EVLİLİK ÜZERİNE SOHBETLER (805. sayfa)

kız pası atmış. top sende artık

Çoçuktan sonra sorumluluğun artması ve psikoloji bozulmayan var mı.

Ben çocuktan sonra kafayı yiyecek duruma geldim. Çocuk 1yaşına girmek üzere

Çocuktan önce hafta sonları dışarı cıkan, haftada 1-2gün gezen. Akşamları beraber vakit geçiren insanlardık.

Çocuktan sonra ise kendi başıma kaldığımda güldüğümü hatırlamıyorum.

Eşim sabahtan, ben işten gelesiye kadar çocuğun yemeği, uykusu ve bizim akşam yemeği vs hallediyor.

Ben 7:20 gibi eve geliyorum. Yemekten sonra cocukla 30-45dk oynuyorum sonra eşim çoçuğu yatıyor.

Ben çocuk yatarken bulaşık yıka, kirlileri topla, oyuncak topla vs yapıyorum. Saat oluyor 10 resmen. O saaten sonra bir şeyde yapamıyorsun çok yorgun oluyoruz. Cinselliği vs geçtim soran olursa, ben artık hayvan gibi hissediyorum kendimi.

Sabah sokak köpekleri bile ben işe giderken uyuyor. İşten geldiğimde esneyip geriliyorlar. Bu durum bile batar oldu bana. Eşimde aynı bitmiş durumda ve artık kavgalar başladı.

Ailelere bırakın muhabbeti vs. diyen olursa da. İkiside birbirinden beter. Çocuk doğdu ilk 2ay yüzümüze bakmadılar. Hatta destek yerine köstek oldular. Bizim etrafımızda çocuk yok, kimseye bir şey soramıyoruz. Benim annem size misafir getirecem diyordu daha çocuk 3-4günlükken getirdi. İlk hafta Kayınvalide eve gelip uyuyor, eşimden benden yemek istiyordu cocuğa da bakmıyordu. En son eşim evden kovdu resmen.

Çocuk 3 aylık oldu annem gelin bizde kalın çok yoruldunuz dedi, gitmez olaydım. 2hafta kaldık, senin eşin yemek bile yapmadı anca çocuk baktı oldu. Eşim hala emziriyor annem niye emziriyorsun diyor vs vs.

İlk ayların zorlukları bitti toparladık ettik vs derken. 1yılın sonunda ikimizin de psikoloji bozuldu. Şuan her gün kavga ediyoruz. Hatta kavga etmemek için havadan sudan boş konuşuyoruz. İkimizde de anksiyete en üst seviyede. Sorunlar ise belli çözüm yok

1) Benim sabah 7 akşam 7 evde olmaman. İşe gidiyorum bu çalışma saatleri ile ölüm gibi yaşam oluyor

2) Çocuk 45gündür bir iyileşti bir hastalandı. Sürekli kusuyordu o bizi çok yordu

3) Eşim eve bakıcı istiyor ama tatile de gidelim diyor. Bende ikisini de bütçemiz olmadığını söylüyorum onun stresini yaşıyor

4) Eşim 2.çocuk istiyor ben istemiyorum. Bunca sorun varken ben 2.cocuk istemiyorum, ben daha da köle olamam işverenlere.

Eşim bakıcı- 2.çocuk-tatil arasında sıkışırken

Ben neden yaşıyorum, bir ömür böyle geçmez sürekli çalışamam derdine girdim. Sırf bu sıkıntıdan sadece evde değil, yolda sokakta biri sinirimi bozsa kavga eder oldum. Eskiden 3-5dk beklemek sorun değilken. 3-5dk zamanımı çalan olursa çok sinirleniyorum.

Kafayı yemeyen varmı cidden

Çocuk olunca işler zor, benim bebek 10 aylıkken, eski eşim evi terk etti tüm eşyaları alarak hem de, işten eve geldim eşyaları götürmüş taşınmış, kafayı yedi resmen.

Sonra boşanma davası açtım ne yapayım, 5 sene süren cekişmeli boşanma davasından sonra manyaktan kurtuldum, 7-8 sene gecti şuan cocuğu göstermiyor okulada göndermiyor velayet davası actım bakalım ne olacak.

