Şimdi Ara

ömrüm resmen sona eriyor, hiç bişeyi tadamadım psikolojik anlamda bittim tükendim (5. sayfa)

Bu Konudaki Kullanıcılar:
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
127
Cevap
13
Favori
7.043
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: önceki 34567
Sayfaya Git
Git
sonraki
Giriş
Mesaj
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Agnostik60

    Birinci önerim kendini din gibi şeylerle avutma, bu senin psikolojini daha da bozar. İkinci önerim arkadaş edin, sosyal çevreni genişlet, bu tür şeyler sana iyi gelecektir. Mesela kitap oku, felsefi kitaplar okuyabilirsin, hayatı sorgula, belgeseller izle, bunlar senin kafanı fazlasıyla meşgul edecektir...

    +1

    imza içinde +1
  • içimi epey rahatlattınız sizinle sohbet edip dertleşmek büyük bir zevk herkese teşekkür ederim



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi *GameOver* -- 5 Kasım 2012; 17:28:30 >
  • Yazacağım.
  • lan işte ankaralı adamlardan biş kaçınız adamla arkadaş olun işte. buluşun öpüşün koklaşın



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi KaHVeReNGi -- 5 Kasım 2012; 18:12:07 >
  • Bende böyleydim lan yaş 30 oldu baktım hayatta bir halt değiliz monoton yaşıyoruz sonra dedim böyle olmayacak gittim spora yazıldım diyeceksin ki benim zamanım yok benimde zamanım yok kardeşim ama gerekti uykumdan feragat ettim halada ediyorum sabah 8-9 gibi eve gelip öğlen 3'e kadar uyudum sonra kalk spora git 2 saat çalış eve gel yemeği ye işe git bizim işte gece gündüz karışık olduğu için malesef bir günüm bir günümü tutmuyor ama o kadar zaman harcıyorum ki ne dinlenmeye ne başımı kaşımaya zamanım yok buda bana sıkılma bunalıma girme gibi bir olay vermiyor bunalıma girmemek için mutlaka birşeyler ile uğraşmanız lazım zaman kalmasın öyle bir yorulun ki sıkılmaya bile haliniz olmasın o zaman ne bunalım kalır ne birşey birde sevdiğiniz zaman geçirmekten hoşlandığınız kişiler ile zaman geçirin



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi AnadoluEfes -- 5 Kasım 2012; 19:23:04 >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: *GameOver*

    yorumlarınızı tamamiyle okuyorum değer veren herkese teşekkür ederim

    dostum emin ol hayatını belli bir düzene oturtmuşsun bu çok önemli bir şey bir işin ve evin var bunlar senin sahip olduğun şeyler bunları bir düşün.
    arkadaş edinmek için belli bir ortamda bulunsan daha kolay olur kendini en iyi sen tanırsın yapmakdan hoşlandığın eylemleri olabildiğince zamanın az olsa da gruplarla beraber yapmaya çalış.canın sıkıldığında bi derdin olduğunda bunu içine atma istersen yazarsın atarsın içinden bir günlük tutabilirsin ama içine atma ve en önemlisi bir insanın sahip olduğu en önemli şey ailedir ailenle bağlantıyı koparma babam sinirli bir kişilikdir demişsin senin anlıyorum sinirli insanlarla geçinmek zordur onlara karşı alttan almak gerekir bunu yap hocam her şey daha iyi olur canın sıkma her şey geçer gider eğer biraz içini rahat lata bildiysem ne mutlu bana




  • quote:

    Orijinalden alıntı: !mmortal

    kardeşim sana burdaki en düzgün ve yararlı yorumu yapacağım.senin sorunun 1700lerden bu yana gelen sanayi toplumundaki yabancılaşmış insanlarla aynı sorundur.çözüm ise yaptığın her şeyde kendine inanman kendini sevmen kendine güvenmendir.her insanın içinde ona özel olan birşey vardır onu bulmak için uğraşman senin kurtuluşundur.sana erich fromm'un "kendini savunan insan ,sağlıklı toplum"kitaplarını -eğer vaktin varsa ,yoksa ki yarat- okumandır.umarım okumuşsundur bu yazıyı

    hepsini okuyorum kitap okumayı severim boş kaldığımda okurum teşekkür ederim




  • quote:

    Orijinalden alıntı: snowor

    quote:

    Orijinalden alıntı: LoveLove!

