından ayrılmadı ve arafta Saito’yu buldu. Ve Saito’yu araftan kurtardı, Saito’nun bağlantıları sayesinde evine dönebildi.
Gayet mantıklı.

İlk rüya sahnesi rüyaların nasıl olduğu hakkında size biraz bilgi veriyor. Ama herşeyi film ilerledikçe anlıyorsunuz. Daha sonra rüyalara nasıl girileceğini nelerin gerekli olduğunu falan öğrendikten sonra olay başlıyor.

Rüyada 1 saat gerçek hayatta 5 dakika. Mükemmel. Bana en çok heyecan yaşatan sahne bu kuralı gördüğümüz gerilimli sahnelerdi. Özellikle Joseph-Gordor Levitt'in ilk rüyada uyanıp asansöre ulaşmak için korumaları dövdüğü sahneler hani arabanın silahlı adamlar tarafından kovalandığı, yerçekiminin değiştiği rüya. O sahnelerde zevkten dört köşe oldum resmen dramdan değil bu sefer gerilimden gözlerim dolacaktı neredeyse. Tabii bu herkese olmaz benim aşırı Nolan sevgimden kaynaklanıyor kesinlikle. Ama adam hak ediyor yani diyecek söz yok. Rüya içinde rüya olayı müthiş gerçekten filmin asıl karışıklığını bu sağlıyor ama o kadar mükemmel işlenmiş ki arada kendi kendime hangi rüyanın kaçıncı rüya olduğunu falan hatırlamaya çalıştım bu bir o iki şu üç falan diye. Finale gelirsek Dom Cobb gerçek dünyaya gelmiş olmalı çünkü uçakta uyanıyor ve herkes de orada.

Ama dediğim gibi bundan çooooook çooooook daha karışık şeyler oluyor içeride bunlar için biraz daha kafa yormak ve birkaç kez daha izlemek lazım. Bu film kült olmayacaksa ne olacak diye sormadan edemiyorum kendime kurgusu Memento ile yarışır ama diğer birçok özelliği, filmin etkileyiciliği ve aldığınız zevk kesinlikle çok daha öteydi bence.

oyunculuk olarak hayran bıraktıracak bir performans yoktu puanımı daha çok hikaye ve kurgu yönünde değerlendirdim
en çok benzettiğim film the matrix ama matrix kadar başarılı olduğunu düşünmüyorum konu olarak matrix kadar derin değil film seriye dönüştürülürse bence çok daha güzel olur

Bütün bunlar onun rüyası olsaydı karısı onu tamamen uyanık olduğu bölümlerde de takip etmez miydi? Gerçi Cobb'un aklında bunları yapabilecek potansiyel var yani düşünmeden de edemiyor insan. Bilmiyorum ama gerçekten olabilme ihtimali de var diye düşünüyorum. Yıllarca da sürecek sanırım bu düşünceler herkeste. Dediğim gibi kurgu müthiş o kadar derin ki karar veremiyorsunuz. Ben yine de olmadığını düşünüyorum.

O koridorun döndüğü sahnenin nası çekildiğini. Kocaman bir değirmen miş o koridor. Sürekli dönüyordu.

O Sahne çok fenaydı

ya bu totemlerin mantığı neydi rüyada olup olmadıklarını anlamak içi niye onlarıkullanıyorlardı yanımda oturanlar cobb'un karısına her seslenişinde" Mal Mal "güldükleri için orayı kaçırdım