Hıristiyan Kutsal Kitabı'nın Metinsel Yapısı. İncil (Yeni Ahit) ile Eski Ahit Arasındaki Fark.

Hıristiyan inancına göre tanrısal bir kutsal ruhtan sağlanan ilhamla yazılmış; eski bir Musevi kehanetinden yola çıkan Musevi takipçilerince Mesih addedilmiş, bir Musevi Hahamı olan İsa Peygamber'in öğretilerini ve İsa'nın takipçilerinin İsacılığı yayma faaliyetlerini aktardığı ve İsa'nın önde gelen takipçilerinden Pavlus'un mektuplarını içerdiği Hıristiyanlar tarafından kabul edilmiş kutsal metinler topluluğu Yeni Ahit olarak adlandırılıyor ve Eski Ahit'i tamamladığı kabul ediliyor. İsa'dan önceki Musevi dinsel metinlerinin ciddi bir kısmı Eski Ahit denen metin topluluğunu meydana getiriyor. Hıristiyan inanç geleneğinde kutsal kitaba giren her kadim metin kanon (resmi, onaylı) olarak adlandırılırken, kutsal kitaba sokulmayan ama yine İsa etrafından dönen eski metinler apokrif (şüpheli, bozuk) olarak adlandırılıp Ortodoksiden (yani doğru inanç ve hakiki vahiy indeksinden) dışlanıyor. Bunun bir ölçüde İslam'daki Hadis (Muhammed Peygamber'i anlatan menkıbe dizisinin) eleştiri kültürünü andırdığı düşünülebilir. İslam geleneğinde de tıpkı Hıristiyanlıktaki gibi mezhebine göre değişmekle beraber sahih addedilen hadisler vardır, sahte addedilen hadisler vardır. Aradaki temel fark Hıristiyanlıkta bunun kutsal kitabın da metinsel yapısını kapsayacak şekilde işletilmiş oluşudur. İslam'da Kur'an'ın sahihliği tartışılmaz olduğu için Kur'an'a yönelik kanon veya apokrif benzeri tanımlamalar bulunmaz. Bütün bir ulema için Kur'an ortak referans bir metindir ve ulema açısından Kur'an İslam dininin temel direğidir. Hıristiyanlıkta ise "Kutsal Ruhun" ilhamı ve yol göstermesiyle oluşturulacak olan Kutsal Kitap'a girecek ve girmeyecek metinler üzerine tanımlamaları Kilise Babaları yani Hıristiyan toplululuğunun saygın büyükleri yapar ve hangi metnin kanon sayılacağı Kilise'den Kilise'ye (yani bir nevi mezhepten mezhebe) görece ufak da olsa belirli farklılıklar gösterir. Eski Ahit ve temel olarak Dört ünlü İncil'i, Haberci İşlerini, Pavlus'un mektuplarını içeren Yeni Ahit bir araya geldiğinde kısaca kitap ya da kutsal kitap denilen Hıristiyanlığın kutsal kitabını (yani bible'ı, kelimenin literal translasyonu zaten "kitap") oluşturuyorlar. Yani esasında Hıristiyan kutsal kitabında Tevrat'taki bölümler de bulunuyor. Ancak bizim kültürümüzde "İncil" lafı hem tek tek dört resmi İncil (kutsal ruh aracılığı ile söylendiğine inanılan tanrısal havadisler yani İngilizcesi ile gospels, İsa karakterinin hayatını özetlerler) hem de dört resmi incil + haberci işleri + mektuplar dahil tüm bir yeni ahit ya da yeni ahit + eski ahit (bible - hıristiyan kutsal kitabı) için kullanılıyor. En çok ise İncil lafı Yeni Ahit için kullanılıyor ama Yeni Ahit Hıristiyan Kutsal Kitabı'nın yalnızca bir kısmı. Vurguladığımız üzere Eski Ahit'te, yani Tevrat'ta, içindeki Musa, Davud, Süleyman gibi karakterler ve menkıbeleriyle, Genesis (Yaratılış) veya Exodus (Mısır'dan Göç) gibi olaylarıyla Hıristiyan Kutsal Kitabı'nın bir parçası.

Türkçe olarak kitabın tümü Kutsal Kitap'tır. Sanıldığının aksine Tevrat, Zebur ve İncil gibi 3 farklı kitap birleşimi değildir çünkü sonradan insanlar tarafından ayrılmıştır. Kitabın içinde herhangi bir 3 kitap ayrımı yoktur. Yukarıda yazıldığı gibi Eski Ahit ve Yeni Ahit veya İbranice-Aramca ve Yunanca yazılmış kısımlar olarak ayrılır. Ancak bizim yöremizde kolay anlaşılması için Tevrat, Zebur ve İncil denilmesi gerekiyor.

Aslında Yahudi kutsal metinlerin bütününe Tanah deniyor ve Tevrat Tanah'ın yalnızca bir kısmını oluşturuyor ama hem bizim hem de Yahudilerinki dahil yabancı literatür ve söylemde Tanah'a Tevrat demek, yani çok küçük farklarla aşağı yukarı tüm Eski Ahit'i meydana getiren Musevi metinlerin ve kitapların toplamını (Tanah'ı) Tevrat terimiyle karşılamak da yaygın. Kur'an ise yine aynı dinsel gelenekten gelen ancak İsa'nın misyonu ve İsacılığı anlatan Yeni Ahit gibi Eski Ahit'in (yani Tanah veya tercihe bağlı olarak Tevrat denilen metinlerin) üzerine doğrudan doğruya bir şekilde eklemlenmeyen bağımsız bir metin. Bu çok ilginç bir konu. Kur'an'a neden Eski Ahit girmemiştir? Kur'an'da yalnızca Tevrat'taki olaylar ve kişilerin onaylanmasıyla yetinilir. Kur'an zira bağımsız bir nakil olma ve yeni bir vahiy kitabı çerçevesinde bir dini baştan kurma iddiasındadır. Hıristiyanlıkta ise böylesi kitabi bir iddia bulunmaz; her şey İsa'nın tanrısal addedilen şahsına (Trinity) ve kurtarıcı olan Mesih (Christos) misyonuna odaklanmıştır. Resul (elçi) Hazreti Muhammed ve naklettiği İslam aslında ayrı olgular. Hıristiyanlıkta (zaten kelime anlamı olarak Mesihçilik - İsacılık demek) ise din olgusu tamamen İsa'nın kendisidir. Mesihtir. Hıristiyanlıkta Tanrı İsa aracılığıyla insanlar arasında yüz bulur. İslam'da da evet Muhammed Peygamber'in bir Sünneti (örnekliği) ve tanrısal ilhamı vardır ama bu Hıristiyanlıktaki Mesihçilik gibi teolojik (tanrıbilimsel) yapı kazanmamıştır; Muhammed hiçbir zaman Allah'ın bir sureti olmamıştır. Trinity'de (Üçlemede) "Oğul" yani "İsa" Tanrı'nın bir suretidir. 

Apokrif İncilleri okusaydınız İslam inancındaki hadislere tekabül ettiği iddiasını dile getirmezdiniz. Örneğin Filip İncilinde Habil ve Kabilin yılan soyundan geldiği anlatılır. Bazı apokrif incillerde şeytan kutsanır. Çünkü bu incillere göre bilme ağacından yemek iyi bir şeydir. Asıl satan olan bilme ağacından yeme diyendir, yani Bible'ın tanrısıdır.

Hristiyan İnancındaki İsa bizdeki Kuran'a tekabül eder.