    Hemen hemen aynısı arkadaşın başına da geldi, adam dünyaya karanlık bakmaya başlamıştı death metale yönelmişti -
    Sonra bi kız buldu, şu an nişanlılar ve birbirlerini deliler gibi seviyorlar, adam baştan sona değişti nişanlısı onu hayata tekrar bağladı.
    Sende bi dene bul kendine göre birini, gez dolaş belki işe yarar.

    Bir kadın iyi gelebilir ama kadının varlığı ile iyi olduğunu düşünüp bağımlı olursanız kadın gidince derin çukurlara düşersiniz.

    o çukura bir kere düştüm eminim onunda yaraları hala var şuan için spora başlamayı düşünüyorum ruhen olduğu gibi fizikende zayıfım hem yeni arkadaşlarda edineceğimi umuyorum illaki



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi *GameOver* -- 5 Kasım 2012; 20:07:25 >




  • Ulan hayattan bir tek zevk alan ben miyim

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Bırak evcil hayvanı falan kardeşim. Senin sorunun monotonluk . İnsan sürekli aynı şeyleri yaptıkça hem ruhen hem bedenen çöküşe girer , bu çöküş özgüven eksikliğine giden yolu açar . Paldır küldür gidersin bunalıma kadar yolu var. Bir an önce hayatında değişiklikler yapman gerek.UFak tefek değişiklikler bile seni kendine getirir , tekrar yaşamın bir parçası olduğunu hissetmeye başlarsın. Mesela evindeki eşyaların yerini değiştir , eski mobilyan varsa at yenisini al , veya kendine bir keyif koltuğu al , işe gidip geldiğin yolu değiştir , hatta yakınsa kendine bir bisiklet al onunla git gel vs. vs. her türlü değişiklik sana elinde kendi hayatına yön verebilme kabiliyetinin olduğunu hatırlatır.Bu şekilde yavaş yavaş özgüvenini kazanmaya başlarsın.Önemli bir konuda iletişim , insanlarla bağını koparırsan hayattan da koparsın , insanlarla konuşmaya çalış , samimi ortamlarda takıl yapay ortamlara girme , mesela gidip tek başına bir cafede kazık yiyeceğine düzgün bir çay bahçesine git garsonla sohbet et , süpermarkete gitmek yerine bakkaldan alışveriş yap bakkal amcayla merhabalaş vs. vs. bunlar sadece örnek kendi hayatına uyarlayabilirsin.

    Benzer bir durumu bende yaşıyorum şu anda , benim hayattan soğuma sebebim ise aşırı tembelliğe bağlı başarısızlık , başarı kavramını unuttum diyebilirim. Bu sebeple kendimi bir türlü motive edip tekrar okul hayatına sokamıyorum. Başarı olayı senin içinde geçerli , her zaman insanı motive eder.Birşeyleri yapabildiğini görmekte seni mutlu eder.




  • Çalıştığın yerdekilerle arkadaş olsana. Yok ben okula gidicem diyorsan, bırak işi sürekli ders çalış,TRT4 ün ders programlarını takip et. Çok çalışırsan doğal olarak iyi bir yeri kazanabilirsin. Sonra daha aile kurcan,çocukların olcak vs vs.

    Hayattan zevk almaya bak. Senden kötü durumda olanlar var.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: *GameOver*

