|
Bildirim
|
Bu sorun bende de vardı ünv. ilk yıllarda.
Nasıl bir kafadaydım bilmiyorum ama şu an o duygudan tamamen sıyrıldım. Gayet rahat insanlara laf atıp konuşabiliyorum. Babam da zamanında çok sessizmiş, şimdi vıcır vıcır ve çok sosyal sevilen bir insan. Şimdi bu durumu benim gibi zamanla kendiliğinden atabilirsin ya da bir an önce kurtulmak istiyorsan psikoloğa gidebilirsin. Yani burada "git konuş arkadaşım yea, çekinecek ve var" diyenlere aldırma. Durumunu biliyorum. Özgüvenin eksik. Bu çok net. Ortama giriyorsun ve bir anda muhabbet dönmeye başlıyor ve sen kopuyorsun. Sonra arada birileri muhtemelen laf atıyordur "hadi dostum sen niye katılmıyosun bize" falan gibi, sonra sen daha da kötü hissediyorsun. Hepten b.ka sarıyor ve kısır döngüye giriyor. Bende bu şekildeydi. Sende de muhtemelen buna benzerdir. Bana sorarsan ya psikoloğa git ya da aç inciden kız tavlama ve insanlarla iletişimle alakalı çok ciddi şekilde yazılmış ve uzunca sürmüş güzel konular var, onları oku, yavaş yavaş pratiğe dökmeye çalış. İnci deyip geçme gerçekten çok profesyonel konular vardı, hala yazılıyor mu bilmiyorum. Biraz egoist ol, benmerkezci ol. O konuşmalarda konuşamamanın sebeplerinden biri de konuşulan konuların bazen münasip bir yerinle gülecek kadar düşük ve anlamsız gelmesi. Bu tarz durumları çok rahat gözlemleyebiliyorum. Sırf konuşmuş olmak için konuşacağım diye abuk sabuk bir anısını olay niyetine anlatıp ortamdaki kızların baygın bakışlarını bile farkedemeyen ibişler var ![]() Bir de nete bakmayı sınırlandır. Gerçekten sanal dünya insanı kısırlaştırıyor. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Deepfears -- 12 Kasım 2015; 17:06:18 > |
|
|
|
|
|
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi fenerliso -- 12 Kasım 2015; 21:00:01 > |
|
|