Şimdi Ara

İYİ BİRİ OLMAK İSTİYORUM HERŞEYE RAĞMEN

Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
1 Misafir - 1 Masaüstü
5 sn
8
Cevap
0
Favori
349
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • merhaba beyler

    duygusallaşmak ve uzun yazmak istemediğimden herşeyi çok kısa anlatacağım. ben çok kötü bir ailede büyüdüm. babam, babaannem, dedem ve annem hepsi hasta ruhlu insanlardı (bunu aşağılamak veya benzetme abartma vs için söylemiyorum). babam inanılmaz bir öfkeye egoya sahipti. babaannem ve dedem de tıpatıp aynıydı. kendini beğenmişlik ve nükleer güçteki nefretleri yüzünden başlarına gelmedik kalmamış bir aileydi bunlar. işten tutun aile ve insan ilişkilerine kadar her şeyde kaybetmiş insanlardı davranışları yüzünden. annem de babamla yaşaya yaşaya ona nedensiz yere katlana katlana ruh sağlığı gitmiş biri. ben de tek çocuk olarak böyle bir ailede büyüdüm. hiç bir dayanağım yoktu arkadaş kardeş kuzen vs. sadece evdeki kavgalar, inat, nefret, öfke, kırıp dökme vardı. bu kavgaların nedenleri trajikomikti genellikle. çok basit bir şeyden çıkardı olaylar. bir sürü kavganın nedenlerini düşününce gerçekten ailemin ne kadar hasta olduğunu tekrar tekrar anlıyorum. neyse geçeyim bunları artık. ben, bu olaylara rağmen çok küçük yaştan itibaren kendimi geliştirmek ve onlara benzememek için çok çalıştım. basit uğraşlar edindim davranışlarımı gözden geçirdim. yine de öfkeliydim yaşamdan tat almayı bilmiyordum (tabi ki onların yanından geçemeyecek derecede) insanlara nasıl davranacağımı bilmiyordum. hala da böyleyim. hayatımda hiç bana doğru örnek olacak bir insan olmadı. nasıl davranılmasını nasıl yaşanmasını hala bilmiyorum. ama yine de büyük yol katettiğimi düşünüyorum. yani herkes efendi kibar biri olarak görür beni genelde ve bu bana hep güç vermiştir. aileme kıyasla çok iyi bir durumdayım. ancak zaman zaman gerçekten çok garip davranışlar sergiliyorum. çok öfkeli ve inatçı olabiliyorum. bu 2-3 seneye kadar minimum seviyedeydi ama nedense git gide aileme benzemeye başlıyorum ve bu beni çok korkutuyor. en büyük korkum da yarın öbür gün evlenirsem karıma kötü davranmam onun mutsuzluğunu görmem ve çocuklarımı kötü yetiştirmem. veya 1-2 arkadaşımı kaybetmekten. zaman zaman aynaya baktığımda babamı görür gibi oluyorum. her şey gözümün önünden geçiyor ve sakın ailene benzeme diyorum kendi kendime. ancak yine de bazen çok rahatsız edici davranışlar sergiliyorum. bu konu da ne yapabilirim? nasıl iyi, doğru bir insan olabilirim? ben de hayattan tat almak istiyorum.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi beats by dr.oz -- 17 Ağustos 2013; 0:00:08 >







  • hll qnq
  • Sadece iki şey gerek yaşarken: Hayatının her saniyesinden zevk al ve güvenilir ol.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Direk imzaya bakın beyler sonra, cevap verme tennezül etmeyin.
  • Bu duygularını paylaşabileceğin birisi olmalı. Bi dost bi arkadaş. Sana destek olabilecek birisi.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: MiJACK

    Direk imzaya bakın beyler sonra, cevap verme tennezül etmeyin.

    Tam okuyordum kaydırırken imzayı gördüm ve indim aşağıya

    < Bu ileti tablet sürüm kullanılarak atıldı >
  • Bense tam tersine kotu biri olmak istiyorum ve bu yolda basarili gidiyorum. Ailem ve dostlarim haric herkese her turlu seyi yaparim, acimam

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    Daha Fazla Göster
  • doğrusun.devam.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • 
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.