    Merhaba arkadaşlar, bu yazıyı biraz uzun tutacağım bende artık doldum iyice. hiç bişeye gücüm kalmadı okuyupta yardım eden herkese teşekkür ederim

    yaklaşık 1 yıldır psikoloji namına bişey kalmadı herşey askerliğim bittikten sonra böyle oldu önceden iyiydim
    herşeyi açık açık yazıyorum liseyi okulu sevmediğimden dolayı bırakmıştım, ailem bir çok konuda beni hayata hazırlayamadı
    kız kardeşimide hazırlayamıyorlar

    babamla hiç anlaşamıyorum kendisi aşırı agresif biri severiz birbirimizi ama anlayaşamayız

    askerlik yaşım gelince hiç beklemedim çünkü sıkılıyordum askerliğim geldiği gibi hemen gittim yaptım geldim
    gelincede biraz dinlendim 2 ay kadar, fakat sıkılmaya başladım bişeyler beni huzursuz etmeye başlamıştı

    neyse dedim kendi kendime ankarada çok şükür evimiz var

    dedimki kendime: "git ankaraya tek başına evde yaşa bide iş bul çalış kafana göre takıl" dedim (ailem iş dolayısıyla sürekli dışarıda bulunuyor normalde ankaradayız)

    dediğimide yaptım geldim 1.5 ayda filan iş buldum bir elin parmağını geçmeyecek kadar arkadaşım var onlarda küçükken beraber top oynadığım arkadaşlarım

    iyi güzel 3 4 ay geçti çalışıyorum mesai saatlerim biraz geniş 8:30 akşam 20:30 haftada 1 gün izinimde var

    ama hiç bişeye gücüm yok açıköğretime yazıldım kitapları aldım 1 ay sonra sınavlar başlıyor daha 1 gram ders çalışamıyorum
    kalkıp kendime 1 çay bile koymuyorum
    nefes almak bile istemiyorum hiç bişey istemiyorum herşeyi eriniyorum nefes almaya bile eriniyorum


    afedersin ömür boyu öküz gibi çalış neden ? hayatını devam ettirebilmek için

    ulan madem hayatımı devam ettirebilmek için öküz gibi çalışıyoruz neden o zaman hayatımıza son verip kurtulmuyoruz ?
    Allah korusun bişey olsa elimiz ayağımız tutmasa hapı yuttuk bu hayatta açlıktan geberip gidecez
    aşırı derecede yalnızım hiç arkadaşım kalmadı artık askerden geleli 1 yıl oldu 1 tane bile arkadaşım yok
    telefonum asla çalmaz herkesin bayramını kutlarım 1 kişi bile dönüpte bana bayramın kutlu olsun demez artık insanlardanda kendimdende nefret etmeye başladım

    nolursunuz beni bu çileden kurtarın psikolojik tedavi görecek kadar zamanım yok her zaman olduğu gibi kendi sorunlarımı kendim çözebileceğime inanıyorum

    lütfen sinemaya git, gitar kursuna başla vb. önerilerde bulunmayın iş dolayısıyla vaktim kısıtlı ben artık kendimi içten içe kötü hissetmeye başladım bilgisayarın başındanda kalkmaz oldum iş dolayısıyla bilgisayar başındayım eve gelincede bilgisayar başındayım

    ben hayatı sevmek istiyorum arkadaşlarım olsun istiyorum ama olmuyor esasımda dürüst sakin kimseye zararı olmayan ve istemedende olsa içe kapanık biriyim
    artık gerçekten ben bu işin içinden çıkmayacağımı anladım gücüm hiç kalmadı

    bence sen iki seçenekten birisin, birincisi hayatta belli hedeflerin veya yapmaktan hoşlandığın birşey yok, bu da boş hissettiriyor sana. Bunun çözümü arkadaşların dediğin gibi hobi falan edinmek, belki denediğin hiçbir şey seni sarmayacaktır ama sonunda hoşuna giden birşey veya bir insan bulursun. İkincisi ise ki bu kötü olan, hayata bağlanamamaktır ama bu boşluğu hiçbir şeyle dolduramazsın, ne iş ne para ne kız, hayata bağlanmak için bunların hiçbiri anlamlı gelmez, ne anın tadını çıkartabilirsin, ne de hayal ettiklerin istediğin gibi olur, her yeni şey bir hayal kırıklığı yaşatır sana ve ardından bir yerden sonra dayanamaz intahar edersin




  • asosyla olmak olmak sosyal olmaktan daha iyidir insanları fazla önemseme işin gereği insanlarla en fazla muhattap olursun onun dışında hayatın senindir ne sana buradakiler yol gösterebilir nede sen başkasına yol gösterebilirsin her yol yalan her kitap yalan her sevgi sahte :

