Üye Girişi
Bağlan Google+ ile Bağlan Facebook ile Bağlan
Yeni Kayıt
Tüm Forumlar
  • Tüm Forumlar
  • Konu Dışı / Off Topic
  • Konu Dışı
  • Bu Konuda
Şimdi Ara

Hayattan Soğumuş Bir Çocuğun Ağzından Satırlar

Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir (1 Mobil) - 1 Masaüstü, 1 Mobil
5 sn
49
Cevap
9
Favori
1.484
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
Konuya Özel
0 oy
Öne Çıkar
Cevapla
Sayfa: 123
Sayfaya Git
Git
sonraki
Giriş
Mesaj
  • 2-3 Yıl önce yazdığım bir yazı o zamanlar internet siteme yazardım rastgele gezerken blogger'ımı buldum ve yazdığım yazıları okudum içimi dökmüşüm buyrun yapıştırıyorum burayada.Okumadım,özet varmı? tarzında yazmayın özet yok sadece aile baskısı ve okul ortamımı kısacası çocukluğumu ve gençliğimi yazıya döktüm bir hayli uzun...

    Ayrıca olurda ilgi çekerse;

    Pek okuyan olacağını sanmıyorum ancak 2-3 yazı daha var bu durumla ilgili olur da ilgi çekerse palaşabilirim.

    Kaçımız yaşadığı hayatı sevmiyor?Ben bazen düşünüyorum, ölsem hayatımdan ne eksilir?Zaten bir hiç gibi yaşıyorum.Ne bir sosyal hayatım var ne bir arkadaş ortamım.Bunun nedeni ailem miydi? Yoksa bilinç altımda kalmış bir olay mı?Okuyun hep beraber bulalım.




    Nedenini bilmiyorum fakat bunun içler acısı birşey olduğunu söyleyebilirim.Bu derdi ancak yaşayan bir insan anlar.Toplu bir yere çağırıldığında bahaneler hazırdır bile.Nedeni mi?Nedeni birşeylerden kaçıyor olmamız.Herkezin korktuğu birşey vardır.Benim korkum mu? Benim korkum insanlar arasında şeffaf (saydam) bir hiç olmam.İnsan içinde tek korkum bana soru sormaları, sanki güleceklermiş gibi geliyor bana.Gece yatarken diyorum; "Yarın benim için yeni bir gün, herşey çok güzel olacak.Korkularımı yenicem, hem ne varki alt tarafı gereksiz bir insan topluluğu.Benim onlardan ne farkım var?Ben insan değilmiyim.Benim yaşamaya hakkım yokmu? Yarın kurtulucam bu duygudan" diyerek yatıyorum.Hayal kuruyorum.Mutlu olduğumu bir sevgilimin olduğunu düşünüyorum.İnsanlarla konuşmakdan neden kaçtığımı düşünüyorum.Sonuç mu? Yine hüsran.Dışarıya çıkıyorum hava almaya rahatlamaya.Sokakta yürüyorum, okuldan "popüler" diye tabir ettiğimiz havasından geçilmeyen bir çocuk görüyorum.Yolumu değiştiriyorum inanın.Düşünüyorum ya beni gülünç bir duruma düşürürse.Okula gidiyorum yürüyerek önümden bir grup genç gidiyor.Onların arkasından yavaş yavaş ilerliyorum.Korkuyorum yanlarından geçerken bana bişey demelerinden.

    Şimdi soruyorum size.Bir hiç gibi yaşasanız naparsınız?Tek bir cümle kurmayı bırak toplum içinde yüzü kızaran birisi olmak nasıl bir duygu kaçınız bilir?Arkadaş ortamında birisinin arkasından "kuyruk" gibi gezmek.O Nereye giderse oraya gitmek.Toplum içinde bir tek şeye bile itiraz edememek,Hakkını savunamamak, seni küçük düşüren insanlara birtek diyecek kelime bulamamak yada korkmak birşey söylemekden.Böyle bir hayat bir sokak köpeğinin hayatından bile daha sefil bir durum emin olun.

