Şimdi Ara

Çok Şey Başarmayı İsteyip Hiçbir Şey Yapamamak

Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
20
Cevap
3
Favori
7.078
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
5 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • Sadece bende mi var bu durum yoksa 21. Yüzyılın genel bir hastalığı mı?
    İnsanlar boş beleş şeylerle uğraşmaya, hazıra ve rahata alışmış. Hiçbir emek, hiçbir özveri yok. Yüksek değerde inanç ve değer kavramı yok. Buraya kadar söylediklerim evet bir şikayet ve yakınma. Ama parantez içindeki cümle bir şikayet cumlesi degil bir durum degerlendirmesi. Lütfen çarpıtmayalım.

    (Yüce hedefler yok denecek kadar az, millet en az 5k maaş alayım, gezeyim tozayım derdinde)
    Ben böyle olmak istemiyorum.
    17 yaşındayım. Birçok şey için geç kaldığımı söylüyor içimden bir ses. Aslında kendime karşı yalnızken dürüst olabiliyorum. Hiçbir vasfın yok diyorum kendime. Sorguluyorum kendimi ve hayatı. Hiçbir zaman kadere ve Allah'a büyük boyutta bir isyan etmedim. Çünkü hatalı olan benim. Yahut bir hayır olduğu için istemediğim şeyler gerçekleşiyor. Bunları başta istemesem de zaman zaman iyi ki olmuş dediğim oluyor.

    Toplum içinde arkadaşa, aileye, öğretmene bu konuları açtığımda aradığım cevabı alamıyorum. İşte bu dedirttirecek cevabı bir türlü bulamadım. Arkadaşlar arasında genelde her şeyi alaya alma çabası olduğu için ciddi bir şey zaten konuşamıyorsun.
    Aile ise zaten bildiğim şeyleri söylüyor. Onlar en azından kendilerince bir çözüm söylüyorlar. Onlar da haklılar.
    En umutlu olduğum taraf öğretmenlerdi.
    Sınıf rehber hocam iyi değil bana göre. Sınifta da fazla sevilmiyor. Onla konuştum ama o da olmadı pek.
    Aslında herkes bir parça gerçeği söylüyor ama bunların bütününe ihtiyacım var benim.

    Büyük hedeflerim var.
    Ama bana çalışma isteği verecek itici bir gücü bir türlü bulamıyorum. Eve 18.30 da geliyorum.
    Üzerimde günün yorgunluğu oluyor ve bütün duyularım sanki bunu fırsat bilmiş gibi bu durumu vücuduma ve zihnime abartarak anlatıyor ve hiçbir faydalı iş yapma, kendimi geliştirme imkanım kalmıyor.

    1 hafta önce bir şey yaptım. İnternette okuduğum şekilde programlı yaşamayı denedim ve irade ile mağlubiyet adı altında iki takım oluşturdum. Bir futbol maçı gibi programdaki saate uyarsam iradeye bir, uymazsam mağlubiyete bir gol saydım.
    İlk gün 3-1 kaybetti iradem.
    İkinci gün 4-1 kazandı iradem.
    Üçüncü gün 3-1 kazandı iradem.

    Ve şimdi ise on ikinci günde falanım. Skor kağıdı hala dolapta duruyor ama üçüncü günde.
    O günden bugüne kadar hiç çalışmadım.
    5-0 mağlubiyet yazmaya gönlüm elvermedi.

    Şu an konuyu neden derse çektim bilmiyorum. Seneye bir sınavım var ve ona çalışmak zorundayım. Belki o yüzdendir. Bir azme ve itici bir güce ihtiyacım var.

    Ve değişiyorum. Doğrularım ve yanlışlarım sürekli değiştiriyor. Bazen değişmeyi istiyorum ve bazen de değişmekten korkuyorum. Doğrunun ve yanlışın birbirine girdiği şu dünyayı çok iyi gözlemleyebiliyorum. Başkasına nasihat edecek kadar gücüm var ama kendimi bir türlü düzeltemiyorum. Bir türlü kendime bir yol yordam tutturamıyorum.

    Üzerimde büyü yapıldığını veya kasıtlı nazar olduğunu düşünmeye başladım artık. İşin dini veya manevi boyutu bu tabii. Başlarda saçmalama diyordum kendi kendime. Ama çok istediğim halde olmayınca ister istemez suçu atacak bir yer arıyorum. Belki de haklılık payım vardır.

    Buraya daha çok şey yazmak isterdim. Hiçbir zaman derdimi tam olarak anlatamıyorum. Umarım yakın zamanda bu çile sona erer. Ruhum sürekli darda ve zihnim çok dolu.
    Buraya kadar okuyan varsa çok teşekkür ederim. Zayıf bir umutla bir kez daha burada denemek istedim şansımı. Belki güzelce nasihat eden bir abi veya arkadaş çıkar diye.