  • Birde telinin calmamasini dert etme. Lanet birsey. Imkan olsada kaldirip atsam.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • valla benide asosyallik sardı resmen, fransızca kursuna yazıldım, işten sonra gidicem henüz başlamadı
  • Henüz 17 yaşımdayım ama dertleşiçek birine ihtiyacın varsa özelden telefonunu verebilirsin abi kardeş gibi görüşürüz bana da şu sıralar iyi gelebilir birileriyle konuşmak
  • Karanlığın en koyu olduğu an Aydınlığa en yakın zamandır
    Gördüğümüz kadarıyla şu anda karanlıklar içerisindesin İnşallah en yakın zamanda aydınlığa kavuşursun
    Kuran-ı Kerim Oku ve Namaz kıl diyen arkadaşlara aynen katılıyorum...
  • benim durumum bu şiirde okunandan daha kötü maalesef bilmiyorum belkide bu karanlığın arkasından güneş doğacak ama ya güneş doğacak yada karanlığa gömülüp gideceğim ama birde karanlığında ... güneşinde... diyorum kendi kendime bir düğme olsa ona basıp yok olsam bir daha hiç var olmasam da her gün kan ağlamasam. Bana ait hiç bir şey yoktur peki bu benlik neden yok edin beni sonsuza kadar yok eden de yok ben bu dertle dünyaları yakıyorum ama bilen yok.





  • quote:

    Orijinalden alıntı: manisabk

    quote:

    Orijinalden alıntı: *GameOver*

    quote:

    Orijinalden alıntı: WhatsUp?

    quote:

    Orijinalden alıntı: *GameOver*

    Hayat ne kadar sıkıntılı değilmi ? Daha 23 yaşındayım

    Abicim sana önereceğim tek şey var,oda çok çok zor bir olay.Her sene green card için başvur.Kazanırsan gider ABD'de kendine yeni bir yaşam kurarsın.Çok uçuk bir fikir ama aklıma bu geldi madem sıkılıyorsun buralarda,arkadaşın yok.Git orada yeni bir hayata başla.5 sene dişini sıkarsın sonra vatandaşlığını alırsın paşa paşa yaşarsın.Kazanma şansın %1 falan orası ayrı.

    Belki Allah yüzümüze güzel yazdım bunu bir kenara zaten hevesimde vardı



    Dostum sana gelsin bu.İsteyene bu hayatı elde etmesi kolay gelsin

    25 yaşına kadar benim hedefim

    Vaayyy be imrendim :)

    Okuduğum kadarıyla kendine güvenini tamamiyle kaybetmişsin.
    Yerinde olsam, yaşında 21-23 arası, işin var, sağlığında sıhhatinde sorun yoksa her şeyi yapabilirsin.
    Askerlik sorunun yok, şu anda tek sorun, liseyi açıktan bitirmek gibi gözüküyor. Yerinde olsam bitirir üniversiteye giderdim, ha hangi üniversite-bölüm olur bilemem, istersen açık öğretim 4 yıllık, istersen 2 yıllık(askerlik sorunun yok - 2 yıllıklar askerliğini 15 ay yapıyor) istersen burslu özeller. Üniversiteyi bitirene kadar 28-29 olur ve bu da çok geç bir yaş değil.
    Nelere ilgin var hobin var bilemem ama, tavsiyelerim klarnet çalmayı öğren mükemmel bir şey gerçekten, gerçekten diyorum ben çalıyorum, insanlar sen klarnet mi çalıyorsun aaa, nasıldır nedir diye onlarca soru aldım hatta hayatımda hiç klarnet görmemiş sesini duymamış insanlar bile tanıdım. Bi gitar çalmaktan darbuka vb. çalmaktan çok daha güzeldir ve saygındır. Zordur çalması ve pahalıdır biraz da tabi en baba klarnetler şu anda 6-7 bin lira.

