Üvey annemden yıllar sonra aldığım intikamım (14. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: ZenciPriapus

Evet arkadaşlar.Yıllar sonra onun bana yaşattıklarının acısını sadece bir kaç dakika içinde çıkardım ondan.İçimde acayip bir his var.Şu anda ellerim titriyor öyle öyle değil.Mutluluktan mı bilmiyorum.Belki küçükken hayal ettiğim şeyleri ona yaşattığım içindir.Çok acı çektirdi bana.Şu an yazamıyacağımı çünkü çok garip hissediyorum.Gerçekten.Birazdan yazmaya çalışacağım.Bir sigara yakayım

Sigaram bitti, başlıyorum.

Neden geç kaldın diye sorarsanız kusura bakmayın ama gerçekten hala garip hissediyorum.Demin yarım saatten fazla oturdum.Sadece düşündüm.Onun bana yaptıklarını ve benim ona yaptıklarımı.En başından başlamaya karar verdim.Onun bana çektirdikleri nerdeyse 20 yıllık kocaman bir süreç.Çocukluğumu, gençliğimi elimden aldı.Ben onun elinden tüm bunları alamam tabii,
İNSAN(ZEBANİ)lığını aldım.


O zamanlar daha küçüktüm.5-6 anca vardım.Masum, tatlı bir çocuktum.Tüm gün babamla yaşardım.Babam kuyumcu.Hali vakti yerindeydi.Dükkanı vardı, benide her sabah oraya götürürdü.Bazen sabah onsuz bile uyanırdım.Ama çoğunlukla dükkandaydım.Dükkandan sonra çarşıyı gezer eve giderdik.Annemi, hayal meyal hatırlarım.Annemle ilgili çok konuşmak istemiyorum çünkü hala o aklıma geldiğinde bir garip hissederim.Annemi çok merak ederdim.Nereye gittiğini ne yaptığını..Arada babam bana onunla ilgili hikayeler anlatırdı.Çoğu yalandı tabi.Çünkü onunla geçirdiğimiz zaman, çok azdı...Böyleydi işte hayatım o zamanlar.Amcama giderdik arada.Babamla baya yakınlar.Yengemi de çok severdim.Hatta ikinci defa ona anne demişim.Annem gibi gelirdi bana.Hayallerimde zar zor canlanan annem, o gibiydi aynen.O değildi tabii sadece onun gibiydi.Babam biraz sıkıntılıymış.Bana hiç belli etmemişti.Amcamla babam konuşurken yengem dikkatimi çekmeye çalışıyordu.Zaten konuştuklarını hiç hatırlamam ama babamın bir sıkıntısı olduğunu anlamıştım.Yıllar sonra bu sıkıntıyı ancak farkettim; babam yalnızdı.Neyse işte öyle konuştular falan bende hiç bişeyin farkında değildim.Yengem beni oyuncaklarla falan oyalamaya çalışıyordu.Evleride tek oda tek salondu zaten götürcek bi yeri yoktu.Ordan eve gittik bir kaç gün öyle geçmişti.Yine bir gün dükkandaydık.Beni erkenden eve bıraktı ve bir kaç saat sonra eve döneceğini söylemişti.Yalnız kalmaya alışkanım tabi.Annemi son kez anarlarken çok kez yalnız kalmıştım evde.Annen yurtdışında, bizde ona bakmaya gidiyoruz derlerdi ağlamaklı bir şekilde.Annen gönderdi diye hediyeler gönderirlerdi..Neyse.Artık babamın eve geç kalmaları iyice artmıştı.Hatta son zamanlarda amcamlar gelip bana bakıyorlardı babam gelincede yemek yeyip giderlerdi.