insanlar ölümü niye hatırlamak istemezler???

quote:

Orjinalden alıntı: Lacrima

benim bildiğim ölüm korkusu insan beyninin başa çıkabildiği bir korku. insan bu korkuyu yendiği için dışardan bi etki olmadığı sürece ölüm korkusunu yaşamaz. mesela siz ölen yakınlarınız etkisiyle ölümü düşünmüşsünüz yoksa normalde sizin de aklınıza gelmeyecekti.

yani normal şartlarda birinin sürekli ölümü düşünmesi, pek sağlıklı bi durum değil.

quote:

Orjinalden alıntı: fatihgülçiçek

Lacrima'nın yorumuna katılıyorum. İnsanoğlu, ona ölümü hatırlatacak büyük olayların dışında ölümü tamamen unutabiliyor. Beynin ucube bir köşesinde öylece kalıyor. Taa ki geri çağrılana kadar..
Özellikle hayatın rutin işleri bunda büyük rol oynuyor. Kısa yada uzun vadeli planlarımız, maddi isteklerimiz, sevgilimiz vs vs.. İşte tüm bunlar bu ölüm korkusunu/düşüncesini kısa zamanda örtbas ediyor.

Mesela 4 yıl önce yakın sayılabilecek bir arkadaşımın babası akciğer kanserinden(sigaradan dolayı) hayatını kaybetmişti. Arkadaşım ağırlaştığını yanında ben varken haber almıştı. Beraber hastaneye gittik. Oraya vardığımızda adamın durumu gerçekten kötüydü. Anlam veremediğim bir şekilde tir tir titriyordu. 20-25 dakika sonra adam daha çok titremeye başladı. En sonunda gevşedi ve hayatını kaybetti.
Bu görüntüden çok etkilenmiştim. İki gün o adamın ölüm anını düşündüm. Ertesi gün babam beni aradı. Eline yüklü bir miktar para geçmiş, yarısını bana vereceğini söylemişti. İşte tam bu an geçmişi tamamen unuttum. Hemen bankaya paramı çekmeye gittim. Cebime $2300 koyup doğru bir pc satıcısına gittim ve epeydir almayı istediğim dizüstümü aldım. Aldıktan sonra kafamı meşgul eden tek şey dizüstüydü. Bir hafta kafamı bu meşgul etti. Böylece kafamdaki ölüm düşüncesinden hiç bir eser kalmadı. Geçti gitti öylece... Yani demek istediğim bu tür şeyleri insan beyni rahatlıkla defanse edebiliyor.
Ama bazı durumlarda C4'ün dediği gibi ölümden korkmak değil de bir gün öleceğini bilmek her zaman için iyidir. Dini inancı bütün bir insan olarak ara ara aklıma geldiğini söyleyebilirim. Genellikle kendimle başbaşa kaldığımda yada yanlış bir karar verdiğimde veyahutta başkasının hakkını yediğimden şüphelendiğimde aklıma direk geliyor. Bir gün öleceğimi bilerek ve buna göre düşünerek karar verdikten sonra da geldiği gibi geri gidiyor.

Bununla beraber ölüm korkusu sürekli insanın kafasında takılı kalması normal bir şey değil bencede. Zamanla ruhsal dengenin bozulmasına sebep olabilir. Sürekli ölümü düşünen, bunu unutamayan insanlara tavsiyem bol bol dışarıda vakit geçirmeleri ve kendilerini hayatın rutin işlerine bırakmalarıdır.


@_codelinker_

Başın saolsun. Allah sana ve ölen kişinin yakınlarına sabır versin.

quote:

Orjinalden alıntı: trackfind500

@_codelinker_ başın sağolsun öncelikle.

İnsan ölümden neden korkar sorusunun somut bir cevabı var mıdır? İnsanların sevdiklerini ve tüm sahip olduklarını kaybetme korkusuna bağlayabilir miyiz bunu? Eğer bu şekilde bir gerekçe sunulacak olursa küçücük bir örümceğin davranış örgüsüne ne demeli? Elinizi 1mm boyutunda bir örümceğe yaklaştırdığınızda kaçıyor. Peki bir örümcek neden ölümden korkar ki? Ya da o örümceğin korkusu farklı bir nedene mi bağlıdır? Ya bir sineğe ne demeli? Sizi rahatsız ettiğinde ona vurmaya kalkarsınız ancak o müthiş bir refleks ile uçuverir hemen. Bana kalırsa tüm canlıları "hayatta tutmaya" çalışan bir gen var gibi. Bu gen canlılara refleks niteliğinde bir korku kazandırmış görünüyor. Bilimsel anlatımlar değil bunlar bu nedenle yanılıyor olabilirim ancak bunu bizzat gözleyebiliyoruz hepimiz. Aniden bir deprem olsa insanın göğüs boşluğunda tarifi imkansız bir korku sıkışması oluyor. Derken kalp hızlanıyor ve terleme oluyor. Böylesi bir durum insanın başına gelebilecek kaza niteliğindeki diğer olaylarda da vuku bulabiliyor.

Peki canlıların hayatta tutulması neden önemlidir diye bir soru saorabilir miyiz? Hayatın anlamına ilişkin bir ipucu olabilir mi ölüm korkusu? Neden yaşamalıyız? Neden hayatta kalmalıyız? Doğanın bize ihtiyacı mı var? Yoksa canlılardaki genlerin bencilliği midir bu korkuyu oluşturan? Hayatını sadece nefes alıp vermekle sürdüren bir insan bu doğaya ne katıyor olabilir ki ölümü anında bir korku yaşayabilsin? Bu korkunun elimizde olmadığı kesin. İnsan beyni bile ölüm dürtüsünü engelliyor. Hal böyle ise bu korkunun bir amaca hizmet ettiği söylenebilir mi? Yoksa var olmak çok mu hoş bir şey? Peki bu hoşluğu nasıl kavrayabiliyor bir sinek bir örümcek?......Yok olma korkusunu nasıl hissedebilir küçücük bir karınca?