Bilin istedim bir hikaye yaşam öyküsü

Arkadaşlar öncelikle lütfen saçma yorumlar atıcaklar dışarı çıksın insaca güzelce rica ediyorum az insanlığı olan forum ortamıda olsa dalga geçmek için açılmayan bir konuya yorum atmasın okuyup geçsin.

Bilmiyorum varmıdır vaktiniz okumaya veya ben neden yazıyorum bilmiyorum.Sadece mutlu olmanın zor olmadığını dertlerinizin elbet dert olduğunu ama herşeyin son olmadığını bilmeniz için yazıyorum.

İnsanları görüyorum okulda kimisi paralarını harcıyacak yer olmayışından , kimisi parasının olmayışından, kimi kız arkadaş bulamamaktan, kimiyse notlarından şikayet ediyor. Hayatındaki dertler bunlar olup isyan ediyor. Kim olduğumu bilen belki bir belki 2 kişi olucak bunu yazdığımda size okulda ailem diyebileceğim çok yakın olduğum 2 ev arkadaşım. Dertlerinizi isyanlarınızı birde bu gözle bakıp şükredin diye belkide oturup yazıyorum size. Yeni açtığım bir hesaptan yazıyorum kimseye bir şey göstermek değil derdim kimseden yardım istemek değil sadece bilin istedim anlayın bazı şeylerin ne kadar değersiz olduğunu istedim.