Çok iyi hatırlamıyorum ama Tabi sonradan anladım ki o geç kalmalar babamın ciddi ciddi evlenmeyi düşündüğü bir kadın içinmiş.Ama o kadın değildi ileride gençliğimi elimden alacak olan kadın.Keşke o olsaydı diyorum ama değildi.Çünkü babamla sanıyorum ki anlaşamamışlardır.Kadını hiç görmedim bu arada.Kadını görmeden üvey annem olmadığını nasıl anladın diye soracak olursanız...Babamın bana yaşattığı o unutamadığım gece yüzünden.Bir gece yine babamın gelmediği bir geceydi.Saat hayli ilerlemişti.Babam eve geldi.Amcamlar bana yemek verdikten sonra babam eve gelince gittiler.Babam biraz kötü kokuyordu.Geldi bir kaç birşey yedi.Banada sert bir dille "Yat" dedi.Ondan sanırım bana annemle ilgili bir hikaye anlatmasını istemiştim.Neden istedim bilmiyorum ama cevabı "Başlatma şimdi annenden yat zıbar" olmuştu.O güne kadarki en çok ağladığım gün olmuştu.Hala unutamam.O sinirli günlerinden babamı üvey annem çıkartmıştı sanırsam.Çünkü artık eve çok neşeli geliyordu.Bana tatlılar falan alıyordu.O zamanları neredeyse hiç hatırlamam.Beni üvey annemle tanıştırdıkları akşamı ise yarım yamalak hatırlıyorum.Babam sanırım hemen evlenmek istemiş ki kısa bir süre sonra evlenmişlerdi.Tanıştığımız gece ise ondan çok hoşlanmıştım.Bunu gören babamda mutlu olmuştu.O da bana iyi davranıyordu.Bir kızı vardı.Benden 2-3 yaş daha büyük.Hatta o zaman onuda üvey annem yaşındaki biri sanmıştım.Çocukluk işte.Neyse babmla üvey annem bizi odaya götürdü.Hadi siz burda oynayın dediler.Çok samimilerdi.Bende bunu merak etmiştim hatta.Odada durmuştuk ikimizde öylece.Kıyafetleri baya kötüydü.Fakir olduğunu anlayabileceğim kadar kötüydü.İleride o da annesinin peşinden gitti, zengin bir koca buldu.Kızla hiç birşey konuşmadık.Mutluydu.Derken üvey annemle babam odaya geldiler.Babamın öp bakalım oğlum yeni annenin elini demesiyle başladı herşey.Hayatımı mahveden o kadının ellerini öptüm.Sevmiştim çünkü.Ama yeni annem olmasına anlam verememiştim.Dediğim gibi aradan kısa bir süre geçti.Sade bir düğün ile evlendiler.Zaten ikiside önceden evlenmiş olduğundandır galiba.Üvey annemi anlatacak olursam uzun boylu sarışın bir kadın.Kızı da aynı şekilde sarışın mavi gözlü.Güzel gibi sıfatlar ona yakışmıyor hiç belki ama gençken sinsi bir güzelliği vardı.Yani kurnazlığı tipinden belliydi.Elbiseleri ilk gördüğüm elbiselerinden çok daha güzeldi.Sade ve beyaz pahallı bir elbiseydi.Babam almıştı ona.İleride yırtmıştım hatta o elbiseyi.Fotoğrafları da var.