    Ben neden mi böyleyim?Benim tahminime göre aileden.Düşünün;Küçük bir çocuk.Yaptığı birşeyden övgü beklerken karşıdaki kişinin başından savılması.Evet ben böyle büyüdüm.Annem bana çok bağırırdı.Çok severdi beni ama gururumu kırardı.Beni diğer arkadaşlarımla kıyaslar nekadar işe yaramaz olduğumu, bir b*ka yaramadığımı söylerdi.Sonra mı?Ertesi gün canım oğlum.Böyle bir durumda hangisi bilinç altına yerleşir?Birgün aşağılanıp birgün sevilmek.Hangisi?Tabikide aşağılanmak.Okulda veli toplantıları olur.Derslerim başarısız olduğundan utana sıkıla toplantı kağıdını verirdim anneme.O Napsın.Diğer çocuklara övgüler yağarken benim hakkımda kötü sözler, başarısız denmelere o nasıl dayansın.Toplantıdan dönerken annem kaçacak yer arardım.Korkardım gene beni aşağılamasından.O Bunu istermi tabiki hayır.O Hayla benim hayatımda en sevdiğim , değer verdiğim insan.

    Annem, çok bağırırdı.10 Dakika öncesinde okadar kötü söz söylerken sonrasında severdi.Mutfakda yemek yaparken buzdolabını açardım " Kapat şunu, gezme ayağımın altında!" derdi.Sonra zaman geçtikde bende büyüdüm.Orta okul zamanlarında hayla derslerim kötüyken arkadaş ortamım daha çok bitmişti.Orta sonda arkadaşlarım "sigara", "bira" içer bana uzatırlar almaz süt olur toplumda aşağılanırdım.Kolay hedefdim arkadaş ortamım için.Ayak işlerini kolayca yaptırılabileceği bir çocukdum.Dışarı çıkmayıp bilgisayar ortamına bağlandım."Sanal Dünya" burada kimliğin önemli değildi.Yaptığın iş veya oyun doğrultusunda bir ortama girer saygı duyulurdun.Bu benim gururumu tazeleyen tek şeydi!Dışarıya çıkmaz bilgisayar oynar bu aralarda her yarım saatde bir annem tarafından aşağılanırdım.Oyun oynar dururdum.Ailem boş durur mu? Özgüvenimin tek kaynağı olan bilgisayar (internet) ile beni tehdit ederlerdi.Annem derdi" Akşam abin gelsin söktüreceğim o bilgisayarı bak bakalım hadi bidaha" kaç defa internetimi kestiler.Odama kapandım.Dışarı çıkmadım.Film izledim durdum.Film arşivim var.Film izlemeyi neden bukadar seviyorum?Filmlerin herbirinde başka bir dünya var.Başka bir yaşam, başka insanlar, başka bir hayat, başka bir konu.Hep o filmde başrol oyuncusunun yerinde olduğumu hayal ederdim.Geceleri bir sevgilim olduğunu düşünürdüm.Yaşıtlarım kızlarla yiyişirken ben odama kapanır arada bir annemin zoruyla dışarı çıkartılırdım.Babam'ın esnaf olması bu durumu dahada kötüledi.Baktı olmuyor her yaz'ı geçtim okul haftası bider cumartesi günü dükkana giderdim.Orada nemi yapardım?Boş boş oturur.Yatar sıkılır, babama söylerdim.Babam'a olan sevgimi anlatmaya kelimeler yetmez o ayrı.

