Ölünce ne oluyor

Ölüm anında ne oluyor ?

Öldükten sonra kişi nereye gidiyor ?

Ölen Nerde toplaniyor ?

Sadece ölmüş oluyorsun.. Diğer milyarlarca ölen canlılar gibi.

Dinlere göre kabirde kıyameti bekleyeceğiz, hayatı boyunca artısı eksisi ile iyi olanlar güzel bir şekilde, kötü olanlar ise kabir azabı çekecekler. Kıyametten sonra ise cennet veya cehennem.

Başka tanrılara vs. inananlara ne oluyor bilmiyorum :D

Reankarnasyon inancı var bir de hayat asla bitmiyor, döngüsel diyorlar, öldükten sonra tekrardan doğuyor yaşıyor ve ölüyoruz diyorlar.

Bir de tamamen yok olma var, doğmadan öncesini bilmiyoruz, öldükten sonrasını da bilmiyoruz. Doğmadan önce yoktuk öldükten sonrada olmayacağız diyorlar. Bence tamamen yok olma bana göre saçma ayrıca psikolojik olarakta tamamen yok olma bana pek uygun gelmiyor.

Ölüp bir daha dirilmedim nerden bileyim ?

vücudunu ayrıştırıcılar yavaş yavaş parçalayacak, çürüyüp toprağa ve bitkilere organik besin olacaksın, milyonlarca yıl sonra da petrol olarak geri geleceksin

bi kaka olmuyor beynin dükkanı kapatıyor ve hiçlik oluyorsun hiç yani hiçbir şey yok. düşünmesi korkutucu dimi? işte dinler böyle oluştu, bu hiçliği düşününce ölüm korkusundan

Ölünce genellikle inancına yakın sonuçlarla karşılaşıyorsun. Mesela ateist isen ilk zamanlar öldüğünü idrak edene kadar boş boş arafta gezinebilirsin. Ya da katı müslümansan, sur'un üflenmesini bekler vaziyette diğer senin gibi olanlarla yarı uyanık, yarı uykuda bekleyebilirsin. Veya spiritüalist isen ve reenkarnasyona inanıyorsan, seni ruh ailenden biri karşılayıp, gitmen gereken yere kadar eşlik edilebilirsin. Sonra dünyada yaptığın olumsuzluklarla yüzleşirsin ve bu çoğu noktada vicdan azabına neden olabilir. Sonra arındırılırsın. Sonra da yeni bir anne babadan doğmak için, ruhsal öğretmeninle birlikte aile seçersin.

Müslüman olanlar da hatalarından dolayı yeniden doğmak isteyebilir ve çoğu kez izin verilir. Belli bir kademenin üzerindekiler ki bunlar son derece azdır, gerçekten cennet hayatına hak kazanır. Taa ki sıkılana kadar. Çünkü olmanın sonu yoktur.

Spiritüel anlayıştakiler uzunca bir süre ruh ailelerinin yanında kalabilirler. Orası bir kendini geliştirme yeridir aynı zamanda. Orada da bilinmeyenler çokçadır. Her ruhun farklı gelişkinlik/olgunluk düzeyi vardır ve bu yaydıkları ışıltının renginden de fark edilebilir.

Bu yazdıklarımı kimisi kafasında sorgulayacak kimisi de dalga da geçebilecektir. Çünkü bilgisizlik bu sonuçları doğurur.

arkadaş öbür tarafa gidip gelmiş oradan biliyor bunları

Yüksek bilgilerden bahseden ve bilinci yükselten kitaplarla aram iyidir.

Başlangıç olarak Dolores Cannon - Ölümün Ötesi öneririm. (Bütün farklı yazarlar ve yayınlar belli ortak noktalarda buluşuyorsa, bu bilgiler uydurmadır diye düşünülemez.) Kimse bilgisiz kalmasın, bilgisizlik iyi değildir diye arada farklı bilgiler verebiliyorum, takipte kalın.  

o zaman onlarda öbür tarafa gidip görüp gelmişler

Çeşitli hipnoz seansları yapanlar var. Bunlar içinde, geçmiş yaşamlarına hipnoz seansı ile götüren ve kitap yapan da var, iki yaşam arasındaki dönemlere yüzlerce kişiyi götürüp kitap yapan da var. Bunların hepsi birbiriyle anlaşmış olamaz.