Ben tabi olayın şokundaydım hala o küçük halinle.Düğün günü bana çok iyi davranmıştı.Nikahtan sonra arkadaşlarıyla konuşuyordu.Bende babamlaydım.Onun hakkında sohbet ediyorduk."Şimdi her gün bizim evimizde mi yatacak?" Diyordum kadın için.Aslında memnundum.Birazda kıskanmıştım tabi.Ama belli etmedim babama.Düğün günü geçti gitti.Hala inanamıyordum.Yeni annem olarak görmeye çalışıyordum onu, ama yok.Olmuyordu.Bir anne yerini tutmuyordu.Ama babamın yanındayken bana iyi davranıyordu.Bir kötülüğünü görmemiştim henüz.Kızıyla hiç konuşmuyorduk.Kızı sürekli evdeydi.Tabi yeni taşınmışlar.Bundan önce kiradalarmış.Babam eve gitmişti ama ben gitmemiştim.Daha sonradan eve gittim yıkık dökük bir evdi.Sonra satın falan alınmış süper lüks daireler yapılmış.Dediğim gibi kızı biraz çekingendi.Banada yaklaşmazdı fazla.Benimde umrumda değildi.Evdeki rahatımı bozmuşlardı.Bu yüzden bir süre sonra soğumuştum onlardan.Ama seviyordumda.Hani sevdiğin bir arkadaşın istemediğin bir davranışı yaparda soğursun ya ondan.Öyle işte.Babam kuyumcudayken ben sürekli sokaktaydım.İkisi kalırdı evde.Üvey annem bana arada pencereden bakardı.Ama somurtmuş bir şekilde.Kızına hep sende çık derdi ama dediğim gibi kızı biraz çekingendi.Arkadaşlarımın arasında da dedikodu konusu olmuşum.Yeni anne yeni kardeş geldi diyorlardı bana.Neyse, bir gün yine böyle sokağa inmek için kalktım.Uyandığımda yağmur yağıyordu deli gibi.Babamda erkenden kuyumcuya gitmişti.Üvey annemde erkenden uyanmış oturuyordu.Kızı daha uyanmamıştı.Ben tabi hafiftende ürküyorum kadından.Ama o zamanlar yumuşak biri olarak bildiğimden belli etmesemde bişey olmaz diyorum.Yiyecek bişey yok mu dedim.Çünkü babam genelde çıkmadan önce hep birşey alıp eve bırakırdı.Döner falan yani."Sen bırak şimdi yiyeceği yanıma gel" dedi.Hafif tırsarak yanına oturdum."Siz neden benim kızımı aranıza almıyorsunuz, tüm gün canı sıkılıyor" dedi.Bende umursamaz bir tavır takınarak kızının kimseyle konuşmadığını söyledim.Sinirlendi.Sinirlenince burnunun yanında bir damar belirir bu arada.Bağırarak bana "Yalancı" dedi.Kızım hiç kimseyle konuşmasa o arkadaşın olacak p.çlerin kızımdan haberi olmaz.Tüm gün dedikodusunu yaptığınızı duymadım mı sandın? Dedi.Bende kızdım.Üfleyerek yanından gittim.Gel buraya dedi.Tuttu kolumdan.Kapının önüne koydu.Madem tüm gün sokaktasın bugünde sokakta olursun dedi.Olayın şaşkınlığındaydım ben.Kapıyı üstüme kapattı.Kapıyı çok uzun süre tek eledim.Aç kapıyı diye çığlıklar attım.Yağmur çok fena bastırıyordu.Ben hem sinirden hem korkudan ağlıyordum.Bir süre sonra bıraktım kapıyı çalmayı.Çok fena olmuştum.Gittim bir köşede ağladım.Sokakta birisinin inip gelmesini bekledim.Çok ıssızdı.Hayvan gibi ıslanmıştım.Soğuktan donacak gibiydim.Beni kendi evimden kovmuşlardı.İnanılmaz kızgındım onlara karşı.Küfür ediyordum içimden.Bildiğim tüm küfürleri.Ki bildiği tüm küfürler salak aptaldan ibaret olan bir çocuk olarak.Çok kötü ıslanmıştım.Annem aklıma geldi birden bire.Onunla olan anılarım aklıma geldi.Annemin hiç bir zaman suratını çizemedim, hayallerimde bile.Hatırlamıyordum çünkü.Zorlamaya çalıştım ama olmadı.Bir banka oturdum.Ayakkabımdan sular taşıyordu.Pantolonum bacağıma yapışmıştı.Anlam verememiştim hala onun bana yaptığı şeye.Ama onu düşünmek istemedim daha fazla.Bir an önce babamın gelmesini bekliyordum onu ve kızını yine yağmurlu bir günde kovacağımızı hayal ediyordum.Ondan alacağım intikamı düşünmek bana daha çok zevk veriyordu.Yüzümde bir gülümsemeyle düşünüyordum.Babam herşeyin çaresine bakardı.