    Lise 1'de sınıfta kaldım.Özellikle babam olumlu karşıladı.Kimin şuçuydu? Benim! Boş bir insan olduğumu anladım.Bütün yazım babamın işyerinde geçiyor, ne bir sosyal hayat nebir aşk,ne bir duygu.Akşama kadar tanımadığım insanların havasını çeker oldum.İyice içime kapandım.abimin akrabasının kuzeni varmış.Genç bir kız.Haftaya tanışacağız.Benim için zaman geçsin istemiyorum.Ya tipimi beğenmezse,konuşmamı, beğenmesse.Saçlarımı yeni kestirdim.Kısa saç hiç sevmem.Ailemin baskısı uzun saça izin vermez.Bu özgüvenimi iyice kırdı.Tanımadığım insanların arasına hiç giremez oldum.Şimdi kendimi okadar kötü hissediyorum ki anlatamam.Geçen migrosa gittik.İnsanlar bana bakıyorlar.Gülüyorlarmı diyorum acaba içimden.Sonra boşver bu insanları görecekmisin hayatında birdaha?Rahatlıyorum biraz.Hareketlerim düzgünleşiyor rahat oluyorum.Ama iş konuşmaya gelince nekadar motivasyon yapsanda elde var "SIFIR"Aileme söylüyorum arada sosyal hayatımı bitirdiniz.Bana verdikleri cevap;Bilgisayar başında oturmasan bitmezdi." yada "Ya bi git şurdan" dikkat edin ailem öyle çok ilgisiz değil.Ama bir derdim oldumu ablamdan başkası sormaz.Abim desen birkarış havada işyerinde sinirlenir gelir bütün sinirini benden çıkarır.Televizyon izlerim git dersin yokmu der.Yaptım derim git bidaha yap. böyle böyle soğudum derslerimden de.Böyle olunca durum dahada vahim oldu.

    Aileme bir kızgınlığım yok.İyiki böyle bir ailem var.Dünyaya yeniden gelicek olsam, ailemi seçmeme izin verseler gene aynı ailemi seçerim.

    Şimdi soruyorum daha okumayı baştan bitirmiş okurlarıma.Bu sıkıcı satırlar sizin içinizi kararsada,bir çoğunuz okumayı yarıda bıraksada derdimiz ortak.Tıbbi açıdan SOSYOFOBİ.Ben böyle değilim.Ama buna doğru ilerliyorum.Hayatınızın, ailenizin , yaşadığınız çevrenizin kıymetini bilin.İki günlük zevk olsun diye çıktığınız sevgililerinizin kıymetini bilin.Bu güne kadar bir kızın elini bile tutamadım ben.

    Napmalıyım?
    Normal olmak için napmalıyım?
    Diğer insanlar gibi rahat olmak için napmalıyım?
    Bir sevgilimin olması için napmalıyım?
    Özgüvenimi tamir etmek için napmalıyım?
    Toplumda kişilik sahibi olduğumu göstermek için napmalıyım?
    Karşıdaki o sefil ama ya tipinden ya dilinden popüler olmuş çocuk gibi olmak için napmalıyım?
    Bazı insan vardır toplum içinde ossuruz insanlar bunu bile popülerlik olarak görür, öyle olmak için napmalıyım?

    Ben söyliyeyim size bazıları nekadar istesede değişemez.Bazıları kendine güvenip diğerlerini alt eder ve kazanır.Umarım kazanan taraf olacağım.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Sypex -- 27 Aralık 2013; 0:01:39 >







  • Okumayin

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Şükret.
  • haklısınıdır kesin çok uzun
  • tolstoy yazsa gene okumam kardeş prensip meselesi kişisel algılama
  • Arkadaşlar kimse size zorla post atın demiyor, üstte de belirttim bu tarz şeyler için yorum atmayın diye.Saygılı davranın azıcık bir zamanlar yaşadığım duyguları anlatmışım ben yorum atmamak okadar zor değil.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Sypex -- 26 Aralık 2013; 23:56:25 >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Sypex

    Arkadaşlar kimse size zorla post atın demiyor, üstte de belirttim bu tarz şeyler için yorum atmayın diye.Saygılı davranın azıcık bir zamanlar yaşadığım duyguları anlatmışım ben yorum atmamak okadar zor değil.

