Erdoğan:Burası Konstantinapol değil ama burayı Böyle görmek isteyenlere karşı 22 günümüz var

Aman nedir İbraam Bey?
— Kasabamıza bir cami yaptıracağız ki, beri
benzer bir cami değil, vilâyette bile eşi olmayacak...
İki minareli ve her minaresinde üçer şerefeli ve sekiz
kubbeli ve ramazanda mahyalı ve kubbe içi altın
yaldız bezeli ve içi mermer döşeli ve kapıları ince iş
oymalı ve sedef kakmalı ve mihrabı hâlis somaki taşı
ve minberi nakışlı, ve Kabe örtülü ve ayrıca, «Sa.-
kal-ı Şerif» li ve kürsüleri cevizden... Ve de kasabamızın
şerefine lâyık, müslümanın göğsünü kabartan
bir cami... Karşısına geç bak, seyrine doyum yok...
Salkım salkım kandilleri nurlu...
Herifin ağzından bal akıyor. Anlattı, anlattı,

Nasıl, ister misiniz böyle bir cami? diye sordu.
Aman istenmez mi İbraam Bey, bir de sorarsın...
•
— - öyleyse hemen kasabamızda bir Cami Yaptırma
Derneği kurulacak...
Yahu, şimdi durup dururken bu cami de nerden
çıktı? Anlaşılan, kabristanda nafile namazı kılmak Z ü bük'ün
hoşuna gitmedi de, cami yaptırtacak...
Camiye hep sevindik. En çok sevinen Aklı Evvel
Bedir Hoca...
Satılmış Bey,
— Sormak ayıp olmasın ya, bunun parası nerden
çıkacak? dedi.
Zübük,
— Parası kolay, dedi, müslüman isterse, bir cami
yapar ki, tüm kasabamız kubbesinin altına girer.
— ö y l e . . .
— Doğru...
— Evet...




Eh, görürüz, pabuçları giyerken belli olur. A l lah
vere de kazığın ucu bize dokunmasa... dedi.
Zübükzâde İbraam anlatıyor:
— Hep din kardeşiyiz. Aramızda ayrılık gayrıi:
k yok. Elele verelim, birlik olalım. Millî birlik iyidir,
çok iyidir. Ve biz lâik'iz. Din işini dünya işinden ayırırız...
Muhalifler de can kardeşlerimiz... Siyaset ayr
ı . . . Ona kimsenin diyeceği yok... Seçim gelende,
surda çıkar gönlümüzce sövüşürüz de, dövüşürüz
d e . . . Ama bura başka... İşte muhaliflere kucağımızı
açtık. Şimdi cümlenize bir t e k l i f im var: Demindenber
i anlattığım gibi, bir Cami Yaptırma Derneği kuracağız.
Bu derneğin başına akıllı, b i l g i l i , okumuş, sözü
dinlenir bir başkan 'gerek... Böyle bir zat aramızda
var çok şükür. Avukat Burhan Bey kardeşimiz kasabamızın
nâdir y e t i ş t i r d i ğ i , en değerli, içimizde en çok
okumuş bir hemşerimizdir. Avukat Burhan Bey kardeşimizden
rica ediyoruz; kendisi bu Cami Yaptırma
Derneğimizin başına g e ç s i n . . . Bize yol göstersin, hep
ardından gidelim. Avukat Burhan Bey kardeşimiz,
l ü t f en bu hizmetimizi kabul buyursunlar... Teklifim
bu, ne dersiniz sayın hemşeriler?..
Bir alkış koptu ki, gök gürlemesi yanında hiç kalır.
Sokaklarda alkış, alanda alkış, pazar yerinde alk
ı ş . . . Memleket alkıştan yıkılacak, camlar zangırdıyor.
Ben alkışın kuvvetini ilk o zaman gördüm. Kıyamet
kopuyor. Millet,
— Yaşa İbraam Bey, diye bağırarak alkış tutuyor
k i , kulaklar sağır olacak... '
Bizim doksanlık koca İrfan Dede, hamiyyetinden
ağlıyor. Gözyaşları ak sakalından süzülüyor.
Aklı Evvel Bedir Hoca, oturduğu yerden kalktı:


Şükür bugünleri de gördük, muhaliflik muvaf
ı k l ık kalmadı. Hep bir din kardeşi olduğumuz b i l i n d
i . . .
Saat tutmadım ya, çeyrek saat mi, yirmi dakika
mı ne, alkış sürdü. Avukat Burhan yavaş yavaş y ü r ü dü,
mikrofonun önüne geldi. Velâkin yüzü gölgeli ve.
suratı karmakarış. Kaşlarını çatmış, nursuz süratini
asmış. Ulan bu avukat Burhan alçağına da şimdi n'ol
u y o r . . .
. B a ş l a d ı konuşmaya:
— Sayın hemşerilerim... Gösterdiğiniz teveccühe
teşekkür ederim, sağolun. Ancak ben bu vazifeyi
yapamıyacağım. Çünkü...
Bir uğultu yükseldi, sözünün arkası anlaşılmadı.
Uğultu kesilince avukat Burhan konuştu,
— İlkin ben kasabamıza cami yaptırılmasını doğru
bulmuyorum...
Derdemez, bir homurdanma çıktı milletten. Kimi,
• •
— Yuuu!.. diye bağırır. Kimi,
— Ulan namussuz!.. °
— Zındık!..
— Kâfir!., diye haykırır.
Avukat Burhan,
— Müsaade ederseniz, neden cami yaptırmamızın
doğru olmadığını açıklıyayım... dedi.
— İstemez!..
— Defol!..
— İn aşağı!..
— Çekil!..
Zübükzâde İbraam Bey, Burhan'ın yanına geldi,
mikrofonu çekip konuştu:
— Muhterem vatandaşlar, aziz hemşerileriml
Bizim her türlü fikre hürmetimiz vardır. Belki Sayın

Burhan Bey'in de bir f i k r i olur. Onun için rica ediyorum.
Müsaade edin de konuşsun. Cami yaptırmamıza
neden karşı olduğunu açıklasınlar. Ak koyun, kara
koyun seçilsin, vatandaşlar. Herkesin niyeti anla- ,
şılsın hemşeriler...
Sonra sesini yükselterek,
— Bir hakikat kalmasın âlemde Alîahım nihân!..
d i y e bağırdı.
M i l l e t bu sözü dua sanıp,
— Amiiin! diye ünnedi.
Bunun üzerine avukat Burhan yeniden konuşmağa
b a ş l a d ı :
—• Hemşeriler, isterseniz susayım, konuşmıyayım...
- — K o n u ş , konuş bre zındık!..
— Konuş dinsiz imansız!.. Konuş.
Konuştu:
— Sayın/büyüklerim, sevgili hemşerilerim. Bizim
başımıza her ne kötülük gelmişse, bilgisizlikten gelmiştir.
Biz b i l g i s i z l i k t en çok çektik, daha da çekmekteyiz.
Cami yaptıralım, diyorsunuz, iyi, hoş... Başüstüne
yaptıralım. Ama cami ne gerek? Kasabamızda
cami yok mu? Cemaat dolup dolup taşıyor da, camimiz
almıyor mu? Şükür Allaha camimiz var, atalarımızdan
kalma... Eskidir, yıkıktır, derseniz, anlarım.
Bana kalsa yeniden cami istemez. Çünkü gereği
y o k . . . Gelin, bu derneği kuralım, ama Cami Yaptırma
Derneği olmasın da, Okul Yaptırma Derneği olsun.
Okul yaptıralım.
Homurtular gene yükseldi:
— Cami de ister, okul da...
— Susalım, susalım.
Burhan Bey konuştu:
— Kasabamızda bir tek ilkokul var. O da okula


benzemez. Çocuklarımıza yetmez oldu. Dershaneler-,
de üstüste yığılmışlar. 70 çocuk, 80 çocuk bir dersanede.
Hocanın dediği anlaşılmaz. Kışı var, karı var.
Çocuklar bir saat yoldan yayan yapıldak gelirler. Bıldır,
dul karı Dudu'nun oğlunu, okula giderken canavar
(kurt) nasıl parçaladı, unuttunuz mu? Kasabanın
ötey başında bir ilkokul daha yaptıralım. Para toplıyalım.
Topladığımız para yetmezse, hükümete «Biz
anca bunu topladık, üstünü de sen ekle!» diyelim.
Gelin cami işinden dönelim, camimiz var. Okul yaptıralım.
Avukat Burhan yumuşak yumuşak konuşurken,
Zübük oturduğu yerden ona diklenerek,
— Cami de ister okul da... dedi.
Burhan,
— ö n c e okul ister... dedi.
İbraam Bey, -
— Biz muhalifleri aramıza bozgunculuk çıkarsınlar
diye sokmadık. Muhalif kardeşlerimizin Burhan
Bey gibi düşünmediklerini b i l i y o r u z . . . deyince odadaki
muhalifler,
— Helbette... Cami isteriz diye çığrışmağa başladılar.
Avukat Burhan baktı, arkadaşları da kendine
karşı. Birden parladı:
— Yahu, kendimizi kandırıyoruz...
Aklı Evvel Bedir Hoca fırladı:
— Çocuklar uzaktan gelirmiş okula... Ya camiye
beli bükülmüş koca'lar nerden gelir?
Zübükzâde fırlayıp, Burhan Bey'in elinden mikrofonu
kapmasiyle gümbür gümbür lâfa g i r i ş t i :
— Muhterem ve aziz vatandaşlarım!
Yahu, bu bizim Zübük oynağı, tam başbakan olacak
soytarı. Yazık, bu küçük yerde, aramızda değeri

