Şimdi Ara

Dertliyim var mı dertleşecek?

Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
22
Cevap
0
Favori
200
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 12
Sayfaya Git
Git
sonraki
Giriş
Mesaj
  • Çok dertliyim beyler anlatayım mı? Var mı dinleyecek birileri

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >



  • Anlat hocam

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Birden ansızın ağlıyorum. Yaramla yaşamayı öğrendim. Önceden dayanamıyordum alkol şişelerinde arıyordum dinginliği. Şimdi sadece sahile gidip adalara karşı bir sigara beni rahatlatıyor. Genelde geceleri çıkıp yürüyorum yol boyu. Ansızın bir şarkı çalıyor hüngür hüngür ağlamaya başlıyorum. Durduramıyorum. Yeni karşı cins tanımayı hala istemiyorum. tekrar beraber olabilme ihtimalimiz net %0. Ama benim sevgim bana hala yetiyor. 1 yıldır böyle bu. Bugün araba sürerken kırmızı ışıkta bekliyorum. Tarkan'dan "asla vazgeçemem" çaldı. Öyle ani oldu ki tutamadım gene kendimi ağlamaya başladım. Ama Nasıl ağlıyorum engel olamıyorum. Yan arabadakiler bana bakıyor ışık baya bekledi. Yüzümü ellerinle kapattım ağladım. Yeşil yanınca sağa çektim. Orda da 10 dk ya yakın ağladım yere çömelip.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Bana ne oluyor bilmiyorum 1 yıla yakın oldu ayrıyız şimdi ağlamam be alaka gerçekten çözemedim.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Ayrılmanın etkisi 1 yıldan fazla sürüyormuş bu kiminde ağır kiminde hafif geçiyormuş ama geçiyor merak etme bende senin yaşadıklarını yaşadım ama ateşe su atmış gibi sakinim şuan küller var ama yanan şey bir daha alev almıyor geçicek zamanla sakinleştirmeye bak kendini
  • hayat devam ediyo knk geçmişin zincirlerinden kurtul

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Selâm kardeşim. Duygu yoğunluğunu anlayabiliyorum bu senin elinde olmayan birşeymiş gibi hissediyor akışına bırakıyorsun. Düzelmek adına adım atamıyorsun. Zihnin senin elinde olmayan birşeyin esiri olmuş gibi. Oysa bunları yapmanın tek sebebi zamanla tüm vücuduna yayılan alışkanlığın sebebi. Sana yaşatılanları unutmanın tek yolu, sana getirisi olmayan birşeylerin alışkanlığından kurtulmakta gizli... Nefret edercesine sevenler oluyor bu hayatta, senin sevgin demekki o raddeye gelmedi, eğer gelseydi, nefretle bakar gözyaşını dökmezdin. Zamanla o nefret unutmaya hayatından silmeye yol açıyor bir başkasıyla kapatılıyor. Böyle sevenlerin akıttığı "gözyaşı" değmediğini anlayınca nefreti doğuruyor, senin gözyaşlarının sebebinin o oldugunun farkına varamaman kalbinin ve duygularının eseri, sen şuan engeller olduğundan dolayı kavuşamıyoruz düşüncesi içerisindesin. Nefret derecesine gelenler, kendisinin kendisine yaşattığı acı ve duyguların farkına varıp unutma yoluna doğru adım atıyorlar. Başaran da oluyor, ileride gülümseyeceği bir hatıra olarak hafızasına kazıyanda. Bir an önce kurtul duygu yüklü harap viran bakma eyilimlerinden. Senin bu hayatta bu kadar yoğunca seven bir kalbin var, bu kalbin sana daha nice kapılar açacaktır buna inan. Kalbinin kırıklığı artış gösterirse, herşey farklı olur. O kırıklığının artış göstermesi de veya tam tersi de "hepsi senin elinde." Seviyorum dediğimiz kişiler uzakta olursa bunun bir anlamı olmadığını hayat sana öğretecektir. Sen bekleyip hayat bana birşeyler verecek diye düşünürsen hayat sana en acı anlarını verecektir, çaba sarfedip birşeyler beklersen hayat sana güzelliklerini de verir. Beklemenin alışkanlığı sarmasın seni, o saran sarmaşık gibi iğrenç boğultucu olan dert diye düşündüklerini üzerinden çekip atmakta "senin ellerinde." Kendine iyi bak. Hiç değilse ailen için seni sevdiğini düşündüklerin için... Sevgine karşılık vermeyenleri gönlünde yer etme. Hoşçakal. Hayırlı Bayramlar.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    Dertleşmeye ihtiyacım var.
    9 yıl önce açıldı
    İçimde bi huzursuzluk var?
    16 yıl önce açıldı
    Daha Fazla Göster
  • kızsan olur kız deyilsen benimle muhatap olma
  • McZz2 kullanıcısına yanıt
    Teşekkür ederim cevabın için. Benim burada aslında sorunum ağlamalarımın duygu patlamamın gün geçtikçe daha çok arttığı. Bir de şöyle bir durum var:

