Eşim boşanmak istiyor (11. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: ` quaD.

quote: Orijinalden alıntı: 01001101 quote: Orijinalden alıntı: Utkuhan Erkeksin evet sen erkeksin genelde bayanlar korkar boşanmaktan adı dula çıkacak diye ama nedense artık tam tersi oluyor erkeklerimiz korkmaya başlıyor,türk kızımız çok cesur tebrik ediyorum,ağızdan bi kere boşanmak lafı çıktıysa artık o evlilikten hayır gelmez. birçok kişi evlenebilmek için ömür birikimini ortaya koyuyo + borca giriyo. boşansa hepsi boşa gidecek, mesele para değil mesele tekrar evlenmek istediğinde bunları bulamayacak olması. nafaka da cabası. ama erkeğin boşanmak istememesi genelde eşini sevdiğinden olur. kızın peşinden koşar koşar koşar, sürekli romantik jestler yapar. kız erkeği sevmediği halde bunlara kanıp evlenir. 3 gün sonra herşey sıradanlaşır, evlilikten önce sadece romantik ortamlarda görüştüğü eşi artık birlikte pazara gittiği, hayatın birçok zorluğunu birlikte çekmeye başladığı biri olmuştur. oysa kız hayatı boyunca bitmeyen romantizm hayal etmişti, aynı yatakta kendisiyle birlikte osuran sıradan bi insan değil. kız açısından bu işin büyüsü çoktan bitmiştir. kız bıkar, mutsuzdur, ve tartışma-hiç yoktan nedensiz kavgalar çıkarma süreci başlar. erkek eşini halen seviyodur, ama eşi onu hiç sevmemiştir. erkek: "anlam veremiyorum suçum ne" tarzı düşüncelere kapılıp alttan almaya çalışır ama bunu yaparken de eşine sıradan ve korkak biriymiş gibi görünür ki kadınların en nefret ettiği tip budur. geri dönüş yoktur.

Çok güzel açıklama.

quote:

Orijinalden alıntı: fredydexter

türk kadınından iyice nefret edmeye başlatım hakkatende daha gecen gün arkadasım ukraynalı kızla evlenti ya kız ne bilezik istedi ne eşya istedi ya kız arkadsımın anneside çok şaşırttı bu duruma kıza yahu kıza dediki bostancıda evim var sizi oraya yerleştirim orada kalın dedi kızda gerek yok dedi kocaman evde yaşıyoruz bize yeterli bu ev hep birlikte yasarız dedii bende yabancı kızla evlnemeyi düşünüyorum ya

quote:

Orijinalden alıntı: Allochthonous

bende aynı durumdayım arkadaşım. Boşanmanın eşiğindeyiz.