Artık yağmur dayanılamaz bir hal almıştı.Gittim bizim evin önüne tekrar.Artık kapıyı kıracak kadar sert tekmelemeye, ağlamaklı bir şekilde çığlık atarak aç kapıyı diye bağırdım.Derken pencerenin önünden üvey annem çıktı.Al şu örtüyü üzerine ört bağırıp durma diye aşağıya, çamurların içine bir örtü attı.Örtü tamamen çamura bulanmıştı.Koşarak gittim örtüyü aldım.Çamurları sildim.Ve gördüğüm şey karşısında, üvey anneme olan nefretim iki kat artmıştı.O çamura attığı örtü, annemin ben bebekken bana ilk örttüğü örtüydü.Her gece onu baş ucuma koyarak uyurdum.Hemen çamurlarını temizledim.Islanmasını engellemek için kıyafetimin altına koydum.O şekilde yürüyordum.

Önüme birden sitenin bakkalının sahibi çıktı.Koşa koşa ilerlerken beni gördü.Bana doğru yaklaşıp ne yaptığımı, bu halimin ne olduğunu sordu.Bende üvey annem beni evden attı demeye utandığımdan anahtarı unutmuşum dışarıda kaldım dedim.Beni dükkanına götürdü hemen.Dükkanının üst katında evleri vardı.Oradan karısına seslendi bana çorba yapması için.Ben orada otururken birden dükkana doğru üvey annemin koştuğunu gördüm.Hemen korkuyla saklanmaya çalıştım ama orada olduğumu zaten biliyormuş.Evden oraya giderken görmüş.Daha sonrada akşam, tam babamın geleceği vakit beni almak için dükkana doğru gitmiş.İçeri girdi.Gel buraya diye bana doğru geldi.Hemen yanımızda adam olduğu için yumuşakça söyledi.Ben korka korka bakıyorum ona.Ama o, yüzsüzlüğünü devam ettiriyordu sanki hiç birşey olmamış gibi.Marketin sahibi olan adam, annesi misiniz çocuğun dedi.O da evet, zorla dışarı çıkmak istedi, bende bir yere girince merak ettim dedi.Halbuki ben adama başka birşey söylemiştim.O da hafiften kıllandı ama sanırım benim yalan söylediğimi sandı.Peki, çorba ısıtıyorduk çocuğa demesine kalmadan gerek yok dedi üvey annem.Ben eve götüreyim de ısınsın dedi.Tamam dedi adam da.Dükkandan çıktık.Ben ağlayarak çıkıyorum.Sert bir tokat attı ve eve doğru götürdü.Eve geldiğimizde, bu olanlardan babanın haberi olursa seni bu sefer üstünde kıyafet olmadan çıkarırım dedi.Ben ise bunu önemsemedim babam gelince evden atacağımızı biliyordum, rahattım fakat bir yandan da ağlıyordum.Sonra annemin örtüsünü unuttuğumu sandım.Kapının önünde düşürmüşüm.

