Özgüven eksikliği | DonanımHaber Forum

Özgüven eksikliği - Sayfa 4

birgüncesurolucam · 2023-01-06T12:20:20.0000000+03:00

Selamun aleyküm arkadaşlar, abiler , kardeşler. Bu konuyu okuyan birçok kardeşim okuyacak biliyorum. Yıllarımı nasıl heba ettiğimi anlatacağım. Onun için yazıyorum. Çünkü bende aynı durumdaydım yada kendimi öyle görüyordum. 2018 de psikolojik rahatsızlığım vardı psikiyatriye gittim.Lıse 3 e gidiyordum yaşım 17 di. Bana okb hastalığımın olduğunu söyledi. Bana ilaç yazdı bunu 6 ay kullanıcan dedi her ay da kontrole gel dedi. Herşeyi kafama takıyordum. Mesela niye arkadaşım yok, niye sınıfın güçlüsü değilim , niye kız arkadaşım yok, arkadaş çevremde hep dışlandığımı sanardım vs. İnsanların takmıyacakları kelimeleri takardım kafama. Bunlar sadece bazıları. Yazdığım gibi doktora gittim ilaç verdi kullanmaya başladım. İlaç ilk başta etkili gibi görünüyor ama bir çözüm değil diye düşünüyordum. Antidepresan kullanıyordum. Haklıydımda ömür boyu antidepresan kullanamam dedim ve 1.5 ay kullanıp bıraktım. Bunun sonucunda takıntılarım daha da artmaya başladı. Boksa başlıyayım dedim başladım. Baya takıntılar beni etkiliyordu antremana gittiğimde çalışamıyordum takıntılardan dolayı. Boksa başladıktan 1 yada 2 hafta sonra okulda okulun en güçlülerinden biriyle aramızda bir tartışma geçti. Bu tartışma kavgaya dönüşecekti. Okulun arkasına gidelim teke tek çıkalım dedi gittim arada arkadaşlar felan ayırdı. Sonra bu kavga edeceğim kişi çok sinirlenmişti. Olaydan sonra ben okuldan çıktım. Arkadan bi bağırma sesi geldi arkamı döndüm ve yeniden önümü döndüğümde bu arkadaş okul duvarından atlayıp geri önüme çıktı. Yumruğu atacakken arkadaşlar yine araya girdi ayırdılar. Bu şeref yoksunu insan onca insanın arasından anama bacıma küfretti. Tabi beni bırakmadıkları için kavga edemedim. Oradan çıktıktan sonra bu şeref yoksunu insan ( küfür yazamıyom) 10 tane adama toplayıp benim evimin oralarda beni bekliyormuş. Olaydan sonra bunu öğrendim. Benim arkamda duracak kimsem yoktu tektim çünkü. Kavga edemedik. Benim gözüm korkmuştu bu olayda. Özellikle dayak yemekten korkmuştum. O olaydan sonra birdaha karşı karşıya gelemedik. Yada ben korktuğumdan dolayı kavgayı devam ettiremedim çünkü o kazanmıştı. O kazandığı içinde bana ses çıkarmıyordu. Sonrada başka bir olaydan dolayı onu okuldan attılar zaten. O olaydan sonra takıntılarım baya arttı. Boksa devam ettim ama hep takıntılarım olduğu için antreman yapamıyordum bazende gitmiyordum antremana. Okulun bitmesine 3 ay vardı. Her günüm çok kötü geçiyor ve takıntılarım daha da artıyordu. Evden okula okuldan eve. Hayatım mahvolmuştu. Beni çok derinden etkiledi. Anama bacıma küfretmişti elimden birşey gelmemesi beni çok üzüyordu. Kavga etmekten de korkuyordum gururum iyice kırılmıştı zaten. Sınıfta zaten sessizdim daha da sessiz oldum. Çok zor da olsa okul bitti. Gitgide özgüvenimi iyice düşmüştü. Yaz ayında toparlanma amacıyla sabah koşulara çıkayım dedim. Boksada devam ediyordum ama salonda yapılan maçlarda hep yeniliyordum antreman yapamıyordum çünkü. Hemen hemen her sabah koşuyordum. Boksada