    Hayatta tek kişiyi sevip başka biriyle olmama düşüncesi hastalıklı bir düşünce mi? Yoksa insanın gerçekten doğası gereği yalnız yaşamaması gerekliliği nedir size göre?

    Hayatımda kimse yok benim. Dostlarım arkadaşlarım gayet yeterli geliyor. Dıştan gören insanlar çok neşelisin diyorlar bana. Ve olması gerekende bu gibi geliyor. Çünkü onların yanında gülmeliyim. Gülmem gereken yerler var ve bu benim hakkım. Ama en ufak yalnız kaldığımda hala düşünmeden edemiyorum. Sanırım onu düşünmek benim için bir alışkanlık konumuna gelmiş durumda. Ama bu durumdan mutluyum. Evet bazen unutmam gerektiğini çoğu insan söylüyor mantıklı geliyor bu konuyu onlar söylediğinde. Ama ben kendi halimde kendi içimdeki duygularda onu unutma düşüncesi tam anlamıyla delice geliyor. Yani birilerinin sürekli benim yanımda olup bana sürekli onu unutmamın güzel taraflarını söylemesi lazım. Yoksa içimde tekrardan dediğim gibi kendi duygularımda onu unutmak mantıklı değil.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • Rica ederim ne demek.

    "Hayatta tek kişiyi sevip başka biriyle olmama düşüncesi hastalıklı bir düşünce mi?"

    Bu soruya cevap yaşanılan meselenin boyutuna eş olarak verilir. Sana göre bu düşünce "hastalıklı değildir" ne kadar toplum önünde hastalıklı bir mesele desen de içinde bir yerlerde hastalık boyutu taşımıyor ki bu yaptığım diye iç geçirirsin. Çünkü sevmeyi bırakamıyorsun tuttuğun eli bırakmayı yediremiyorsun, O'nu geri kazanmak istiyorsun. Birini sevmiş olman güzel bir duygu verdiğin değerin boşa gitmiş olduğunu O senin uzağında olduğu için kavrayamıyorsun. Yanında olsa verilen değeri/değersizliği çok çabuk algılardın. İnsanın yalnızlığı elbet bir yere kadar bu sevgili arama anlamında değil sadece, insan elbet konuşacak bir çift söz bir tatlı dil hoş sohbet birini arıyor.

    Yalnızlık istiyorum diyen bile yalan söylüyor aslında, o insanın bu yalnızlık yaşam tutkusu, yaşadığı çevre arasında tutunamamasından kaynaklıdır. Gerektiği yerde yalnız olmak bile değil, hiçbir zaman yalnız olmamak gerekli insan sosyal bir varlıktır muhakkak yanında insan olmalı. O'nu unutmalısın tavsiyesini veren insanların senin gönlünü hoş ettiğinin farkındasın ve bu sana tatlı gelmiş, hep adı geçsin istiyorsun. Ama her ne kadar tavsiyede bulunanların cümlelerini duymuş gibi davransanda sen içinde yaşadığın duygu durumlarınla hareket ediyorsun söyleyenlerin söyledikleri yüreğine oturmuyor. Takılı kaldığın bu durumdan çıkmanın tek yolu O'na verdiğin değerin değmediğini hissetmenle alâkalı. O'nu bahsettiğim nefretle sevecek kadar zaman geçirirsen, bu acı olur...Unutmakta/unutmamakta 'senin elinde" seçimini yapıpta bir an önce kararını vermelisin. Tekrardan Hayırlı Bayramlar. Hoşçakal.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • Canın karşı cins çekiyo. Streslisin. Ota bota aglıyon bu yüzden. İlgi alanını değiştir düzelirsin