Kapının önüne doğru giderken bir anahtar sesi geldi.Babam içeri girdi.Hemen ona şikayet etmek için koştum ama üvey annem beni tuttu birden bire.Gel buraya zaten sırılsıklamsın dedi yumuşak bir şekilde.Babam anlam veremedi gördüğüne tabi ama benim sırılsıklam olduğumu görünce ne bu çocuğun hali diye sordu.Üvey annem ise o mutfaktayken benim dışarı kaçtığımı söyledi.Bu üst üste söylediği yalanlara dayanamayarak artık babama doğruyu anlatmaya çalışıyordum.Onun beni dışarı attığını, dövdüğünü söylüyordum ama tam o anda bana bir tokat attı.En az üvey annemin ki kadar sertti.Bana attığı ilk tokattı.Yıkıldım bu tokat karşısında.Artık ses çıkaramıyordum.Beni banyoya doğru götürdü.Tam banyoya giderken babamın aldığı yemeklerin üvey annemin ve kızının yediğini gördüm.Babam 4 tane ekmek arası almış.3'ünü sabah yememiz için diğerini de doymazsak diye almış.Öğlen de üvey annem yemek yapar diye almamış.Halbuki üvey annem yemek yapmamış, ikisinide sabah ve öğlen yemişler.Bunları banyo yaptığım sırada babam ve üvey annem tartışırken duydum.Açtım ve susuzdum.Sabahtan beri birşey yememiştim.Halbuki üvey annem babama ne mi dedi?Sabah 3'ümüz birlikte yediğimizi, öğlen ise meşgul olduğu için yemek yapamadığını ve diğer 1'ini bana verdiğini kızının ve kendisinin aç kaldığını söyledi.Artık sinirden delirecek gibi olmuştum.Ama hiç birşey yapamıyordum.Bu beni deli ediyordu.İki günde hayatım cehenneme dönmüştü.Karnım çok açtı.Geldi babam konuştu banyo yaptıktan sonra.Neden ona karşı sinirlendiğimi sordu.Ona tüm olayı anlattım en başından beri.O ise benim üvey annemin kızını neden arkadaşları arasına karıştırmadığımı sorunca ona sinirlendiğimi sandı.Yarın arkadaşlarınla tanıştıracaksın kardeşini dedi.Artık iyice sinirlendim.Oğluna inanmazken yeni tanıştığı bir kadına inanıyordu.Yemek masasına oturduk.Üvey annem zaman olmadığı için az yemek yaptığını söyledi.Herkese bir tabak koydu yemekten.Ben iştahlı iştahlı yiyorum tabi.Sonra babam bana kardeşimin ve üvey annemin aç olduğunu biraz onlara koymam gerektiğini söyledi.Babam adaletli biridir.Fakat bilse gerçeği.O kadar aç olmama rağmen çok az şey yemiştim.Hiç doymamıştım, hala açtım.Gittim, direk ağlaya ağlaya yatağıma.Bütün gün inanılmaz yorulmuştum.Sürekli üvey annemden ne kadar nefret ettiğimi söylüyordum kendi kendime.İntikamımı alacağım ondan dedim.Kesinlikle alacağımı söyledim, sürekli kendi kendime.Onu bugün olmasada bir gün beni attığı gibi atacaktım.Bana yalvaracaktı.Aynen benim gibi yalvaracaktı.

Bu düşüncelerle daldım uykuya.Ertesi gün üvey kız kardeşimi sokağa çıkaracağım telaşıyla uyandım.Hava harikaydı dünün aksine.Güneş açmıştı.Ben ise Hem mutsuzdum kız kardeşimin yüzünü gün boyu göreceğim için, hemde endişeliydim.Çünkü biraz çekingen bir yapısı vardı.Eğer onu diğerleriyle tanıştıramazsam üvey annemin neler yapacağını bilmiyordum bile.Çok daha kötü şeyler yapabilirdi bana.Bu düşüncelerle uykudan uyandım.Karnım inanılmaz açtı.Üvey annem benden önce uyanmıştı.Babamda geldi sonra.Yemek bıraktı.Tam gidecekken tuttum onu.Çünkü üvey annem o gittikten sonra yemeğimi alabilirdi.İşim var demişti ancak zor ikna ettim.Neyseki karnımı doyurdum.Babam gitmeden önce gözlerim dolu şekilde izliyordum onu.Gitmemesini istiyordum ama işi vardı.Dükkana gitmek istedim ama bugün üvey kız kardeşimi arkadaşlarımla tanıştırmam gerektiğini söyledi.Babam gittiğinde duvarlar üstüme üstüme geliyordu.Kalbim sıkışmıştı.Dayanamıyordum çünkü.Daha ne kadar katlanacaktım bu çileye?Bizim evimizde ölünceye kadar kalacaklardı büyük bir ihtimalle.Ardından üvey annemin suratını gördüm.Tahammül edemiyordum bile.Odama doğru gidecekken üvey kardeşim kalkmıştı uykudan.Göz göze geldik ve hemen tuvalete kaçtım.Yüzümü yıkadım.Zor bir gün olacaktı.Üvey annem beni çağırdı gittim yanına.Kötü kötü baktı, kızı yemek yiyordu o sırada.Ayakkabıların nerde? dedi.Gösterdim yerini.Aldı ayakkabıya bir süre baktıktan sonra kızını çağırdı.Gördün mü kızım kızlarda giyebilir bunu dedi.Anlam veremedim ilk başta.Kızının ayakkabısı yırtılmış ve benim ayakkabımı alacakmış kız.Bende onun ayakkabısıyla inecekmişim.Bunu söyledi.Ben artık şaşkınlıktan titrer hale geldim.Bu kadarı da fazlaydı artık.Ağzımı açmaya izin vermeden "hayırdır birşey mi diyecektin?" Dedi.Sustum.Korkuyordum çünkü.Güçsüzdüm onun karşısında.Karşı koyamazdım ona.Kızı yemeğini bitirdi.Arkadaşlarımda beni çağırıyordu.Neyse gidelim dedim.O önden geçti.Bende tam çıkıyordum ki arkamdan bir el.