Aklımız ermediği durumlarda, bir açıklaması olabilir diye düşünmeliyiz. "Olamaz" dersek yanılgıya düşebiliriz. Ufku açık olmak da böyle olur.

Bir kitap daha önereyim: Ruhların Yolculuğu - Michael Newton

Sevabına ve günahına bağlı.

Sevapların ağır basarsa cennetten bir bahçe, günahın ağır basarsa cehennemden bir çukur. Tabii asıl büyük ödül / ceza kıyamet günü sorgusundan başlıyor. Kıyamet kopana kadar kabirde duruyorsun, kıyamet koptuğunda Azrail de öldükten sonra dirilme başlıyor. Sorgu, sırat köprüsü derken ya cehenneme ya da cennete giriyon işte 

Ailenin ya da komşunun dini ne ise ona inanırsın.

Dinlerde de Tanrı'nın dediklerini yaptıktan sonra cennete gidersin.

Hristiyanlıkta da bu var. Zeus döneminde de.

hocam size ve yazarlara saygım var ama ben görmediğim şeylere inanmam. zira insanoğlunun asırlardır değişmeyen düşünceleri bunlar öbür dünya falan filan. reenkarnasyon en mantıklısı bunların icinden

Bu bakış açınızı anlayabiliyorum. Yani görmediğinize inanmamanızı. Ben her şeyi olabilirlikli olarak kabul eden bakış açısını benimsiyorum. Bunun nedeni, olabilirliklere gözümü kapalı tutmamak. Bu tutumumun sizinkinden daha zorlu deneyimler yaşatabilmekle birlikte ufkumu daha da açık tutup, bilincimin daha kolay yükselmesine katkıda bulunduğunu farketmemle bende kalıcılık kazandığını belirtmek isterim.

Sizin bakış açınız daha materyalist ve bir nevi taraflı kalmış oluyor. Çünkü tümevarım metodunu daha kabul etmiş durumda oluyor. Tümdengelim metodunda ise eksik kalıyor. Bu konuların üzerinde hep düşünerek hareket ettiğimi belirtmek isterim. Bahsettiğim her konuda aslında temelinde bir altyapı zihnimde oluşmuş oluyor. Yani boş atıp dolu tutmaya çalışanlardan değilim. Sürekli her iki metodu da göz önünde bulundurarak kavramları ve olayları kafada tartmak zaman içinde, insanda süreklilik kazanınca, genel kavrayış da artıyor. Ki aslında gerçek bilimsel yöntem budur. Mesela Tesla'yı çok severim. Çünkü o da adını koymuş olsun veya olmasın, bu yöntemi benimsemişti (tümdengelimi tümevarımla zihninde birleştirip, başarılı sonuçlar alıyordu) ve o sayede ilgi duyduğu alanda çokça ilerledi.

Sadece materyalist bakış açısını benimser, metafizik alanı (ispat edilene kadar) yok sayarsak, gözümüz bir dolu şeye kapalı kalır. Çünkü metafizik yani fizikötesi dediğimiz alan aslında fizik biliminin henüz açıklamaya gücü yetmeyen alan demektir. Aslında hepsi fizik bilimcilerinin gücü yettiğinde açıklanabilecek olgulardır. Buna bir örnek verelim. Zamanında avustralya kıtasının denizinin ufkunda bir gemi ufacık göründüğünde bunu kıtanın yerlileri göremiyorlarmış. Ama oraya önceden gitmiş olan yabancılar aynı gemiyi görebiliyorlarmış. Çünkü ufukta gemi olmasına ve görmeye alışıklarmış ve açıklarmış. Ama yerliler kafalarında olasılık dahi veremedikleri için çok çok dikkatli bakmaya zorlanılmadıkça, göremiyorlarmış.

Ben aslında çoğu kimsenin aklına makul görünmeyecek şeylerin farklı noktalardan bağlantılarını zihnimde oluşturarak yazıyorum. Bu da bir uzzun sürece dayalı altyapı ve bakış açısı sayesinde olabiliyor. Bu sebeple sözünü ettiğim bakış açısını herkese tavsiye ediyorum: "Her şey olabilirliklidir." Evet, böyle düşünen hızlı yol alır. (Bu, şüphe duymayı da elbette yok saymaz.)