< Bu ileti iOS uygulamasından atıldı > |
Mesele cok ciddi lutfen yardim edin



-
-
Eve döndüğünde herşeyi düm düz söyle. Bir arkadaşım sınıfta kaldığını bir türlü soyleyemedi. 1 sene boş yere gitti geldi okuldan atıldı. Hem kendi hayatı hem ailesini çok zor duruma düşürdü.
Gerçeklerle yüzleşmek başta zor gelir ama sonunda iyi ki söyledim dersin. Hem aliene bir çare bulmak için zaman vermiş olursun. 3 aya kadar bir yol bulunur elbette ama sonradan söylersen herşey için çok geç olur.
Kısaca söyle kurtul
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Tam burslu mu okuyordun?
-
Hocam eve donme imkanim yok cunku calisiyorum. Zaten okul da bu yuzden uzadi. Soyle kurtul olmuyor ne yazikki. Olsem daha iyi
< Bu ileti iOS uygulamasından atıldı > -
%50 burslu
< Bu ileti iOS uygulamasından atıldı > -
Bursunun kesilmesi senin hatan. Bunun sonucunu ise senin ailen daha fazla ödeme yaparak karşılamak zorunda kalacak. Senin telafi etmen gereken ise bu maddi zarar. Bir işe girip, en azından yeni dönem başlayana kadar biraz para biriktirmeye çalışabilirsin. Elindeki fazla elektronik aletleri vs. satıp destek olabilirsin. Yapabileceğin en mantıklı hareket bu olur. Bunun dışında, bir devlet okuluna geçiş yapmayı deneyebilirsin, bu şekilde ekstra eklediğin maddi yükü hafifletmiş olursun.
Ben senin yerinde olsam önden 1-2 somut adım atardım. Birkaç iş başvurusu yapar, satabileceğim ürünleri toplar, bir plan hazırlardım. Sonra da ailemi karşıma alıp "işler planladığım gibi gitmedi, seneye okulumu burssuz ödemek zorunda kalacağız. Ben şimdiden iş başvuruları yapıyorum, okul başlayana kadar çalışıp bir miktar para biriktireceğim, şu eşyaları satacağım, toplamda elime bu kadar para geçecek. Fakat sizde bu kadar ekstra destek isteyeceğim bu sene" gibi bir konuşma yapardım.
Ailelerin tahammülsüzlüğü başarısızlığa değil, genellik başarısızlık sonrası gelen vurdumduymazlığa. Eğer sen başarısızlığını kabul edip, bunun karşılığında plan yapar, adımlar atmaya başlarsan kimse sana neden böyle oldu diye sormayacaktır. Bunu yalnızca okul-ev-aile ilişkisi olarak düşünme. Bu söylediklerim ileride iş hayatında da geçerli olacak.
-
Hocam ignelemissin okey de ben zaten pederin baskilari sonucunda erken is hayatina atildim. Aktif olarak 3-4 yil tam zamanli calisiyorum. Okul konusunda beni geriye bu atti.
< Bu ileti iOS uygulamasından atıldı > -
Paran yoksa niye özel okul yazıyorsun be arkadaş ya
Yazık şimdi ailene büssürü borca girecek seni okutmak için
Şu yüksekten uçmalara bi son verin artık ya ulan yazık valla
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
İğnelediğim bir durum yok. Aile evinde yaşayıp, ailesinin özel okul parasını ödediği klasik bir öğrenci olarak düşündüm seni.
Sorun maddi değilse, babandan neden korkuyorsun?
-
Söylemenin ne kadar zor olduğunu tahmin edebiliyorum ama çalışıyorsanız bence gerekçeniz mevcuttur. Hem tam zamanlı çalışan hem de okuyan birisi - hem de ipin ucunu bir kez koparırsa çok fazla - dersten kalabilir (Bilkent, Odtü vb gibi devam zorunluluğu bulunan ve ders yükü fazla olan yerlerde kalmak garanti zaten hem tam zamanlı çalışıyorsanız hem de ağır bir bölüm okuyorsanız). Hatta sizi ders döneminde - yazın olsa sıkıntı değil - çalışmaya zorlayan dediğiniz gibi ailenizse direkt derslerden kalmanızda sorumluluğu sizinle paylaşıyorlar. Bu son dediğimi söyleyip söylememek size kalmış, aile fertlerinizin karakterini, aranızdaki dinamikleri bilemem. Ama bence 1) derslerden kaldığınızı 2) çalıştığınız için kaldığınızı muhakkak söyleyin.