Yaşadığınız durumu benzer şekilde yaşayan çevremdeki arkadaş ve akrabalar var. Haliyle çocuğun gece uyumamış ve uyutmamış olması kaynaklı gerginliğiniz geçmiyor.

Çocuğa en az 6 ay anne sütü şart olmalı. Eşiniz gördüğüm kadarıyla annenizi dinlemiyor. İyi de yapıyor. Ne kadar geç sütten kesilirse çocuk hastalıklara o kadar dirençli olacak.

Sorunlarınızın çözümü sizin esnekliğinizde saklı. Herşeyden önce ilk çocuğunuz 3-4 yaşına gelmeden yeni bir çocuğun yükü mantıklı değil. şuan sizin için hiç değil. Anladığım kadarıyla çok gerginsiniz. İşin getirdiği çocuğun getirdiği ekonomik zorlukların getirdiği yük sizi baya zorlamış görünüyor. Benim tavsiyem gerginliğin azaltılması için ailenizle bir tatil planlamanız. Bu şekilde hem kafanızı boşaltmış olacaksınız, hem daha temiz düşüneceksiniz hemde ailenizle zaman geçirebileceksiniz.

Ben hem tatil için bütçem yok hemde işverenlere köle olmak istemiyorum diyorsanız, sizin geleceğe dair bir planınız var demekki. Eğer işverenlerden kurtulup ekonomik olarak hayatınızı idame ettirecek bir planınız yoksa bu serzenişinizin hiçbir anlamı yok. şuan çoğumuz malesef çalışmaya ve hayatımızı ekonomik olarak stabil tutmaya çalışıyoruz. Bizde istiyoruz işverenlere gebe kalmayalım. Ekonomik olarak geleceği düşünmeyelim. Ancak şuanki ülkenin durumu buna müsade etmiyor.

Velhasıl işin çözüm kısmı sizin durumu değerlendirmenizle doğru orantılıdır. Bozmak çok kolaydır. Kriz anlarını yönetebilmek önemlidir. şuan çözemediğiniz veya kaçmak istediğiniz sorunlar, yarın başınıza daha büyük sorunlar olarak dönebilir. Keşke dememek için temiz bir kafaya ihtiyaç var.

Allah yardımcınız olsun.

Olmaz hocam. Çok zor

Ömer dizisiniz izlet

Kasımdan bu yana para biriktirdim. Eylülde tatile gitmek için ve bu tatil öyle 5-10gün değilde. 6 ay asya da kalayım eşimin doğum izni bitince ülkeye dönerim mantığı ile oldu. Ama eylüle kadar dayanacak güç kalmadı.

Beni en fazla etkileyen şey, aileler ve işim.

Kendi ailem gördüklerinin az dışında bir yaşantım var diye sürekli panik halinde. Eşimde bende durumu idare ediyoruz ama baskı hissediliyor.

Tatil planına bile şimdiden başladılar o kadar para ile araba değiştirilir, işte umreye gidin, bosnaya gidin vs. İkimizinde dediği inş onlara da gideriz ama ben şuan oralara gitmek istemiyorum ve anlamıyorlar. Böyle onlarca şey çocuk olsun, karı koca ilişkileri olsun.

Eşimin ailesi bürokrat. Kayınpederin yeğenleri bile hazırolda durur yanında. Korumalar bile akrabalarından rahat. Ben sallamam adamın mesleğini karakter olarak çok iyi biri ama emekli sonuçta evde aynı yemeği aynı şekil yiyoruz banane mesleğinden.

Ben torpil istemiyorum diye bozuluyorlar. 1-2 kere iş buldular, kibarca red ettim. İl dışı vs dedim salladım. Ama gün geçtikte bu baskıda artıyor. Sırf bu yüzden ülkeden gitmek istiyorum.

Okey beni sevebilirler ama ben bu yaşıma kadar kendi alanımda kendim başarılı oldum. Kimseye eyvallahım olmadı, elpençe durmadım. Bugün bile ailelerin dediğini yapmıyorsam kimseye gebe olmamam.

