Oysa küçükken hepimiz çabucak büyüyüp koca adam olmak istemişizdir. Ama hangimiz gerçekten büyüyebildi? Hatalarını inadına yapmaya devam eden bir insan gerçekten büyüyebilir mi? En azından ben maziden aklımı çekip asla önüme bakamadım. Tökezleyip durdum boş yere. Benden altı yaş büyük ablamla da asla barışamadım. Bu yüzden şundan eminim.Ben hiç büyümedim. Ben hiç büyümedim Gözlerimi sebepsiz yaşlar aldı bazen Bazense çocukluğumu özledim Ama ben hiç büyümedim Büyüyemezdim bir gözü yaşlı maziye bakarken Yüreğime kürek kürek kumlar serpilirken Başımı kaldıramadım göğe hiç Gözlerimdeki musluk kapanmazken Büyüdüm diyemezdim asla Biliyorum ben hiç büyümedim Benden altı yaş büyüklerden çok daha doğru kararlar alsam da Aklımın dinginliğini asla eşitleyemedim onlara Dizlerim bir yandan titrerken, Diğer yandan bakamadım dünyaya Ben hiç büyümedim, büyüyemezdim de Aklım hatalarıma sürekli boyun eğerken Düşünemezdi asla mantıklı olanları Yani hatalar ardı arkası kesilmeksizin Boynuma vurup dururlardı hançeri Ve ben işte burada kaybettim Büyüdüm yalanına saklanamazdım bu yirmi iki yıl boyunca Kalbim asla kabullenemezdi büyük adamın hata yapmasını Boynumu eğerek de olsa kabullendim büyümediğimi Ve asla büyüyemeyeceğimi Zamanında böyle bir şeyler karalamıştım. Yine böyle bir moda girince buraya da atayım dedim. Sanmam ama olur da istek olursa bir kaç parça daha atabilirim. |
Bildirim