Gerçek Üniversite Anıları (4. sayfa)

Canım Hocam,

Bu olay Kayseri'de geçmiyor. Bir diğer okuduğum üniversite ve şehirde geçiyor.

Bir kız var bölümde, Muş'lu. Fakir bir ailenin de kızı. Kızın tek derdi okulu bitirmek iş bulmak. İkinci sınıftayız, şerefsizin evladının biri kızı kafaya takıyor ama elde edemiyor. Elde edemeyince, ben bunu bilmem ne ettim, şöyle ettim böyle ettim diye iftira atıyor laf çıkartıyor.

Kız o dönem okulu felan bırakıp ailesinin yanına dönüyor. Bazı insanların aksine, bazı insanlar için şeref herşeyden önemlidir.

Bölümde ki hocalardan biri (Kayseri'li -evet o kadar gömdüm kayseriye ama böyleside var-) kızın derslere gelmediğini farkediyor. Soruyor ediyor mevzuyu öğreniyor, telefonla ulaşamıyor. Memleket adresini öğrenip basıp taaa muşa gidiyor. Kızın ailesiyle, kızla görüşüyor. Kız ağlıyor gelmek istemiyor ama hoca zorla ikna edip getiriyor.

Hocanın iki kızı var, üçüncü kızı bu oluyor. Okula birlikte gelip gidiyorlar. Sınıfa geliyor, bu kızı üzenin diyip kalayı basıyor. Kızın okulu bitene kadar hocanın evinde kalıyor.

İşte arkadaşlar, biz böyle hocaların tezgahından geçtik, önce onlar gibi insan olmaya çalıştık. Yapacağınız saçma sapan hareket ve iftiralar bir başka insanın canına, geleceğine mal olabilir ve yaptığınızı temizleyecek kimse olmayabilir.

Hırsız mısın sen ?

Tekrar dönüyorum Kayseri'den anlatmaya. Mühendislik matematiği diye bi ders var. Bilen bilir epey meşakkatli bir ders. Bu suriyelilerden felan çok önce aşırı şekilde Türkmen, Kırgız, Kazak pek çok Türki cumhuriyetten gelenler vardı. Bizim bölümde de vardı bunlardan.

Neyse mühendislik matematiği dersindeyiz, sıranın üstünde bir ders notu var ama nasıl güzel yazılmış. İçinde eski sorular var, çözümleri var... Var oğlu var. Mal değilsen gazete okur gibi oku notları dersi geçmeme şansın yok.

Sınıfta kalabalık epey, ders notunun sahibini arıyorum. Türkmen öğrencilerden birininmiş meğer. Dedim kardeş şu not senin mi evet, çektirebilirmiyim çok güzelmiş dedim. Yanındaki arkadaşlarıyla üstüme yürümeye başladılar, sen hırsızmısın niye benim eşyamı kurcalıyorsun bilmem ne.... Lan hırsız olsam notu araklasam ruhun duymayacak düdük. Sonra öğrendim böyle yabancı uyruklu öğrencilerin kendi aralarında dönderdikleri notlar varmış epeyde sağlam notlar.

• Kendime not radyo şakasından devam edeceğim.

Ben de o yurtta 2000 2001 yıllarında kaldım. Tam komediydi. Yurt yönetiminde Ali diye İzmir'li bi adam vardı sarı. Hala duruyor muydu o zamanlar? Biz de az mı çektik florosandan tesisati. B bloktaydik ha bire baskın yapıp topluyorlardi uzatmayi.

Ayrıca yurttaki o şaka efsaneleri hala devam etmiş demekki.

Efsanelere bizzat yenilerini ekledik =) 2 yeni mükemmel şakamız vardı. Onları da ekleyecem. Ben sezon açılınca yeni açılan D bloğa geçmiştim. Yönetimde topal biri vardı adı Ali'miydi bilmem.

KYK serisinden devam edecem akşam 5 gibi yazarm. Şimdilik bir sınav var girip geleyim =)

KYK ŞAKASI : Radyo.

Şimdi olayı şöyle ki, 2003 senesine dönün yani telefonlar bizden akıllı değiller sadece tuşları var basıyorsunuz arıyorsunuz, sms alıp yolluyorsunuz ve iletişim şahane pahallı. Kontör denen birşey var. Telefonlarda öyle kamera felan yok renkli ekran hiç yok. Telefonların zaten büyüğünün değil küçüğünün yapılmaya çalışıldığı dönemler. Neyse...

FM Verici hobi devreleri satılıyor, şimdinin 5-10 lirası bişey alıyorsunuz pıt pıt lehimliyorsunuz. Epey kısa bir mesafe içinde FM yayın yapabiliyorsunuz. Şaka düzeneği şu şekilde 203 204 205 numaralı odalar olsun yan yana. 203 numaralı odada kanalı bizim vericiye ayarlanmış radyo ve ekip 1, 205 numaralı oda da ise FM VERİCİ olan ekip var. 203 Numaraya diyelim Hakan gidiyor, ortam normal her zamanki gibi radyoda şarkı çalıyor, oda da batak oynanıyor muhabbet var. Hakan 203 numaraya sigarasını yakıp, çayını alıp oturuyor.

Bir anda radyodan mesajlar yayınlanıyor (o dönem sms atardınız smsleri okurlardı). Radyodan filanca bölümdeki soyadına kadar bizim Hakan'ın adı okunuyor ve Hakan'ın ne ipneliği kalıyor, ne annanesi kalıyor. Hakan deliriyor. Hakan radyoyu aramaya çalışıyor ama numara yok. O zaman telefonlarda internet yok zaten numarasını arayacak. En son DJ şerefsiz Hakan diyip biraz daha geçiriyor ve şarkıya devam ediliyor.

