Üniversite Sonrası Sosyal Yaşam

Herkese merhaba. 22 yaşındayım, hukuk fakültesi öğrencisiyim. 4 ay sonra üniversiteden mezun olacağım. Son öğrencilik dönemime girdiğim bu dönemlerde gelecek kaygısı ile gerilmeye başladım. İş güç kaygısının yanı sıra sosyal yaşantı açısından da kaygılarım var.

Derdimi anlatmadan önce kendimi özetlemem gerekirse, onlarca yakın arkadaşım var. Kimisiyle sık sık, kimisiyle daha nadir görüşsek de her zaman iletişim halindeyiz. Lisede ve üniversitede çok fazla arkadaşlıklarım oldu ve sosyal olarak dolu dolu yaşadım, her zaman takılacağım, mekan mekan gezeceğim ya da değişik şeyler deneyimleceğim insanlar oldu. 2 defa arkadaşlarımla erasmusa gittim. Villada sabahın 7sine kadar içip partilediğim zamanlar da oldu, arkadaşlarımla kumsalda sabahladığım da.

3 yıldır da birlikte olduğum bir sevgilim var.

Tüm bunların yanında son zamanlarda geleceğe dair kötü hissetmeye başladım çünkü üniversite bittiğinde herkes iş hayatına başlayacak, meşgul olacağı günler artacak ve kimileri başka şehirlere gidecek. 5 sene sonrasını hayal ettiğimde etrafımda sık görüştüğüm insan kalmazsa, ve özellikle lise ve üniversitede krallar gibi eğlendiğim zamanlara saplantılı bir şekilde kalırsam diye endişe etmekteyim.

Özellikle yetişkinlik dönemlerinde arkadaş edinmenin gerçekleşebileceği alanlar da çok sınırlı gözüküyor. Ve ben 30 yaşımda cumartesi günlerimi evde tv başında geçirmek istemem.

Özellikle işinde gücünde olan abi-ablalarım bu yetişkinlik evresinde arkadaş edinme olgusu hakkında tavsiyeler verirse çok memnun olurum.

Üniversiteden sonra 10 yıldır çalışmıyorum relax takılıyorum. Daha doğrusu piyasada iş yok. Olan işlerde asgari ücret.

Tavsiyem bırakın iş yapmayın. Herkes bu değirmenin suyunu keserse herşey düzelir..

Z kuşağı sıkıntılı bir kuşak ama bu sistemi devirecek kuşaktır..

Hocam asıl merak ettiğim kısım üniversite sonrası dönemde sosyalleşme imkanları.

Kahretsin sistemi de nasıl geçinecez?

Her zman öyle olur, iş hayatına başlayınca her şey monotonlaşır. Renkler ve tatlar azalır. Eskilerden neler ve kimler kaldıysa onlarla devam edersin. O saatten sonra artık spontane beklemelisin zaten herkes geçinme derdinde olacağı için sosyal olarak geniş olmak ve eskisi gibi kaygısız kalabalıklarda olmak düşük ihtimallerin esiri...

Maalesef bunun kaçarı yok, seneye mezun olacak birisi olarak aynı şeyi düşünüp bunalıma giriyorum.

Bazı süreçler kaçınılmazdır ama her şeyin mezuniyetten sonra bir anda komple değişeceği veya komple çökeceği karamsarlığına da kapılmaya bilirsin. İlla öyle olacak diye bir durum da bulunmaz. İnsanlar iş güce, çoluğa çocuğa karışsa bile arkadaşlıklar yıllar ve on yıllar boyunca görüşmelerin devam edebileceği biçimde sürebiliyor. Eksilmeler, eklemeler veya değişimler olabilir elbette - dediğin gibi bazısı başka şehre gider, bazısı sebep bile vermeden iletişimi keser vs - ama bu kadar sosyal bir insan olarak bir anda yalnızlığa düşeceğin kaygısına kapılmana da gerek yok.

Hayatın eskisi kadar "çılgın" olmaz belki. Atıyorum sabahlara kadar sahilde belki birileriyle oturamazsın. Hani belki. Ama işte o kadar da olsun. Gençliğin bir farkı var. On yıllar sonra da mezun oluşunun ertesindeki gençliğini hatırlayacaksın ve söyleneceksin. Yaşlılığında ve emekliliğinde ise orta yaşını hatırlayıp söyleneceksin. Bunun bir sonu yok yani. İstediğin kadar sosyal olarak aşırı aktif veya çılgın yaşamaya devam et, bir yerde zaten bazı gerçekleri - kaçınılmaz biçimde gelen yaşlılık gibi - kabul etmek durumunda kalacaksın. Onun için kaybetme kaygısına kapılmaktansa içinde yaşadığın anın kıymetini bil ve asosyalliğe gelemiyorsan önündeki - sosyal - fırsatları her zaman değerlendir.

Bu dediğin 26-27 li yaşlara kadar pek olmuyor da o yaşlardan sonra kendi hayat amaçları ve stratejilerini önceliklendirerek hareket ettiğinden ilişkiler eskisi gibi olmuyor. Evlenen arkadaşlarla görüşmüyoruz mesela artık. Ben de çok üstelemiyorum. Ararlarsa ederlerse anca. Onun dışında birçok arkadaşım yurtdışına veya farklı şehirlere gitti. İş ortamı desen belli bir samimiyetin ötesine geçmek zor. 30 lara doğru çevrendeki insan sayısı epey azalıyor yani ama kalanlar nispeten daha kaliteli insanlar oluyor o açıdan iyi.