Çalışan insan emekçidir ve para kazanıyordur. Ailesine yük olmaktan zaten çıkmaya, ayakları üstünde durmaya başlamıştır. Biraz cesaretinizi toplayın. Delikanlı gibi durumu açıklayın. Bileğinizin hakkıyla çalışıp para kazandığınızı ve kendi hayatınızı kurma yoluna bu şekilde girdiğinizi ama hem ders hem de çalışmanın beraber yürümediğini söyleyebilirsiniz.
-
İsin asli soyle. Hukuk kazandim. 2.sinifa baslamadan memur oldum. Ve guz doneminin sonlarina doru ise basladim. Ondan sonra is mental anlamda zorladi. Ortam falan vb. derken saldim iyice. 2.5 sene bosa gel git yaptim derken bu sene bilinc geldi ve toparlamaya basladim ancak alamadigim dersler falan vardi. Zaten bu konuda aileye yalan soyledim. Pederin tepkisinden cok cekiniyorum. O yuzden soylemeye cok yanasamiyorum.
< Bu ileti iOS uygulamasından atıldı > -
Maalesef zor bir dönemin içerisindesiniz ama kendinize acımak, halinize üzülmek, babanızdan çekinmek yerine sakince konsantre olup aklınızı ve iradenizi toparlayarak bir karar vermelisiniz. Çünkü bu sizin hayatınız. Ne benim, ne babanızın, ne de bir başkasının hayatı.
Düşük kualifiye memur olarak mı hayatınızın geri kalanına devam etmek istiyorsunuz yoksa okuyup mezun olduktan sonra yüksek kualifikasyonlu kariyer imkanlı iş sahibi olarak mı? Size çok daha iyi iş imkanları yaratabilecek okulunuzu henüz bitirmeden bir iş için heba etmeye değer mi? Bugün kızdırmamaya çalıştığınız babanız gün gelecek daha da yaşlanıp bu dünyadan göçecek. Siz de kendi - aksiyonsuzluk - tercihiniz ve onun sizin hakkınızdaki tercihinin hayatınızdaki kalıcı impikasyonuyla baş başa kalacaksınız.
Belli ki ikisini aynı anda yapamıyorsunuz ve size gereğinden fazla yük bindirilmiş. Önce derslere odaklanarak iyi bir ortalama ve donanımla mezun olmak, ondan sonra mevcut iş deneyiminizi CV'nize yazıp mezun olarak iş bulmak burada sizin için çok daha rasyonel ve anlamlı olan seçenek olarak duruyor.
Bu hayat sizin olduğu için 1) ne istediğinize karar vermeli 2) bu karar doğrultusunda aksiyonlar almalısınız.
-
Babalar yanılabilir. Hata yapabilir. Yanlış hesaplayabilir. Üzerinize yaşıtlarınızınkiyle veya aynı aşamadakilerinkiyle bağdaşmayan yükler bindirebilir. Eğer bu anlamda hatalıysa/kusurluysa niyetinin ne olduğu önemli değildir ve hatasına gerekirse evladı tarafından meydan okunabilir.
Hem çalışan hem de okuyan bir kişisiniz. Hem hukukçu adayı üniversite öğrencisi hem de bir memursunuz. Bu aslında babanız karşısında kendinizi net bir duruş takınarak ifade edebilmek için size inanılmaz bir dayanak gücü ve haklılık veriyor. İster tek bir ders bırakmış olun, ister koca bir yılın müfredatına sığacak kadar ders bırakmış olun, fark etmez.
Bu hayatın size ait olduğu düşüncesinden hareketle kendinizi ezdirmemelisiniz.
-
Bilinç bazen geç bazen de çok geç gelir ama asla erken gelmez. Ödenemeyecek borç değil ama doğrudan yatay geçiş kovalamanı veya baştan bir üniversiteye başlamanı öneririm. Kârıyla, zararıyla yıllar geçecek ve sen düzeltmeye ne kadar erken başlarsan o kadar iyi olacak. Pedere söyle, borç kaldıralamayacak kadarsa okul değiştirmeye kas. Ne olacak diyerek kaçıp bekleme.
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X