Bu hayatta annemden başka kimsem yok

Yıllardır bir arkadaşım olmadı

Hiç sevgilim olmadı

Bütün bu çabalarım ise olumsuz sonuçlandı ve yanında travma bıraktı.

Nasıl oluyorsa hep yanlış insanları buluyorum.

İnsan sosyal bir varlık olduğu için yalnızlık içten içe sürekli vuruyor. Ben aslında tek başıma yaşamaktan, yalnız olmaktan memnunum ama insan doğası bunu reddediyor.

Çok şey istemiyorum. Normal bir birey gibi arkadaş çevrem olsun bir de sevgilim/eşim olsun yeter.

ama normal bir insanın sosyal çevresinin çeyreğini bulmakta bile umudum kalmadı.

Sanırım bu ülkede pek çok insan da öyle görünmese de benim yaşadığımı az veya çok yaşamakta. Sanırım normal bir insan gibi sosyal yaşamak için başka bir ülkeye gitmek zorunda kalacağım.

ben de senin gibiyim. sosyalleşmeden mutluluk olmuyor. sosyal hayatta sosyalleşemiyoruz diye bu ihtiyacımız dh de sosyalleşerek insanlarla konuşarak gidermeye çalışıyoruz. yalnızlık çok zor. çevre ve sosyallik yoksa mutsuzluk başarısızlık kaçınılmaz son.

Bazı ülkelerde sonradan gelen kişileri sosyal ortama almama adeti olabiliyor ona göre ülke seçimi yaparken dikkatli ol, ya da japonya'da hikikomoriler var mesela bırak yabancıyı kendi vatandaşlarını bile dışlayabiliyorlar.