Sosyal fobiyi aşamadım hayata geç kaldım

Yaşım 27, yaklaşık 10 senedir sosyal fobiyle mücadele ediyorum. Daha önceden de bazı sinyalleri vardı ama gerçek anlamda lise zamanlarında ortaya çıktı ve hayatımı olumsuz etkilemeye başladı. Liseden sonra da hayattan neredeyse tamamen kopup eve kapandım. Zor da olsa üniversiteyi bitirebildim ve askerliğimi yaptım ancak hiçbir şekilde açılamadım, sosyal fobi bir türlü geçmedi.

Bir süredir ilaç tedavisi görüyorum ama etkisi çok az, sıkıntılarım hala yoğun şekilde devam ediyor ve artık kurtulamayacakmışım gibi geliyor. Sadece ilaç ile düzelecek bir şey olmadığının, üstüne gitmem gerektiğinin farkında olsam da fizyolojik belirtiler beni çok zorluyor, yıpratıyor. Beynim ve vücudum sosyal durumlara karşı aşırı tepki veriyor, bu stres artık sağlığımı bozacak panik atağa varacak derecede oluyor. Bunlardan bazıları çarpıntı, terleme, sıcak basması, mide bulantısı, nabzın hızlanması, zihin bulanıklığı, daralma ve sıkıntı basması gibi. Bunlar anlamsız ve saçma gelebilir ama engelleyemiyorum.

Böyle yaşanmadığı için bana kaçınmaktan başka çare kalmıyor. Bu halim dışarıya da yansıyor çevremde, askerdeyken bile hep iyi görünmüyorsun tepkileri aldım. Topluluk içine girdiğimde rezil olacağımı, hakkımda kötü düşüneceklerini düşünüyorum, insanlarla rahat bir şekilde iletişim kurup konuşamıyorum tutuk ve gerginim. Özellikle insanların bakışları üzerimdeyken, izlenirken bir iş yapmam zor oluyor.

Şu an en çok da bu sorunlardan dolayı çalışamamak canımı sıkıyor bir yandan yaşım geçiyor hayata da geç kaldım, kendimi aşırı değersiz hissediyorum kendime olan saygımı, özgüvenimi yitirdim. İş görüşmesi tecrübelerim hep kötüydü, daha sakin şekilde kendimi ifade etmeyi beceremiyorum. Önceden okul ve askerlikti şimdi de iş hayatına karşı yaşadığım kaygı, endişe ve korku da hat safhada.

Doğru düzgün bir mesleğim ve iş tecrübem zaten yok, durumum kötü ve ailemin iş bul baskı üzerimde. Gittiğim psikiyatrist psikoloğa da yönlendirdi bir de psikologla konuşmayı deneyeceğim ve bu süreçte bulabileceğim herhangi bir işe girmek istiyorum ama dediğim gibi semptomlar elimi kolumu bağlıyor, ilaçlar bile engellemiyor, beni kabul ederler mi, nasıl dayanırım bilmiyorum.

Bende 31 yaşındayım.Büyük ihtimal bipolar bozukluğum var.Yada bendede sosyal fobi ama duygu durum değişiklikleri çok oluyor.150 tane kadından reddedilince kendimden soğuduum.He çalışıyor muyum çalışıyorum ordada insanlar sevmez beni bende onları sevmem beni sevmeyeni ben niye seveyim.Artık iyi biri olmak yerine sorun çıkaran biri oldum arıza bir tip oldum.Herkese nefret ve kin güderek bakıyorum.

Sendede sıkıntılar var sorunlu birisinn.Muhtemel özgüvenin yok veya bir becerinde.Unutma ki ömründe ne yapıyorsan yap hep kendine yapacaksın.Sana kurtul diyemem sen ben gibi insanlar zatenn kendini hiç bir şekilde iyileştiremez çünkü fazla duygusalız 31 yaşına kadar geldim değişmedi ha + eklenen birşey var oda çalışmak.Saçlarım döküldü genç yaşta protez saç falan kullandım o da bir nebze kurtardı.Ama laf çeviren biri olamadım onun yerine terso biri oldum.Tersleyerek yaklaşarak insanlarla daha iyi iletişim kuruyorum ne yap ne et iyi niyetinden kurtul Annenden başka kimseye iyi davranma.Yoksa ağlayan hep sen olursun.

Ben 31 yaşına geldim geriye dönüp baktığımda mutlu olduğum oran hayattımda sadece %3 % 5 lik kısım.O yüzden bende asosyal olmaya insanlarla iletişim kurmamaya karar verdim.Benden tipsiz benden çirkin bir adam tercih edilirken ben 150 tane kadından red yedim bu beni iycene piskopat birine çevirdi.Herkese şans veren kadınlar bana bir şans bile vermedi ya la kimseye ezik görünmücem sert gaddar bir adam olucam 3 5 çevrem var onlarla gülüp eğlenişrim onun dışında yanlızlığa kendimi adadımm.Ben yaradılışım gereği kendime özgüvensiz doğmuşum bu hiç bir zaman düzelmedi düzelemezde istersem spor yapayım istersemmm tek başıma hayatla mücadele edeyim yokkkkkkk olmuyor hiç bişi düzelmiyor.

Ben senden daha sorunluyum.

çok iyi anlıyorum sizi fakat ilacım yok elimde sizi iyileştircek :(

Mutlaka size iyi gelebilcek ilacı bulmaya çalışın.Tek tek deneyin ilaçları.

Sosyal fobim kendiliğinden zamanla düzelmişti bende.Ekstra bi çaba göstermedim.Sizde nasıl düzelir bilmiyorum.

Yaşadıklarını, yaşadıklarınızı anlayabiliyorum.

İşe gir çalış sosyal olmak zorunda değilsin. Hayatta kalabilecek kadar iletisim kur. Para kazan. Boş oturma. Psikolog psikiyatri bunlar boş. Senin gibi insanların sorunu alıngan ve duygusal olması. Geçmişte yaşadığın şeyleri çok kafaya takmaktan sürekli kötü deneyimleri düşünmekten bu haldesin. Özgüvenle alakası yok bu dediklerimin. Özgüvenli olarak nitelendirilen kisiler zaten toplumun cok kucuk bir kısmı. Para yönünden ya da dış görünüş yönünden ciddi avantajlı degilsen zaten özgüvenli olarak görülmüyon. Yapacagin tek şey kendini irdelemeyi bırakıp işe girmek

peki asosyal bir iş bulamaz mısın, kuramaz mısın?

ilgi alanlarını, geçmiş deneyimlerini bilmiyorum şimdi aklıma geleni sıralıyorum:

freelance ve home office çalışabileceğin bir iş mesela,

fotoğrafçılık, resim, maket maker,

yani insanlarla yüzyüze iletişime konuşmana gerek kalmayacak işler.

Başkasına tutuldum ben de beklemiyordum 🫶