Üvey annem.Tuttuğu gibi geri çekti beni.Kapıyı kapattı.Dalga geçerek, "Sen dün çok kaldın sokakta bugün evde otur" dedi.Artık gerçekten sinirlenmiştim.Çekil şuradan diye bağırdım.Kapıyı açmaya çalışırken itti beni.Düştüm.Gel buraya p.ç dedi.Odama götürdü.Karşı koymaya çalıştım ancak olmadı.Odaya sürükledi beni.Kapıyı üstüme kitledi.Bugün boyunca buradasın dedi.Artık sinirden ağlayacak duruma geldim.Ve kendimi tutamayarak ağladım.Kapıyı yumrukladım ama ne fayda.Önemsemiyordu bile.Dün yağmurlu havada bütün gün dışarıdayken bugün güneşli havada bütün gün evde olacaktım.Bu bile beni çıldırtmaya yetiyordu.Etrafıma saldırmaya başladım.Yatak falan ne varsa dağıttım.Sinirim anca yatıştı.Tüm gün ağladım.Aşağıya baktım.Üvey kardeşim diğerleriyleydi.

Ancak, zamanla bunların aslında bana yaptığı en küçük eziyetleri olduğunu anladım.Ondan sonra, çocuğu okula gideceği için odamın ona verilmesi, bana attığı dayaklar, beni kapı önğne koyması, karlı havalarda balkona kitlemesi.Bunlar bile küçük şeylerdi.

14-15 yaşlarındaydım.Henüz ergenliğe yeni giriyordum.Ergenlik, psikolojimin en bozuk olduğu zamanlardı ve bende kapanmayacak yaralar açmıştı.Lise 1e yeni geçtim.Üvey kız kardreşim lise 2ye geçmişti.Üvey kız kardeşim ile aramız geçen 10 yılda biraz iyileşti ancak daha çok kötüleşti.Öyle anlatabilirim.Yani daha samimiydik, fakat ona olan kinim ve nefretim hala devam ediyordu.Babam ise bir dükkan daha açmıştı.İlk açtığına gidiyordu yineÜvey annemin bana yaptığı şeyleri bilmesede bana karşı olan nefretini ve benim ona karşı olan nefretimi biliyordu.İlk sabahçı olduğum zamanlar olduğu için ilk defa babamla beraber kalkmıştım.Üvey annem ise kızını daha önceden kaldırmıştı.Kızından daha üst bir okul kazanmıştım.Okullar yan yana ancak benim kazandığım okul çok daha iyiydi.Üvey annem tabi bu duruma karşı çok fena olmuştu.Beraber gidecektik okula.Hiç istemiyordum ancak gidecektim.Babam öyle istiyordu.Kahvaltıdan sonra çıktık yola.Okul yürünecek mesefadeydi ama öyle çok yakın değildi.Yürüyorduk.Uzun zamandır konuşmamıştık onla.Çünkü babam, onu benim çok istediğim ingiltere gezisine göndermişti o yaz.Uzun zamandır ilk karşılaşmamızdı diyebilirim.Hiç bir şey söylemeden yürüdük.Okula kadar geldik.Orada ayrıldık.Tabi benim onun hayali olan okula gittiğimi görünce içi burkuldu.Sevinmesi beklenemezdi zaten.