    İyi geceler diliyorum.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Isimsiz2343 -- 11 Nisan 2017; 23:13:5 >
    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >







  • Okudum

    Bence bazı şeyler için aceleci davranıyorsun. Hedeflerin aslında oldukça iyi ve bazı şeylerin erken farkına varman çok iyi ama dediğim gibi aceleci davranma. Çabala ve azim et. Olursa olur, olmazsa yapacak bir şey yok.

    Aciz fikrimi söylemem gerekirse öyle programlı falan yaşamaya bırak. Sen kendini bildikten sonra bir program tutmaya ihtiyacın yok diye düşünüyorum.

    Ailenden başkası da yalan. Hayatta en önemli şeyin ailen. Arkadaşların bir yere kadar yanında olur ama ailen sürekli seninle. Onlar kalpten severler seni.

    Bazı şeyler için çok çabalarsın ama yinede olmaz. Nasip değil dersin ve yoluna devam edersin.

    Kontrolsüz güç, güç değildir. Kontrollü bir şekilde yoluna devam et. Umarım istediğin şeylere ulaşırsın. Allah yar ve yardımcın olsun.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi YOURMOVE -- 11 Nisan 2017; 23:21:56 >




  • Bence gelebileceğimiz en kötü çağa denk geldik.
  • Yazını beğendim .Gerçekte nasıl bilmiyorum ama burada iyi ifade etmişsin derdini .En azından benden iyi .

    Zihnin abartarak anlatma olayı bende de var .İlk defa yazıya döküldüğünü gördüm .Yada hatırlamıyorum daha öncesini .

    Sonuç olarak benim yaptığım .Kendine mecburiyeti hissettirmek .Son gün sınava çalışmak gibi .Kendime son gün

    gelmeden son gün olduğuna inandırmak .Bıçak kemiğe dayanınca hareket eder insanoğlu .Bıçağın kemiğe dayandığını

    hissettir kendine .Dayandı zaten .Yada aşk ile yap ne yapıyorsan .Yunus Emre gibi .Çöpü çıkartırken dahi aşk

    ile çıkar .Tutku ve arzularının kölesi olma .Arın tembellikten ,oburluktan ,kibrinden ,şehvetinden .Zevklerden

    vazgeç sana mutluluk olarak geri dönsün .


    Müziği de bırak dinleme epey .Sonra aç bir gün ilk dinleyişin gibi güzel gelsin sana .Benim fikrim bu .




  • Konudaki her mesaj benden bir parça içeriyor neredeyse. Takip edeceğim. Hep birlikte bazı şeylerin farkına varmamızı sağlayabiliriz belki de. Çok şey yazmak isterdim ama beynim çok hızlı düşünüyor gibi onlarca şey geliyor aklıma bir anda ve ben hepsinin üzerinde ayrıntılı durursam; ne mesaj sınırı kalır ne bir şey. Kimse de okumaz.



    Kısaca eksiklerimin farkındayım ama üzerine gitmiyorum. Bullshit. Üşengeçlik, iradesizlik, tembellik artık adı ne ise sarmış aklımın her yerini. Zor bir bölümde okuyorum ama adam gibi ders çalışmak hak getire mesela.





    Neyse girmeyeceğim daha, ucu çok açık bu konunun.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi AzRocK -- 12 Nisan 2017; 0:27:5 >
    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Okumadım , yeni nesil insanımızın en büyük problemi bu başlıkta yatıyor , biraz da hazırcilik bunun sebebi , kendini şartlanma bu işin ilk adımı

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Kardeş bende de vardı ama bende istediğim herşeyi doğduğumdan beri %95 başardım
  • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    Daha Fazla Göster
  • Hepsini okudum , Bak dostum benim hayatımda şuan 2 hobi var ikisi de bana çok zevk veriyor;

    1- muzikle 10. sınıfta tanıştım gitar ile, piyano istiyordum çok 11. sınfıa gelmiştim ama hep kafamda unide başlarım falan vardı(bunu diyorsan bi bok yapamazsın diyen hiç bir arkadaşım yapmadı) ve ben inanılmaz bir karar alarak 11. sınıf ilk dönem sonunda piyano aldım ve bu benim hayatımı etkiledi 12. sınıfta istediğim universiteyi kazanamadım pişman mıyım ASLA OLMADIM OLMAYACAĞIM!

    2- Şuan mezunum ve hayatımdaki 2. hobimi kazandım içimdeki savaşçıya ulaşmamı bu hobi sağladı bu hobiden önceki ben şuanki ben değildim, düşüncelerim özgüvenim de fiziğim kadar değişti ne olduğunu tahmin edebildiğini biliyorum FITNESS, çoğu arkadaşım şuan unide boş beleş bir hayat sunuyorlar iyi bir lisede okuyordum arkadaşlarım inekti anlayacağın 4 sene eşek gibi çalıştılar evet bu sene rahatlar ama bu hala ot gibi yaşadıkları gerçeğini maalesef değiştirmiyor, ben farklı bir yolda gitmek için 1 senemi feda ettim gerçi buna feda denir mi bilemem eğer mezuna kalmasam 2. hobimi asla kazanamazdım.