2009 senesiydi üniversiteye hazırlığımın 4 senelik çabamın sonuna gelmiştim ve bir mühendislik bölümü kazanmıştım ailem çok sevinçliydi yakın ailemizde okuyan çok fazla kişi olmamıştı birkaç kişiydi sayılıydı benim onlardan biri olmama çok sevinmişlerdi. Annem babam ve bir kız kardeşim vardı. Hepimiz sevinçten havalara uçuyorduk sonuçlar açıklandığında. Bu süreç geçti gitti mutluluk hediyeler çevreden duyduğum aferinler. Eylül ayı gelmiş çatmıştı kayıt için gelicektim ailemle zonguldak’a yıllar sonra ilk defa ailemden ayrı olucaktım ama çokta güzel bir histi huzunun yerini duyduğum sevinç bastırmış yok etmişti. Yurt ayarladık şöyle böyle derken ilk senem başlamıştı 4 sene haytalık olsun okul olsun bir şekilde geçirdim gittim buralarda 1 sene kalmıştım 3 senemi bitirmiştim.Ailem az kızsalarda hep arkamdaydılar. Ne olduysa ne yaşadıysam hayatımda bu sene yaşadım. Son 2 senem kalmıştı ara tatile kadar memleketime döndüm izmir’e izmirin Alsancak adlı semtinde yaşıyorum. Ailemle bir akşam son 2 senemin kalışı hakkında konuştuk 1 yıldan başka takmıyacağımı filan konuşuyorduk ara tatilde hiç dersimin kalmayışını kutlamak için hep beraber yemeğe çıktık. Çok güzel bir akşam yemeğiydi annem babam ve kardeşim ile izmire yakın olan bir sahil kasabasına gittik denize sıfır bir yerde yemek yedik fotoğraflar çekildik doyasıya gezdik sonra arabamıza atladık ve dönüyorduk yolda aniden hepimizin ödünü koparan şiddetli bi çarpmayla bir sarsıntı geçirdik neyseki babam bir şekilde arabanın kontrolünü sağladı ve durduk yol kenarındaki şeritlere çarparak. Babam annem ben arabadan indik kardeşim arabadaydı .Bir hayvana filan çarptık sandık korktuk. İlerlediğimizde yerde uzanan bir şey vardı iyice yaklaştık annem ağlıyordu sakinleştirmeye çalıştık durmuyordu çok sessizdi ortalık gidelim gidelim diye babamın adını çığlık çığlığa bağırıyordu dün gibi hatırlıyorum hepsini kanım donmuştu 20li yaşlarda bir çocuktu yerde yatan ve çok kötü durumdaydı. Polisi ve ambulansı aradı babam anında yaklaşık yarım saat kanım donarak izlemişim ambulans geldiğinde genci hemen yükleyip götürdüler babamıda polis arabasına aldılar bana sordular takip edebilecekmisiniz yoksa bir polis arkadaşı şöför olarak verelimmi diye. Ben toplamıştım biraz kendimi kalabalık olunca ayılmıştım biraz kullanırım dedim polis otosu önde biz arkada direk karakola gittik babamın ifadesi alınmak için bekliyordu. Ben dayanamıyordum hemen atladım arabaya hastaneye gitmeye annem ve kardeşim karakolda babamı bekliyordu genci yoğun bakıma kaldırmışlardı durumu ağırdı. Babamıda gencin durumu netleşene kadar tutuklu olarak tutuyorlardı. 1buçuk hafta boyunca bir sürü şeyler oldu amcamlar bize geldi her gece annem ağlayarak uyanıyordu bense geceleri uyuyamıyordum sabah ezanına kadar bekleyip ezanı dinleyip babam için namaz kılıp dua edip yatıyordum günün ilk ışıklarıyla. Birgün telefon geldi karakoldan gittik direk çocuk hayattaydı ama elleri ve ayaklarını artık kullanamıyacaktı ve yüzüde kimi insanların bakamıyacağı haldeydi annem kahrolmuştu babam mahkemeye çıkarılacaktı çocuk konusabılıyor okuyabiliyor sol eliyle yazabilirdu o eli bir nebze kalem tutar haldeydı sadece bunları yapabilcek derecedeydi kahrolmuştum bunu duyunca yıkıldım okulların başlamasına 1 hafta vardı fakat ben ne okulu ne derslerı dusuncek durumda olmadım o durumda aklıma bile gelmedı. Babamla mahkemeye çıkarılmadan konuştum bana gitmemi annemlerin ananemde kalabileceğini söyledi elbet hallolucağını meselenin. Mahkeme oldu babam serbest bırakıldı çocuk ifadesinde intihar etmek için arabanın önüne atladığını kafasının yerinde olmadığını otobanda olduğunu olayın ve madde kullandığını söylemişti babam serbest kalmıştı. Ben tekrar buraya geldim babam sürekli cocugun yanına gitmiş arada haberlerini alıyordum çocuk babamdan ozur fılan dılemıstı herseye sebep olduğu ıcın. Uzerınden 3-4 hafta gectıkten sonra bır telefon aldım arayan amcamdı izmire gelmemi annemin hastalandığını söyledi. İlk otobüsle ankaraya ankaradan ilk uçakla izmire gittim havaalanından amcam aldı yine gözleri kıpkırmızıydı dün akşam diye söze girmeye çalışıyordu giremedi ağlamaya başladı iyice korku içimi sarmıştı ters giden bişeyler vardı anlıyorum ama amcam konuşamıyordu amca noldu dedikçe yok önemli değilde filan diye bişeyler diyordu geç kullan dedi geçtim ben direksiyona son gaz eve sürüyordum eve geldimhalam karşıladı sarıldı ağlıyordu ben anneme bir şey olduğunu anlamıştım artık gözlerim doldu kalbim durucak gibiydi soruyorum kimse bir şey söyleyemiyordu. En son dayım geldi yanıma yüzüme baktı oğlum dedi olanları kimse anlatamadı biliyorum ama bilki yalnız değilsin herşeye yardım edeceğiz kolay değil ama sabırla dinle dedi. Başladı anlatmaya gece babam işten eve dönerken çarptığı çocuğun ağabeyi kafası güzel babamın karşısına çıkmış konuşmuşlar fılan babam eve girmek üzereymiş babama silah dayamış evimizi zaten önceden öğrenmiş alçak herif eve zorla girip babamla kavgaya başlamışlar bir el babama silah isabet etmiş iki elde anneme gelmiş bunları anlatıyordu dayım çıldırıcaktım noldu diyorum söylemiyor bana annemle babamı görmek istiyorum dedikçe susuyordu ağlamaya başlamıştım derler ya erkekler ağlamaz yalan o iş bi kere yazın aklınıza nasıl ağlar biliyormusunuz ailesine bir şey olunca küçük bir çocuk gibi saatlerce ağlar. Dayıma bağırmaya başladım nerdeler gözmek istiyorum diye baban vefat etti dedi bana kurşun direk kalbine isabet etmiş annemde hastanedeymiş hemen hastaneye gidicem diye evden çıkarken dayım tuttu gene yoğun bakımda oğlum dedi şimdi gidicez seni bekliyorduk diye çıktık gittik. O günün sabahı annemin makinaya bağlı olarak hayatını devam ettirebileceğini öğrendik 1 hafta boyunca ağladım yazarken tutamıyorum kendimi kaç defa sildim kaç defa yazdım bilmiyorum neler yazdım okuyamıyorum cesaretim yok bunları okumaya sadece anlayabildiğiniz siz anlayın istiyorum derdim var demeyin istiyorum şükretmeyi öğrenin istiyorum hazır ailenize sarılabilirken sarılın onların sizi buraya göndermesinin ne kadar önemli olduğunu görün istiyorum babam mezuniyetimi göremeden vefat etti annemse zaten babamı takip ediceği anı beklediğini söylüyor benim son 1 senemdi seneye ama bu sene artık gidemiyorum zonguldağa ailem burdayken bu haldeyken okuyamıyorum annemin babamın en çok istediği şeyi gerçekleştiremiyorum hazır varken şansınız siz yapın şükredin sarılın doya doya babamı özlüyorum özlem çok zor bilin istedim daha fazlada yazmaya mecalim yoktur zaten senelerimin geçtiği okuluma arkadaşlarıma zorda olsa bildirmek istedim değer kıymet bilmeyi.

TYLER*

Teğmen

143 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

WISDOM

Yarbay

11590 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

neselihayalet

Yüzbaşı

313 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

aslanlevis

Yüzbaşı

383 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

AH.C

Binbaşı

1117 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

TurkyHacker

Teğmen

121 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

StealheX

Binbaşı

1433 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Celerymen

Çavuş

81 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Huseyinn31

Yarbay

5282 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Fatih

Yarbay

3202 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Bilin istedim bir hikaye yaşam öyküsü

Benzer içerikler