Düşünüyoruz o halde var mıyız???

Var oluşumuz nelerin ispatıdır? Sadece fikirsel düşüncelerimiz bilmediğimiz daha başka neleeer daha olabileceğini ispatlar?

DÜşünmeden akletmeden herşeye ispat arayanlar acaba fikirsel sonsuzluğu incelemez mi? AKlımızın erdiği zaten çok azı iken, düşünmeyen birsi neleri kaçırıyordur?

Şemsiyenin açıldığını ispatlama düğmesine basmakla olur biter. Peki ya şemsiye yokken varlığını çalışmasını birisine anlatmak? Hem de inanmayan birisine? Teknolojik bir cihaz çıktığında zerre haberi olmayan birisini nasıl da inandıramadığımızı düşünün. Her gün kullandığınız ürünü inanmayana inandırmaya çalışıyorsunuz.

Fikirsel ve hesap kitapla olan ispatın yanında hissi ispat da ispat mıdır? Fikirsel olarak insan ne kadar kendisini yorarsa o kadar kabiliyet ortaya oyar ve fikri de gelişmiş ortaya çıkar. Peki hissi yönden de bir kabiliyet olamaz mı? Hesabı kitabı bilmeyen ve ya ispat ortaya koyamayan hissi kabiliyetleri ile gelişmiş olamaz mı?

İnanmadığını söylemek bir kaçış mıdır? Zordan kaçmak için? Peki neden zorlansın ki? İnsanın içinden gelen bir doğruluk var ve bunun kendisini doğruya ve mükemmelliğe yöneltmesine karşı zorlandığı bişiyler olduğunda reddederek kaçmayı mı amaçlıyor kimileri acaba?

İnanmamak kaçış mıdır? Düşünüyoruz o halde inanıyor muyuz?

boş düşünüyorsunuz bomboş

O kadar soyutlaştırdığın şey işsiz gibi onun bunun kaç tane karı alacağı dert ediyor.

Tamamen felsefi bir konuda, evliliğe hükmedemeyen bir fikrin varlığından bahsetmenin sebebi var mı? Mecbur musun gerçekleri reddetmeye?