gerçek aşk var mı?

quote:

Orijinalden alıntı: Torlak Kemal

Aşkın kimyasını artık az çok biliyoruz. Norepinefrin, fenilatilamin, serotonin ve dopamin gibi nöromodülatör ve nörotransmiterlerin normalden fazla sekresyonundan ve bunların karşılıklı etkileşimleriyle ortaya çıkan emosyonel tepkilerden başka bir şey değil aşk ve belli ki evrim sürecinde insan bebeğinin uzun bakım döneminde erkeği kadının ve çocuğun yanında tutmak üzere ortaya çıkmış bir mekanizma. Amaç her zamanki gibi aynı: kopyalanan genlerin sağ kalımını garantilemek.
MRI sayesinde günümüzde aşıkların beyin aktivitelerinin izi sürülebiliyor ve bu iz sürme işi sayesinde deneklerin beyin faaliyetlerinin ne zaman normale döndüğü görülebiliyor. Buradan aşkın ömrünü de ortaya çıkardılar. İlk araştırmalar daha az hassasiyet gösterdiği için tespit edilen süreler 6 ay ile 4 yıl arasında değişiyordu. Şimdilerde daha hassas analizlerle bu süreyi kabaca 2,5-3 yıl gibi hesaplıyorlar. Yani bebeğin sütten kesilip yemek yemeye ve konuşmaya başladığı dönemin sonuna eşitliyorlar aşkın ömrünü!..

Hem ruh eşi, özel insan gibi kavramlar saçma değil mi? Düşünsenize yalnızca size özel bir eşiniz olsa;
1.Aynı yerde yaşamak zorunda,
2.Aynı zaman diliminde yaşıyor olmak zorunda

Aksi halde onunla nasıl karşılaşabilirsiniz ki!

İyi ama kim ayarlıyor bunu, tanrı mı? Bu tanrının başka işi mi yok allasen, böyle abes işlerle uğraşıyor? İnsanları çift çift yaratıyor ve işe bakın ki onları aynı yerde ve aynı zaman diliminde yaratıyor? Ee buraya kadar iyi de, Arjantin’e yeni girdiğin iş nedeniyle 1 haftalığına seyahat etmek zorunda kaldın ve orada hayatının aşkıyla karşılaştın. Oldu mu şimdi! Sen o işe girmesen hayatının aşkıyla nasıl karşılaşacaktın ki? Yani tanrı mı gönderdi seni Arjantin’e? Neden? Hem hayatının aşkının Arjantin’de ne işi var Allah aşkına?..

Bir başka saçmalık da birden çok aşık olma durumunun yukarıdaki romantik senaryoyla çelişmesi. Adam var, şarkıdaki gibi her bahar aşık oluyor. Adam var, aşk nedir bilmiyor, hiç aşık olmamış... Hayatının aşklarıyla 5 kere evlenen adamı/kadını ne yapacağız? Mehmet Ali Erbil sendromundan muzdarip bir sürü insan var ortalıkta...

Bize özel birinin olması ve birgün onunla karşılaşıp 40 gün 40gece düğün yapma, onlar ermiş muradına, biz çıkalım kerevetine gibi bir durum en hafifinden duygusal bir insanın saçma inanışı olarak ele alınmalıdır. Bunun reel gerçeklikle, reelpolitikle bir ilgisi yok, olamaz da... Uçakla küçük olabilir ama yürüyerek gitmeye kalkarsan büyük bir dünyada yaşıyoruz. Hayatımızın aşkı diye bir şey olsa, onu nerede bulacağız, nereye bakacağız? Avustralya? Çin Hindi? Amariga? Yan komşu? Şirketin pazarlama departmanı? Hem hayatımızın aşkı nasıl oluyor da bizimle aynı zaman diliminde dünyaya geliyor? Bir de şu var: nasıl anlayacağız lan onun hayatımızın aşkı olduğunu?..

Besbelli ki böyle değil, doğada böyle olmuyor bu işler... Sonuçta bulunduğun yer ve çevre ile kısıtlısın. Yine belli ki, aşık olacağın insan o çevreden olacak. Platonik takılacaksan bilemem tabii. O zaman Scarlet Johanson felan da menzile girer. Hatta ölmüş gitmiş Rita Hayworth’a bile aşık olabilirsin. Ama onlar elbette hayatının aşkı olamazlar değil mi?

Gerçekler maalesef tatsız, tuzsuz. John Wick kardeşim de söylemiş, her şey şu evrim denilen b.kun başının altından çıkıyor. İhtimal feromonlar ve bazı görsel ipuçları aracılığı ile bağışıklık sistemi bizden hayli farklı olan (farklı antikor seti vb.) birine aşık olma eğilimi gösteriyoruz. Amaç gen çeşitliliğini ve doğacak bebeklerin sağlıklı olmasını garantilemek. Kusursuz bir mekanizma değil, yanıldığı da oluyor. Her evrimsel mekanizma gibi “genellikle” iyi çalışıyor ve ara sıra da tökezliyor.

Gerçek aşk diye bir şey yok. Aşk uçucu bir duygu, kalıcı değil, tüketildikçe azalıyor ve en sonunda da bitiyor. İnsan dediğin özellikle türün erkeği seri monogam. Aşık ol, çocuk yap, çocuğu bir kaç yıl kolla, ara ver, aşık ol, çocuk yap, çocuğu kolla, ara ver, aşık ol.... Rutin bu. Herkes bu rutine uyacak değil. Öyle bir zorunluluk yok. Aşk üreme güdüsünün tepe noktası sanki ve her zaman tepe noktada olmayabiliyoruz çünkü bu evrimsel açıdan ekonomik ve dolayısıyla sürdürülebilir bir durum değil ama üreme güdüsü hep orada ve bu yüzden insanlar birbirlerini boynuzlayıp duruyor, kadınlı, erkekli!..

Bunun da romantik bir yanı yok. Nihayetinde hayvanız John Wick’in dediği gibi..