Bir Asosyalin Günlüğü (3. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: Japon.Türk.San

dediğim gibi çocukluk dönemlerim asosyallikle geçti. amma velakin asosyaldim ama bir yandan da mutluydum. çünkü çocukken hayatı bilmiyordum. oyunlardan ibaretti dünya ve asosyallik hissettirmiyordu kendini. lise çağlarımda yıkım başlamıştı işte. ilkokulun sonlarına doğru acaba ben diğerlerinden farklı mıyım ? düşüncesi kafamda oturmaya başlamamıştı daha. asıl isyan lise çağında başlamıştı. liseye geçmiştim ve ergenlik başlamıştı. vücudum gelişiyor. hormonlarım artıyor. kızlara karşı bir ilgi oluşmaya başlıyordu. ilk günler alışma aşamasıydı tabi. hafif korkar, hafif şaşkın vaziyette gider gelirdim okula. benim için yeni bir çağ başlamıştı çünkü. lise çağı. bu çağda asosyalliği tanıyacaktım ve kendim ile olan savaşım başlayacaktı.

ilk haftalar alışma aşamasıydı. bir kız vardı ona vurulmuştum. ama konuşamıyordum kızla bir türlü. pek de önemsemiyordum açıkçası. herkesin benim gibi sevdiği kızla konuşamayacağını düşünüyordum. yalnız ilerleyen haftalarda ortam giderek değişmeye başlamıştı. yavaş yavaş herkes birbirini tanımaya ve kafa dengi insanlar grup oluşturmaya başlıyordu. sınıfın havalıları bir grup, sınıfın sakinleri bir grup, sınıfın paçoz kızları bir grup, uyumlu kızları ise başka bir grup. yani herkes kafa dengi ortamını kuruyordu sınıfta. yavaş yavaş tenefüslerde millet grupça dağılır oldu. o sırada bir şey farkettim. herkes en az 2 kişi olmak üzere bir grup kurmuşken ben niye bir ortama dahil olamamıştım.

öyle ya. herkes kendi kafa dengi insanlarla konuşup, gülüp eğlenirken. ben ise tenefüslerde tek kalıyordum. yanımda oturan çocuk bile arkalardan başka çocuklarla kaynaşmıştı. ama neden benimle kaynaşmadı ? benim yanımda oturuyordu. en yakın ona ben vardım. benimle iyi anlaşması gerekmez miydi ? şu anki aklımla tabiki ne saçmalıyorum ben böyle derdim ama o zamanki asosyal düşünceler beni bu fikirlere atıyordu sadece. aklıma farklı düşünceler gelmiyordu. zil çaldı. tenefüs bitti. hocanın sınıfa girmesine 5-10 dakka kalaki süreçte etrafıma göz gezdirdim. tüm sınıfa baktım. kimisi fısır fısır bir şeyler konuşup gülüyor. kimisi bağıra çağıra şakalaşıyor. kimisi geçen gün buluşucaktık niye gelmedin diye dert yanıyor. kimisi ise beraberce oturmuş ders çalışıyor. en son yanımda oturan çocuğa bakmak için kafamı çevirdim ve kalakaldım öylece.

yanımda oturan çocuk artık yoktu. herkes sıralarda ikili otururdu bizim dönemimizde. sınıf tam ikişerli düzene sahipti. eksik veya fazla olan yoktu. ta ki o ana kadar. o an gözlerim çocuğu aradı. zil çaldı nerde bu ? hoca gelicek şimdi, boşu boşuna azar yiyicek diye düşünürken bir yandan da etrafa bakıyordum. o sırada en arkada ikili oturması gereken grubun üçlü oturduğunu gördüm. benim yanımda oturması gereken çocuk ordaydı. herkes ikili otururken. yanımdaki çocuk beni sıramda tek bırakıp, arkada üçlü sıkış fıkış oturmaya katlanmıştı. o sırada hoca girdi içeri ayağa kalktık oturduk. neyse çocuk gelmiyordu. yanıma gelmesi için içimden dua ediyordum ama onlar orada mutluydu. üçlü kanka olmuşlardı. işte o an bende bir sorun olduğu, hemde büyük bir sorun olduğu düşüncesi girdi aklıma. o zamana kadar kendimi hep akıllı, çalışkan, uslu gören ben. o andan sonra sorunlu bir ben olmuştum. ama sorunum neydi ? bilmiyordum işte o zamanlar. ve O ise yıkıcı gücünü hafiften hissettirmeye başlamıştı. lanet asosyallik tabiki.

quote:

Orijinalden alıntı: xDragonDenis

Daha önce de asosyallikle ilgili çok konu okumuştum fakat hiçbirinde okuyan ile yazar arasında empatiyi bu kadar kurabilen birini görmemiştim. Takipteyim arkadaşım