Okulun ilk günü bildiğiniz klasik bir ilk gündü zaten.Okul bitti.Çıkış oldu.Onların okullarına doğru yola çıkarken üvey kardeşimin bizim okulun oraya geldiğini gördüm.Hadi gidelim dedim.Gelmeyeceğini söyledi.Erkek arkadaşı bekliyordu hemen arkasında.Arkadaşımla gideceğim dedi.Olmaz dedim babamın buna izin vermediğini anlattım ama kız dinlemiyordu.Senden izin istemedim haber verdim beni arama diye dedi.Bir kez daha ısrar edince sinirlendi herkesin içinde birde bağırdı.Gitmeden önce kimseye bundan bahsetmememi söyledi.Bende diretmedim artık.Tek başına gittim eve.Ama daha gelmemişti o.Tek geldiğimi görünce babam kızar diye bir süre onun gelmesini bekledim dışarıda.Baktım yok.Hava kararmayada başlıyor.Ama hala gelmemiş.Merak etmeye başladım.Hava artık iyice kararmaya başladı.Sonra babamın bize bakmak için aşağı indiğini gördüm.Eğer beni orada görürse işim biterdi.Ona görünmeden evden okula giden yola doğru koşmaya başladım.Ama yok hiçbir yerde.Deli oldum.Artık babamın kızmasınıda umursamıyordum, onu merak ediyordum.Her ne kadar nefret etsemde babam bana emanet etmişti onu.Gittim ama hiç bir yerde yok.Tersi yöne gitmeye başladım bu sefer.Ama oradan gelmez diye tahmin ediyordum.Çünkü orası gayet ıssız ve tehlikeli bir yer.O kadar aptal olamazdı.Yine babamı gördüm çevreyi yokluyordu, tedirginlikle.Koşa koşa gittim.Ağlayarak eve doğru geliyordu.Hemen gittim yanına.Serseriler bunların yolunu kesmiş.Erkek arkadaşıda sıvışmış oradan.Sonra parasını çalmışlar.O anda oraan motorla geçen polisleri görünce kaçmışlar.Kim bilir neler yapacaklardı yoksa.Benimle daha fazla konuşmak istemediğini söyledi.Ağlıyordu hala.Sonra önümüze babam çıktı.Ne bu hal diye sordu.Üvey kardeşim ilk başta birşey söylemedi.Eve gelip annesini görünce sarıldı ve o zaman söyledi.Fakat ne söyledi?Benim çıkışta arkadaşlarımla buluşacağım için onunla gelmediğimi, onunda yolu bulamadığını ve o yüzden ıssız olan yoldan geçtiğini ve serserilerin önünü kestiğini söyledi.Babamın buna inanmayacağını sanıyordum çünkü 1 yıl o yoldan gitmişti.Bilmemesi imkansızdı.Ama bana bakışından inandığını anladım.Bana, üvey kızına bir kere dahi atmadığı okkalı bir tokat attı.

O anda üvey annemin gülüşünü görebiliyordum.Üvey annem bir anda zebaniye dönüştü.Ardından kız kardeşimde çin ejderhasına dönüştü.Babamı camdan aşağı atıp beni zindana hapsetiller.Sonra zindandan kaçıp çin ejderhasına binip zebani olan annemi çin ejderhası olan kız kardeşimle çarpıştırıp ikisinide yokettim.