    Yabancı dil kurslarına git. Hem sosyal yaşamında hem kültürel açıdan hemde iş hayatında çok faydasını görürsün. Vücut geliştirme salonlarına giti tabi 3-5 ayda izbandud gibi olamazsın ama 1 seneden sonra düzenli çalışırsan farkı fazlasıyla görürsün. Tahminimce 900 lira civarı maaş alıyorsun. Böyle şeyler için para harcamaya çekinme. Hem sosyal çevren genişler, sosyalleşirsin, kendini bireysel olarak geliştirirsin. Bunlar benim düşündüklerim sen ne düşünürsün bilemem.




  • quote:

    Orijinalden alıntı: *GameOver*

    Merhaba arkadaşlar, bu yazıyı biraz uzun tutacağım bende artık doldum iyice. hiç bişeye gücüm kalmadı okuyupta yardım eden herkese teşekkür ederim

    yaklaşık 1 yıldır psikoloji namına bişey kalmadı herşey askerliğim bittikten sonra böyle oldu önceden iyiydim
    herşeyi açık açık yazıyorum liseyi okulu sevmediğimden dolayı bırakmıştım, ailem bir çok konuda beni hayata hazırlayamadı
    kız kardeşimide hazırlayamıyorlar

    babamla hiç anlaşamıyorum kendisi aşırı agresif biri severiz birbirimizi ama anlayaşamayız

    askerlik yaşım gelince hiç beklemedim çünkü sıkılıyordum askerliğim geldiği gibi hemen gittim yaptım geldim
    gelincede biraz dinlendim 2 ay kadar, fakat sıkılmaya başladım bişeyler beni huzursuz etmeye başlamıştı

    neyse dedim kendi kendime ankarada çok şükür evimiz var

    dedimki kendime: "git ankaraya tek başına evde yaşa bide iş bul çalış kafana göre takıl" dedim (ailem iş dolayısıyla sürekli dışarıda bulunuyor normalde ankaradayız)

    dediğimide yaptım geldim 1.5 ayda filan iş buldum bir elin parmağını geçmeyecek kadar arkadaşım var onlarda küçükken beraber top oynadığım arkadaşlarım

    iyi güzel 3 4 ay geçti çalışıyorum mesai saatlerim biraz geniş 8:30 akşam 20:30 haftada 1 gün izinimde var

    ama hiç bişeye gücüm yok açıköğretime yazıldım kitapları aldım 1 ay sonra sınavlar başlıyor daha 1 gram ders çalışamıyorum
    kalkıp kendime 1 çay bile koymuyorum
    nefes almak bile istemiyorum hiç bişey istemiyorum herşeyi eriniyorum nefes almaya bile eriniyorum


    afedersin ömür boyu öküz gibi çalış neden ? hayatını devam ettirebilmek için

    ulan madem hayatımı devam ettirebilmek için öküz gibi çalışıyoruz neden o zaman hayatımıza son verip kurtulmuyoruz ?
    Allah korusun bişey olsa elimiz ayağımız tutmasa hapı yuttuk bu hayatta açlıktan geberip gidecez
    aşırı derecede yalnızım hiç arkadaşım kalmadı artık askerden geleli 1 yıl oldu 1 tane bile arkadaşım yok
    telefonum asla çalmaz herkesin bayramını kutlarım 1 kişi bile dönüpte bana bayramın kutlu olsun demez artık insanlardanda kendimdende nefret etmeye başladım

    nolursunuz beni bu çileden kurtarın psikolojik tedavi görecek kadar zamanım yok her zaman olduğu gibi kendi sorunlarımı kendim çözebileceğime inanıyorum

    lütfen sinemaya git, gitar kursuna başla vb. önerilerde bulunmayın iş dolayısıyla vaktim kısıtlı ben artık kendimi içten içe kötü hissetmeye başladım bilgisayarın başındanda kalkmaz oldum iş dolayısıyla bilgisayar başındayım eve gelincede bilgisayar başındayım

    ben hayatı sevmek istiyorum arkadaşlarım olsun istiyorum ama olmuyor esasımda dürüst sakin kimseye zararı olmayan ve istemedende olsa içe kapanık biriyim
    artık gerçekten ben bu işin içinden çıkmayacağımı anladım gücüm hiç kalmadı

    www.hayatimdegisti.com




  • 
Sayfa: önceki 34567
Sayfaya Git
Git
sonraki
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.