    < Bu ileti tablet sürüm kullanılarak atıldı >
  • onurmaurer kullanıcısına yanıt
    Canım karşı cins çekmiyor hocam. Elim yüzüm düzgün sayılır şükür. Yani bunu söylemek ego değilse severek konuştuğum insanlardan hep karşılığını aldım çoğu Zaman konuştuğum karşı cinsle sevgili derecesine gelirken hiç ilerletmek istemedim. Ve başlamadan bitirdim hepsini. Konuşmadım o andan sonra. Çünkü hep birşeyler beni soğuttu. Ama bu sefer farklıydı hocam. İlk sevgilimdi bu kız benim. Düşünebiliyor musun ben 22 yaşındayım ve kimseyi istemedim hayatımda. Hep çiçeklerle oyunlarla meşgul olmalıyım dedim. Yıllar sonraki "ben"i çok güçlü sandım. Cüneyt Arkın kadar cesur, Da Vinci kadar zeki biriydi o yıllar sonraki ben. Ama yanılmışım. O kadar güçlü ve zeki olmak gerekmiyormuş. Sadece doğru zamanda doğru adımlar atmak gerekiyormuş. Hep korktum hocam o "aşk" denen "karanlık yol"dan. Çünkü hep anlattılar düşme o karanlığa boğulursun. Bu yüzden yıllar sonraya sakladım kendimi. Ve evet cesur ve zeki hissettim kendimi bu kız karşıma çıktığı zaman. Ne gerek vardı? Cesur olmak neyi değiştirirdi? Kendim olmalıydım sadece. Ve bitti hocam. Her ne kadar forumda bu konular binlerce kez açıldıysa ve ben hiç birini okumak istemiyorsam siz de belki okuyup "amaaan, banane" diyeceksiniz. Haklısınız. Ama benim canım hiç karşı cins çekmedi hocam. Bekledim, bekledim ve doğru insan çıktı. Şimdi ayrıyız. Ve inanın o kadar uğraştım ki onun için kıpırdanmaya dermanım kalmadı. 11 aydır öyle büyük bir boşluğun içerisindeyim ki bunu dile getiremem. Bu çektiğim acıyı kelimelere dökemem. Yetersiz kalır kelimeler. İlk başlarda acı çekiyordum geçmeyecek sanıyordum o acı. Evet o acı geçti ama şimdi öyle bir boşluk kaldı ki. Ve bu boşluk sevgi boşluğuydu hocam. Ben onu öyle sevdim ki kendimden geçtim. Asla kılına zarar vermedim. Ama bitti hocam. Ve öyle güzel gelecek hayallerim vardı ki hepsi birer birer yüreğime battı o hayallerin. Şimdi anlıyorum herşeyi bir daha asla bi raraya gelemeyeceğiz. Ama ben onu sevmeye devam edeceğim. Çünkü asla unutamayacağım onu. Çünkü hala seviyorum hocam. Ve ben onu onsuz seviyorum. Öyle zamansız ortada tek başıma kaldım ki ne yapacağımı bilemiyorum. İşin en kötü tarafı ise düzelmiyor hocam. 11 ay geçti hala aklıma geliyor. Gelmediği tek bir gün bile yok. Ve inanın başka kızlara bakmak içimden zerre kadar toz parçası kadar gelmiyor. İçimde hala o var hocam. Ama artık beraber olamayız. Ben askıda kaldım hocam. Uzay boşluğunda hareketsiz kaldım. Ve bir milim bile ilerleyemiyorum.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • Boragungoren kullanıcısına yanıt
    Hocam konuya az önce mesaj yazdım benim yaşadıklarını yaşadınız mı okur musunuz? Geçecek mi hocam bu durum?

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Geçer bende yaşadım merak etme geçecek ama acıta acıta

    < Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Boragungoren

    Geçer bende yaşadım merak etme geçecek ama acıta acıta

    Peki tekrardan hayattan zevk alabilecek miyim geçtiğinde?

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Boragungoren kullanıcısına yanıt
    Çünkü ben acıyla yaşamayı öğreniyorum şuan hocam. Eskisi gibi sevemeyeceğim başka kimseyi biliyorum. Çünkü acı çekerken yalnız yaşamaya alışıyorum ve acıyla büyüyorum, yaşlanıyorum. Ya istemezsem kimseyi ben bu acıyla yaşamaya alışıp? Ya bu acı bana artık acı gibi gelmezse bir süre sonra. Normal gelirse?Bu çok mu kötü olur?
    Donuk donuk etrafa dalmalarım düzelecek mi ?