İşim deki stres çok yüksek. Yönetici pozisyonundayım maaşım iyi vs vs. Ama ben yoruldum, kavga etmekten yoruldum. Toplantı yapmaktan iş yetişmiyor.

Yeni veya eski nesil farketmez, iş disiplini yok. Sorunu herkes birbirine atıyor. Ben diğer şirketlerle de iletişimi sağlıyorum yeri geliyor iş veriyorum. Aşırı bir kalitesizlik var.

"Son zamanlarda ben not yazmaya yoruldum baştan yapın dediğim oluyor 40-50 yaşındaki insanlara"

İşten cıksam ülkede işsiz takılsam bir kaç ay ailelere batıcak o yüzden çıkamıyorumda. Sektör daralmış yeni iş ilanları vs yok resmen

Uykusuzluk, çoçuğun hastalığı vs hepsi birikince. İnsan kafayı yiyor.

Eve erken gidebileyim. Çocuğumla vakit geçireyim, gündüz güneşi görebileyim. Kitap okuyabileyim. Sabah zorla değil de eskisi gibi erken kalkıp 5dk olsa yürüyebileyim.

Arkadaşlarımla görüşebileyim rahat 6aydır kimseyle görüşmemişimdir. Kısaca nefes almak istiyorum ama istifa etmeden bu durum zor. Sonrasında iş bulmakta daha da zor heleki ülke daha da kötüye giderken

sorun eşim değil ki

Hocam sen evlilikten sıkılmışsın artık... Bekar olsan şimdi bambaşka bir düşüncelere girer istediğin yere rahatça gider paşalar gibi tatilini yapardın.. Kimse de sana karışmazdı....

Hocam eşiniz çalışıyor mu

Düşünceleriniz güzel ve bunlar tamamen sizin kendinizi rahatlatmak ve hayallerinizi gerçekleştirmek için düşündüğünüz projeler. Malesef ailelerin düşünce yapısı bizim gibi değil. Onlar paranın çarçur edildiğini düşünerek bu şekildeki projelere karşı çıkarlar. Bu gibi durumlarda kararınız net ise herşeyi planlayım biletleri rezervasyonları yaptıktan sonra ailelere anlatmak daha doğru oluyor. Eşinizle bunları konuşup ailelere kendi iç meseleleriniz ve kararlarınızı anlatmamak konusunda hemfikir olursanız aile baskısından bir bakıma kurtulursunuz. Yada hafifler o taraf.

Ailelerin torpil yönlendirmelerine karşı şuan işinizin iyi olduğunu eğer ayrılırsanız ve torpilli yer olmaz yada bir sıkıntı olursa işsiz kalacağınızı, bu saatten sonra iş değiştirmenin sorun yaratacağını belirtin. bunu söylemek her ne kadar hoş olmasa da sizi anlamalarını sağlamak için başka bir yol görünmüyor. Yada gelen teklifleri sürekli reddedeceksiniz. Bu da sizi iş beğenmiyor durumuna sokacak.

İş yerindeki durum malesef değişik sektörlerde var. Herkes işlere sizin gözünüzden bakmıyor olabilir. Zaten başarınızın sırrı sizin işinizde iyi olmanızdan kaynaklanıyor. Kavga etmek yerine oluruna bırakmayı deneyebilir misiniz bilemiyorum. Ama sanki biraz mükemmeliyetçilik var sizde. Haliyle sizin yaptığınız iş dışındaki herkesin işi eksik kalıyor.

Hayatınızda herşeyi değilde yapmak istediğiniz bir şeyi bile yapmaya başlarsanız hepsi ardı sıra gelir diye düşünüyorum. Bunun için kendinizi dinlemeniz gerekiyor gibi. Ama sırf bunları yapmak için de istifa etmek hiç mantıklı değil. Dediğim gibi biraz kendinizi dileyin. Yapmak istediklerinizin hepsini değilde en az 1 tanesini alışkanlık haline getirecek bir planlama yapın. Bu size motivasyon sağlayarak diğer yapmak istediklerinizi yapmanızı sağlayacaktır.