    Yani hayallerini erteleme, çünkü erteleyenler kaybetmeye mahkum, şuan 11sin hala 12 olmana 5 kocaman ay var bu 5 kocaman ayda neler yapılır neler ve ayrıca açık lise diye bir şey var bunu araştır 12 olmana rağmen mezun hayatı yaşayıp hem derse hem hobilerine vakit ayırabilirsin(benim şuan yaptığım gibi))

    bu kesinlikle videoyu izle bu video beni benim gibileri anlatıyor ve üstte yazdıklarından seni de anlattığını düşünüyorum

    the wolf on the hill is never as hungry as the wolf climbing the hill





    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi MikeIsraetel -- 12 Nisan 2017; 0:40:27 >




  • Yüce hedefler demişken, aklıma Maverdi'nin Yüce Hedefler Kitabı geldi

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Demişsin ki büyük hedeflerim var ama bana çalışma isteği verecek itici bir gücü bir türlü bulamıyorum. O itici güç pişman olmayı öngörmekle mümkün olur.

    Mesela aklında pilot olmak vardı çalışmadın istemediğin bi bölüme gittin o işi yapmaya başladın ve keşke zamanında çok çalışsaydım da pilot olsaydım dedin bi baktın liseli zamanına geri dönmüşsün o zaman sıkılmadan of pof demeden ideallerin uğruna çok çalışmaz mıydın?

    İnsanların büyük işler başarması çok zeki olmasından değil yılmadan çok çalışmasından kaynaklanıyor. Öğretmenlerimiz, ailemiz, büyüklerimiz "çalış sonra üzülme" lafını bir kez de olsun kullanmışlardır. Onlar birilerinden aynı lafı duyduklarından değil pişman olduklarından yada tecrübe etmiş olmalarından dolayıdır.Tabi her şey sana bağlı.
  • Şaka bir yana konu sahibiyle aynı duyguları paylaşıyorum. Askeriyeyi kazanıp okulun kapanması yıktı beni ancak karşıma ünide bir kız çıktı onu sevdim ondan da bir hayır gelmedi. Ancak yüreği temiz arkadaş tanıdım.
    Ardından toparlanmam da decline arkadaşın mesajındaki gibi 4 ay önce gitara başladım ben de akabinde evde vücut geliştirmeye çalışıyorum kendi çapımda. Girdiğim ortam ve tanıştığım kişilerin kalitesi yükseliyor gün geçtikçe.

    @Decline Dumbell Press hocam spordan sonra yüksek bir motivasyon ve mutluluk hissediyor musunuz ? ( Sorma amacı tek ben de mi oluyor acaba ondan ]

    Umudun bittiği yerde inat başlamadıkça asla sonuç alınmaz.
  • Dostum ben de hayallerimi gerçekleştirdim 22 yaşındayım hayalim kalmadı zamana yay çabuk bitirme:(

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Çağımızın hastalığı bu sanırım.

    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
  • Tenbellikten ileri gelen durumsaldir.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Tenbellikten ileri gelen durumsaldir.Yasamis oldugum durumdur.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • adamın verdiği örnek beni anlatıyor resmen. Her şeyiyle ben

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Haydi çalışmaya başlayalım
  • Allah'a büyük boyutta bir isyan etmedim. 'den sonrasını okumadım

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: destinati0n

    Şaka bir yana konu sahibiyle aynı duyguları paylaşıyorum. Askeriyeyi kazanıp okulun kapanması yıktı beni ancak karşıma ünide bir kız çıktı onu sevdim ondan da bir hayır gelmedi. Ancak yüreği temiz arkadaş tanıdım.
    Ardından toparlanmam da decline arkadaşın mesajındaki gibi 4 ay önce gitara başladım ben de akabinde evde vücut geliştirmeye çalışıyorum kendi çapımda. Girdiğim ortam ve tanıştığım kişilerin kalitesi yükseliyor gün geçtikçe.

    @Decline Dumbell Press hocam spordan sonra yüksek bir motivasyon ve mutluluk hissediyor musunuz ? ( Sorma amacı tek ben de mi oluyor acaba ondan ]

    Umudun bittiği yerde inat başlamadıkça asla sonuç alınmaz.

    Aynen oyle spordan sonra ne salgilaniyorsa dert tasa sinir kalmiyor, aynen oyle hocam ben de gecmiste bazi duygusal sorunlar yasadim ve de gordum ki bizi oldurmeyen sey guclendirir suan tatli bir inat var bakalim hayirlisi

    < Bu ileti tablet sürüm kullanılarak atıldı >




  • Merhaba , aradan 4 yıl geçmiş, bugün okudum yazını ve cevap yazmak istedim. Aynı şeyleri yaşıyorum. Kendimi ifade etmekte zorlanan biriyim ama sen hem kendi hemde benim hislerimi çok güzel özetlemiş,anlatmışsın. Belki hesabı kullanmıyorsundur bile sadece şansımı denemek istedim. Kendini nasıl hissediyorsun sanırım bunu bilmek beni rahatlatıcak


    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • 
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.