Aslında birbirimizi severek , evlendik ama evlendikten sonra işler değişmeye başaldı.
Eşim biraz takıntılı bir insan , insanların hal ve tavırlarını sürekli sorgulayan ve onlardan kendine pay çıkaran bir yapıya sahip , yani çok alıngan.
Evlenediğimizden beri o kadar çok kavga ettik ki , çoğunun sebebini bile hatırlamıyorm ,bıktım artık. En ufak birşeyi kavgaya dönüştürebiliyor , daha doğrusu çok sert ani çıkışları var , kötü uslüpta konuşmalar ,hatta beni aşağlamalar vs ee tabi benimde o sinirle bazı lafları sarf ettiğim zamanlar oluyor , sonrasında da olayın içinden çıkılmıyor kavgamız büyüyor. Ki bu kavgaların çıkış sebebini inan hatırlamıyorum. İçkim yok kumarım yok ,evlendikten sonra dışarıya çok çıkmadım , eski hayatımda olan bir çok kişisel zevklerimden feragat ettim , sırf eşimle daha iyi olmak için. Ama yinede pek yaranamadım doğrusu.
Birde bana karşı olan güven eksikliği var , bazen işim nedeniyle geç kalmam gerekiyor , hemen görüntülü telefon aramaları , eve gelince telefonumu kurcalamalar , hatta evliliğin ilk zamanlarında internetten banka hesaplarımı bile kurcalardı ,nereye ne harcamışım onları görmek için. Bunlar bir insan için ne kadar rahatsız edici davranışlar olsada hem müsade ettim , içi rahatlasın diye herşeyime bakmasına izin verdim. Ama sonra iyice rahatsız olmaya başladım.
Ben tepki verince yok birimi var bilmemnemi yaptın gibi kelimeler kullandı. Sonra yine kavga ettik. Birbirimize karşı çirkin konuşmalar .Her kavga sonunda bidaha yapmıyacağını beni çok sevdiğini söyleyip özür dilerdi hep. Ama yap yap sonra özür dilemekte çözüm değil. Evlendiğimizin ilk zamanalrında çıkan tartışmalarda bende karşılık verirdim karşılık bağırışma çağırışmalar olurdu ama işin içinden çıkamadığım için daha sonraları ben hep susan taraf oldum.
Bazen azarlardı beni , kızardı ses çıkartmazdım. Taaki 3 hafta öncesine kadar artık dayanamadım patladım artık bende.
Bunların haricinde ailemden bile kıskanır beni , kardeşim ve annemle görüşmeme pek tahammül edemiyor sanırım. Ne zaman onlarla görüşsem , agresifleşirdi hep. Neyse uzatmayım böyle abuk subuk nedenlerden tartışmaktan bıktığım için artık en sonunda çektim gittim. Boşanma davası açtım . 3 haftadır da ayrı yaşıyorum. Umarım biran önce boşanırımda kurtulurum. Gerçekten bazen sevgi yetersiz kalıyor. Saygı gidince tekrar kazanması zor olan birşey. Eşim boşanmak istemiyor ,ağlayıp sızlıyor , hala beni sevdiğini söylüyor, bu olanları birdaha yaşamayacağımızı ve tamamen değişeceğini söylüyor. Ama nedense ben öyle düşünmüyorum.

işte böyle , benimde. Ha ben eşimi hala seviyorum. Kalbim boşanma diyor ama aklım daha önünde uzun bir ömür var , ömür boyu böyle hayat çekimez diyor. Bende mantık çerçevesinde olması gerekeni yaptığıma inanıyorum.

Sana da tavsiyem , eğer seni görmek istemiyrum , sana katlanamıyorum diyosa kesin bazı şeylerden sıkılmıştır, , seninde imkanın varsa çek git ne yaparsa yapsın kendi başına . O zaman aklı başına gelir belki.zaten pişman olursa koşa koşa gelir arkandan. Ama eğer gerçekten kafaya boşanmayı koyduysa /benim gibi), kafasında bitirdiyse yapacak bişey yok. Belki böylesi daha hayırlı olur senin için.

neyse umarım istediğin gibi olur.

quote:

Orijinalden alıntı: mu5tafa

quote: Orijinalden alıntı: Allochthonous bende aynı durumdayım arkadaşım. Boşanmanın eşiğindeyiz. Aslında birbirimizi severek , evlendik ama evlendikten sonra işler değişmeye başaldı. Eşim biraz takıntılı bir insan , insanların hal ve tavırlarını sürekli sorgulayan ve onlardan kendine pay çıkaran bir yapıya sahip , yani çok alıngan. Evlenediğimizden beri o kadar çok kavga ettik ki , çoğunun sebebini bile hatırlamıyorm ,bıktım artık. En ufak birşeyi kavgaya dönüştürebiliyor , daha doğrusu çok sert ani çıkışları var , kötü uslüpta konuşmalar ,hatta beni aşağlamalar vs ee tabi benimde o sinirle bazı lafları sarf ettiğim zamanlar oluyor , sonrasında da olayın içinden çıkılmıyor kavgamız büyüyor. Ki bu kavgaların çıkış sebebini inan hatırlamıyorum. İçkim yok kumarım yok ,evlendikten sonra dışarıya çok çıkmadım , eski hayatımda olan bir çok kişisel zevklerimden feragat ettim , sırf eşimle daha iyi olmak için. Ama yinede pek yaranamadım doğrusu. Birde bana karşı olan güven eksikliği var , bazen işim nedeniyle geç kalmam gerekiyor , hemen görüntülü telefon aramaları , eve gelince telefonumu kurcalamalar , hatta evliliğin ilk zamanlarında internetten banka hesaplarımı bile kurcalardı ,nereye ne harcamışım onları görmek için. Bunlar bir insan için ne kadar rahatsız edici davranışlar olsada hem müsade ettim , içi rahatlasın diye herşeyime bakmasına izin verdim. Ama sonra iyice rahatsız olmaya başladım. Ben tepki verince yok birimi var bilmemnemi yaptın gibi kelimeler kullandı. Sonra yine kavga ettik. Birbirimize karşı çirkin konuşmalar .Her kavga sonunda bidaha yapmıyacağını beni çok sevdiğini söyleyip özür dilerdi hep. Ama yap yap sonra özür dilemekte çözüm değil. Evlendiğimizin ilk zamanalrında çıkan tartışmalarda bende karşılık verirdim karşılık bağırışma çağırışmalar olurdu ama işin içinden çıkamadığım için daha sonraları ben hep susan taraf oldum. Bazen azarlardı beni , kızardı ses çıkartmazdım. Taaki 3 hafta öncesine kadar artık dayanamadım patladım artık bende. Bunların haricinde ailemden bile kıskanır beni , kardeşim ve annemle görüşmeme pek tahammül edemiyor sanırım. Ne zaman onlarla görüşsem , agresifleşirdi hep. Neyse uzatmayım böyle abuk subuk nedenlerden tartışmaktan bıktığım için artık en sonunda çektim gittim. Boşanma davası açtım . 3 haftadır da ayrı yaşıyorum. Umarım biran önce boşanırımda kurtulurum. Gerçekten bazen sevgi yetersiz kalıyor. Saygı gidince tekrar kazanması zor olan birşey. Eşim boşanmak istemiyor ,ağlayıp sızlıyor , hala beni sevdiğini söylüyor, bu olanları birdaha yaşamayacağımızı ve tamamen değişeceğini söylüyor. Ama nedense ben öyle düşünmüyorum. işte böyle , benimde. Ha ben eşimi hala seviyorum. Kalbim boşanma diyor ama aklım daha önünde uzun bir ömür var , ömür boyu böyle hayat çekimez diyor. Bende mantık çerçevesinde olması gerekeni yaptığıma inanıyorum. Sana da tavsiyem , eğer seni görmek istemiyrum , sana katlanamıyorum diyosa kesin bazı şeylerden sıkılmıştır, , seninde imkanın varsa çek git ne yaparsa yapsın kendi başına . O zaman aklı başına gelir belki.zaten pişman olursa koşa koşa gelir arkandan. Ama eğer gerçekten kafaya boşanmayı koyduysa /benim gibi), kafasında bitirdiyse yapacak bişey yok. Belki böylesi daha hayırlı olur senin için. neyse umarım istediğin gibi olur.

Herkes ikinci bir şansı hak eder.

quote:

Orijinalden alıntı: Nahrime313

Gerçekten görücü usulü evlenmek cok daha heycanlı olurdu hiç tanımadıgın birinin evine gidicen falan filan niyet belli her şey ortada. 2 tarafta beğenirse sorun yok zaten

quote:

Orijinalden alıntı: Nahrime313

Gerçekten görücü usulü evlenmek cok daha heycanlı olurdu hiç tanımadıgın birinin evine gidicen falan filan niyet belli her şey ortada. 2 tarafta beğenirse sorun yok zaten