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi İtalyan Aygiri -- 2 Ekim 2016; 19:27:21 >
    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Aynısını bende diyordum bir başkasıyla olmaz falan karşındaki çatır çutur başkasını bulup birlikte oluyor o yüzden sal gitsin

    < Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >
  • Boragungoren kullanıcısına yanıt
    Birlikte oluyor diye salmamız gerekir mi hocam? Ama o birlikte diye bizim sevgimizin bitmesi mi gerekir? Bence bitmez hocam. Acım daha da artar benim o biriyle birlikte olursa. Şuan bunu düşünürken size yazarken ağlıyorum. Çünkü bu çok kötü hocam. Düşüncesi bile kötü. O başkasıyla birlikte Mutlu olacak evet onu sevdiğim için Mutlu olmasını isteyeceğim ama ben varken Mutlu olmak yerine başkasıyla Mutlu olması beni çürütecek. Her gün daha fazla öleceğim belki o zaman.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: McZz2

    Selâm kardeşim. Duygu yoğunluğunu anlayabiliyorum bu senin elinde olmayan birşeymiş gibi hissediyor akışına bırakıyorsun. Düzelmek adına adım atamıyorsun. Zihnin senin elinde olmayan birşeyin esiri olmuş gibi. Oysa bunları yapmanın tek sebebi zamanla tüm vücuduna yayılan alışkanlığın sebebi. Sana yaşatılanları unutmanın tek yolu, sana getirisi olmayan birşeylerin alışkanlığından kurtulmakta gizli... Nefret edercesine sevenler oluyor bu hayatta, senin sevgin demekki o raddeye gelmedi, eğer gelseydi, nefretle bakar gözyaşını dökmezdin. Zamanla o nefret unutmaya hayatından silmeye yol açıyor bir başkasıyla kapatılıyor. Böyle sevenlerin akıttığı "gözyaşı" değmediğini anlayınca nefreti doğuruyor, senin gözyaşlarının sebebinin o oldugunun farkına varamaman kalbinin ve duygularının eseri, sen şuan engeller olduğundan dolayı kavuşamıyoruz düşüncesi içerisindesin. Nefret derecesine gelenler, kendisinin kendisine yaşattığı acı ve duyguların farkına varıp unutma yoluna doğru adım atıyorlar. Başaran da oluyor, ileride gülümseyeceği bir hatıra olarak hafızasına kazıyanda. Bir an önce kurtul duygu yüklü harap viran bakma eyilimlerinden. Senin bu hayatta bu kadar yoğunca seven bir kalbin var, bu kalbin sana daha nice kapılar açacaktır buna inan. Kalbinin kırıklığı artış gösterirse, herşey farklı olur. O kırıklığının artış göstermesi de veya tam tersi de "hepsi senin elinde." Seviyorum dediğimiz kişiler uzakta olursa bunun bir anlamı olmadığını hayat sana öğretecektir. Sen bekleyip hayat bana birşeyler verecek diye düşünürsen hayat sana en acı anlarını verecektir, çaba sarfedip birşeyler beklersen hayat sana güzelliklerini de verir. Beklemenin alışkanlığı sarmasın seni, o saran sarmaşık gibi iğrenç boğultucu olan dert diye düşündüklerini üzerinden çekip atmakta "senin ellerinde." Kendine iyi bak. Hiç değilse ailen için seni sevdiğini düşündüklerin için... Sevgine karşılık vermeyenleri gönlünde yer etme. Hoşçakal. Hayırlı Bayramlar.

    Domates ekmek yaptım yerken okudum.Ekmeği ısırırken nasıl güzel gidiyordu.Sağ ol hocam.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • Hayat ne kadar boktan değil mi ?
    Birdaha yüzünü göremeyeceğiniz,sesini duyamayacağınız kişilerle bir fotoğraf karesinde yıllarca gülümsemek.

    Geçicek geçicekte adını her duyduğunda bir burkulma kalıcak.Bir şarkı çalıcak direk aklında o beliricek.Gülerken aklına gelip bir anda durgunlaşıcaksın,yüzünde garip bir ifade beliricek.

    Kendine demen gereken tek şey ben niye üzülüyorum ? O üzülsün.
    Asla kendine üzülmeye değer deme değmez..
    Hayatta kimse aile kadar önemli değil.
    Kimseyi hayatının merkezine koyma,sonra dağılıyor insan.
    Zorda olsa hareketli şarkılar dinlemeye bak ,içki içme bol bol sigara içebilirsin.
    Hatıraları gözünün önünden kaldır,atmaya kıyamıyosan kaldır koy bir köşeye.
    Bir yıl geçmiş üstünden ama hala içinde bir sıkıntı var,belki eskisi gibi olur diyosun kafandan sonra olmaz derken düşünceler seni ele geçiriyor.
    Ağır geliyor hayat ağır...

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • 
Sayfa: 12
Sayfaya Git
Git
sonraki
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.