Black Swan (2010) | Darren Aronofsky (12. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: De Profundis

Tek kelimeyle mükemmel bir film. Aronofsky gerçekten bir deha. Kendine özgü bir sinema dili geliştirdi. Görüntü teknikleri ve müthiş besteci Clint Mansell'la birlikte her filminde daha bir geliştiriyor kendini The Wrester'ı ayrı tutarsak. Natalie Portman'ı iliğine kadar sömürüp oyunculuğa dair ne varsa son zerresine kadar çıkarmış adeta. Portman'ın Oscar ödülüne garanti gözüyle bakıyorum bu büyüleyici performanstan sonra. Son yıllarda böylesi 'yaşanan' bir role pek rastlamadım. Oyuncu seçimleri de harika. Vincent Cassel her filminde olduğu gibi burada da döktürüyor ve kısa bir süreliğine de olsa Winona Ryder'ı görmek güzel bir sürprizdi. Biraz filme dair notlara geçelim.

Aronofsky kuğu balesi üzerinden kötülük ve iyilik kavramlarını sorguluyor. Lars Von Trier'ın Antichrist'i ve David Fincher'ın Fight Club'ıyla örtüşen epey noktaları var. Bilhassa ana karakter olan Nina'nın siyah(kötülük) ve beyaz(iyilik) arasında gidip gelişi ve hedefe doğru gitmek için hırsını son raddesine kadar kullanarak paranoya noktasına gelmesi pek yabancı olmadığımız mizansenler. Natalie Portman bu noktada işin içinden başarıyla sıyrılıyor. Öyle bir masum karakter oynuyor ki; masumiyetin sembolü ancak bu olabilir derken izleyici, birden şeytani bir yapıya bürünen Portman karşısında buz kesiliyor adeta. Birbirine sonsuz derecede zıt olan bu eğriler arasında dengeli bir senkron tutturmak çok ama çok zor. Masumiyetin olması gerektiğini ama hırs karşısında masumiyeti sonuna kadar taşıyabilme dürtüsünün kişide şeytani depremler oluşturduğunu yansıtıyor alt metinde yönetmen. Beyaz kuğuyu çok iyi oynar ama siyahı beceremez Nina. Nitekim rüya ve hayal aleminde dolaşır bir noktadan sonra masum Nina. Hayal aleminde balerin arkadaşıyla lezbiyen ilişkiye girmesi, yolculuk ederken karşı koltukta oturan yaşlı adamın sapkın jestler sergilemesi hep bu baskınlığın sembolüdür. Ve bir noktadan sonra kontrolü hepten kaybeder Nina ve içindeki şeytani yanın esiri olur. Bu esaret o derece şiddetlenir ki; hırs ve şehvetin verdiği coşkunlukla baledeki rakibini cam parçasıyla yaraladığına inandırır kendini. Oysa son sahnede görürüz ki; kendisine sokmuştur cam parçasını. Siyah kuğu sahnesini inanılmaz bir şehvet ve hırsla oynar. Salonda yer yerinden oynar. Kapanış beyaz kuğuyla yapılacaktır. Ve tam o anda cam parçasının verdiği yara belli olur. Buradaki metaforik anlatımda, masumiyeti ve iyilik adına herşeyi kaybettiğini anlatır Nina'nın Aronofsky. Galip gelen şeytandır, şeytani yandır, hırstır, öfkedir. İyilik ve kötülüğün insanın içinde patlamaya hazır bomba olduğu mesajını alırız buradan. Ve bir soru sorar yönetmen: Masumiyetle kaybetmek mi istersiniz? Yoksa şeytanilikle kazanmak mı? Günümüz dünyasının hangisini tercih ettiğini ve neden dünyanın siyaha büründüğünü bu muhteşem sanatsallıkla gözümüzün içine sokuyor Aronofsky. Aslında daha çok ayrıntı var ama sıcak sıcak bunları yazalım şimdilik.

quote:

Orijinalden alıntı: ozznurdgn

Sonu ile insanı ürperten bir film arıyorsanız Black Swan doğru tercih bana kalırsa. Natalie Portman'ın oyunculuğuna oyunculuk kattığının resmi belgesi.

Black Swan inceleme