Tekrar hazırlanacak arkadaşlara, MEZUN olarak tecrübelerim (2. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: _Muktedir_

quote: Orijinalden alıntı: Only Gamer Annem: Sen bilirsin. Ben sana karışmıyorum artık. Seninle uğraşmaktan yoruldum.(annemin gereksiz saçma tavırları, beyninden şüphe ediyorum)

Hahaha anneme okudum bunu

quote:

Orijinalden alıntı: sltnn

Only Gamer sözelci olmalıymşsın :) şaka bi yana ilk senem ve kazanmakla kazanamamak arası bir durumdayım.. yazdıkların çok doğru umarım kazanırım kazanırız.. aslında benim de olcak bölümlerim var ama % 90 ailemden uzakta,baka bir şehir de olucak off 1 sene daha çalışıp tekrar mı girmelym acaba.. daha puanlar açıklanmadı ama düşündüğüm şeylere bakın :(

quote:

Orijinalden alıntı: zhny

eşit ağırlık bölümü okuyorum ve bu sene 12. sınıfa geçtim acaba neleri tavsiye edersiniz bana yazın bunu yap okul başlayınca bunları aksatma gibisinden şunları şimdiden bitir ilerde sana zorluk çıkarmasın gibi öneriler verirmisiniz ?

quote:

Orijinalden alıntı: mavibeyazkırmızı

ya arkadaşlar ne kadar yanlış düşünüyorsunuz yok 2. senem yok 3. senem 2 sene 3 sene nedir ki koskoca bir hayat için?? Ben sayamadığım kadar çok girdim sınava bu yıl 5. idi Allah ın izni ile 6.ya da gireceğim tıp istiyorum başka bir şey istemiyorum.. Ben doktor olmak istiyorum kimsenin dedikleri umrumda değil ailemin bile... Sizde takmayın ya... Size bir tavsiye dershaneye falan da gitmeyin... Oturun gece gündür evde kendiniz çalışın..

quote:


Ben tıp okumadım, iyi ki de okumamışım. Türkiye'nin baba bir üniversitesinin "eşek bağlasan geçer" denilen bir bölümünde, çimlere ve boğaza karşı işletme okudum. En zorlu zamanım, altı günde yedi finale girdiğim son dönem oldu, uykusuz kaldım, sonra bitti gitti.



Bizim endüstriciler, inşaatçılar, makineciler, bilgisayarcılar vardı. Bilgisayacılar bir hafta proje kasar uyumazlardı. Endüstriciler triple integrallerle kafayı çizerlerken, inşaatçıları ve makinecileri bitiren dinamikti. Hepsi çalıştı, çabaladı, sabahladı. Sonra onlarınki de bitti, gitti. Ama onunki bitmedi. Biz mezun olup keplerimizi havaya
fırlattığımızda, o hala kafam kadar İngilizce pediatri kitaplarıyla boğuşuyordu. Dahiliye stajlarında, geceleri, yüzüne sıçramış kanı bile silemeden, hacettepe hastanesinin bir köşesinde, kahve ve sigara eşliğinde kendine gelmeye çalışıyordu.


Ortalama iki ayda bir görüşüyorduk. Bazen üç dört aya çıkıyordu süre. Ben işe başladım, telefonla aradığımda geceleri, o ya yurdun çalışma salonunda ya da hastanenin kantininde oluyordu. Ya binlerce sayfa notla uğraşıyor, ya da yoğun bakımdaki hastaların başında oluyordu. Sonraki iki sene böyle geçti.


Ben üniversiteme bayılmazdım, ama mezuniyet töreninde yine de kepimi fırlattım. O kendi törenine gitmedi, "altı sene ebemi bellediler" dedi, "sevinecek hiçbir şeyim yok". Ben mezun olduğum gün, sözleşmemi imzalamıştım. O mezun olduğunda bir işi yoktu. Dahası bir diploması da yoktu. Sağlık bakanlığı diplomasına el koymuştu. Ya TUS'u kazanacak ya da zorunlu hizmete gidecekti.


Benim arkadaşlarım -yani mühendisler, avukatlar, işletmeciler- üniversitede, hadi bilemedin üniversiteyi bitirdiklerinde nişanlandılar, işlerini yoluna koyup yuvalarını kurdular. Bir doktorla birlikteyseniz böyle bir şansınız yoktur. Çünkü üniversite bittiğinde aslında hiç bir şey bitmez. Söylediği gibi, "sevinecek bir şeyiniz yoktur".



Mezun oldu ve aylarca ders çalıştı. Sonra TUS'a girdi, olmadı. Zorunlu hizmet kurasında Kars'ı çekti, Doğu'nun Paris'i Kars. Doğu'ya gitmekle sorunu olan bir insan değildi zaten, gitti. Doğu nedir bilir misiniz? Ben bilmem, ama o anlattı. Doğu, hiç bir aletinizin olmadığı hastanelerde tanı koyabilmek için insanüstü çaba sarfetmektir. Gerekli araçlar olmadan hastanızı iyileştirmeye çalışmaktır. Doğu, devletin ambulanslara benzin koymadığı ve sevki gerçekleştirmek için hasta yakınlarından ambulansa benzin almasını beklediğiniz yerdir. Hasta yakınlarının parası yoksa doktorun üzerine yürümesidir. Doğu, aşı yapmak için jilet gibi kayalara
tırmanmak, dağ köylerine çıkmak, sonra da aşı yaptığınız çocukların ailelerinden azar yemektir. Doğu, devletin götürmediği her türlü hizmetin sorumlusu olmaktır. Halkın gözünde devlet olmaktır, devletin beceremediği herşeyin müsebbibi olmaktır.


