Çernobil'den geriye kalanlar... [GÜNCELLENDİ]

.AKILLI ADAM · 2015-01-18T00:06:30.0000000+03:00

Bu konuda geçen resimler ve yazılar Elena Filatova'ya aittir. En beğendiğim yollar yıllardır kullanılmamış olanlar. Bazen buralarda benden başka yolculuk yapan kimse oluyor mu diye yolu kapatacak bir kütük bırakıyorum. Bir iki yıl içinde döndüğümde kütüğün hareket etmemiş olması hâlâ beni takip eden kimsenin olmadığını gösteriyor. Çernobil çabuk unutuldu, çünkü olayı sadece biz biliyorduk. Kazadan sonraki ilk yıllarda hikayemizi dünyayla paylaşmak istemedik, şimdiyse paylaşamıyoruz; çünkü olanları güçlükle hatırlıyoruz. Trajik hikayeden geriye kalan her şey sadece zamanın biçimsizleştirdiği, zayıf bir anı. Gelecekte insanların ilgisizliği kalan birkaç közü de sönene kadar boğacak. Ondan sonra ise Çernobil nadir birkaç insanın bilgisinde ve doğanın mülkiyetinde olacak. Bu evler doğanın mülkiyetine geçmişler bile. Bu ev topraktan yapılmış ve şimdi toprağa geri dönüyor. Bir karaca yoldan geçip bahçelere atlıyor. Onlar burada evlerindeler ve onlardan çok var. Kendimi bir hayvanat bahçesinde gibi hissediyorum, tabii özgürce dolaştığım ve onların benim ilgimi çeken şeyler olduğu bir hayvanat bahçesi gibi değil. Çünkü burada özgür olan onlar ve ben onların merakını uyandıran şeyim. Başka bir deyişle, bir hayvanat bahçesindeki tüm yaratıklar bizim eğlencemiz için bir araya toplanmıştır; ancak burada, Çernobil'de, onların eğlencesi için toplananlar biz insanlarız. Buradaki en etkileyici şey bizim uygarlık dünyamızla doğanın dünyasının farkı. Uygarlık dünyası fiziksel, Çerni ise metafizik bir dünya, meta 'öte' anlamına geliyor, Çernobil fiziğin ötesinde bir dünya. Doğanın dünyası kendi içinde olan bir şey, bizden milyonlarca yıl önce nasılsa ve bizden sonra nasıl olacaksa öyle; ancak uygarlık yalnızca bir görüntü, kendiliğinden olmuş değil, kendini destekleyemiyor. Yapay ve kendisini desteklemesi için mühendisliğe, sanata ve bilime ihtiyacı var. Eğer uygarlığın avantajlarından yararlanmak ister ancak onu ayakta tutan şeylerle ilgilenmezsek, bittik demektir. Bir anda kendimizi medeniyeti kaybetmiş halde buluruz. Sadece yanlış bir düğmeye bas, ve herşey ilkel zamanlardaki haline dönsün. Etrafımıza bakarız ve medeniyetin yavaşça buharlaştığını görürüz, fata morgana gibi. Sanki saf doğayı örten perdeler açılmış gibi, ilkel bir orman doğal haliyle ortaya çıkar. 15-20 yıl kadar önce o köylerin bazılarında hâlâ yaşayan insanlar vardı. 1991'de, insanların yaşadığı yerde ölçülen en yüksek radyasyon değeri saatte 2000 mikroröntgendi. O zamandan beri radyasyon seviyesi de insan sayısı da düştü. 2006 yılında insanların yaşadığı bölgede ölçülen en yüksek değer saatte 250 mikroröntgendi. Bu seviye Birleşmiş Milletler yetkililerine göre hafif kabul edilebilir düzeydeydi, ama yine de insanların yerleşmesine yetecek kadar güvenli değil. Bugün seviyeler normal ve normalden yüzlerce hatta binlerce kat fazlası arasında değişiyor ama bu rakamlar gerçekte olanı yansıtmıyor. Geiger sayacı radyasyonun ancak silüetini, dışa dönük işaretlerini, başka bir deyişle gölgesini gösterebilir. En hassas cepte taşınabilir radyasyon tespit cihazıyla bile buzdağının yüzeydeki kısmından fazlasını göremeyiz. Radyasyonun kendisi ancak özel analizlerle tespit edilip araştırılabilir. Bir ağacın üst dallarına bakarak kökleri hakkında ne kadar şey öğrenebilirsek, geiger sayacına bakarak da radyasyon hakkında o kadar şey öğrenebiliriz. Geiger sayaçlarından gelen veriler bize yetkililerin raporlarından daha çok şey anlatıyor, ancak doğanın kitabının anlattığından daha az. Çernobil'de doğanın kitabını okumak kolay, burada gerçeklerin kendisi doğruyu açık açık anlatıyor. Nereye dönersem döneyim, insan hayatının burada yasaklandığı anlatan bir gerçekle karşı karşıya geliyorum. Bir cevap almak umuduyla duymaya çalışıyorum, ancak tek duyabildiğim insanlığa 'Sana ihtiyacım yok!' diye haykıran doğanın sesi oluyor. 