Bir gün koşudan dönüyorum bir tane benim yaşlarımda bir çocuk bana dik dik bakıyor ben de bisiklet sürüyorum. (Bu dediğim olay ıssız bir yerde oldu. ) Döndüm yanına gittim ne bakıyon dedim sanane felan dedi git işine dedim uğraştırma beni dedim. O sırada bunun bir arkadaşı oradan geçiyor. Bisikletten indim. Biz itişmeye başlayınca bu da bizi ayırdı. Bu arkadan anama küfretti bende buna birtane sağ kroşe attım. Geriye çıkıp gard aldım ( birşeyler öğrenmiştim bokstan ) Bu sinirlendi eline büyük bir taş aldı benim kafam büyüklüğünde. Issız bir yer olduğu için ayıran kimse yoktu. Bir tek onun arkadaşı vardı işte. O da ayırmıyordu zaten. Ben taşı görünce kaçmaya başladım. Tam arkamdan 3 tane taş attı hiçbirini isabet ettiremedi. Sonra koşarak bisikletimin yanına gitti. Birden bisikleti kaldırıp yere vurdu. Ben de koşarak yanına gittim o da hemen eline bir taş aldı. Yüzyüze geldik bende baya bir korku oluştu. Onu gözlerine bakınca deli dana gibi bakıyordu. Küfretti yine seni birdaha burada görmim dedi. Bende korktum bisiklete bindim tam gidecekken zaten direksiyon kırılmış pedal da eğrilmişti yani bisiklet sürülmüyordu. Arkadan bir ses geldi kafam büyüklüğündeki taşı bana fırlattı bende kafamı eğdim taş kafamın üzerinden geçti ama değmedi. Hemen bisikletten indim çok sinirlenmiştim. Onu kovalamaya başladım kovalarkende bağıra bağıra anasına küfrediyordum ( o küfretti diye bende küfrettim) ama yakalayamadım. Bisikleti alıp eve gittim. Moralim yine bozuk duş alıp uyududum. Keşke bu yaşananlar bir rüya olsa dedim ama hepsi gerçekti. Bisikletime zarar verdi ama ben o sıra hiçbirşey yapamadım. Yine kaybetmiştim yine yenilgi. Koşuya devam ettim. Issız bir yerde koşuyordum. 5 gün sonra koşu yaparken bir tane benim yaşlarımda bir çocukla göz göze geldim. Gözleri kıpkırmızı idi. -Ne bakin la dedi -birşeye bakmıyom dedim korkarak. -siktir git yavşak oğlu yavşak dedi ses çıkaramadım o an kavga etmek geçti içimden ama boşver diyip eve gittim.Korktum İşte o gün. O gün eve gittiğimde çaresiz hissediyordum. Korkak hissediyordum. Mahvolmuş hissediyordum. Takıntılarım zaten beni mahvetmişti. O gün hayatım değişti. Evden dışarı çıkamıyordum sanki tecavüze uğramıştım. Çok kötü bir gündü. Artık evden dışarı çıkamıyordum bakkala dahi korkudan gidemiyordum. Boksuda bıraktım. Hep benmi kaybediyorum dedim. Hep kaybediyorum korkağın tekiyim diye sayıklıyordum. Arkadaşlarla oturmak istemiyor kimseyle konuşmak istemiyordum. Aradan 1 ay geçti. Okullar açıldı sadece 3 gün gidebildim. Lise 4 te okulu bıraktım. Sokağa çıkamıyor bakkala, fırına gidemiyordum. Hep hayal kurup sabrediyordum. Hiçbirşey yolunda gitmiyordu. Çünkü bir emek sarfetmiyordum. Evin içinde spor yapıyordum. Bokstan öğrendiğim 1 kaç hareket felan. O sıra değişmek istiyor ama değişemiyordum. Sokakta bir adam gördüğüm zaman korkuyordum. Hastaneye psikologoda gitmek istemiyordum gitmedimde. O zaman 60 kilo idim. Kilo aldırıcı kullanmaya başladım 70 kiloya çıktım evde de spor yapınca vücudum çıkmaya başladı. Günlük yazmaya başladım. Takıntılarım beni rahat bırakmıyor yazınca rahatlıyordum. Sosyal