anlaşılmıyor. Herifin bir ^«Muhterem ve aziz vatandaşlarım!
» deyişi var, tıpkısına başbakan ağzı....Böyle
dedikten kelli gerisini söylemesi bile boşuna...
— Burhan Bey, anlaşılıyor k i , okulu bahane göst
e r ip kasabamıza bi cami-i şerif inşaasına mâni olmak
istiyorlar. Okul, okul, der durur... Müslümanlar
bunun bahane olduğunu anlamaz mı?
Bunu deyip,Burhan Bey'e yöneldi. Elini de avukatın
suratına doğru kaldırınca, şamarlayacak sandık.
— Burhan Beeey, Burhan Beeey, diye bağırdı.
Müslüman mahallesinde salyangoz satılmaz... Sen,
kendine gel biyol! Biz bu yabancı ve zararlı ceryanlara
kapılmış sözlerin ne demeğe geldiğini anlarız
çok şükür. Vah vah... Bir hemşerimizi böyle görmek
bizi üzdü. B i z ' b i r l i k o l a l ım diye çabalıyoruz, isen i k i l
ik çıkarıyorsun... Yazııık!.. Bunlar hep komonist oy
u n i a r ı . . . Bizi, bilmez belleme. Daha sen hangi çayır
a kodumsa ordasın... Efendi, şunu bil ki, kasabamıza
cami-i şerif inşa edilecektir ve de hiçbir kuvvet
bizi yolumuzdan s'apıtamaz, ne de biz...
Bir alkış koptu, sözünün gerisi anlaşılamadı. Milletin,
— Yaşa İbraam Bey!., diye bağırmaktan sesi
çata II a ş t ı .
Zübükzâde'mizin sözü üstüne yok. Cenabı Allah
bir çene vermiş. Allah kem gözlerden saklıya. Böyle
yüz avukatı cebinden çıkarır.
Burhan Bey dersen kıpkırmızı olmuş,
-r- Bre Zübük, diye bağırdı, ulan, cami cami der
durursun, hey bînamaz, ömründe bikez şu camiye yolun
uğradı mı?
Burası doğru ya, avukat Burhan'ın lâfı, gürültüden
başçavuşun katırı zartamış gibi güme g i t t i .


Zübük,
— Biz elhamdülillah Müslümanız ve . b e ş vakte
beş daha katıp namazımızı evimizde kılarız... dedi.
Burhan Bey de,
— Gördünüz mü ya, dedi, namaz evde de kılınır.
İlle cami gerekmez. Okul öyle değil, çocuklar evde
okuyamaz, okul ister. Cami bir tane diyorsunuz,
uzak diyorsunuz. Uzaksa daha i y i . . . İbadet yerine gitmek
için zahmete girmek sevaptır.
Herkes bağırıyor,
—- Müslümana eziyet edecek...
— «Müslüman azapta gerek» diyor dinsiz...
•— Zındığı susturun!..
1—Yahu, bir Müslüman evlâdı yok mu, şu kâfir
in dilini kesecek...
—• Hayını susturun!..
Kendi partisinden olanlar kürsüye yürüdüler. Avukat
Burhan'ı parçalıyacaklar...
— Çık!
— İn!..' . .
— D e f o l ! . ..
Avukat Burhan'ın kuyruğu,düştü büklüm
büklüm indi aşağı... Zübükzâde 'saldıranlara karşı
göğüs vermese, avukat Burhan'ı paralıyacaklar. Burhan
gitti. Duyduk ki dışarı çıkınca ahâli söylemedik
lâf komamış. Herif evine zor sığınmış.
Avukat Burhan gidince Zübükzâde, coştu. Anlattı da anlattı. Hemen orada Cami Yaptırma Derneği
kuruldu. Derneğe muhaliflerden de üç kişi aldık. Zübükzâde'ye
Dernek Başkanlığı verildiysede, işlerinin
çokluğundan almak istemedi, üç muhalifin direnmesi
sonunda Derneğimizin Başkanı oldu.

Bir zihniyet düşünün 17 yıllık iktidarının sallandığını görünce, değişim isteyen halkın yarısını, Terörist, Zillet, şimdi de Bizanslı ilan etmeye kalksın. Bu kafadan, bu zihniyet den, herşey beklenir. İstermisiniz bunlar İstanbul seçimlerini, tüm Türkiye geneline referandum seçimine dönüştürsün.

''gemicik gemicik diye baarırken kim 60 m2 evde doğup şirketleri ağzına almıyor ''

biri halkın parası diğeri özel mülkiyet

önce gemiciğin halk parasıyla karşılandığını 60m2 kare evinde ticaret ve karşılıklı kazanımla alındığını öğren

özel mülkiyet ile kamu parasının farkını öğren


her şeyden önce okumayı öğren sonra trollüğünü yap

Bu şehri 25 sene yunanlar yönetseydi, senin kadar zarar veremezdi.