2. Dünya Savaşı anıtı. Bu da başka bir Büyük Vatan Muharebesi anıtı. Çernobil'i merkez alan 250km yarıçaplı bölgede 2000'den fazla ölü köy ve kasaba var. Her yıl bu bölgeyi ziyaret ederken gittikçe daha fazla sayıda harabeye dönmüş yerler görüyorum. $.getJSON("https://gdata.youtube.com/feeds/api/videos/ADBZw3-y2Qo?v=2&alt=jsonc&callback=?", function(json){$("#ytbaslik_ADBZw3-y2Qo_101697415").html(json.data.title);$("#ytsure_ADBZw3-y2Qo_101697415").html(sToMinutes(json.data.duration));}); ________________________________________________________________________________________________________________________________________________________ Bu kasaba nöbetçisinin kaldığı yer. İlk bakışta Hayalet Kasaba normal bir kasaba gibi görünebilir. Bir taksi durağı, bir manav, balkona asılmış çamaşırlar ve açık camlar var. Ama sonra bir binanın üzerinde bir slogan görüyorum, "Lenin'in Partisi Bizi Komünizmin Zaferine Taşıyacak". Ve anlıyorum ki, o camlar 1986 Nisanı'nın bahar havasına açılmış... Yapısal olarak sağlam olmadığından ya da yoğun radyasyon içerdiğinden gidilecek kadar güvenli olmayan yerler var. Hiç kimsenin gitmeye cesaret edemediği yerler var. Kızıl Koru ve Hayalet Kasaba Mezarlığı gibi yerler. Oraya gömülen insanların yakınları onları ziyarete gelemiyorlar çünkü insanlara ek olarak, reaktör merkezindeki radyoaktif grafitin de büyük bir kısmı buraya gömülmüş. Burası dünyadaki en zehirli yerlerden bir tanesi. Hayalet Kasaba'da açık havada durmak güvenli. Gerçek tehlike evlerin içinde yatıyor. Özel radyasyon tespit cihazları olmadan böyle bir yürüyüşe çıkmak, botlarla bir mayın tarlasında gezmek gibi olurdu. Çocuklar en sevdikleri oyuncaklarından ayrılmak zorunda kaldı. İnsanlar her şeylerini geride bıraktı, evlerinde besledikleri hayvanlardan, fotoğraflarına, arabalarına kadar. İnsanların evleri, garajları, arabaları, paraları, akrabaları, kedileri, köpekleri vardı. Tüm bu insanların hayatları vardı. Her şey olması gerektiği gibiydi. Ve birkaç saat içinde, tüm dünyaları paramparça oldu. Bir ordu aracında birkaç saatlik yolculuğun ardından, kendilerini radyasyondan kurtulmak için kimyasal duşun altında buldular.Sonra yeni bir hayata adım attılar; şüphelerle dolu bir gelecekle kendilerini evsiz, arkadaşsız ve parasız bir halde buldular. Hayalet Kafe "Pripyat" Hayalet Kasaba Pompei'nin modern hali. Sovyet dönemi burada olduğu gibi korunmuş, onca yıl radyasyonun içinde. Küçük arabalara doğru atılan her adım geiger sayacıma 100 mikroröntgen ekliyor. Bu duvara duygular kazınmış; Vovik+Tanya=aşk. İnsan yaşayıp yaşamadıklarını merak ediyor. Eğer yaşıyorlarsa, nerededirler şimdi?

Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar

Editörün Seçtiği Fırsatlar

adidas COURTBLOCK J Spor AyakkabıUnisex Yetişkin : Amazon.com.tr: Moda https://www.amazon.com.tr/dp/B0D8V5BTCT 4 gün önce paylaşıldı

adidas RUNFALCON 5 J Spor AyakkabıUnisex Yetişkin : Amazon.com.tr: Moda https://www.amazon.com.tr/dp/B0CKXTB9WX 4 gün önce paylaşıldı

Faber-Castell Young Sırt Çantası Siyah : Amazon.com.tr: Moda https://www.amazon.com.tr/dp/B0D8W916BX 1 sa. önce paylaşıldı

Daha Fazla

Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az

2 Misafir - 2 Masaüstü

5 sn

55
Cevap

21
Favori

1.376
Tıklama

Daha Fazla
İstatistik

Konu İstatistikleri Yükleniyor

Konuya Özel

11 oy

Öne Çıkar

Cevapla

Sayfa: 1 2 3

Giriş

Mesaj

.AKILLI ADAM

Yüzbaşı

593 Mesaj

Çernobil'den geriye kalanlar... [GÜNCELLENDİ]

Benzer içerikler