ortamım yoktu. Telefonuda satmıştım. Aradan 3 ay geçti. Artık hergün dua ediyordum Allaha. Her duanın sonunda inşallah namaza başlarım diyordum. Zaten evden de dışarı çıkmıyordum. Takıntılarım yine çoğaldığı bir gün yine çok kötü oldum. Evde odamın kapısını kapadım hüngür hüngür ağlıyorum. Babamın tabancası vardı her zaman aynı yere koyardı. Tek çare intihar dedim. Kafaya koymuştum. Silahı her zamanki yerinde bulamadım. Geldim odama uyuyakalmışım. Sabah oldu tekrar ağlıyorum. O gün kendime bir söz verdim HER ŞEY DÜZELECEK KALK VE SAVAŞ dedim. Allaha şükür hep ailem yanımdaydı. Namaz kılmaya başladım. Yavaş yavaş zorda olsa markete fırına gitmeye başladım. Ne kadar korksamda korkularımın üzerine gitmeye başladım. Hergün dua ediyordum. Arkadaşım sadece 2 tane vardı. Onlar hep yanımda oldular. Tekrardan boksa yazıldım ama tek başıma gidemiyordum babam beni götürüyordu. Boksa gideli 3 hafta olmuştu maça çıkardı hoca beni. Öncdden tanıyordu beni. Vücudum kaslanmıştı ev de spor yapa yapa. 2-3 yaş küçük biri vardı benden eski salondan biri. Benden 1 yıl önce başlamış boksa ama ince zayıf biri ben 70 kg o 55 kg felan. Maça çıktım bir tane bile yumruk isabet ettiremedim. Hoca maçı bitirdi ve niye korkuyorsun oğlum dedi eğer birdaha aynı durum olursa seni salondan kovarım dedi. Benim gözlerim doldu ringten aşağıya indim. Antreman bitti. Moralim çok bozuk. Hep bana mı kötü bu hayat geçiyor diye kafaya takmaya başlıyorum. Özgüvenim yok neredeyse. O gün boksu bıraktım ve gitmedim. kickboks salonu var burda antrenörü başka. O salona hemen kaydoldum. Artık tek başıma salona gidebiliyordum. Antremanlar haftanın 3 günü akşamdı ama. İlk gün benim bokstan geldiğimi biliyordu beni maça çıkardı. Maça çıktığım arkadaşta benden 6 önce başlamış kickboksa. O maç ta ben sadece yumruk attım tekme atmasını bilmiyordum çünkü. Maçtan sonra hoca beni yanına çağırdı yumrukları felan yanlış atıyorsun şu ana kadar öğrendiğin her şeyi unut yeniden başlıyacaz dedi. Tamam hocam dedim. Özgüven yeniden kazanmaya başlamıştım. Herşey ne kadar kötü gidiyor olsada ben kendime verdiğim sözü unutmuyordum. Namaz kılmaya devam ediyordum.... devamını fırsat buldukça yazacağım. Koskaca 5 yıl geçti aradan. Anlat anlat bitmez. Küllerimden doğdum diyebilirim.

Penguen Gunter

Teğmen

206 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

birgüncesurolucam B kullanıcısına yanıt

enesbaba0641

Onbaşı

18 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

PunisherLord

Yüzbaşı

314 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Cirkinkurubaga

Onbaşı

15 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

birgüncesurolucam B kullanıcısına yanıt

DambıIdor

Teğmen

138 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Penguen Gunter

Teğmen

206 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

birgüncesurolucam B kullanıcısına yanıt

limbesh

Binbaşı

1527 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Penguen Gunter

Teğmen

206 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

birgüncesurolucam B kullanıcısına yanıt

Özgüven eksikliği (4. sayfa)