Arkadaşları sevmemeye başlamak

Selam 23 yaşındayım artık tahammül seviyem mi azaldı depresyonda mıyım ne oluyor bilmiyorum ama çocukluğumdan beri yakın 3-4 arkadaşım vardı eskisi gibi onlarla kafam uyuşmamaya başladı.

Aslında çevremdeki çoğu insanla bu şekilde yaş ilerledikçe yalnızlığı daha çok sevmeye başladım mesela bir kafede tek başına oturup kahve içmek müzik dinlemek daha iyi gelmeye başladı.

Mesela tek başına müzik dinleyerek yürümek,kendini dinlemek benim gibi olan var mı başka bilmiyorum bu normal mi değil mi ?

Keşke ben de senin gibi olabilsem ya. Ben herife adam akıllı senle görüşmek istemiyorum vs falan diyemiyorum.

Korkak bir şekilde bir açıklama yapmadan engelledim adamı.

Genelde bu kadar çekingen olmam ama arkadaştan ayrılma durumlarında süt dökmüş kedi gibi oluyorum.

bazen fazla samimiyette bu duyguya itiyor.

bir süre sonra birbirinize karşı çizginiz kalmazsa gerçekten sonu kötü bitiyor.

yoksa iyi dostlar herkese lazım ama insana bazen yalnızlıkta lazım tam bir karmaşa fazla kasmamak gerek.

Ona da kafayı takıyom zaten 

Karşındakine satış koymak gibi bir his olmuyor bendede kafalar uyuşmuyor.

Mesela ben okuduğum bölüm ile ilgili birşeyler yapmaya çalışıyorum kendimi geliştiriyorum vs adamların 7/24 tek derdi kız hep aynı muhabbetler

Genelde yeni tanıştığım insanlarla da kafa yapım çok uyuşmuyor herkesle samimi olmuyorum zaten merhaba merhaba genelde