Zavallı Hakan ne yapsın, barut fıçısına dönmüş ilk alevde patlıyor. Nerde bu radyo diye. Ordan biri radyonun adresini veriyor ama adres olmayan bir adres. Hakan gecenin yarısı Radyo'nun binasına gidiyor. Bana nasıl küfredersiniz demeye mi gitsin, mesajı kim atmış diye hesap sormaya mı... Hakan gecenin yarısı çarşıya iniyor karda kışta soğukta, yurtta şakadan haberi olan herkes gülme krizlerinde. Hakan geri döndüğünde herkesin madarası olmuş durumda... Tabi bu şakayı ancak yurda yeni gelen civcivlere yapabiliyorsunuz. En fazla yılda 1-2 defa yapılabiliyor.

Kot pantolon giydiğin, küpe taktığın, kız arkadaşın olduğu için dayak yediğin karanlık dönemler vardı. Dönemin rektörü Zeki Yılmaz'dı sanırsam. En sonunda bütün kantin ve cafelerdeki ülkücülerin birleştirilmiş masalarını ayırdı. Arkalarındaki o halı gibi şeyleri indirdi. Pek çoğunu da çeteleşmek v.b sebeplerden attı.

Yurtta falanca kardeşimiz yurt ücretini ödeyemiyor atılacak diye para toplarlardı. Herkesten zorla haraç gibi para alırlardı. Sonra bu parayla ya da bir kısmıyla bira alıp kız yurdunun karşısına gidip bira içerlerdi.

Yılbaşında Sabancı Kültür Merkezi yılbaşı partisi olurdu. İçtiğin içebileceğin 1 tane biraydı. O partiye gidenler akşam ütü odasında kemerle dayak yerdi.

Sende hatırlarsın belki, o dönemler kıbrısla ilgili birşeyler vardı. Tuttuklarını otobüse bindirip Ankara'da yürüyüşe götürüyorlardı. Ben otobüse binip Ankara'da inip tekrar aştiye gidip memlekete basıp gitmiştim.

Öğrencilerden biri gitmek istememişti dövmüşlerdi. Çocuk meğer epey üst rütbeli bir askerin çocuğuymuş, o gün ankaraya ailesinin yanına gider olayı babasına anlatır. Ertesi sabah yurda bir geldik ki yurt asker kaynıyor. Bilirsin bizim yurt, polis değil jandarma mıntıkasındaydı.

Çocuğun kafa göz şiş olayın faillerini teşhis ediyordu tek tek o sabah yurda giren herkese baktı. En sonunda 10 failden 6 tanesini yakaladılar. Diğer 4 tanesinin yurtla veya üniversiteyle ilgisi bile yokmuş yakalayamadılar.

KYK ŞAKASI : Gelen Arama

Şakazede odaya getirilir, cinli, şeytanlı, çarpılmalı acayip hikayeler anlatılır ve abartılır. Şaka zede yok artık felan demeye başlar. Ne kadar dese de saçma sapan şeyler gerçekmiş gibi ısrarla anlatılır. Bütün bunlar yapılırken, içlerinden biri şakazedenin telefonunu ele geçirir bakayım diye veya hiç haberi olmadan. Kendi adını ALLAH diye kaydeder. Şakazede artık yok inanmıyorum felan derken tam dozajlı bir sırada şakazede aranır, telefona bakar ki GELEN ARAMA ALLAH.

Napacam ben diye kafayı sıyıranlar, koridorda ALLAAAAH diye koşanlar, telefonu aç diyenlere ne diyecem ben diye düşünenler, meşgule atma çarpılırsın diyenler...

Cep telefonu kullanarak, dumanla haberleşmek.

SMS 2 kontördü. Konuşmak lükstü. Telefonların SMS kapasitesi vardı. Arkadaş grubuyla bir önceki buluşmada, bir sonraki buluşmanın mekanı ve zamanı kararlaştırılırdı. Herkes o saate uyardı, gelmeyenin büyük derdi olurdu. Çaldırıp kapatmak diye birşey vardı.

Mesela önceden anlaşırdın : çaldırıp kapatıyorsam geliyorum yaklaştım. uzun çaldırdıysam geliyorum ama biraz sürecek. uzun çaldırırken meşgule atarsa karşı taraf...

Yani sadece çaldırarak haberleşebiliyorduk. Ama eminim ki o telsim, belli çaldırmalardan da kontör düşüyordu ! Yemin edebilirim ama ispat edemem.

Üniye gidiyorum diye evden çıkıyordum, karnım acıkınca gidip bir lokantada yemek yiyordum derse geç kaldığım için de geri eve geliyordum, öyle yapa yapa bütün lokantaları denemiştim,

sene 2010'du, nasıl yapıyordum iyi dimi, önce sağlık sonra okul.

Bir anı da benden gelsin.

Evde 5 kişi oturuyorduk. Kandil günlerinde komşulardan lokma, helva tabağı gelirdi bize. Ama bu durumdan bizim haberimiz olmazdı hiç taki birgün kapı çalıp boş tabak istenince öğrendik. Arkadaşlar arası bir istihbarat çalışması sonucunda meğerse kim kapıya bakıyorsa herşeyi onun yediğini öğrendik. Sonuç...: 1 hafta bulaşık nöbeti.

Not..: Evde kalanlar iyi bilir yemek sorun değildir. En büyük sorun bulaşıktır.