    He pardon onu bile okumadim

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
    • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    Forumda annesi babası öldükten sonra büyük sıkıntılara düşecek insanların olması
    10 ay önce açıldı
    Bir kızın gülerek gözünü kaçırması??
    12 yıl önce açıldı
    Kadınlar GERÇEK aşk acısı çeken bir erkeği neden anlayamaz ve neden hep erkekler mağdur ? GERÇEKLER
    5 yıl önce açıldı
    Daha Fazla Göster
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Holştayn


    quote:

    Orijinalden alıntı: Sypex

    Arkadaşlar kimse size zorla post atın demiyor, üstte de belirttim bu tarz şeyler için yorum atmayın diye.Saygılı davranın azıcık bir zamanlar yaşadığım duyguları anlatmışım ben yorum atmamak okadar zor değil.

    He pardon onu bile okumadim

    Forum'a bir troll daha kazandık desene öyleyse...


    Pek okuyan olacağını sanmıyorum ancak 2-3 yazı daha var bu durumla ilgili olur da ilgi çekerse palaşabilirim.




  • quote:

    Orijinalden alıntı: Sypex

    quote:

    Orijinalden alıntı: Holştayn


    quote:

    Orijinalden alıntı: Sypex

    Arkadaşlar kimse size zorla post atın demiyor, üstte de belirttim bu tarz şeyler için yorum atmayın diye.Saygılı davranın azıcık bir zamanlar yaşadığım duyguları anlatmışım ben yorum atmamak okadar zor değil.

    He pardon onu bile okumadim

    Forum'a bir troll daha kazandık desene öyleyse...


    Pek okuyan olacağını sanmıyorum ancak 2-3 yazı daha var bu durumla ilgili olur da ilgi çekerse palaşabilirim.

    Hadi yine iyisin yukari cikartiyorum ya

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • Kardeş okurdum ama gece gece baya uzun geldi. Dursun şuralarda belki bi ara okurum
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Arch3Rr

    Kardeş okurdum ama gece gece baya uzun geldi. Dursun şuralarda belki bi ara okurum

    Haklısın dostum bir hayli uzun bunun gibi bir sürü yazı yazmışım ben bile okumakda zorlanıyorum olur da canı sıkılan olur okur diye attım bazen gece gezerken arıyorum bu tarz şeyler.
  • Sypex kullanıcısına yanıt
    2 3 yıl önce yazdığını söylüyorsun bunları merak ettiğim şimdi ne düşünüyorsun bunları okuyunca ayrıca değiştin mi yoksa bahsettiğin gibi hala asosyal olduğunu mu düşünüyorsun?
  • Okudum bütün yazıyı .. Şunu bil ki hocam o popüler diye çağırdığınız insanlarında sizden bir farkı yok , hayatı bir film gibi yaşa .. Nasıl olmak istersen onun gibi davran.. Popüler dediğin çocukların tek yaptığı kendine güvenmek.. Insanın yürüyüşü değişir kendine güveni gelince , samimiyetle söylüyorum buna tanık oldum .. Sadece olmak istediğin kişi gibi davran , dışarıya vermek istediğin mesaj onlardan korktuğun olmasın.. Bırak onlar senden korksun..

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: volvo94

    2 3 yıl önce yazdığını söylüyorsun bunları merak ettiğim şimdi ne düşünüyorsun bunları okuyunca ayrıca değiştin mi yoksa bahsettiğin gibi hala asosyal olduğunu mu düşünüyorsun?

    Öncelikle okuduğun için teşekkür ederim dostum,

    Hayla asosyal diyebilirim kendime.Ama bu zoraki değil artık bir seçim benim için.Bu süre içerisinde sevgililerim olacak kadar özgüven olarak geliştirdim kendimi ve daha önemlisi tanımadığım insanlarla özellikle kızlarla sadece bir sinyal alsam muhabbet ortamında konuşabilirim lakin gel gelelim hayla hoşlandığım kıza açılamıyorum ve saçma saçma davranıyorum karşısında.Ayrıca kızlarla arkadaşça muhabbet edebilsemde iş hoşlanma muhabbetine gelince gene soyutluyorum kendimi olaydan bir şekilde çünkü okadar gelişemedim hayla..