Döndüğünde TUS'u kazanmıştı, üniversite hastenesinde uzmanlığa başladı. Evlendik. Haftada iki gece, penceresi olmayan, buz gibi bir laboratuvarda nöbet tutuyordu. Buz gibiydi, çünkü yan depodaki ilaçlar bozulmasın diye soğutuluyordu bütün bölüm. Yazın sıcağında, o, tepesinden esen rüzgarla hasta oluyordu. Gecenin bir yarısı gelen kanlara bakıyordu, esrar aldıklarından şüphenilen ve yaka paça getirilen askerlerin idrarlarına. Zırıl zırıl çalan telefonlara koşuyordu, zehirlenenlerle, intihar edenlerle boğuşuyordu.


O benim eşim. Haftada iki gece görmediğim, haftada iki gece nöbet tutan, ve sonra ertesi gün hiç bir şey olmamış gibi işine devam etmesi beklenen eşim. Nöbet tuttuğu saat başına 1 ytl 66 kuruş alıyor.


Evliliğimizin ilk yılları, onun hayatının en güzel yıllarında yaşadığı travmayı atlatmasına yardım etmekle geçti; yaraları sarmakla. Biz 300 sayfalık kitaptan korkarken, o mezun olduğunda 15000 sayfa notu çöp torbalarına doldurup atmıştı. Geri kalan kitaplar şu an üç kütüphaneyi doldurmuş şekilde evde duruyor.


Bu sene uzmanlığını alacak. Devlet uzmanlık diplomasına el koyacak, çünkü bir daha zorunlu hizmete gitmesi gerekiyor. Uzman olarak çalışmaya başladığı zaman maaşı düşecek. Ondan sonra askere gidecek ve orada nöbet tutmaya devam edecek. Sonra gelecek, 35 yaşında, hayatı yarılamış bir insan olarak, geri kalan yıllarını huzur içinde geçirmesi umulacak.



Benim eşim bunu yapmayacak, çünkü uzman olduğu gün doktorluktan istifa
ediyor. Hayatının 11 senesini bu işe adadı ve istifa ediyor, çünkü artık acı çekmenin anlamsız olduğuna karar verdi. Böylece, Türkiye "kendini tanrı sanan cibiliyetsiz bir doktordan" kurtulmuş olacak, bayram edebilirsiniz.


İstifa ediyor, çünkü evlendiğimizin haftası eve tüp takmaya gelen usta "sen doktor olmuşsun ama ben senden daha fazla kazanıyorum, keyfim de tıkırında" dedi ona.


İstifa ediyor, çünkü ondan 150 puan daha düşük alan insanlar hayatlarını yoluna koydular, evlerini aldılar, çocukları 3-5 yaşına geldi.


İstifa ediyor, çünkü erken ölmesinden korktuğumu biliyor.


İstifa ediyor, çünkü 11 senede şunu anladı: Türkiye'de doktor olmak b*k yemek ve o b*ku bütün sevdiklerine sürmektir.

quote:

Orijinalden alıntı: mavibeyazkırmızı

Only gamer ;

Sen tecrübe sahibi olduğuna emin misin? Benim 28 yaşında olduğuma nasıl karar verdin 22 yaşına bile girmedim henüz... 23 yaş tıpa başlamak için hiçte geç değil..... Senin kararın senin ideallerin zaten sen annenin boyunduruğu altındasın belli ki... Hiç durma sen tercih yap git bu sene neresi olursa olsun benden sana tavsiye... Tıp kazanamadığına ayrıca sevindim.. Yapamazdın.... Boş beleş şeylerin peşindesin sende arkadaşsız yapamayanlardansın.... Liseden mezun olmuşsun, sen evde kaldığında seni arayan tek bir kişi dahi olmadığına eminim,arayan varsa da sırf can sıkıntısındandır ki arkadaşsızlıktan patladığına göre kimse arayıp sormamış seni..... Bir gün sana sırtını çevirecek insanlara bağlı kalmak zorunda değilsin bunu hiç unutma..... Benden küçüksün belli abla nasihatı olsun bu sana..... Sosyal açıdan sıfırım,küçük bir şehirde yaşıyorum, ailemle de pek mutlu olduğum söylenemez hastalık hastası bir babam ve ondan sürekli dert yanan bir annem var.... Sürekli hastanedeyizdir yılın belli bir dönemi.... Zengin olsam bile zenginim diye hiç sorunum olmayacak mı sorarım sana? Senin anlayabileceğin tarzdan yazıyorum.... 40 yaşıma kadar okudum elimde kuruşum yok evet bu benim anlayışım,ben bilginin kölesiyim paranın,arkadaşın dostun vs. değil..... İdeallerim için yapamayacağım hiçbir şey yok.... Sen bence de senin tabirinle hayatını yaşa... Üniversiteye git.. Bir kız arkadaşı bul.. Gönül eğlendir... Sonra git evlen.. Çocuk yap :) tamam mı? Hayatını yaşamak bu ise tabi.... Ama sakın bir sene daha tıp için kasarım diye düşünme... Çünkü şu yazdıklarından anlaşılıyor ki sende doktor olacak kapasite de yok... Sen kapasiteni gösterememişsin.. kapasiten bu imiş napalım, ama ben kazanacağım ;)

Para konusunda yazdıklarına ise gülüp geçtim.. Benim yer altında ve yer üstünde madenlerim var.. Babam sağ olsun, zenginiz sizin halinizden anlamayız....

Vakit harcadım sana şanslısın...