Üye Girişi
Bağlan Google+ ile Bağlan Facebook ile Bağlan
Yeni Kayıt
Tüm Forumlar
  • Tüm Forumlar
  • Kültür ve Bilim
  • Kültür, Güncel ve Tarih
  • Felsefe
  • Bu Konuda
Şimdi Ara

Hislerin sınırları ve güçsüz olmak

Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
4
Cevap
0
Favori
133
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
Konuya Özel
0 oy
Öne Çıkar
Cevapla
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • Mutlu-üzgün. İki karşıt. "Mutlu" olmak hissini neden iyi olarak tanımlıyoruz ki? Bize zevk verdiği için mi? Mutluluğun her katmanı ve onun oluştuğu her yön de zevk verir mi? "Üzgün", içimizdeki zevki mi alır? Yoksa sadece daha az mutlu olma durumu mudur? Giden ve gelen zevk nedir? Mutlu olduğumuzda neden bunun daha uzun sürmesini isteriz? Bütün hislerimizin bir ortası var mıdır, "normal", "ortalama" gibi? Ortalama hissedebilir miyiz?

    Çok mutlu veya çok üzgün olduğumuzda neden ağlarız? Üzgünken neden boşlukta hissederiz? Neden her şey yabancı gelir üzgünken?

    Kıstırıldım biraz, benliğim, kendinden olan engeli aşmaya çalışıyor. Engeli gördükçe geri adım atıp, umutsuzluğa kapılıyor. Sürüsünün göç edişini izleyen sakat kuş misali, uçabiliyorsunuz ama sadece şu sıralar değil ve o içinizdeki sabırsızlık, "zaten sakatım uçamam" deyip onların uçuşunu mu izlemeli, son bir güç acıya dayanarak kanatlanmaya mı çalışmalı?

    Hissetmek. Hissetmek istemiyorum, ne mutlu, ne de üzgün olmak istiyorum. "normal", "ortalama" hissedebilir miyim, bu aslında hiçbir şey hissetmemek midir?

    Düşüyorum, bir insan düşerken çıkmaya çalışamaz değil mi? Biliyorum ki, her çaba boşa olacak, çünkü düşmekteyim hala, çukurun tam ortasından, etrafta tutunacak bir şey bulamıyorum, ve sabırsızlık. Anlamıyorum üzgün hissederken bu sabırsızlığın nereden geldiğini.

    Canlı olmak, yaşadığını anlamak. Hissetmekle mi gerçekleşir? Canlı olmamayı mı istiyorum? Bir şey hissetme kapasitem olmasa keşke, ne mutluluğu ne de üzüntüyü hissetmesem.

    Aşkı mantığa sığdırdım, aşk bir illüzyondur dedim, satırlarca yazdım, açıkladım, aşktan bir adım üstün olduğumu zannettim. Bu kadar güçlü bir illüzyon olabilir mi?

    Hisleri de mantığa sığdırabilir miyiz? Bunlardan arınıp, kısacık hayatımızı kendimizi parçalamadan geçirebilir miyiz?

    Bir sevgi bitiyor. Sonuçta her aşk bitecek sanırım, ya ölümle ya ayrılıkla fakat bizler hala seviyoruz, aşık oluyoruz. Bir gün biteceğini bilsek bile. Hislerimiz, mantığımız önüne geçiyor. Mantık biteceğini biliyor, hisler anın tadını çıkarmaya çalışıyor.

    Kendimi hiçbir konuda üzmek istemiyorum. Kendimden daha değerli bir şey olmadığını düşünmek istiyorum. Her şeyi mantığa sığdırıp, hisleri, aşkı, sevgiyi, ölümü. Kendimi onların üstüne koyup, onların bana yapabileceklerini bilerek, blöflerini anlayarak, tuzaklarına hiç düşmemeyi, karşı hamle yapıp aşkı ve ölümü karşımda etkisiz bir hale getirmek istiyorum. Hislerimi öldürmek istiyorum. Evrende beni anlayan tek kadın öldüğünde yıllarca etkisinden çıkamadım, ağladım hep, hala ağlıyorum. Beni bir tek o anlayacaktı, çocukluğumda ölmemiş olsaydı, şu düşüncelerimi sizlere yazmak yerinde karşısına geçip anlatacaktım.

    Ben güçsüzüm, annemin ölümü karşısında güçsüzüm, sevgilimle ayrılmam karşısında güçsüzüm, babamın ölme ihtimali karşısında güçsüzüm, hayatımı düzene sokamamak korkusu karşısında güçsüzüm, var oluşumuzun anlamsızlığı karşısında güçsüzüm.

    Kapatabilir miyim? Güçsüz olmak istemiyorum. Bir şey hissetmek istemiyorum, mutluluğu dahi. Sahi ya, mutluluğu hissetmediğimiz zamanda üzgün mü oluruz? Ne üzgün ne de mutlu olmak istiyorum. Kısa ve değersiz hayatlarımızda hislerimizin bu kadar etkisi olması ne kadar saçma! Her birimizi sarıyor ve kendine çekiyor, çiçekteki tatlı sıvı gibi, bir yudum aldığınızda çiçek sizi öldürüyor. Değersiz! Değersiz! Hisler değersiz ama ne kadar da etkiliyor bizleri. Bunları kapatmanın bir yolu yok mudur?







  • "Emotions are only distractions."
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Fasmodey

    "Emotions are only distractions."



    Even though they are, they are pretty strong.

    Bilmemize rağmen, kurtulamamızı neye bağlayabiliriz?
  • quote:

    Orijinalden alıntı: The Neighbourhood

    quote:

    Orijinalden alıntı: Fasmodey

    "Emotions are only distractions."



    Even though they are, they are pretty strong.

    Bilmemize rağmen, kurtulamamızı neye bağlayabiliriz?

    İnsan olmamıza. Hayvanlar da hisseder, duyguları vardır fakat insanların hissetiği kadar değildir.
    • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    Genetik ve aile faktörünün her şey olması
    3 ay önce açıldı
    Vücudum fiziksel olarak çok gergin. ne yapmak lazımdır.
    geçen yıl açıldı
    Kriz anında sakin kalabilmek önemli bir olgunluk göstergesi.
    3 yıl önce açıldı
    Daha Fazla Göster
    
Sayfa: 1

Benzer içerikler

- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.
Hizmet kalitesi için çerezleri kullanabiliriz, DH'yi kullanırken depoladığımız çerezlerle ilgili veri politikamıza gözatın.
Kabul Ediyorum