    Arkadaş ortamım var lakin şunu söyleyebilirim ki yalnızlığa okadar alıştım ki artık yalnız kalmak bir üzgünlük değil mutluluk olmaya başladı ve arkadaşlarımdan kendimi uzaklaştıran ben oldum artık.İstesem dünya kadar çevre edinebilecek ortam,arkadaşlarım var ama yalnızlığı seçiyorum kabullendim sanırım...




  • quote:

    Orijinalden alıntı: BlooDWinD

    Okudum bütün yazıyı .. Şunu bil ki hocam o popüler diye çağırdığınız insanlarında sizden bir farkı yok , hayatı bir film gibi yaşa .. Nasıl olmak istersen onun gibi davran.. Popüler dediğin çocukların tek yaptığı kendine güvenmek.. Insanın yürüyüşü değişir kendine güveni gelince , samimiyetle söylüyorum buna tanık oldum .. Sadece olmak istediğin kişi gibi davran , dışarıya vermek istediğin mesaj onlardan korktuğun olmasın.. Bırak onlar senden korksun..

    Teşekkürler dostum okuduğun için,

    Herşeyin farkındayım hiçbirşey olmayacağınıda biliyorum ancak yinede cesaretim yok hiç olarak yaşamışım 3-4 yıl önce bunu anladım yazılarımın devamınıda okuduğumda en azından şu an kendimim ve mutluyum yalnızlıkla mutluyum...




  • Tekrar yaşayamayacağın günler geride kalıyor. İleride bunun pişmanlığını çekebilirsin. Ama ben alıştım artık , popüler ama boş insanlar sınıfına giren kişiler ile ilgilenmiyorum. Çevremde boş kişiler olacağına kimse olmasın daha iyi bence.. En azından bu halimize şükür.
  • Okurum..

    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: operator11

    Tekrar yaşayamayacağın günler geride kalıyor. İleride bunun pişmanlığını çekebilirsin. Ama ben alıştım artık , popüler ama boş insanlar sınıfına giren kişiler ile ilgilenmiyorum. Çevremde boş kişiler olacağına kimse olmasın daha iyi bence.. En azından bu halimize şükür.

    Şükrediyorum tabiki halime hocam, orta okul ve ilk lise yıllarım'ı boş boş hiç birşey yapmadan kendimden nefret ederken etrafı suçlarayarak geçirdiğime yanıyorum sadece.
  • Dostum sende yıllar önceki halimi gördüm.Hatta ben dahada vahim durumdaydım.Ben trakyalıyım ve bilirsiniz trakya insanı keyfine düşkün insanlardır toplum içinde pek sıkılmazlar .Ama ben liseden itibaren içime kapandım lise sona kadar pek fazla kişiyle sohbetim olmadı.Neyse 3. yılda üniversiteyi kazandım(Hacettepe tıp) ondan sonra ilk yıl okudum burada.Ondan sonra bir gece sabah 4-5 e kadar düşünmeye başladım.Ondan sonra herkese kendi ayaklarımın üstünde durduğumu göstermek için Norveç e yerleşme kararı aldım evraklarımı tamamlayıp kendimi ucu bucağı bilinmez bir yola attım.Gittiğimde 19 yaşımdaydım.1 tane arkadaş edindim bunla yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi.Neyse bu sordu roketi ateşledin mi diye bende başta anlamadım sonra kafa almaya başladı.Bu gitmiş kızlara söylemiş düşün kız beni götürdü milli olmaya bu kadar düşmüş bir haldeydim ama şimdi gayet iyi yerde gayet iyi insanlarla beraberim.Dediğim gibi her şey sende bitiyor.Birde sen ailene kendini çok ezdirmişsin.




  • uykulu gözlerle kim okuyacak şimdi yarın otobüste giderken okurum
    • 
Sayfa: 123
Sayfaya Git
Git
sonraki

Benzer içerikler

- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.
Hizmet kalitesi için çerezleri kullanabiliriz, DH'yi kullanırken depoladığımız çerezlerle ilgili veri politikamıza gözatın.
Kabul Ediyorum